We gaan door het beroemde Panama Kanaal, nog niet met onze eigen boot, maar als line handler aan boord van de Kairos. De Kairos is een 34 ft Sweden Yacht met de trotse eigenaar Menno en net als ons een kaaskop. Het is de manier voor zeilers om ervaring op te doen. Ook hier de meest vreselijke verhalen over de zg. adviseurs, die als jij geen fatsoenlijke maaltijd voorschotelt zij er dan 1 bestellen a raison van $350. De maaltijd zelf is $7,50, maar het zijn de bezorgkosten die het hem doen....
Om 13.00 gooien we de trossen los en verlaten we Shelter Bay Marina. In totaal moeten er minimaal 5 man/vrouw aan boord zijn. De schipper en 4 line handlers. Twee Fransen maken samen met ons het spul kompleet. De Kairos staat om 16.00 uur ingepland, maar we krijgen te horen dat de "advisor" pas om 18.00 wordt verwacht. Samen met ons liggen er nog 5 boten klaar voor de transit, waaronder een prachtige Swan van dik 70 voet.
De adviseur Jose wordt afgezet aan boord, nu maar wachten totdat we richting de sluizen mogen.
Om 16.00 uur mogen de eerste 3 schepen richting de sluizen.
De adviseur Jose, een jonge gast in training, komt aan boord en tegen zessen krijgen we groen licht om richting de Gatun sluizen te varen. Samen met een Jeanneau worden we als een soort vlot aan elkaar vastgeknoopt en gaan als tweede achter een groot vrachtschip de sluis in.
Aan beide zijde van de wal staan er 2 mannen, die een dunne lijn met een Keesje, ook wel apekloot genoemd, naar de boten gooit. Hier worden de lange lijnen aan vastgeknoopt en naar de kade getrokken. De Gatun sluizen zijn eigenlijk 3 kamers in 1 sluis. Per kamer stijg je in 8 minuten 9 meter omhoog. Het gaat allemaal erg relaxed en anderhalf uur later is de eerste etappe achter de rug en kunnen we naar de boei in het zoete water van het Gatun meer, waar we zullen overnachten. Het is inmiddels 21.30, Jose wordt van boord gehaald en wij kunnen dan eindelijk eten.
Onderweg naar de sluis. Menno aan het stuur.
Het grote zeeschip gaat als eerste, daarna komen wij als jachtjes.
De eerste sluis voor de Kairos is een feit, nu alleen nog 2x 9 meter omhoog.
Even wat info over het Panama Kanaal (Wikipedia)
Het 81 km lange Panamakanaal varieert in breedte tussen de 70 en 300 meter. De sluizen zijn 305 meter (1000 voet) lang en 33,53 meter (110 voet) breed. Er kunnen schepen geschut worden met een maximale breedte van 32,3 meter. Schepen met deze omvang worden wel aangeduid als Panamax-schepen. Aan beide kanten van de sluis ligt een tandradspoor. Vier elektrisch aangedreven locomotieven (2 links en 2 rechts) houden een schip in de achtereenvolgende sluizen in het midden bij het invaren en tijdens het vullen en ledigen van de sluis.
Vertrekkende van de Atlantische Oceaan en varende naar het zuiden ontmoet een schip eerst de drie Gatúnsluizen. Vervolgens vaart het 42 km op het Lago Gatún en door de Culebra-kloof, het smalste stuk van het kanaal. Via de Centennial Bridge, de Pedro Miguelsluis, het Miraflores-meer en de twee sluizen van Miraflores gaat de reis langs de haven van Balboa. Men vaart vervolgens onder de Bridge of the Americas door, die onderdeel uitmaakt van de Pan-Amerikaanse Snelweg, die Noord- en Zuid-Amerika met elkaar verbindt, waarna de doortocht eindigt in de Stille Oceaan. Het Panamakanaal is de enige plek ter wereld waar de kapitein het volledige gezag over zijn schip moet overdragen tijdens de passage
De volgende ochtend krijgen we weer een nieuwe "adviseur" aan boord, Mac genaamd. Het is een vrolijke vent met een hoop verhalen over het wel en wee van Panama, met zijn politiek en vooral de perikelen over het management van het Kanaal na de overdracht aan Panama. Al met al steken we er een hoop van op en we hebben er alle tijd voor aan boord.
Na 28 zeemijl komen we aan bij de San Miguel sluizen om weer te dalen richting de Pacific. Ook hier verloopt alles probleemloos en dit keer zijn het alleen de 6 zeilboten die er in liggen. De laatste sluis Miraflor met het museum en camera (als wij er door gaat geven we de tijd en datum door, kunnen we zwaaien) en kom je weer in het zoute water.
Bij de Balboa Yacht Club wordt de adviseur van boord gehaald en tevens de gehuurde extra stootwillen en lange lijnen.
Onderweg naar de San Miguel en Miraflor sluizen, een tocht van 28 mijl.
We worden naar de linker kamer van de Miraflor sluizen gestuurd.
De locomotief, die de grote zeeschepen naar voren trekt.
We plakken er nog een paar extra dagen aan en verkennen Panama City. Ook hier oud en nieuw samen gevoegd door een prachtige wandelpromenade langs de zee. Opvallend is het grote getijde verschil van dik 4 meter, dat is lang geleden.
We ontmoeten Mac -de laatste adviseur- en samen met Menno bezoeken we de Jazz Club Danilo Perez. We zijn niet echt van die Jazz fans, maar dit is wel erg mooi en goed gespeeld.
De volgende dag gaan wij weer terug richting Colon en Menno maakt zich op voor de Pacific. Hij zal eerst naar de Las Perlas eilanden groep gaan (zo'n 70km uit de kust van Panama-City), voordat hij de grote oversteek van zo'n 30 dagen op zee maakt naar de Markiezen eilanden. Nu wij nog!
Aangenaam verrast door Panama City. Een prettige overzichtelijke stad met cultuur, architectuur, lekkere restaurants en een heerlijk klimaat. Hier is de sfeer positief en wordt er ook volop gebouwd en nieuwe zaken geopend. Dit in tegenstelling tot vele plaatsen, waar alleen maar restaurants dicht gaan en winkels sluiten.
Casco Viejo met zijn vele straatjes, het een is prachtig gerestaureerd en het andere nog een bouwval.
Op de achtergrond...de Bridge of the Americas.
Op de goede afloop met Mac en Menno in de kroeg Mojito sin Mojito.
