Sint Maarten & de Heineken Regatta

26 februari-  2 april 2014

Het worden spetterende weken op Saint Martin/Sint Maarten. 

Het begint al bij aankomst, hevige regenbuien en alles grauw, waardoor je nu niet direct het Caraibische gevoel krijgt. We laten het anker vallen in Marigot Bay in het Frans gedeelte van Sint Maarten ook wel Saint Martin genaamd. Eindelijk weer rustig water en we liggen als een huis. Direct na aankomst gaan we op pad voor een stainless steel man, die de aanpassing voor de bimini moet gaan maken. Hierop zal Niels de nog aan te schaffen zonnepanelen bevestigen, ook bezoeken we het bedrijf waar dan de langverwachte anti-torsion lijn moet aankomen.

   In het azuur blauwe water van Marigot Bay

Het eerste weekend van maart gaat hier Carnaval van start. Ook al is het geen Rio de Janeiro, er is een grote parade in Marigot en jong tot oud doet mee. Het is een groot feest met uiteraard -hoe kan het tegenwoordig ook anders- keiharde muziek.

                 

                                      

                             

In het tweede weekend van maart wordt hier de welbekende Heineken Regatta gezeild en op het laatste moment besluiten we toch om mee te doen. Er zijn 34 nationaliteiten onder de 211 inschrijvingen en deze zijn verdeeld in diverse klassen. Omdat we niet gemeten zijn en geen rating hebben worden we ingedeeld in de zg. Loterry Class voor "volbepakte" cruisers. Dit betekent voor ons zeker niet minder fanatiek! De bijboot wordt achter de "Anne Wolter" gehangen, kotterstag en zeil gaan aan boord van de "Nostress" en we duiken nog onder de boot om allerlei kokkels en uitvreters eraf te bikken. Samen met de extra bemanning, Maarten, Henk en Marielle varen we de boot naar Simpson Bay aan de Nederlandse kant. Zo kunnen zij onderweg de UnWind een beetje leren kennen.

De Regatta zal 3 dagen duren en voor onze klasse zijn er 3 verschillende races. Het is allemaal prima geregeld, watertaxies om de bemanning van en aan boord te krijgen, briefing via de marifoon over de te varen route en start en dan 's avonds de Serious Fun parties. Mar heeft alle opgegeven boeien en routes in de kaartplotter gezet, dus zodra we horen welke route we moeten varen vlak voor de start kunnen we deze activeren. Daar alle starts in de wind zijn wordt er een extra boei gelegd vlak na de startlijn. Het starten is altijd een hectische toestand, omdat iedereen het beste plekje wil en je moet ook op het juiste moment bij de startlijn uitkomen. Wonderwel starten we niet verkeerd en liggen gelijk tussen 2 "concurrenten". We vallen af na de boei en kiezen voor meer ruimte richting zee met ook de hoop op wat meer stroming mee. Wat heel jammer is dat we onze knal-oranje spinaker met rood/wit/blauwe vlag erin niet omhoog kunnen trekken omdat de fabrikant Facnor zo stom is geweest om de verkeerde lijn op te sturen in Guadeloupe en ze te laks hebben gereageerd om deze door te sturen naar Sint Maarten.

