September 2018
We zeilen alweer ruim 3 weken in het noordwesten van Madagascar. Prachtig weer en voorspelbare winden: 's morgens landwind en in de middag pikt de zeebries op. Het water is blauwgroen, afhankelijk van waar het anker valt. We zien, gelukkig, weinig vuil op en in het water. Het koraal is gezond met genoeg tropische vissen, een verademing na de Malediven. Ook aan deze kant van Mada zien we de nodige walvissen, onderweg en vanaf de ankerplaatsen. Het landschap varieert van oranjerode heuvels naar groen bebosde eilanden. Op weg naar Nosy Be doen we 3 ankerplekken aan.
Het dorpje Ambusa.
Arm, maar evengoed vrolijk.
Komende vanaf Nosy Hara valt het anker in Andranoaombi Bay voor het "dorpje" Ambusa gelegen op het vaste land. De nodige kano's komen langszij en bieden hun handel aan. Vaak zijn het mango's, die van zIjn levensdagen niet rijp zullen worden, omdat ze te vroeg geplukt zijn. We delen t-shirts en visgerei uit. Bij het dorpje heeft de tijd stil gestaan, de hutten zijn gemaakt van palmbladeren, de vrouwen stampen de rijst, de kippen en eenden scharrelen erom heen en pikken een graantje mee. De kinderen spelen met zelfgemaakt speelgoed en het leven is simpel. Eén meisje, Evelyne, spreekt Frans en leidt ons rond. Slim als ze is bezoeken we de nodige familieleden, waar de nodige kledingstukken en andere spullen achterlaten. Haar moeder heeft last van haar ogen en we brengen later nog een flesje oogdruppels.
Lekker!
Het is een prachtige zeiltocht van 34 Nm naar de beschutte baai van Mitsio, onderweg zien we 2 walvissen en zij ons gelukkig ook. De volgende dag worden we benaderd door een lokale visser in zijn kano. Hij heeft langoustines in de "aanbieding". Nou, daar hebben we wel oren naar. De pan met water gaat op en huppekee, daar gaan ze.... Die avond hebben we een heerlijke maaltijd samen met risotto.
De mensen aan land zijn hier erg gereserveerd met name door hun religie, maar de kinderen genieten van een spontaan pantomine optreden van 2 Franse zeilers op het strand. (Mélodiesolaire.worldpress.com)
De volgende dag maken we een dagtocht naar het eiland Ancharea. Niels besluit om de de schroef schoon te maken met de scuba tank, maar even nadat hij in het water is pikt de wind behoorlijk op. Na een kwartiertje is hij het zat, want de boot gaat alle kanten op.
Ancharea, een dagankerplaats, net een stuk rots met een zandstrand bij laagwater.
Tsara Bajina is de volgende stop, een bounty eiland met een prachtig strand en dito resort. We hebben er een heerlijke lunch en wandeling op het strand. De ondiepe ankerplaats wordt 's avonds met de draaiende wind en getijde ontzettend onrustig. De boot gaat als een wipkip heen en weer en om 22.00 zijn we het zat. We gaan in de donker ankerop en met 3 knoopjes snelheid op weg naar de volgende bestemming. Het is volle maan, we hebben goede kaarten en kunnen nu om beurten slapen. Op het fokje zeilen we naar Sakatia met het tot nu toe helderste water. We zijn nu in het zeilgebied rondom Nosy Be. We zwemmen en snorkelen vanaf de ankerplek met zeeschildpadden en maken met de duikschool van Sakatia Lodge een paar mooie duiken. Eindelijk zien we bekende boten en hebben ouderwetse sundowners aan boord.
De lokale dhows, houten boten met zeilen waar de nodige gaten in zitten. Het is een prachtig schouwspel als ze voorbij komen.
Hell-Ville is de hoofdstad van Nosy Be en heeft een drukke ankerplaats. Het is er een komen en gaan van lokale boten, groot en klein. De eerste avond zeilt er een kleine dhow tegen ons aan. Het is aardedonker en de "boosdoener" maakt snel dat die weg komt. Ondanks de sterke zaklantaarn kunnen we niet goed zien wie of welke dhow het is. Eigenlijk maakt het ook niet uit, want verhalen kun je toch niet. De volgende dag zien we de schade, 2 kromme septers en een paar schaven langszij. In eerste instantie balen we ontzettend, maar gelukkig weet Niels ze redelijk recht te buigen.
Er is een grote groente en fruitmarkt, een redelijke supermarkt en een paar koffieshops. De beste, vinden wij, is Casa Mofo met lekker stokbrrod, een goede cappuccino en tompouce!!
Kroonmaki
Het zijn net speelgoed beestjes.
Met de tuktuk gaan we naar Lemuria park en zien voor het eerst de lemuren (Maki). Deze voorloper van de aap is er in allerlei soorten en maten. Oa. de Sifaka, ook wel dansende lemur genoemd, de roodbuikmaki, kroonmaki en een combinatie van zw/wit lemur. Ook diverse kameleons ontbreken niet.
In het park zijn de nodige ylang-ylang bomen. De bloemen daarvan worden geplukt, geperst en gedestileerd. De eerste persing wordt gebruikt in de parfumindustrie en de rest van de olie verwerk in bv. massage olie.
