SY UnWind: Rio, City life.

De volgende dag regelen we een plek aan de steiger van Clube Naval Charitas. Op de bonnefooi nemen we de ferry naar het centrum van Rio. We belanden tussen de voetbalsupporters van Brazilie, die naar het Maracana stadion gaan om daar de wedstrijd Brazilie-Engeland bij te wonen. Niels heeft een oranje poloshirt aan en wordt regelmatig aangesproken en nageroepen met Holland Holland. Het is duidelijk, we zijn toerist en komen uit Nederland. Geen ontkomen aan....Eerst waren we nog wat ingetogen om dit direct te bevestigen, want tenslotte hebben we Brazilie vorige keer uit het WK in Zuid Afrika geknikkerd. Later blijkt dit "leed" onder de Brazilianen best mee te vallen in dit knettergekke voetbal land. We willen naar de Pao de Acucar, maar weten niet het juiste busnummer. We vragen rond en iedereen probeert je te helpen, helaas niet altijd met het juiste advies. Zodoende nemen we maar een van de vele bussen op het ondergrondse perron. Je staat er met gevaar voor eigen leven, want de buschauffeurs maken er een sport van om er zo hard mogelijk langs te rijden en zo laat mogelijk te remmen. Kortom, wij zien de hele stad met de nodige bussen in vogelvlucht, maar we hebben zo een goed beeld hoe de stad in elkaar zit. Helaas zijn we voor ons doel die dag te laat, maar ach we hebben nog meer dagen tegoed. Zo bezoeken we Centro, het zakelijke gedeelte met zijn mooie oude gebouwen en musea tussen de hoge nieuwe torenflats en gelegen bij het eindpunt van de ferry. Er zit veel verschil in wijken (zoals eigenlijk in elke stad), maar sommigen zijn niet echt kosjer. Mensen, die op straat slapen naast of op hun hele inboedel en dat is niet echt veel...We zijn natuurlijk wel wat gewend in Zuid Afrika, maar hier zijn wel heel erg veel mensen. Het verschil tussen rijk en arm is ook hier duidelijk zichtbaar en we zijn nog niet eens in een van de vele Favela's geweest. 's Avonds zijn we nog in het centrum en worden de straatjes gevuld met tafeltjes. Je kun er heerlijk eten, drinken, voetbal kijken op grote schermen en luisteren naar de vaak luide maar vrolijke Sambamuziek. In de wijk Saara zijn honderden stalletjes, voor iedereen wel wat te vinden, maar heel veel van hetzelfde. Wat ons opvalt is dat er zelfs in een bekende stad als Rio heel weinig toeristen rondlopen. De wijken Flamengo en Botafogo aan de Guanabara Baai hebben hun eigen voetbal team en je ziet vooral 's avonds heel veel mensen voetballen op de hel verlichte stranden. Ook beach volleybal is razend populair. We gaan met het treintje de 710 meter hoge Corcovado op, met daarop Christ the Redeemer. Het bekende beeld (38 meter hoog) in Rio stelt het kruis voor, dat over de wereld uitkijkt. Ondanks zijn grootte valt zijn aanwezigheid over Rio alleen op wanneer het donker is en dus verlicht. We slenteren over de boulevard van Copacabana. Er wordt gevoetbald, geflirt, gezonnebaad en "laat maar zien wat je in huis hebt", maar het aantal mooie mensen dat je hier zou verwachten valt tegen. Het lijkt wel alsof men elkaar wil imponeren met zoveel mogelijk tattoo's, zowel mannen als vrouwen. We nemen de bus en bezoeken de botanische tuin, Jardim de Botanico en Santa Teresa, een wijk die wordt vergeleken met Mont Martre. Inmiddels zijn we bekend met de busnummers en de diverse wijken, maar desondanks valt het niet mee om bij Santa Terasa te komen. We moeten weer heel wat vragen, lopen en bussen voor we er zijn. We gaan maar gelijk wat eten en drinken en ontmoeten een local en zijn zoon en raken aan de praat. De zoon is overal geweest in de wereld en heeft niet gekozen voor een positie in de familie business, omdat hij moeite heeft om met de overheid samen te werken. Hij bedoelde -zo vertelde hij later- dat vooral de corruptie hem niet lag. Het bedrijf verzorgt zo'n 25% van de straatverlichting in Brazilie en licht daar zijn ze gek op. Ze geven ons heel vriendelijk een lift naar de ferry, die ons naar Niteroi aan de overkant van Rio brengt. Tijdens ons verblijf in de jachtclub ontmoeten we Susy, die in vele reisverslagen van andere zeilers wordt genoemd. Zij en haar man hebben eind jaren 70 de wereld omzeild en liggen nu sinds jaar en dag in Charitas. Ze is een vraagbaak bij uitstek en kan van alles voor je regelen. Ze neemt ons mee de berg op in de wijk San Fransico met een prachtig uitzicht over de baai waar we liggen. Ze praat honderd uit en overlaadt ons met tips en adviezen. We gebruiken er velen, maar na 8 dagen Rio en omgeving hebben we genoeg gezien en willen we weer verder.