Society Islands, Bora Bora

26-31 juli 2015

Het mythische Bora Bora aan de horizon, wie had dat ooit gedacht!

Vanaf de ankerplek gaan we op pad naar de sting ray's en black tip haaien. Normaal komen hier de toerbootjes met hun gasten en worden de haaien en roggen gevoerd. Gelukkig is net 1 bootje met 4 Amerikanen, die elke keer als ze een rog zie "OMG" lopen te gillen. Watjes!

De black tip haai met 2 remora's onder zijn buik.

Als een gepaneerd sliptongetje.

Sundowner met de Nederlandse vloot.

We droppen ons anker voor het Hilton resort, een heel complex van dik 70 hutjes boven het azuur blauwe water. Hier aan de zuidkant van Toopua gaan we samen met René en Pauline van de Bounty duiken. Met een woelig zeetje varen we met de dinghy naar de duikstek. Het is prachtig onderwater en aangezien het een duik in de lagune is hebben dit keer weinig last van de stroming. Hierdoor is het vergeleken met de driftduiken in Fakarava heel relaxed. Ik kan weer prachtige foto's maken, maar ben alleen de rode lens voor onderwater vergeten, waardoor de kleuren er niet echt geweldig uitkomen. 

Niels zwevend boven het zand.

Is dit plaatje niet geweldig!

Dan toch Nemo op de gevoelige plaat.

Na de duik varen we naar de hoofdstad Vaitape om daar weer wat verse spullen te kopen, ook hier een SuperU, dus genoeg keuze. Langs de weg naar het dorp staan de volle mangobomen met daaronder de tafels waar "dagverse" mango's en ander fruit worden verkocht. Het is stuivertje wisselen, zij de Franken en wij het fruit. Vergeleken met de andere eilanden komt Bora Bora er slechter vanaf. Het is een schril contrast met de dure resorts met hun parelwitte stranden. De wegen zijn slecht onderhouden en het is één en al parelwinkeltje waar de honeymooners hun geld spenderen. Jammer dat er vanuit de dure hotelketens niet meer geld naar het eiland gaat voor algemene middelen.

Heerlijk eten bij MaiKai Yachtclub. Ja, we mogen niet klagen!

Via de email krijgen we bericht dat het zeil op vrijdag klaar zal zijn, dus willen we op vrijdag weer in Raiatea zijn om het op te pikken. Er lijkt ook goed weer aan te komen om de oversteek naar Suwarrow, Cook Islands, te maken.

We klaren op voorhand uit bij de Gendarmerie, waar blijkt dat we het zg. "clearance" formulier niet hebben, wat we op Pape'ete hadden moeten krijgen. Gelukkig is het zo opgelost en zijn we weer vrij om weg te gaan. Het anker valt voor de laatste keer bij Raititi, het zuidelijke deel van Bora Bora om nog een keer te gaan snorkelen. Helaas vinden we niet de beloofde Coral Garden uit de folder, alleen maar ontzettend heldere water. We komen dan ook min of meer teleurgesteld terug.

's Avonds nog een laatste borrel op de Bounty met de Tara. Allemaal gaan we één dezer dagen weer op pad richting een van de Cook Islands, dus weten we niet wanneer we elkaar weer zien.

Voor ons nog het oppikken van het zeil en kijken naar een weather window om te vertrekken.

Society Islands, Raiatea & Taha'a

18 - 26 juli 2015

Na een nacht van veel regen laat de zon zich weer zien en gaat het anker omhoog. Tijd om naar Raiatea te gaan, vanaf Baie d' Avea zo'n 28 Nm. Op de valreep zien we de Toccata op de ankerplaats bij Fare. We varen even langs en kletsen bij. Jammer dat we elkaar mislopen, maar later in de week zullen zij ook richting Raiatea komen.

Via de zuidoostelijk pas Teavamoa komen we Raiatea binnen. We proberen eerst in de Baie Hotupoo te ankeren, waar we ondanks de diepte van 35 meter een heel modderspoor achter de boot hebben, dus laten we die optie gaan. We gaan richting het rif en daar valt het anker in mooi helder water in de buurt van Oatara. Daar zien we voor het eerst "Nemo", ook wel clown vis genoemd.

Na 2 nachten moeten we richting Uturoa, waar we een afspraak met een zeilmaker hebben. Hopelijk ziet zij er gat in om aan de slag te gaan met de tweedehands aangeschafte Parasailor. De vorige eigenaar heeft hem laten "ontploffen" in een bui en vrouwlief vond het een "monster", dus wilde ze er vanaf. Aangezien het een behoorlijke schade was zou reparatie een dag of 10 (zo'n 30 uren) in beslag nemen en dan zou de klus geklaard moeten zijn..... 

Dit geeft ons de kans om in de tussentijd Raiatea, Taha'a en Bora Bora te ontdekken. We halen dan later het zeil op. In Uturoa -de hoofdstad van Raiatea- hebben we ook met de Tara afgesproken. Roel heeft voor ons vanuit Nederland een GoPro camera meegenomen, dus kunnen we de onderwaterwereld weer vastleggen.

Via de Bounty horen we dat die avond bij Avera een Heiva wordt gehouden. Samen met Roel en Jacomine pakken we een taxi naar het dorp halverwege het eiland. 

Vanaf vijf uur zitten we klaar voor de finale tussen de 3 dorpen. Al met al een hele zit, want het echte werk begint om 22.30 uur. Het publiek ziet er weer kleurrijk uit met hun vrolijke kleding en mooie hoofdtooien.

Vooraf zijn er danswedstrijden met de kinderen en later komen de moeders aan de beurt. Vooral de grote groepen zijn prachtig om te zien. Per optreden wordt er meerdere keren van kostuum veranderd. Nooit gedacht dat er in de gehuchten, die je vanaf het water ziet liggen, zoveel mensen woonden.

De moeders van het dorp "Vairiate"

                   

Jong talent, gewoon na-apen.

De volgende dagen ligt de UnWind voor anker bij Ilot Tautau, ten westen van Taha'a. Het is hier prachtig snorkelen in de Coral Garden. Je stapt aan de zeekant in het water en de stroming spoelt je met een sneltreinvaart over het ondiepe koraal richting de lagoon. Het is op sommige plekken echt buik inhouden en zo min mogelijk bewegen, waardoor de schaafplekken aan lijf en leden wordt beperkt. De GoPro wordt op elke manier getest en uitgeprobeerd. We worden er steeds behendiger in om op het juiste moment iets vast te grijpen en tegen de stroom in te blijven hangen. Op zo'n manier kan je op je gemak rond kijken. Tijdens een late snorkelronde krijgen we de schrik van ons leven. Jacomine ziet een Lion Fish en probeert ons te roepen. Op dat moment komt er een grote Murene met zijn lelijk kop uit zijn hol. We weten nog steeds niet of hij het op ons of op de Lion Fish gemunt had. Normaal blijven die lelijkers (en dat zijn ze echt) in hun grot, maar nu komt hij met zijn ruim 1 meter lengte er uit. Als een speer gaan we ervan door en hebben we later de grootste verhalen. Murene zijn meer gevreesd dan de haaien in deze omgeving, dus dat zegt genoeg.

Op weg naar Taha'a hebben we 8 dolfijnen voor de boeg.

De koraalvlinders vinden mijn handschoen wel heel interessant. 

Anemoon, helaas zonder Nemo.

Naast de Coral Garden ligt een vijfsterren resort a €750 per nacht, wij liggen een goedkoper...

                    

     

De vanille orchidee.

Per jeep en gids doen we een rondje Taha'a. Met vanille als bekendste exportproduct bezoeken we ook een plantage. Het is geen uitgebreide toer, net een stukje waar de wingerds met de orchideeën groeien. Dat het een duur specerij is wisten we al, maar nu ook waarom. Na een pitstop bij het huis van Noah (de gids) met een prachtige tuin en dito Polynesische huis rijdt hij ons over het groene eiland. Ik ben weer een stuk wijzer geworden over de bomen en struiken. Natuurlijk wordt er vanille peulen gekocht, welliswaar bij een Chinees winkeltje, maar nu kan het lokale gerecht "tonijn met vanillesaus" ook bij ons op het menu.

Opening van de nieuwe school op Taha'a.

Baie Haamene

Een uitgekiend systeem om de kokosnoten, copra, te laten drogen. Zonnetje weg, worden de tafels onder elkaar geschoven en het dak er boven.

                        

   

Variant op de ZA safari toer, geen biltong of drank, maar pompelmoezen, sterfruit en passievrucht.

Society Island, Huahine

10 - 18 juli 2015

Eind van de middag gaan we weer op pad en laten Mo'orea achter ons. Het is zo'n 80 Nm naar Huahine, dus een nachtje doortrekken. Er staat een mooi windje en 's nachts zien we de planeten Venus en Jupiter gezamenlijk tussen de miljoenen sterren staan.

Het anker valt achter de motu Murimahora aan de oostzijde van Huahine Iti. Het is er heerlijk rustig en we liggen samen met één andere boot.

De volgende dag verkassen we via de noordkant naar het dorp Fare, waar de nodige activiteiten rondom het "Heiva" plaatsvinden. 

De maand juli in Frans Polynesië staat bol van de festiviteiten en dit wordt Heiva i Tahiti genoemd. Natuurlijk is de 14de juli, Bastille dag, een bijzondere, maar daarnaast worden er dans- en zangwedstrijden, sporten en spelen georganiseerd. 

Het anker ligt nog maar net of de start van de traditionele kano's gaan van start. Het gaat er fanatiek aan toe en aangezien de start net voor de ankerplek is, zitten we eerste rang. 

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Één van de kano's blijft met zijn drijver achter de ankerketting van een boot hangen. Volgens mij is de eigenaar niet erg Happy!

's Avonds bij de Yacht Club is er feest met live music georganiseerd door een paar zeilers. Met name de kleindochter Talulah Ruby, 18 jaar, heeft een stem waar je U tegen zegt. Hier lopen we ook René en Pauline van de Bounty weer tegen het lijf. Het is sinds Gambier dat we elkaar hebben gezien, dus kunnen we lekker bijkletsen. We spreken af om de volgende avond bij hun aan boord te komen eten samen met Bert en Marion van de Luna Azul. Iedereen neemt een gerecht mee en de sfeer zit er goed in. De volgende morgen hebben we dan ook de man met de hamer aan boord, maar dat wandelen we eruit.

Elke dag liggen we wel op een andere ankerplek, soms prachtig, soms ook danig geïrriteerd omdat we volgens een Yank op zijn anker liggen...... We zien zijn anker een paar meter achter ons liggen, maar gaan toch maar verderop liggen. Je hebt altijd zeikers.

Elke morgen is er wel een traditionel sport. Dit is de horo timau ra'au / horo tamaiho'a. De deelnemers moeten al hardlopend een stok met bananen dragen. Onderschat het niet, zo'n stok met bananen weegt minimaal 40 kg.

Binnen het rif varen we naar de zuidelijk gelegen Baie d'Avera. Het is een prachtige ankerplek, alleen het weer laat ons een beetje in de steek. 

De Bounty ligt er ook en de volgende dag gaan we met hun boot naar de baai van Port Bourayne. Met het hoofd onder water hebben we geen last van de buien en de wind. Boven het, helaas dode koraal, is het een speeltuin voor de vele koraalvlinders. 

We sluiten de dag lekker af met een maaltijd bij "Chez Tara", aanbevolen door de Lonely Planet. Het eten is heerlijk, maar de beloofde gastvrijheid is ver te zoeken.

Society Islands, Mo'orea

1 - 9 juli 2015

We keren weer terug naar Mo'orea, dit keer samen met de Toccata. De wind is pal op de neus en de lucht vol met buien. We besluiten om een ankerplek aan de oostkant van het eiland aan te doen, Taevarao. Hier is het prachtig liggen achter het rif en in de verte zien we Tahiti liggen. Hier klaart het weer op en liggen we als een huis tegen elkaar. Het is echt even binnenwippen bij de buren. Ik heb beloofd om een rijsttafel te maken en dat gaat erin als koek. Dan ook eindelijk na 2,5 jaar cruisen gaan we voor de bijl om het spelletje "Mexican Train" te spelen. Dit werd overal waar we waren in de Carieb door m.n. de wat oudere cruisers georganiseerd en gespeeld. Wij hebben nooit aangeschoven aangezien Niels een broertje dood heeft aan spelletjes, maar ja hij wordt ook wat ouder......! Het gaat er fanatiek aan toe, al kan "Neels" volgens de Afrikaners nog wel wat "practise" gebruiken.

                      

De volgende dag gaan we een etappe verder om de hoek naar Opunohu Bay, waar we op een prachtige ondiepe lichtblauwe plek ankeren. We gaan direct op pad richting de Stingray voeder plaats achter het rif. Je bent nog niet uit je dinghy of de roggen komen op je af. Helemaal wordt het feest als Brad de tonijn te voorschijn haalt. Boven, onder en naast je. Aangezien ik nog niet weet of ik het nu engerds vind of niet, heeft Niels een prima slachtoffer aan mij. Door af en toe lekker onverwacht te knijpen, weet ik niet meer of het nu een rog of Nelis is. Rondom zwemmen ook de Black tipped haaien, die de tonijn ook wel zien zitten. Het zijn er echter geen enkele meer, maar tientallen en ze worden wat onrustig.

Niels heeft sjans van enkele roggen (denkt hij), maar helaas hebben ze meer interesse in de tonijn.

Het is alsof je in een zwembad rondplonst. Hier een onschuldige Black tipped haai van zo'n 1,5 m.

Na een borrel op de UnWind, waar de Kairos ook present is, hebben we 's avonds een ouderwetse braai aan boord van de Toccata, waar Brad laat zien dat hij een regtige Afrikaner braai master is. We eten heerlijke zelfgevangen Mahi Mahi en Wahoo. Menno had garnalen bij zich, dus die gaan er ook op. De muziek aan boord is van de jaren 80 en we gaan terug in onze disco tijd. Het is van: "o, ja, wat zagen die eruit of wat een vreselijk nummer was, maar ook lekker meezingen".

Het is volle maan en de weerspiegeling in het ondiepe water van enkele meters is bijna sprookjes-achtig. 

Er wordt voor de komende dagen meer wind verwacht en de Toccata en Kairos vertrekken de volgende dag naar Cook Bay. Inmiddels is de Tara met dit keer alleen Jacomine aan boord ook gearriveerd. We liggen goed en wij besluiten om samen te blijven liggen. Jacomine is voor 14 dagen solozeilster, aangezien Roel naar Nederland is. Heel stoer is ze alleen van Tahiti hierheen gekomen. Het motregent en het waait flink, maar we zitten gezellig bij elkaar.

Tijdelijke solozeilerster Jacomine op de Tara brengt Hollands weer mee.

Jacomine heeft haarverf meegenomen uit Tahiti en zodoende is Kapsalon Willemijn & Anita een feit geworden. Na een uurtje klussen zitten we als 2 radarreflectoren met ons haar in de aluminium folie. We kletsen over het wel en wee van het leven aan boord, want beste mensen ondanks de prachtigste verhalen en mooiste plekjes is het cruisers leven niet altijd rozengeur en maneschijn!

De kleine ruimte waarop je 24/7 met elkaar leeft kan knap benauwd zijn. Dan speelt bij mij het liedje van Acda & de Munnik "Cd voor jou, cd voor mij" door mijn hoofd en oefent Niels wel heel erg om als solo-zeiler verder door het leven te gaan. Het is af en toe ook heerlijk om in een marina te liggen, zodat je alleen van boord kunt stappen en op pad kunt gaan of net zoals nu met andere "lotgenoten" te praten. Natuurlijk geldt dit voor beide partijen.

In de middag maken we een wandeling naar Magic Mountain, waarvan je een prachtig uitzicht hebt over de baai en het rif. Op de terugweg komen we langs de nodige fruitbomen en liggen de pompelmoezen en citroenen voor het oprapen. We komen ook een paar kilo's zwaarder terug aan boord.

Opunohu Baai van Mo'orea.

De 2 blondines Mar en Jacomine op Magic Mountain van Mo'orea.

's Avonds een primeur aan boord van de UnWind en gaat er een lang gekoesterde wens van Niels in vervulling: Er wordt eindelijk patat gebakken. Ik heb het lang kunnen uitstellen, maar bleek teveel medestanders te hebben dus moest ik "buigen". Een voordeel, Niels maakt ze en ik hoef niet te koken

Patat speciaal!

Je hoeft maar van de boot te springen en de snorkelplekken liggen op steenworp afstand en op één ervan liggen de onderwater Tiki's (stenen beelden). 

We maken nog 2 duiken met de duikschool Top Dive. Een ervan is bij de passe Avaroa, waar we Lemon sharks zien. Loren, de instructrice, heeft een soort van busje bij zich met sardines. Ze lijkt wel op de rattenvanger van Hamelen, want een bonte stoet van vissen volgen haar. Helaas geen foto's, want mijn camera is kapot, maar daar wordt aan gewerkt.

De dagen vliegen voorbij. Samen met Jacomine slaan we nog een halve tonijn aan de haak, lees gekocht, en eten er heerlijk van.

                

Net echt! Niet zelfgevangen, maar zelf gekocht.

We maken ons borst nat en wandelen via de uitkijkpost Belvedère naar de Trois Cocotieres. Ook al zijn we met de bijboot helemaal achter in de baai gevaren, wat zo'n 4 kilometer lopen scheelt, zijn we toch 6-7 uur op pad geweest. 

                   

We belonen onszelf met garnalen, die bij de lokale kwekerij worden verkocht. In ons enthousiasme kijken we even over de prijs heen, die schandalig hoog is, maar 's avonds in de pan met een lekkere Chileense Chardonnay is dat snel vergeten.

Aan al het goede komt een eind en laten we Jacomine in haar eentje achter. Zij gaat weer terug naar Tahiti en wij gaan naar het volgende eiland, Huahine.