Langkawi

28 november 2017

Langkawi, eindelijk weer zwemwater!

Op het moment van schrijven zitten we in het vliegtuig onderweg van Langkawi naar Kuala Lumpur, einddoel Zuid Afrika. We vliegen boven de straat van Malakka, waar we zo kort geleden nog aan het zeilen waren. (Nou ja zeilen, motoren)

Door het raampje zie ik Port Klang met de lange werksteiger voor de tankers en waar we voor anker lagen. Ik heb nu ook tijd om over de gebeurtenissen na Penang te schrijven.

Aangekomen in Langkawi gaan we nog een nachtje voor anker bij Pulau Singa Besar, voordat we de marina in gaan. We hadden Billaroo al op de AIS gezien en via de VHF radio spreken af elkaar daar te ontmoeten.

We schrobben de bijboot op het strand en hebben we samen met Kerry en Sue en hun kinderen, die over zijn voor een vakantie, een potluck maaltijd. Als de avond valt liggen er meer dan 30 squid boten met groen fluoriserende licht om ons heen in de baai. Het schijnt de tijd van het jaar te zijn.

Voordat we de volgende dag anker opgaan wordt er nog gewaterskied achter de bijboot van Billaroo. We kunnen het gelukkig allebei nog steeds goed 👍, want de crew van Billaroo hadden gehoopt op wat sensatie en valpartijen. Na de koffie gaan we dan op pad. Bij het starten van de motor gebeurt er niets! Startaccu van de motor plat, in een keer. Gelukkig kunnen we met een schakelaar de andere accu's koppelen en komen we toch weg. Het is 2 uur varen, voordat we bij de Royal Langkawi Yacht Club zijn. Hier zullen we de boot voor een maand laten liggen, terwijl we naar Zuid Afrika zullen gaan.

Het is een drukte van belang bij de marina, aangezien hier de Raja Muda regatta zal eindigen. Niels vaart nog 2 races met de Kinabalu mee en elke avond is er feest.

Inmiddels ben ik begonnen met het schoonmaken van de boot. Ik heb van een medezeiler een tip gekregen om schimmel cq "het weer" te bestrijden, wat met de hoge vochtigheid op de loer ligt. Kruidnagelolie vermengd met water schijnt het geheim te zijn. Kortom, plafonds, gordijnen en kastjes worden aangepakt en we zullen het over een maand wel zien. De was wordt afgegeven bij het havenkantoor en komt heerlijk schoon terug. 

We bezoeken de "forwarding agent", die er voor moet gaan zorgen dat ons nieuwe grootzeil, wat op dit moment in ZA wordt gemaakt, probleemloos het land binnenkomt......

Inmiddels hadden we van Air Asia een email gekregen dat de binnenlandse vlucht vervroegd was. Dit zou betekenen dat we 12 uur op de volgende aansluiting moesten wachten. De vliegmaatschappij bellen is er tegenwoordig niet meer bij. Live chatten is de optie en je moet nog snel typen ook, anders gooien ze je er uit. Nu gebeurde dat toch wel, want na 3 x meer dan een halfuur in de wacht te hebben gestaan, krijg ik dan eindelijk een "agent" aan de lijn. Er wordt gechat dat verzetten geen probleem is, maar op het moment dat ik een tijd wil doorgeven wordt de verbinding verbroken! Uiteindelijk nemen we een taxi en kunnen we het op het vliegveld regelen.

We hebben nog een laatste uitje met de Sail Malaysia rally en toeren over het eiland. De nodige toeristische attracties worden aangedaan en de dag wordt afgesloten met een diner. Zodoende kunnen we van de nodige mensen afscheid nemen. Sommige zullen we misschien nog in Thailand zien, maar dan gaat onze reis naar het westen. 

Begin januari zal de UnWind bij Rebak Marina nog voor 3 dagen op de kant gaan. We zullen dan weer 2 lagen anti fouling op de hull aanbrengen.

Maar nu eerst naar huis in ZA, waar we in George door Sijnie en Lex worden opgewacht om vervolgens naar Lily Pond te rijden. 

                               

  Hij is leuk...

Port Klang vanuit de lucht.

