19-20 maart 2014
Om 16.00 uur liggen we klaar in het ankergebied "The Flats", in afwachting van de adviseur. We zien de Betty Boop en de Tonga Roa al liggen en met hen zullen we het kanaal doorgaan. Tegen vijven komt de loodsboot met niet 1 maar 2 adviseurs. De laatste, Vincent, moet zijn examen afleggen bij ons aan boord. Hij is ook behoorlijk zenuwachtig en ratelt aan een stuk door waardoor hij niet altijd even duidelijk is. In de verte zien we de tanker Songa Opal al aankomen en daar moeten wij achteraan.
Voor de ingang van de sluis maken de andere boten zich aan ons vast. Wij als middelste boot sturen en motoren door het kanaal. Af en toe moet de Betty Boop ook gas bijgeven, aangezien de kleine Tonga Roa een stuk lichter is.
Allemaal Nederlanders in den vreemde.
Met de deur in huis vallen, we krijgen 2 adviseurs aan boord.
De tanker "Songa Opal" gaat als eerste de sluis in, wij komen er achter te liggen.
Als grootste boot worden wij het middelste schip, met een stuurboordkant de "Tonga Roa" en aan bakboordkant de "Betty Boop". De zonnepalen en ramen zijn afgedekt en de windgenerator vastgezet. Dit alles om te voorkomen dat er een "Keesje" doorheen gaat.
Mar stuurt het hele pakket de Gatunsluizen in, morgen mag Niels de andere helft doen.
We liggen vast in de eerste kamer van het enorme sluizenkomplex, geen weg meer terug!
Elke boot is verplicht om 4 line handlers aan boord te hebben, die de lange lijnen moeten bedienen. We hebben een makkie, aangezien de buitenste boten het werk moeten doen. Aan het begin van de sluis gooien de mannen op de wal de "Keesjes of Apekloten" naar de schepen, die op hun beurt de lijnen eraan vastmaken. Deze worden dan op de kant belegd, sluisdeuren gaan dicht en binnen 8 minuten zijn we 9 meter gestegen. De Gatunsluis heeft 3 kamers, zodoende stijg je in totaal 27 meter. We zijn redelijk relaxed doordat we al een keer als line handler door het kanaal zijn gegaan en de klappen van de zweep kennen. Het geschreeuw en drukdoenerij van de adviseurs, nu 4 in totaal doet ons weinig. Ondanks de onzekere Vincent gaat alles goed en anderhalf uur later zit het erop en kunnen we aan de grote boei in het Gatunmeer. De adviseurs worden van boord gehaald en wij nemen de welverdiende borrel bij het eten.
Het bewijs is er.
Nog een laatste blik op de Carrieb.
De volgende dag om 06.30 krijgen we Mozes aan boord, een relaxte kerel en prettig in de omgang. We motoren met 5 knopen per uur de 28 mijl richting de Pedro Miguel sluizen. Brad en Saskia sturen om beurten, dus wij hebben het makkelijk. Onderweg zien we de krokodillen zonnenbaden op de oevers, zwemmen wordt dan ook niet echt een aanraden.
Alles loopt gesmeerd en zonder oponthoud kunnen we de volgende sluis in.
De Zuid Afrikaanse ploeg Brad en Saskia.
Pedro Miquel Sluis, weer aan elkaar en we kunnen zakken.
De Canadese ploeg John en Clara.
Dan blijven wij nog over, het zit er bijna op! De laatste 9 meter in de Miraflores sluis naar beneden.
Proost op de Pacific, een blije schipper
Een goed begin is het halve werk!
Nadat de andere boten zijn losgemaakt, kan de vonkelwijn open. Zelfs Mozes drinkt mee, ook zijn werkdag zit erop. Even later wordt hij opgepikt en gaat onze "parttime bemanning" bij de Balboa Yachtclub van boord. Wij varen door naar Playita, waar het anker in het 10 meter diepe water valt.
Zo, nu even lekker niets, een nieuwe hoofdstuk kan beginnen!