Op de ankerplek borrelen we met Wakanui en praten bij. Zij zijn direct van Chagos naar Madagascar gevaren en zijn er dus al een tijdje. De volgende morgen hebben we hun kat Nero, een grote zwarte Maine Coon, aan boord. Nadine moet de boot met anti kakkerlak bommen behandelen en dat is niet aangenaam voor de kat.
Crater Bay, gelegen tussen Sakatia en Hell-Ville, ga ik de was te doen. In deze baai is een kleine yachtclub met de enige wasmachine in deze omgeving. In de pilot wordt deze baai vooral genoemd om de Franse gemeenschap en dan met name de "mannelijke singles", die met de jonge lokale meisjes rotzooien. Nu is dat niet alleen hier, overal in deze omgeving zie je dit verschijnsel. Het restaurantje bij de jachtclub is echter ontspannen en heeft goede pizza's.
Aan de overkant van Nosy Be ligt op 20 Nm Mumoko, een klein eiland voor het vaste land van Mada. Als we er ankeren worden we er verwelkomt door 2 meisjes in een kano. Ze zijn bijzonder bescheiden en ik geef ze een deel van mijn garderobe. Ze zijn afkomstig van het eiland, waar een kleine gemeenschap woont. Op het eiland zien we weer tamme lemuren. Als de avond valt is het er bladstil en is het genieten. We kopen er onze eerste eendeneieren en die smaken heerlijk.
We hoppen door naar Russian Bay, ook aan het vaste land en één van de populairste plekken om te liggen. Sinds jaar en dag woont hier een Oostenrijker, Andreas, die hier samen met zijn Madagasy vrouw een "restaurant" heeft. We moeten van te voren boeken en de volgende dag eten we er krabcurrie, wat zonder het juiste gereedschap ontzettend pulken is, maar erg lekker smaakt.
De tamme lemur heeft ontzettend zachte handjes en eten de banaan heel bescheiden uit je hand.
Deze is echt.....
In de dagen dat we hier liggen varen we naar Nosy Antsoha, dat ook wel Lemuria Island wordt genoemd. Op het eiland zien we weer 3 soorten Lemuren en ook deze pakken je hand en eten de banaan. Als je die handjes voelt, zo verbazendwekkend zacht. Het eilandje ligt voor een prachtig lang zandstrand, Coco Beach genaamd en met de dinghy gaan we er naar toe. We hebben er lunch en een spontane ontmoeting met de crew van de catamaran Harmony. Hun boot is gemaakt in Knysna en het is gezellig kletsen. Aangezien deze ligplek alleen geschikt is voor de dag gaan we weer terug naar Russian Bay. Aangekomen op de oude ankerplek worden we benaderd door local Paul, een Malagasy, die zich als gids presenteert. Hij heeft diverse excuries in een soort plakboek en we boeken voor de volgende dag een zeiltocht met zijn piroque inclusief lunch.
Dagtrip op de piroque van Paul, de voorloper van een hobiecat..... UnWind op de achtergrond.
De volgende dagen doen we Sakatia weer aan. De 50ste verjaardag van de Zwitserse Doris (boot Muck) wordt hier gevierd en we zijn uitgenodigd samen met 30 andere zeilers. Het is een geslaagde verjaardag op een prachtlokatie. Ik maak nog 2 duiken met Sakatia Lodge en via Crater Bay, weer wasgoed en we organiseren diesel, gaan we door naar Nosy Komba. Hier eindelijk wat beweging en wandelen we naar de top en het Franse militaire kerkhof aan de andere kant van het eiland. De UnWind heeft inmiddels een groene jas en met behulp van de duikflessen maken we de onderkant van de boot schoon, scheelt een knoop in snelheid.....
Nosy Komba, hier worden prachtige tafellakens gemaakt en natuurlijk vind ik er eentje voor thuis op de tafel. Later op de dag maken de lemuren er een circusact van en balanceren op de waslijnen.
Een van de vele mooie zonsondergangen.
In de afgelopen tijd heeft Niels zich bezig gehouden met het emailen van marina's. In al de jaren onderweg zijn we lid gebleven van de Royal Cape Town Yacht Club en ze hebben een ligplaats bevestigd. De UnWind zal daar voorlopig blijven liggen. We hopen graag in Knysna te stoppen, omdat dit de dichtsbijzijnde haven voor Lily Pond zal zijn. Er worden behoorlijk wat emails over en weer gestuurd om iets te regelen, dan lijkt het erop dat we een plek in de marina te hebben. Een email later wordt dit geannuleerd, omdat de eigenaar zijn ligplaats voor langere tijd wilt verhuren ipv 3 weken. Het lijkt er nu op dat we misschien een plek aan een swingmooring hebben. We zullen zien!
We zijn niet de enige boot, die druk is met de volgende bestemming Zuid Afrika. Voor veel boten loopt het visum af en zijn gedwongen om uit te klaren. Voor ons is dit niet zo dringend, blijft wel dat ook wij in een bepaalde periode de oversteek van Madagascar naar Richards Bay moeten plannen.
Dan nog een keer bij Hell-Ville voor anker. De markt en supermarkt wordt bezocht, nog een laatste keer Casa Mofo en we zijn klaar om verder naar het zuiden te zakken. In de komende weken gaan we op het gemak langs de kust tussen Nosy Be en Majunga. In de laatst genoemde plaats zullen we dan uitklaren en in Baly Bay een weerraam afwachten voor de oversteek naar ZA.