Maleisie, deel 2

November 2017

Port Dickson is de volgende stop, waar we zowaar een plekje in de marina hebben. Er is een zwembad wat in deze temperaturen heerlijk is. We worden door Sue en Kerry weer overgehaald om te gaan golfen. Dit keer huren we eigen sets en hebben we een buggy tot onze beschikking, waar we mee over de golf course crossen. Helaas is het weer pet met de nodige regen. 

Lijkt heel wat!

Op zondag gaan we met de Sail Malaysia Rally naar Kuala Lumpur in een bus. In vogelvlucht zien we o.a. het paleis en vredesmonument. We hebben gelukkig wat meer tijd voor de Batu grot, die via 272 treden beklommen kan worden. In januari wordt deze Hindu tempel door duizenden bedevaartgangers bezocht. Ook nu is het een drukte van belang met jonge gezinnen en toeristen.

Koninklijk paleis in K.L.

                              

                               

De Hibiscus, de nationale bloem van Maleisie, hier mooi verwerkt in de lantaarnpaal.

                              

Batu Cave

We bezoeken tevens de Petronas twin towers. In 1998 waren deze de hoogste in de wereld, maar nu staat deze in Tapei. De kaartjes om eventueel de torens op te gaan zijn echter uitverkocht, dus de tijd wordt verdeeld over het 5 verdiepingen tellende luxe winkelcentrum wat er onder ligt. 

Onderweg naar Pangkor, een van de vele buien.

                              

Bezoek van een visser met zijn familie op de ankerplek Openroad Stead.

Helaas pindakaas, in de soep!

Via de ankerplekken bij Pulau Klang en Open Roadstead komen we aan bij Lumut t.o. het eiland Pangkor. De aanlooproute naar de ankerplek is erg ondiep en we tikken 1.80 meter aan. Gelukkig is de kiel omhoog. Op de ankerplek zelf is het dieper, dus kan de kiel weer omlaag.

Samen pakken we de ferry naar het eiland Pangkor. We pakken 1 van de vele roze taxibusjes, die bij de aankomststeiger staan en doen de toeristische route. Halverwege aan de westkant stoppen we voor een lunch aan het strand. We bestellen het gerecht "steam boat", bij ons meer bekend als Chinees fondue. In de loop van de week organiseert Pangkor Marina eenzelfde soort toer over het eiland en het toeval wil ook een lunch bij hetzelfde restaurant.

Voordat we naar Penang varen, ankeren we nog een nacht aan de westkant van Pangkor. Hier is het water weer wat helderder. We spelen weer Finska op het strand met de boten Billaroo, Elas en Our Reflections.

Neushoornvogels op Pangkor.

Inmiddels zijn we al bezig met het aanvragen van informatie voor onze vervolgreis volgend jaar. We hebben te maken met diverse seizoenen op het noordelijk en zuidelijk halfrond. We moeten een bepaalde tijd overbruggen, voordat we de evenaar kunnen oversteken. We willen via Thailand halverwege de maand februari naar de Andaman eilanden oversteken. Deze vallen onder India en je mag er alleen komen als je een toeristenvisum hebt. Lijkt een kleinigheidje, maar het probleem is dat je deze alleen kan aangevragen in het land waar je woonachtig bent. Het is dat we eind november naar ZA vliegen, anders hadden we deze bestemming wel kunnen schudden. Het is wel een mijl op zeven, want we zullen landen in Kaapstad, maar we vliegen door naar George. We zullen dus met de auto op en neer moeten. Slordige 1100 km, maar het is niet anders. 

De Malediven lijkt makkelijker. Niels heeft inmiddels contact met een agent, die alles kan regelen. Kost echter wel een paar duiten aan clearance en handling fee, toeristen belasting etc. Daarna willen we oversteken naar Chagos Archipelago. Dit is geen toeristen bestemming, maar natuurgebied. Was het vroeger zo dat je hier 6 maanden mocht blijven, nu is het max. 28 dagen. Je moet een hele procedure opstarten om een mooring permit aan te vragen in Engeland, waar de eilandengroep onder valt. De verzekering moet volledige persoonlijke repatriering en wrak/rotzooi opruimen dekken in het geval dat je strandt of medische problemen hebt. Laten we hopen dat we deze niet nodig hebben......

Onder de "second bridge" bij Penang door.

                            

Helaas de nodige rotzooi in het water.

