Via onze uitvalbasis Paraty, waar we regelmatig terugkomen om voorraad in te slaan, zeilden we, jaha je leest het goed met de spinnaker naar Tarituba. Helaas duurde dit geluk niet lang en kwam het hele boeltje weer naar beneden. Gefrustreerd het hele spul opgerold en in de ankerbak geflikkerd om later nog wel eens uit te zoeken. Gelukkig bleek Tarituba een klein vrolijk vissersdorp te zijn met een leuk strandleven. Lekker gezwommen en later met de bijboot naar de wal. Onder het genot van een drankje was het spinnaker leed weer snel vergeten. De volgende ochtend met houten tennis planken naar een klein prive strand gegaan om daar de conditidie wat op te vijzelen. Je kent ze misschien nog wel van vroeger, van die houten plankjes, die je na 6 x slaan al moet reparen of in een hoek gooit. Nu hielden de plankjes, maar sloegen we de bal doormidden. Op weg terug naar de boot zagen we opeens golven, maar dit bleek een groep kleine dolfijnen te zijn. Ze bleven een half uurtje in de baai vlak bij ons rondzwemmen, altijd weer leuk om te zien.Inmiddels hadden we weer radiocontact met Maureen en Gilles, van de Phryne II en zouden elkaar weer ontmoeten in Paraty. Samen met hen de wal op, inkopen gedaan en gegeten in een "kilo" restaurant (je betaald per gewicht en het is zelf-service). Mar, als Oranje fan, letterlijk en figuurlijk, ook nog even naar het internet cafe om alles over de troonswisseling te lezen en te zien. "Onze" Max zag er weer prachtig uit!
Na 2 dagen Paraty zijn we hoppend verder naar het westen gevaren. Via Enseada do Pouso kwamen we aan in Ilha das Couves, waar ooit een parelkweekerij was. Hier hebben we een mooie wandeling kunnen maken, gesnorkeld en nog gezocht naar achtergebleven parels, maar helaas. Na 3 dagen op het eiland zijn we naar Ubatuba gevaren en hier de eerste nacht voor anker gelegen. 's Nachts zou er een koufront overkomen met wind, dus we waren er al op bedacht. Om 4 uur moesten we uit bed en anker wacht lopen. Er waren uitschieters van 28 knopen en Niels wilde zeker zijn dat het anker zou houden. Terwijl wij buiten waren ging het anker van de Phryne aan de wandel. Wij hen gebeld, maar zij hadden het al gemerkt. De dag ervoor had Gilles nog verteld over zijn nieuwe aanwinst, gekocht in Kaapstad. Het zou het beste anker zijn volgens de experts en tests. Nu is dit maar relatief, want een jaar geleden kochten wij ons anker wat toen het beste was volgens de kenners.....
De volgende dag konden we gelukkig 3 dagen in de marina van Ubatuba liggen, dus het was weer ouderwets manoeuvreren om tussen de palen te komen. Geen heldendaad, maar er stond stroming en onze Unwind manoeuvreert niet eenvoudig achteruit met 2 roerbladen (de boegschroef doet het St.Helena niet meer). We werden hier hartelijk ontvangen door Tio en zijn vrouw Cecelia, van de Soneca2. Oude bekenden van de Phryne. Zij namen ons mee op sleeptouw en we werden uitgenodigd om bij hun thuis te lunchen. Later in de week zijn we met 3 boten naar Ilha Anchieta gevaren. Dit eiland heette voorheen Ilha dos Porcos en fungeerde als gevangenis. Na een opstand in de jaren 50 is het eiland vandaag de dag een natuurpark. Ook hier prachtig wandelen met een begroeiing wat wij kennen van het Tsitsikamma Park. Op weg terug naar de boot zien we opeens een koppie boven het water, blijkt het een waterschildpad te zijn! Ook hier weer zie je de Uruburu's, grote lelijke zwarte vogels, die op de thermiek van de wind boven de heuvels zweven. Dan heb je nog onze grote vrienden: Borrachudos of te wel NoNo's, steekmuggen vermomt als fruitvliegjes. Ze hebben Niels behoorlijk te pakken genomen, maar hij had geen jeuk. Helaas is Mar de klos wat jeuk betreft, maar gelukkig hebben we nodige zalfjes van Pieter Pil uit Plett in onze boordapotheek.
Op dit moment liggen we 25 mijl verderop in het 2 mijl brede Canal Sao Sebsatiao. Dit water scheidt het vaste land met Sao Sebastiao en Ilhabela, een van de grootste eilanden van Brazilie. Ilhabela wordt ook wel "Capital de Vela" genoemd, omdat je hier fantastisch kunt windsurfen en zeilen. We liggen aan een mooring van de jachtclub Ilhabela en kunnen we van de faciliteiten van de club gebruik maken. Zoals menig jachtclub ook hier pracht en praal, restaurant, bars, zwembad en gym. We hebben ons weer eens van de sportieve kant laten zien en 's morgens gingen we vol goede moed op de loopband, cross trainer en trokken we aan stangen met gewichten. Het kon niet op, ook de volgende dagen niet, maar dan om op te staan.
Met de ferry voeren we naar het vaste land en hebben Sao Sebastiao bezocht, wat niet echt de moeite was. Via internet kwamen we er achter dat op Ilhabela de dealer van Facnor zit, het systeem waar onze spinnaker op draait en wat ons problemen geeft. We hebben het hele spul afgegeven en volgens de wet van Bartje, hier heet hij Walter, zou het op vrijdag klaar zijn......
Na weken prachtig weer, valt nu het tafellaken over de heuvels a la de Tafelberg. Er komt een front over wat weer wind en regen zou geven. Laat maar komen, dan krijgt de boot ook weer eens een douche. Niels zorgt voor het eten vanavond, dus Mar kan lekker onderuit!
Bij toeval zien we dat de ParatII, van Amyr Klink, bij ons in de baai ligt.
Ilha das Couves
Ilha das Couves
Centrum van Ilhabela
Yacht Clube Ilhabela
ParatII op de voorgrond, wij liggen achteraan.
