Vanmorgen vanuit Isla Espiritu Santo, Las Perlas eilanden, vertrokken samen met de Betty Boop en Nelly Rose. Ieder zijn eigen bestemming, maar voorlopig allemaal richting de Galapagos, hopend op wind. We hebben nog leuke sundowners met elkaar gehad en dan nu afscheid. Wie weet waar we elkaar weer zullen zien!
De wind overdag was niet veel en met de variabele winden weten we weer wat zeilen betekent....
De Boop sloop en de Nelly Rose.
Het is vier uur in de morgen tijdens onze eerste nacht op zee richting de Maquesas. Het is fris, ondanks dat we dan zogenaamd op de Pacific zitten. Is het overdag de schaduw opzoeken en zo min mogelijk aan, nu gewoon trainingsbroek en sweater met capuchon.
Appie, de stuurautomaat, doet het weer geweldig, terwijl Niels en ik om beurten de wacht draaien en wakker proberen te blijven. Het is altijd weer inslingeren om het ritme te krijgen. Sta/lig je op wacht weet je van ellende niet hoe je wakker moet blijven, ben je af houden de geluiden benedendeks je wakker. De bijna volle maan is verdwenen achter de horizon en er komt een prachtige sterrenhemel te voorschijn.
Op de AIS zie je de grote schepen van en naar Panama gaan. Achter ons vaart het zeiljacht "Flying Cloud" met dezelfde koers als ons richting de Galapagos eilanden waarvan we nog steeds niet hebben besloten of we ze aandoen of doorvaren.
We hebben gelukkig de beloofde wind en zelfs met een rif in beide zeilen lopen we 9 knopen. We hebben 1,5 knoop stroom mee als bonus, dus de wat trage start wordt nu goed gemaakt.
Woensdag, 1 april
We hebben ons aangemeld bij het Panama - Pacific net op de SSB. Elke morgen om 09 uur krijg je het weerbericht en hoor je waar andere zeilers en de wind zich bevinden. Het lijkt, oneerbiedig, een beetje op de Muppet Show. Je hoort alleen de stemmen, waar jezelf weer beelden bij fantaseert. Stemmen, zoals die twee ouwetjes op dat balkon en dan weer een piepstem, waarbij je een muisachtig wijffie, die vanuit de wc pot de radio bedient. Wat zouden ze van ons maken......
In de loop van de dag zakt de wind in en kunnen we met moeite de zeilen volhouden. Terwijl er een prachtige zonsondergang aanstaande is, staat Niels in de keuken, ja je leest het goed! Woensdag gehaktdag, dus hamburgers op het menu en die zijn specialiteit van mijn chef. Ik heb dus vandaag een makkie en zit vol ongeduld met het bestek op tafel te rammelen.
Helaas valt de wind helemaal weg en gaat het ijzeren zeil op en motoren we zachtjes door de prachtige nacht over een gladde zee richting het zuidwesten.
Donderdag,2 april
Wind, dit woord zul je regelmatig lezen. Je hebt te veel of je hebt te weinig, het is zelden goed. Gelukkig staat er weinig deining, waardoor we niet veel wind nodig hebben om de boot te laten lopen. Vannacht konden de zeilen weer omhoog. Pech voor Niels, want die moest uit zijn bed komen om mee te helpen. Pas in de loop van de middag gaat de wind harder blazen en krijgen we dan eindelijk de 12 knopen, die sommige boten achter ons vanmorgen al hadden.
Goede Vrijdag, 3 april
We zijn vandaag zo druk als een klein baasje. De generator draait om de accu's op te laden en tegelijkertijd wordt er water gemaakt. Niels haalt de gribfiles op en kijkt tevreden! Ikzelf ben druk met het maken van yoghurt, toch dat boertje van buiten. De koelkast ontdooien en nakijken van groente en fruit of er geen leven in zit. Om in de Paassfeer te komen staat er een quiche op het menu.
De wind blaast met 16 knopen lekker door en Appie vaart ons steeds verder zuidwestwaarts. Om 12.00 hebben we het dagelijkse contact via de SSB met de Betty Boop. Via sailmail sturen we berichtjes naar de NellyRose. Zo blijven we op de hoogte over het reilen en zeilen van elkaar. Op beide schepen alles goed en daar, jaloers, staat verse vis op menu. Hier wel de lijn uit, maar bijten ho maar.
Zaterdag, 4 april
Geen wind, wel wind en een vervelende korte deining gisteravond en nacht. Alle zeilen weer omlaag en dan weer omhoog. Kedeng, kedeng, dan heb ik het niet over Guus M, maar het slaan van de lijnen en giek. Gek word je er van. Dan toch maar weer naar beneden en moteren.
Om 6 uur zitten we alle twee in de kuip, Niels heeft toch nog redelijk kunnen slapen, maar ik ben zo duf als een konijn, zelfs met oordoppen in ben ik niet aan mijn schoonheidsslaapje gekomen.