Penang, een eiland verbonden door 2 bruggen met het vaste land is groter dan verwacht. Aan de oostkant zijn diverse ankerplaatsen, waarvan we denken dat degene aan de noordkant de beste is. Bij de ankerplaats van Strait Quay Marina aangekomen, hebben we een dreigende bui met veel wind. Het is rond springtij, dus er staat zowiezo al meer stroming. Het anker valt en we liggen goed, maar helemaal gelukkig zijn we er niet mee. Het tij is tegen de wind en de ankerketting staat vervelend naar achteren te trekken. Er drijft ook enorm veel troep in het water en we besluiten om terug te varen richting het midden van het eiland. Even later valt het anker op een veel rustigere plek t.o. Mc Donalds en een verlaten marina waar we onze bijboot zonder problemen kunnen achterlaten.

Penang valt onder Unesco erfgoed en er is genoeg te zien. Bij China town ligt Chew Yetty, een opgeknapte steiger met Chinese huisjes allemaal gebouwd op en naast de steigers. Je vindt er doorgangetjes versiert met rode lantaarn, veel restaurants en de nodige Aziatische toeristen. We struinen door de stad en eten lekkere dingen. We boeken een toer door de Blue Mansion, aangeraden in Lonely Planet. Vroeger een prachtig huis van een Chinese zakenman in de Maleisische elite en nu volledig in ere hersteld. Er is ook een restaurant met elite prijzen...... We nemen er alleen een drankje!

Wagen vol vitamientjes

                              

Onze nieuwe buren bij Big Bowl restaurant, Chew Jetty.

Blue Mansion

Een van de vele tekeningen in de straten van Penang.

De lokale delicatessen: bladerdeeg gevuld met verschillende vullingen.

Maleisie

18 oktober 2016

Inmiddels zijn we al meer dan 2 weken in Maleisie. 

Na het uitklaren in T.P. hebben we nog een nacht bij Nongsa Point geankerd aan de zuidkant van Singapore Straat. Hier hebben we samen met nog 8 andere boten een potluck op de Angel Wing van Andrew en Amanda om ons verblijf in Indonesie af te sluiten.

De volgende dag gaan we door de Singapore Strait, een van de drukste waterwegen ter wereld. Met behulp van AIS was het geen probleem om al het scheepvaart te volgen. Het eerste gedeelte voeren we parallel aan de Indonesiche kant van de straat en nadat we 3 tankers voorrang moesten geven konden we zonder problemen oversteken richting Singapore. De Johor Strait scheidt Maleisie en Singapore. Wat direct opvalt is het lange hek wat op het vaste land van Singapore staat. Een beetje "eng". Ook horen we regelmatig de marine van Singapore op de marifoon met dreigende taal als er een boot in hun territoriale wateren komt. We vinden het allemaal een beetje "show off" gedrag en helemaal als we later meemaken dat ze net aan de overkant waar wij liggen kanonnen afschieten om 22.00 's avonds en overdag met Apache helikopters en F16's over het kanaal vliegen.

We moeten onder de Second Link bridge door voordat we bij de marina komen. Krap aan voor ons met 25 meter doorgang bij hoogwater. Gelukkig gaan we er een uur na HW onderdoor. Onze mast, incl. antenne zal rond de 24 meter zitten en het is altijd spannend....

We brengen 8 dagen door op de ankerplek in Puteri Marina, Johor Bahru. Het inklaren is een fluitje van een cent en wordt geregeld door het personeel van de marina. Met een golfkarretje worden we naar de ferry terminal gereden om een stempel in ons paspoort te krijgen. Rondom de marina allerlei eettentjes met airco, wat in deze hitte heerlijk is. We bestellen een heerlijke Hoegaarden bier van de tap.

Ook zien we na bijna 2 jaar de Betty Boop met Ad en Marianne weer en aan boord van de BB kletsen we met een borrel gezellig bij.

De botanische tuin in Singapore.

We gaan een dag naar Singapore en ook al ligt dit op steenworp afstand is er veel oponthoud bij de douane. Al met al duurt het 2 uur voordat we "binnen" mogen komen. Daarna verloopt alles zoals verwacht.

Een bezoek aan de botanische tuin, waar je dagen zou kunnen rondbrengen, we struinen door de smalle straatjes van Chinatown en het beroemde koloniale Raffles hotel, bekend om de cocktail Singapore Sling wordt bezocht en natuurlijk besteld.

 

Het specktaculaire Marina Bay Sands hotel, kosten US$ 5.5 biljoen.

Vanaf het dakterras van dit hotel zien we in de vroege avond de felgekleurde "bomen" van de Gardens at the Bay. Ook op dit terras vind je het zwembad wat menig vakantiefolder van Singapore siert. Met een lichtshow op het water eindigt een fantastische volle dag. Vergeleken met Dubai gaat onze voorkeur naar Singapore uit. 

Er worden vrijwilligers gevraagd om met studenten op de Johor Strait op te gaan zeilen. In totaal zijn er 33 jonge lui, die over 8 boten verdeeld worden. We krijgen 5 jonge gasten aan boord, waarvan een behoorlijk bang is, want hij kan niet zwemmen. 

Met een bustoer bezoeken we de zuidoostkant van de staat Johor. Langs de snelwegen zien we kilometers met palmen, bestemt voor de palmolie. Dit alles ten kosten van de normale vegetatie. 

Deze mannen komen we meer dan ons lief is tegen. Grote voordeel nu is dat de netten gemarkeerd worden door vlaggen.

De kust van Maleisie wordt in stapjes gedaan. Vanaf Puteri ligt de volgende ankerplaats Pulau Pisang zo'n 40 Nm verderop. Het is weer motoren geblazen en voor het grootste deel hebben we stroom mee. Er is gewaarschuwd dat op sommige plekken kan voorkomen dat vissers 's nachts drijfnetten op je anker gooien. Op deze manier proberen ze geld af te persen. Geen lekker vooruitzicht. Hadden we de vele vissersboten in Indonesie, krijgen we dan nu misschien dit gelazer?

Om 4 uur 's nachts horen we andere zeilboten ankerop gaan om de 75 Nm naar Malaca in een keer te overbruggen en een beruchte ankerplek hierdoor over te slaan. Ook wij besluiten spontaan om te gaan. We hoeven maar 2 uur in de donker te varen en dan wordt het alweer licht. De stroom loopt mee en het is motorzeilen geblazen. Langs de diepvaarwater route zitten de nodige vissers, maar alles is goed te zien. Dan rond 13.00 krijgen we meer wind en kan de motor uit. Het is hoog aan de wind zeilen, maar dat vindt de UnWind niet erg. Zodoende schieten we de laatste mijlen lekker op. Het anker valt niet voor Malaka, maar 10 Nm ervoor. Hier ligt Pulau Besar met redelijk schoon water. Volgens de catamaran Billaroo, die hier 20 jaar geleden ook is geweest, moet er een resort zijn. De volgende dag gaan we met elkaar het eiland verkennen. Het resort is vergane glorie, maar we vinden een 18-holes golfbaan. Sue en Kerry zijn enthousiaste golfers en samen met hen doen we een rondje..... Ruim 4 uur lang is het voor ons bikkelen in de hete zon, maar het is een leuke onderbreking van het motorzeilen. 

Golfen op Pulau Besar met wel heel veel caddies.

Malaka is op steenworp afstand en de volgende dag lopen we 's middags al in het toeristische stadje. Het is er een drukte van belang, voornamelijk met Aziatische toeristen. Met een trishaw worden we langs de Dutch Heritage route gefietst. Het Stadhuys, het oudste gebouw in het verre oosten, is een kopie van het stadhuis van Hoorn. 

Vele galerijen en winkeltjes zijn er te vinden in de Chinese en Indiase wijken. We kopen 2 litho's met onze tekens in Chinese astrologie, voor als we ooit weer aan de wal wonen. "Toevallig" loop ik tegen een prachtige handgemaakt jurk aan, alsof die op mij hing te wachten.

De Aziaten zijn er gek op, helemaal met harde muziek.

St. Paul church met de Nederlandse grafzerken.

Langs de waterkant van de Malaka rivier.

We doorkruisen het stadje, zien diverse musea, waaronder Baba & Nyonya Heritage museum. Je gaat terug in de tijd en ziet het huis waar de handelaren vanuit China met hun inheemse vrouw woonden. Natuurlijk moeten we dan ook het Peranakanse eten gaan proeven, zoals Cendol (geschaafd ijs gevuld met noodles, siroop, fruit en cocosmelk), Lemak nenas (garnalen in cocosmelk en ananas) en Popiah (een soort van loempia, maar dan niet gefrituurd)

Ook is er een exhibition van "Discovery of the body", van de omstreden Duitse anatoom Gunter von Hagens. Hij ontwikkelde een techniek om menselijke (dode) lichamen op te zetten. Klinkt allemaal erg luguber, maar het was erg interesant om te zien en te lezen over het menselijk lichaam.