De eerste dag eindigen we als eerste in de hoofdstad Philipsburg en het verschil met de tweede boot is zodanig dat we op de tweede dag, met weer de snelste tijd en als eerste over de finish, een tijdcorrectie krijgen. Zodoende zakken we van nummer 1 naar nummer 11! We vragen om uitleg, maar krijgen een nonsens verhaal, misschien dat het daarom de "Lottery class" heet........ We hebben net als alle boten gewoon ons stinkende best gedaan en worden een beetje lullig behandeld alsof het alleen om de professionele teams gaat. Eigenlijk hebben we er best de smoor in, maar we laten het koppie niet hangen. De derde dag na een dramatisch slechte start eindigen we als 3de en wonder boven wonder laat de wedstrijdleiding dit zo en geven ze dit keer geen tijdcorrectie. We snappen er dus helemaal niets meer van, maar we worden derde overall en staan toch nog mooi met de hele groep en aanhang op het podium tussen de Heineken Pittpoezen. Het slotfeest wordt gehouden op Kim Sha beach en ook al had de muziek beter gekund is het een mooie afsluiting en zijn we weer een ervaring rijker. Het waren, zeker voor Mar, spannende momenten: start en het ronden van de boeien, waar op het scherpst van de snede en vlak naast elkaar wordt gevaren en geschreeuwd. De starts waren niet altijd even goed, maar op de aandewindse kruisrakken werd er hard gewerkt en gedraaid aan de lieren door de bemanning waarbij we heel veel hebben goed gemaakt. Door het gewicht en lengte van de UnWind hebben we gewoon iets meer wind nodig en dat hadden we gelukkig op sommige stukken.

De UnWind crew bij de St. Maarten Yacht Club. Dag 1 eindigen we als 1ste

   

Zoals het hoort, gewicht aan de hoge kant en even bijkomen.

   

De vloot na de start. We kiezen voor ruimte naar open zee en meer stroming mee.

Een gehuurde catamaran met Russische bemanning wordt door ons en een andere boot uit onze klasse ingehaald en raakt behoorlijk in de stress, waardoor hij van links naar rechts gaat en de andere boot raakt. Een van de opvarende lijkt sprekend op Dries Roelvink met zijn gele zwembroek.

Tijdens de strijd komt er een vliegtuig over. We hopen dat hij de mast niet raakt....

Inmiddels is de rust wedergekeerd en liggen we weer voor anker in Marigot Bay, waar het heerlijk rustig liggen is zonder deining. De zonnepanelen zijn inmiddels aan boord, de nieuwe onderdelen van de bimini zijn nog steeds in de maak. Terwijl we hier op wachten varen we in het weekend naar St. Barth, zo'n 15 mijl zuidoost van Sint Maarten. Het eiland was ooit deels in handen van de Rockefeller familie. Hier geen C&A, maar Gucci, YSL, Cavalli en ga zo maar door. Je kunt ook het beste op zondag de wal op gaan, want dan is alles dicht. Heeft Niels leuk getimed.......

                

De zonnepanelen hier nog binnen zijn boven de bimini gemonteerd en op de metertjes zien we hoe de accu's worden gevuld. Eindelijk dan ook de lang verwachte anti torsion lijn binnen, dus kunnen we verder!

Een van de laatste avonden in Marigot Bay

St. Eustatia en Saba

23-25 februari 2014

St. Eustatia met de vulkaan the Quill

Was het een paar maanden geleden dat Willem en Max hier koninklijk werden ontvangen, de komende dagen lopen Niels en Mar op beide eilanden rond. Voorlopig is het van voor naar achter, van links naar rechts en liggen we rollend door de deining aan een mooring voor Oranjestad. Het was een koffiekoersje naar Statia en het eerste wat je opvalt als je het eiland nadert, is de steile zuidkust en de zeeschepen, die voor de lange pier liggen te wachten voor olieoverslag. Het laatste is niet echt iets wat je hier verwacht. 

In de verte ligt Saba gezien vanaf Fort Oranje op St. Eustatius

Oranjestad met zijn Amsterdammertjes

Na dus een rollende nacht, waar we beide overdwars in een bed liggen om toch een beetje te kunnen slapen, gaan we het eiland verkennen. Het is er erg leuk en veel herinnert aan vroeger Nederlandse tijden. Heel prachtig is het Fort Oranje met mooie plaquettes en borden waar de geschiedenis op wordt vermeld. Veel dingen lezen we waar we niets van wisten, dus erg interessant.

Het is er ook allemaal schoon en netjes en je ziet de Nederlandse vlag overal wapperen, rijksgebouwen met Nederlandse tekst en politieauto's met Nederlandse agenten er in.

Zo'n fotolijstje hadden we zelf niet kunnen bedenken.

