Op pad naar Providencia, Colombia

14-17 december 2014

Het wordt weer een ouderwets nachtje doortrekken om de 162 mijl naar de Hobbies te overbruggen. Het weer en de wind zijn goed, dus niets te klagen. Dit klompje onbewoonde eilanden/riffen ligt ten noordoosten van Honduras, voordat we de bocht omgaan. Als we in de vroege ochtend als eerste boot aankomen ligt het rif nog onderwater en hebben we geen enkel referentie punt. We hebben dan ook het gevoel dat we het anker midden in de oceaan laten vallen. Het enige wat anders is, is de diepte van maar 12 meter en geen deining meer. Later bij meer laag water zien we de riffen duidelijk liggen.

Samen met de Betty Boop en Double Trouble onderweg.

Beet! We hebben een Mahi Mahi aan de haak geslagen.

Eigenlijk zonde zo'n prachtige vis, maar wel erg lekker.

De volgende morgen vertrekt iedere boot op zijn eigen tijd naar de volgende bestemming Providencia, zo'n 215 mijl zuidoostwaarts.  Voor ons valt het startschot om 10 uur 's morgens en kiezen we de route tussen het rif en vaste land. In de vroege avond en in het pikkedonker passeren we weer prachtige namen: de bekende Cabo Gracia a Dios, maar ook Caya Medio Luna, Bobel Rock en nog een mooie Cock Rocks. We moeten ons hoofd er wel bij hebben, want zonder ook maar iets te zien passeren we deze jongens op nog geen mijl afstand en mooie naam of niet, we willen er niet tegenaan zitten. We hebben een ruime wind van 23-25 knopen en lopen alleen op het gereefd grootzeil al dik 8 knopen. De nacht blijft verder donker met buien en een rommelige zee. Behalve aan de lijzijde ( voor Auke waar de wind vandaan komt....) van de riffen is de zee wat rustiger. Op de rand van het relatief ondiepe water naar de diepe zeebodem zien we een stel vissersboten waar we gelukkig weinig last van hebben. De pilots waarschuwen in deze buurt voor schepen waar drugskartels hun handel uitwisselen, maar wij zien er geen een en dat is maar goed ook. Dit soort gasten houden niet van pottekijkers en getuigen eindigen net zo als de Mahi Mahi die wij gevangen hebben!

Niels op zijn favoriete stek aan de hoge kant.

Je hoort en leest de meest uiteenlopende verhalen over de aanloop van Providencia. Er zou een afwijking zijn in de gegevens van de zeekaart, waardoor de informatie over het rif en zijn evt. ondieptes niet betrouwbaar zou zijn. Niets is minder waar, de aanloop ligt er als een snelweg bij met zijn rood en groene tonnen. We kunnen zeilend tot de ankerplek komen.

Het anker valt om 14.30 in de baai van Catalina Harbour. Alles wordt weer opgeruimd en na een prakkie zuurkool met worst liggen de UnWinders al vroeg onder de veren.