Met een boottochtje op de Malaka rivier sluiten we de 4 dagen af. Genoten van alle indrukken kunnen we weer verder.

Chico en Chica, bewoners van het havenkantoor van Malaka

Lingga en Riau eilanden

6 oktober 2017

Met nog 140 Nm te gaan om bij Lingga te komen, wordt dit de laatste nachtelijke oversteek in Indonesie. Helaas hebben we ook deze trip maar 5 uurtjes kunnen zeilen bij gebrek aan wind. Nog nooit gedurende onze hele reis hebben we zoveel moeten motoren en we zijn het wel een beetje zat dat gebrom. De diesel is gelukkig niet zo heel duur hier, maar altijd meer dan de wind. Het is wel volle maan en gelukkig weinig vissers op zee, dus dat maakt de overtocht toch nog aangenaam en ontspannen.

Helaas weinig wind de laatste overtochten, dus vaak de motor bij.

Als we tegen de middag bij Penuba aankomen, hangt er een dreigende bui boven het eiland. Er staat een sterke stroming en de wind uit de bui komt precies van de andere kant. Het valt niet mee om een goed plekje in het kanaal te vinden om te ankeren, aangezien alle boten die er al liggen alle kanten opzwaaien. Zodra we liggen hebben we al snel 6 tot 8 roeiboten met kinderen om ons heen. "He, mister, how are you?" Niet het beste moment als je beide moe bent (sjacherijnig dus..) en net ligt, maar gelukkig brengt de doos met paaseitjes de oplossing. Ons bijbootje gaat er weer uit en Niels gaat lekker alleen de kant op....even lucht.

's Avonds een gezellige potluck met verse garnalen op "Muskat" van Maite en Nils en dan zit de dag er alweer op. Als we terug zijn merken we dat het anker toch krabt en herankeren we in een iets ondieper gedeelte. Het ankeralarm wordt ingeschakeld en natuurlijk gaat dat af als het tij keert en we net in een diepe slaap zijn. Het anker houdt nu wel goed, maar we zijn wakker en het breekt toch de nachtrust.

Via de westkust van de Lingga eilanden groep gaan we de volgende dag verder. Tientallen FAD's op palen gaan we voorbij, maar met daglicht zijn ze goed te zien. We passeren de evenaar en bevinden ons weer op het noordelijk halfrond. Aangezien we dit op onze reis al een paar keer hebben meegemaakt gaat het een beetje langs ons heen. Worden we een beetje blase van het zeilen waardoor we dit soort momenten niet meer vieren...? Wie zal het zeggen, maar wel jammer. Het anker valt in "Neptunus Baai" en we lanceren het idee om toch een Neptunus feestje te organiseren. Er zijn 4 "nieuwelingen", die met hun eigen boot nog niet over de evenaar zijn geweest, dus Niels gaat in de rol van Neptunus. We hebben veel plezier als Niels de 4 nieuwelingen mag dopen.

Onder toeziend oog van Kerry worden de "Polly Wogs" door Neptunus gedoopt.

Voor het anker bij Benan valt, bezoeken we nog 2 rustige ankerplekken ergens tussen de vele eilandjes. Samen met de boten Billaroo en Muskat bezoeken we een gehucht gebouwd op palen, waar we samen met de bevolking een partijtje volleybal spelen.

De paalwoningen, die je overal op de kleine eilanden vindt.

De kinderen hebben weinig nodig en spelen behending een knikkerspel.

De laatste officiele stop in Indonesie is Tanjung Pinang, waar we zullen uitklaren. Eindelijk staat er wind en met de spinaker op kunnen we genoeg snelheid maken om de afstand zeilend af te leggen. 

T.P. is een drukke werkhaven en i.p.v. manta rays drijft hier plastic en andere rotzooi rond. Ondanks de drukte van de ferries en vissersboten, groot en klein, heeft de bedrijvigheid ook wel iets. We liggen voor een loods waar grote blokken ijs in schilfers voor de visserij wordt gemalen. Het is ontzettend warm op de ankerplek en van slapen 's nachts komt niet veel. Ik loop met het idee om de bijboot onder de lopende band te leggen en vol met ijs te laten storten en er dan heerlijk in te gaan zitten.

