St. Lucia

St. Lucia met de Gross Piton en Petit Piton point

We zien de Pitons, 2 steile hoge bergpunten, in de verte al liggen. We willen iets verderop in de baai van Soufriere liggen. Met snelle motorbootjes komen de boat boys al van verre om hun diensten aan te bieden ( lees opdringen). Deze baai zou ook weer onder een natuurpark vallen, dus niet zelf ankeren maar aan een mooring. Onze boat boy Mesias genaamd, maar had beter Judas kunnen heten. Hij brengt ons naar zijn eigen boei en er valt weinig te onderhandelen. We nemen de minder mooie plek maar voor lief. We worden overspoeld met kleine bootjes langszij, die van alles willen verkopen en hebben de mooiste praatjes. De een heeft koopwaar en de ander heeft honger, maar als je hen brood aanbiedt dan hebben ze daar net geen trek, maar ze willen wel het geld om brood te kopen jaja...... Een biertje willen ze ook altijd wel, maar dat geven we uit principe nooit net als cigaretten.

Het dorpje Soufriere is armoedig en iedereen heeft een tweede agenda. Ze willen voor elke scheet geld hebben, zelfs als je vraagt hoe het met iemand gaat. Gelukkig loopt er de nodige politie rond, die ingrijpt als de "toerist" wordt lastiggevallen. Een nacht hier vinden we zat en gaan de volgende dag hoppend langs de kust en laten het anker vallen in Anse de Cochon.

Anse de Cochon een prachtige baai met een luxe resort

Aan schoonheidsslaapjes komen we in dit nieuwe jaar nog niet toe. Hebben we de ene nacht het geklots en getik van de mooringbal tegen de boot, wordt de andere nacht een spel van wind en stroming met het geklots van water tegen de boot. We draaien in allerlei richtingen en gaan de volgende dag maar weer anker op.

Zo komen we in Marigot Bay terecht, waar we een paar dagen blijven. Ook hier weer een komen en gaan van charterboten en catamarans vol toeristen, die allemaal hetzelfde rondje maken. Ze moeten verplicht zingen en op commando "YEAH" roepen, echt iets voor ons......Het weer is erg wisselvallig en er vallen de nodige buien, maar het is een mooie baai.

Marigot Bay. De baai wordt ook als Hurricane Hole gebruikt.

We eindigen in Rodney Bay, wel bekend onder de zeilers als eindpunt van de ARC, een jaarlijkse regatta van de Canarische eilanden naar St. Lucia, waar zo'n 300 boten aan meedoen. Het is een enorme Marina met daarvoor een lagune. We pakken een mooringboei op en genieten van het kalme water in de lagune, maar moeten accepteren dat het water niet helder is. Het is omgeven door huizen en restaurants en ja, waar laten zij hun afvalwater...... We gaan een dagje op pad om het eiland te zien. We bezoeken de watervallen, zien de Pitons in de verte en gaan naar de nog actieve vulkaan aan de westkust van St. Lucia. Het zuidelijke gedeelte van het eiland is het meest getroffen door de tropische storm afgelopen Kerstavond, waar wij gelukkig alleen een staartje van meekregen. We zien het verwoestende werk van de enorme tropische buien. Complete bruggen, delen van wegen en bananenplantages zijn weggevaagd door de modderstroom. Noodbruggen zijn neergelegd, maar niet alle wegen zijn normaal begaanbaar en dit zal welicht nog even duren ook.

Terwijl wij heerlijk aan het kuieren zijn en het eiland ontdekken, schavielt de mooringlijn van de onze boot door en dwaalt de UnWind tijdens onze afwezigheid door de lagune. Gelukkig dankzij een oplettende cruiser en een lokale Rasta man van een watertaxi wordt de boot van misschien een hoop schade gered. Ze weten de UnWind onder controle te krijgen, terwijl deze "lekker" in haar eentje aan de wandel is. Helaas raakt ze de Nostress, die achter ons ligt, waardoor deze schade oploopt aan een scepter en zonnepaneel. We worden dezelfde avond nog ingevuld over het gebeuren door de Amerikaanse cruisers Scott en Paula. De volgende dag krijgen we al vroeg bezoek van de Rasta man, die geld komt claimen voor zijn harde werk. Het is een absurd bedrag en met tussenkomst van de marina komen we uit op een wat normaler bedrag. Zodoende sluiten we St. Lucia enigszins af met een kater.

      Het aktieve deel van de vulkaan gelegen aan de westkant van St. Lucia

   De stank van de zwavel is niet te harden, maar het weerhoudt ons niet om een dip in  

   de blubber te nemen. Ze zeggen dat het goed voor je is...........

Bequia & St. Vincent

28-12 t/m 03-01-2014

Rondom het Oud en Nieuw liggen we voor anker in de Admirality Bay, Bequia. Het stadje Port Elizabeth en Pretoria klinken bekend in de oren en het is er een drukte van belang, zeker als de cruiseboten hun "lading" lossen! 

De wind, laten we hem maar de Caraibische noordooster noemen, blaast hier ook weer behoorlijk door en zorgt ervoor dat diverse boten rondom ons van hun anker slaan. Voor ons ligt een Winner met Nederlandse vlag en niemand aan boord. Het schip komt steeds dichterbij en we maken plannen om zelf ankerop te gaan om schade te voorkomen. De moeilijkheid is dat de Winner boven ons anker ligt. Niels gaat aan boord om de fenders langszij te hangen. Gelukkig komt net de forse eigenaar in zijn dingy aangebrommerd. Het blijkt een Belg te zijn, die vanaf het terras het hele spektakel had aanschouwd, maar er begon pas een belletje te rinkelen toen Niels aan boord ging. Inmiddels is de schemer ingevallen en aangezien de man alleen is, helpt Niels hem om verderop opnieuw te ankeren. Murphy's law komt om de hoek kijken, als de goede man Niels weer naar de UnWind wil brengen. Buitenboordmotor doet niets en niemand die iets hoort als Nelis over de baai om hulp roept. Inmiddels lekker afgedreven, hoort Mar dan eindelijk een kreet. Als een koene ridder spring zij in de dingy en red de mannen..... Niels stapt over en samen brengen we de Belg naar zijn boot. We hebben vreselijk moeten lachen, als we zien dat hij als een gestrande walvis over de rand van zijn kleine bijboot hangt, terwijl we hem voorttrekken en zeiknat aankomt bij zijn boot. Polleke kon er zelf ook de humor wel van in zien. Wij ook blij, want we konden blijven liggen.

De Nieuwjaarsduik in het warme water van Bequia

Samen met Noorse en Nederlandse cruisers vieren we Oudjaarsavond. Het stadje is vol kerstlichtjes en er is volop muziek. De baai ligt vol en diverse schepen hebben kerstverlichting in hun tuigage. Als klap op de vuurpijl is er om 00.00 uur een prachtig vuurwerk. Bequia staat er om bekend veel werk te maken van het vuurwerk. De volgende dag verwerken we de kater, nemen een Nieuwjaars duik aan het strand en genieten van het mooie weer.

                  St. Vincent - Cumberland Bay

We pakken onze biezen, zodra er een dip in de windsterkte zit om richting St. Vincent te gaan. Buiten waait het gewoon nog een dikke 6 bft, maar de UnWind doet het prima.

We doen een nachtje in Cumberland Bay aan de westkant van St. Vincent. We ankeren met een lijn naar de wal zoals in de Med en liggen sinds tijden weer als een huis. De wind, die wij op kerstnacht hadden, blijkt hier een tandje erger zijn geweest. Naast wind was er een hoop regen gevallen. Het eiland had hierdoor te kampen met modderstromen en er waren zelfs doden te betreuren. Een van de zeilboten houdt een inzamelingsaktie voor de toch al arme lokale bevolking. Natuurlijk doen we mee.

                         

 Locals met hun fleurige bootjes langszij. Hier waren ze erg behulpzaam en vriendelijk

We hadden wat langer op St. Vincent willen blijven om de vulkaan te bezoeken, maar de wind voorspelling is niet gunstig de komende dagen. De volgende dag is het daarom ook een vroegertje als we om 06.30 richting St. Lucia zeilen. De noordooster blaast nog steeds, maar ruimt iets meer naar het oosten waardoor de hoek gunstiger wordt en St. Lucia in een slag bezeild is. Zoals bijna altijd is de zee aan de bovenkant van de eilanden erg ruw en ook nu weer behoorlijke kuilen, maar het weer is mooi en de oversteken kort.