Als een grijze puist ligt Saba op ons te wachten. Het weer is wisselend bewolkt en we vangen weer geen vis.

Dezelfde dag gaan we verderop naar Saba, weer zo'n 20 mijl. We gaan langs de westkant naar boven en zien Saba als een vesting uit zee rijzen. We varen langs Ladder Bay, hier werd in vroeger dagen het eiland bevoorraad. Je ziet de trap, 800 treden uit steen gehakt, naar boven slingeren. Ongelofelijk dat hier zelfs complete inboedels naar het dorp Bottom werd gesjouwd! Iets verderop ligt Well's Bay, waar we voor anker willen liggen. Doordat het relatief diep water blijft, hebben ze nu tussen beide plekken mooringen geplaatst, onze favoriet zal ook later weer blijken.......

Well's Bay met weer prachtige snorkelplekken. 

We halen de bijboot weer uit de achterkant en gaan direct naar de  snorkelplek bij Diamond Rock. We zwemmen weer samen met de vissen en schildpadden in ontzettend heldere water. Die nacht is het weer een geschommel en gevecht met de mooring. Op een gegeven moment wordt Niels wakker van een ander geluid dan anders en gaat naar de voorpunt om het e.a. te checken. Grote schrik, we zijn los van de mooring en drijven langzaam naar de steile rotswand. Nu niet onze eigen lijn, die aan de mooring zit, maar de lijn onderwater is compleet doorgeschavield en afgebroken. Wat hebben wij toch met die krengen? Kortom, om 03.00 's nachts in het pikkedonker de lijnen ontwarren en de gele mooringbal aan boord hijsen, motor aan en op zoek naar een andere mooring. Inmiddels zijn we doorgewinterd om dit soort dingen in nacht en ontij te doen. 

            

Restanten van een losballig leven.......

Saba geeft zichzelf niet snel gewonnen en is het alsof de klok is teruggedraaid. De zuidkant met Fort Bay is de enige fatsoenlijke plek om aan land te komen, maar dit is lagerwal (waar de wind en golven naartoe gaan). We laten het idee varen om hier met de bijboot heen te gaan. We pikken Maarten en Thea van de Nostress op en gaan er met onze UnWind naar toe. Ook hier moeten we een mooring oppikken, maar door de enorme deining ligt de boot als een Chinese jonk achter de bal. Met het bijbootje moeten we het laatste stukje naar de wal. We geven de afgebroken lijn met gele bal af bij het havenkantoor, wel  "sorry", maar krijgen gewoon de rekening voor de nacht. Saba is steil en de weg dus ook, maar gelukkig krijgen we het eerste stuk een lift naar Bottom in een truck, wat halverwege het eiland ligt. Het eiland telt 2000 inwoners, waarvan 500 student zijn van de Medische universiteit.

Onze taxi op Saba.

De rijksgebouwen, de driekleur en hun eigen vlag.

Als lego huisjes ligt het dorpje Bottom aan onze voeten. Ergens daar aan het einde liggen we.

Het andere dorp Windwardside ligt nog hoger en het wordt naar boven lopen via de "road that couldn't be built". Alle moeite wordt beloond met een prachtig uitzicht en een wel verdiende lunch. Als we zouden willen kunnen we ook nog Mt. Scenery beklimmen, 1064 treden om aan de top te komen. We hadden het graag willen doen, maar we hebben een mooi excuus dat het te laat zou worden..... Om beneden bij de pier te komen blijven we in stijl en lopen nog 2 mooie trails. 

Het is een hachelijk tocht om aan boord te komen. Hoge golven, tegenwind en veel water maakt dat de buitenboordmotor af en toe hapert en met hangen en wurgen komen we als verzopen katten aan bij de UnWind. Weer terug op ons oude plekje bij Well's Bay blijkt dat "onze" mooring weer is gemaakt en hangen we ons huis er maar weer aan. We hopen dat er een nieuwe lijn aanzit...... Niels gaat voor de zekerheid toch even tewater met snorkel en flappen om dit te checken. Toch iets prettiger voor de nachtrust.