In de heuvels van Tanjung Pinang waar vroeger bauxiet werd gewonnen, vind je nu een project met twee grote overheidsgebouwen. Afgaande op de infrastructuur zou je denken dat hier een enorme vinexwijk zou komen, maar niets van dit alles. De ambtenaren hebben natuurlijk wel ruimte nodig....

In deze omgeving bezoeken we de verrassend mooie en nieuwe tempel van de 500 Lohans. Een Lohan is een volgeling van Boeddha en alle 500 nagemaakte beelden zijn allemaal verschillend. 

Het is prachtig om te zien hoe gedetaileerd ze zijn. 

In de smalle straatjes van T.P. vinden we een onoogelijk Chinees visrestaurant, maar met heerlijk eten. We boeken nog een ferrytochtje naar het eiland Penyengat, waar we ons in een gemotoriseerde riksja het eiland laten rondrijden. Halverwege stoppen we bij een soort tempel, waar we ons laten aankleden als Sultan en vrouw van. Het is natuurlijk zo toeristisch als de nete, maar we waren toch al in zo'n soort bui dus...

De Wonderful sail2Indonesia rally eindigt hier ook, maar gaat helaas als een nachtkaars uit. De lokatie valt tegen en voor veel zeilers is hun visa verlopen en moeten daarom het land verlaten. Voor het geplande "galadiner" blijft daardoor een handjevol boten over. Ondanks dat ons visum nog wel geldig is, besluiten we om ook eerder te vertrekken. Maleisie en Singapore lonken .......

Belitung & Bangka eiland

26 september

Met een prachtige dag vertrekken we en zeilen we onder de kust van Kalimantan, waterdiepte variërend van 7-12 meter, ondiep dus. In het begin is het weer motoren op de rivier. Op de motor varen we niet hard, omdat we de herrie vervelend vinden en bij een hoog toerental we veel diesel verbranden. Hierdoor lopen we wat achterstand op op de Elas. Gelukkig trekt de wind aan als we de rivier verlaten. De Elas vindt dat we wel erg langzaam gaan en of we er iets aan kunnen doen. Ze doelen op een opmerking van ons tijdens een eerdere oversteek, waarbij wij vroegen of ze een beetje konden doorvaren. Onze code O gaat omhoog en we hangen onderbroeken en bh's aan de reling. Met deze aantrekkende wind maken we 9-10 knopen snelheid, dus al snel halen we ze in. Ze weten niet wat ze zien met al het spul aan de reling als we voorbij varen en liggen krom van het lachen. 

In de avond valt de wind in een keer weg en net als we alle zeilen hebben opgeborgen krijgen we de wind van voren, 180 graden van de andere kant. Aan de horizon zien we wel buien hangen en checken de radar, maar we hebben alleen een kleine echo achter ons en niet van voren. Deze wind moet dus komen van een bui boven het land. Een paar uur lang hebben we veel regen en uitschieters van de wind boven de 30 knopen. Later blijkt dat door deze onverwachte bui, mede cruisers schade hebben opgelopen aan hun zeilen.

In de vroege ochtenduren voor de kust van Belitung, met oa. Angel Wing.

Belitung met een kustlijn vol grote keien en witte stranden.

                                        

Bootcamp olv Amanda aan boord van Angel Wing.

Grote bolders sieren de kust van het eiland Belitung. Het heeft iets vakantie-achtigs en het is weer genieten van helder water. We hebben sundowners op een klein eiland en elke morgen sprtief bootcamp op het strand. We zien hier de mooiste dans uitvoering en muziek van Indonesie.

De verjaardag van Kerry (zeilboot Billaroo) wordt op het kleine eiland met een potluck gevierd. Gelukkig staat hier een hut als we aankomen, want de regen komt met bakken uit de lucht. Het mag de pret niet drukken, we spelen nog een potje Finska en het eten wat iedereen heeft meegebracht is heerlijk.

Bangka eiland ligt 100 Nm verderop, dus weer een nacht doorvaren. Alleen in het begin hebben we wind van een bui, maar dan moet helaas toch de motor weer aan. 

Bangka eiland