Met blijven zitten komen we er ook niet, dus dan maar aan de slag. Het meel komt te voorschijn, vette klont boter en suiker en voila, een lekkere cholesterol verhogende boterkoek is het resultaat. Nu de oven toch warm is, gelijk maar een paasbrood gebakken. Je moet toch wat met je leven doen.....
Gelukkig trekt de wind in de begin van de middag weer aan en is het leven een stuk aangenamer op de UnWind.
Zondag, 5 april
Vrolijk Pasen!
Vanmorgen vroeg het eerste schip sinds dagen in de peiling. Het is een vissersboot met zijn werklichten aan. Ik mag hopen dat hij meer succes heeft dan wij.
Pasen op zee, eieren zoeken kunnen we achterwegen laten, ik weet toch waar ze liggen, dus gaan ze direct de pan in.
We hebben het besluit genomen om toch de Galapagos eilanden aan te doen. Lang hebben we getwijfeld, de regelgeving en de bedragen die je moet betalen om er te mogen liggen hielden ons tegen. Maar à wel, we zullen er waarschijnlijk nooit meer komen en het schijnt toch wel iets unieks te zijn, dan maar toch. De keuze valt op het meest westelijke en grootste eiland Isabela, bekend om de reuze schildpadden. We denken dat we er op woensdag zullen aankomen.
De wind in de middag is perfect voor de spinnaker, dus die wordt uit de mottenballen gehaald. Kijken of we nog weten hoe het allemaal werkt. In een keer goed en is het Oranje boven!
Maandag, 6 april
Al 24 uur lang trekt het oranje gevaarte ons relaxed voort. Weer een prachtige nacht met een zeldzame bui erin, die gelukkig weinig voorstelt.
Overdag zien we opeens een walvis op ramkoers. Hij geeft af en toe een spuit, maar veel beweging zit er niet in. Niels wijkt uit en opeens heeft hij ons ook in de peiling en met een duik verdwijnt hij in de diepte. Je moet er toch niet aandenken, dat je 's nachts op zo'n gevaarte knalt.
We zitten weer op onze eigen helft.
De evenaar wordt in de avond gepasseerd en in afwachting zitten we weer klaar met camera en wijntje. Het duurt altijd weer langer dan je denkt, dus Mar, de zuipschuit, heeft haar glas is al leeg voor het gebeuren.
Neptunus laat zich deze keer niet zien, volgens hem is de bemanning van de UnWind al gepokt en gemazeld.
Dinsdag, 7 april
Het is een onrustige nacht geweest met de nodige buien, waar veel wind, regen en weerlicht in zat. Ik heb mazzel, de eerste buien vallen terwijl ik af ben. Alles zeilen staan goed, dus ik kan blijven liggen. We racen weer door de nacht met snelheden van 11 knopen. De boot loopt alsof ze op rails loopt, zo licht en makkelijk. By the way: de spinnaker zat alweer opgeborgen en we voeren met een uitgeboomd voorzeil.
Om 09 uur hebben we land in zicht en hebben we Isla San Cristobal, het meest oostelijke eiland van de Galapagos, aan stuurboord. Het weer is bewolkt en toont niet het plaatje wat je voor ogen hebt. Eigenlijk moet een van ons of allebei het water in om de romp te bekijken. Natuurlijk vind ik dat de schipper moet.....
Een van de regels is dat het onderwaterschip spik en span moet zijn en geen enkel beestje, schelp of slijmsliert wordt getolereerd. Nu is onze anti fouling heel recent, dus verwachten we niets. Ook op het gebied van gescheiden afval zijn ze extreem. We doen maar aan alles mee en hopen zonder problemen een VISA te krijgen voor 20 dagen.
De afstand van San Cristobal naar Isla Isabela is nog zo'n 100 mijl, dus het rekensommetje is snel gemaakt. Niet harder dan 5 knopen per uur, anders komen we in de nacht aan.
We zien de fregtatvogels, dolfijnen en een heel stel kleine vogeltjes boven het water. Als ze landen lopen ze nog verder op de golven wat een grappig gezicht is. Niels heeft de vislijn er nog uitgegooid met een nieuwe zwart paarse lure eraan voor tonijn. Dit mag allemaal niet baten, ze willen niet bijten. Achteraf blijkt de lure er compleet afgebeten te zijn, volgens onze visser door een "white tip" haai, die we even daarvoor hadden gezien. Ja, ja.....
Woensdag, 8 april
Te hard zijn we zeker niet gegaan,de wind valt weer weg en wordt een hele nacht motoren op een fluwelen zee.
Om 09.45 valt het anker bij Villamil, Isla Isabela. Er liggen 10 andere zeilboten en de nodige commerciële motorboten. De Port Captain is geïnformeerd en ook J.C., de agent, die onze papieren gaat regelen.
De ankerplek is een grote speeltuin voor de vele robben, opeens zien we een vreemd soort eend, maar dit blijkt een pinguïn te zijn. Welkom op de Galapagos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten