Na een nacht van veel regen laat de zon zich weer zien en gaat het anker omhoog. Tijd om naar Raiatea te gaan, vanaf Baie d' Avea zo'n 28 Nm. Op de valreep zien we de Toccata op de ankerplaats bij Fare. We varen even langs en kletsen bij. Jammer dat we elkaar mislopen, maar later in de week zullen zij ook richting Raiatea komen.
Via de zuidoostelijk pas Teavamoa komen we Raiatea binnen. We proberen eerst in de Baie Hotupoo te ankeren, waar we ondanks de diepte van 35 meter een heel modderspoor achter de boot hebben, dus laten we die optie gaan. We gaan richting het rif en daar valt het anker in mooi helder water in de buurt van Oatara. Daar zien we voor het eerst "Nemo", ook wel clown vis genoemd.
Na 2 nachten moeten we richting Uturoa, waar we een afspraak met een zeilmaker hebben. Hopelijk ziet zij er gat in om aan de slag te gaan met de tweedehands aangeschafte Parasailor. De vorige eigenaar heeft hem laten "ontploffen" in een bui en vrouwlief vond het een "monster", dus wilde ze er vanaf. Aangezien het een behoorlijke schade was zou reparatie een dag of 10 (zo'n 30 uren) in beslag nemen en dan zou de klus geklaard moeten zijn.....
Dit geeft ons de kans om in de tussentijd Raiatea, Taha'a en Bora Bora te ontdekken. We halen dan later het zeil op. In Uturoa -de hoofdstad van Raiatea- hebben we ook met de Tara afgesproken. Roel heeft voor ons vanuit Nederland een GoPro camera meegenomen, dus kunnen we de onderwaterwereld weer vastleggen.
Via de Bounty horen we dat die avond bij Avera een Heiva wordt gehouden. Samen met Roel en Jacomine pakken we een taxi naar het dorp halverwege het eiland.
Vanaf vijf uur zitten we klaar voor de finale tussen de 3 dorpen. Al met al een hele zit, want het echte werk begint om 22.30 uur. Het publiek ziet er weer kleurrijk uit met hun vrolijke kleding en mooie hoofdtooien.
Vooraf zijn er danswedstrijden met de kinderen en later komen de moeders aan de beurt. Vooral de grote groepen zijn prachtig om te zien. Per optreden wordt er meerdere keren van kostuum veranderd. Nooit gedacht dat er in de gehuchten, die je vanaf het water ziet liggen, zoveel mensen woonden.
De moeders van het dorp "Vairiate"
Jong talent, gewoon na-apen.
De volgende dagen ligt de UnWind voor anker bij Ilot Tautau, ten westen van Taha'a. Het is hier prachtig snorkelen in de Coral Garden. Je stapt aan de zeekant in het water en de stroming spoelt je met een sneltreinvaart over het ondiepe koraal richting de lagoon. Het is op sommige plekken echt buik inhouden en zo min mogelijk bewegen, waardoor de schaafplekken aan lijf en leden wordt beperkt. De GoPro wordt op elke manier getest en uitgeprobeerd. We worden er steeds behendiger in om op het juiste moment iets vast te grijpen en tegen de stroom in te blijven hangen. Op zo'n manier kan je op je gemak rond kijken. Tijdens een late snorkelronde krijgen we de schrik van ons leven. Jacomine ziet een Lion Fish en probeert ons te roepen. Op dat moment komt er een grote Murene met zijn lelijk kop uit zijn hol. We weten nog steeds niet of hij het op ons of op de Lion Fish gemunt had. Normaal blijven die lelijkers (en dat zijn ze echt) in hun grot, maar nu komt hij met zijn ruim 1 meter lengte er uit. Als een speer gaan we ervan door en hebben we later de grootste verhalen. Murene zijn meer gevreesd dan de haaien in deze omgeving, dus dat zegt genoeg.
Op weg naar Taha'a hebben we 8 dolfijnen voor de boeg.
De koraalvlinders vinden mijn handschoen wel heel interessant.
Anemoon, helaas zonder Nemo.
Naast de Coral Garden ligt een vijfsterren resort a €750 per nacht, wij liggen een goedkoper...
De vanille orchidee.
Per jeep en gids doen we een rondje Taha'a. Met vanille als bekendste exportproduct bezoeken we ook een plantage. Het is geen uitgebreide toer, net een stukje waar de wingerds met de orchideeën groeien. Dat het een duur specerij is wisten we al, maar nu ook waarom. Na een pitstop bij het huis van Noah (de gids) met een prachtige tuin en dito Polynesische huis rijdt hij ons over het groene eiland. Ik ben weer een stuk wijzer geworden over de bomen en struiken. Natuurlijk wordt er vanille peulen gekocht, welliswaar bij een Chinees winkeltje, maar nu kan het lokale gerecht "tonijn met vanillesaus" ook bij ons op het menu.
Opening van de nieuwe school op Taha'a.
Baie Haamene
Een uitgekiend systeem om de kokosnoten, copra, te laten drogen. Zonnetje weg, worden de tafels onder elkaar geschoven en het dak er boven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten