4 -23 oktober 2015
Op zaterdagmorgen doen we de laatste dingetjes en verlaten we Neiafu, de hoofdstad van de Vava'u groep. Voor de nacht ankeren we samen met de Bounty en TARA bij Ovaka om daar op zondagmorgen in alle vroegte de oversteek naar de Ha'apai groep (60 Nm) te maken. Na een drukke week van (strand) feesten, regatta (stress) en natuurlijk veel teveel drank is iedereen nog in een roes en gezien onze leeftijd gewoon moe. Waar we vroeger onze hand niet voor omdraaiden, is nu "keihard" werken geworden...... Na negen uur 's avonds in bed is al laat voor cruisers begrippen.
De vroege zondagmorgen brengt in het begin een mooie wind en walvissen, maar na een dik uur komen we tussen twee weerssystemen in, krimpt de wind en krijgen we een dikke bui over ons heen. Aangezien we onze genua niet kunnen gebruiken i.v.m. een scheur in de UV strook na de wedstrijd hebben we ons stagzeil op. Dit zeil is nog met leuvers en niet op een roller, dus met onze vermoeide lijven, is het zeil hijsen en weer laten zakken. Grootzeil naar stuurboord, grootzeil naar bakboord. Onze lontjes zijn kort en de sfeer aan boord gelijk aan het weer, grauw. Gelukkig aan het begin van de middag komt de oostenwind terug, breekt het zonnetje door en is het weer lekker zeilen.
Het anker valt achter het eiland Foa, waar we weer vroeg ons mandje in duiken.
We moeten ons gezicht weer laten zien bij Customs.
Door de aantrekkende wind verkassen we naar een noordelijker gelegen plek achter het rif waar het beschutter liggen is. De wind maakt het ook direct kouder, alhoewel de temperatuur nog steeds 20+ is. Inmiddels zijn de dekbedden uit het vooronder gehaald en eten we 's avonds weer binnen.
Op het eiland zelf is de bevolking reuze vriendelijk en het kost ons geen enkele moeite om voor 6 man een lift naar Pangai te krijgen. Daar moeten we ons weer melden bij Customs. Bij Mariner's Café, gerund hoe kan het ook anders door een "gestrande" zeilster, is het lekker lunchen en kunnen we ons email weer checken. Ook op de terugweg hebben we al snel een plekje achterin een laadbak. Er ligt een oude man in de bak te slapen. Hij wordt wakker gemaakt door zijn vrouw, want wij moeten erbij. Auto's genoeg op het eiland, maar de benzine is schaars en de bevolking wacht met smart op de bevoorradingsboot uit Nukualofa
De weg tussen Foa Island en Lifuka Island.
In Pangai kopen we een lekker gebraden kippetje.
De kinderen spreken nauwelijks Engels, maar vinden die witte "palangies" toch wel interessant, helemaal als we een potje rugby mee willen doen.
De sterke wind houdt ons een paar dagen op dezelfde plek, maar tijdens een strandwandeling ontdekken we een klein resort Matafonua (www.matafonua.com) genaamd. Het is er lekker zitten en nog lekkerder is het eten. Het is een prachtige stek en wordt gerund door een Engels echtpaar met 3 jonge kinderen. We genieten er het wekelijks BBQ buffet op vrijdag. Darren, de eigenaar en van oorsprong professioneel fotograaf, maakt prachtige foto's en films met zijn drone.
Foto gemaakt met de drone van Darren.
We besluiten om met de boten dichterbij het resort en de pas te ankeren en snorkelen diverse keren over het prachtige rif. We vinden de "Spaanse danseres", een soort van zeekomkommer, maar als je deze oppakt, waaiert ze uit als een Hibiscus bloem met prachtige roze getinte rokken. Prachtig koraal, wat eruit ziet als kletskoppen.
Zelfs de duikflessen komen weer te voorschijn. Helaas door de verkeerde coordinaten, is het even zoeken voordat we de duikplek "Benny" vinden, maar ook hier weer de moeite waard. De beloofde Leopard haaien en stingrays zijn helaas niet thuis.
Het weer wil maar niet opklaren en er zijn dagen met veel wind en bewolking, gelukkig blijft de regen uit. Er wordt bij iedereen aan boord druk geklust, opgeruimd of schoongemaakt. Inmiddels hebben we het scheurtje -met dank aan de naaimachine van de Bounty- in het voorzeil weer gerepareerd en heeft Niels samen met René de 2 lijnstoppers voor de bakstagen gemodificeerd. Zoals heel vaak aan boord hele dure spullen, maar soms op detail zo knullig en zwak afgewerkt. We vervangen een plastic kapje door eentje van metaal. Slechte kwaliteit van Spinlock.....nu nog een patent erop aanvragen.
Op het volgende eiland Uoleva ligt het strand vol drijfhout en maakt de TARA de bevolking blij met hun oude grootzeil. We eten om beurten bij elkaar aan boord, zo hebben we op een herfstachtige dag 'n heerlijke Coq au Vin aan boord van de Bounty, met nog veel meer vin erna. Zelfs aan boord van een boot kun je dansen, zij het met 1 hand aan een paal....Gelukkig blijven we de dag erna op dezelfde ankerplek, kunnen we uitslapen en hoeven we niet naar ons werk.....
Ha'afeva ligt weer zo'n 20 mijl verderop zuidwaarts. Aan wal ontmoeten we weer de ontzettend vriendelijke bevolking. In het kleine dorp zijn we net een soort van rattenvanger van Hamelen. Kinderen, groot en klein, vinden ons maar wat interessant en lopen hand en hand met ons mee. Ze laten hun school zien en willen natuurlijk op de foto. Aan de plaatselijke kliniek, gerund door Netty, geven we onze overjarige antibiotica en verbandmiddelen af. Dit kunnen ze hier goed gebruiken. Als dank worden we uitgenodigd voor kerkdienst op zondag, want ook in dit gehucht weer de diverse geloven en kerken. We worden welkom geheten in de Methodisten kerk met prachtig gezang
Netty, de zuster van de kliniek.
Inmiddels hadden we kennisgemaakt met Pita, afgeleide van Peter? en groenten van zijn volkstuin gekocht. Na de kerkdienst zijn we uitgenodigd bij hem en zijn familie voor een lunch. Je blijft je verbazen hoe gastvrij de mensen je ontvangen en het weinige wat men heeft met je wilt delen. We hebben allemaal wat spulletjes meegenomen. Met name moeders is blij, want ze krijgt een leesbril. Het eerste wat ze zegt is dat ze nu haar bijbel makkelijker kan lezen. Daar hadden wij nooit aan gedacht!
We maken foto's van Pita en zijn hele familie en drukken deze aan boord af. Dit geschenk valt zeer in de smaak.
De lunch bij Pita en zijn familie.
Inmiddels is het mooie weer terug en zeilen we met een zonnetje naar één van de volgende eilanden. Nomuka ligt amper 20 mijl verderop, dus een makkie. Het is ook de 19de oktober en verjaart Roel van de TARA. Onderweg vangt de jarige Job een prachtige Mahi Mahi, die later op de braai belandt. Jacomine heeft lekkere taart gemaakt en cadeaus en drank maken het feest kompleet.
Nu het weer opgeklaard is, zijn de ankerplekken weer zoals op een ansichtkaart. Elke keer stellen we daarom ons vertrek een dagje uit. We zullen binnen enkele weken de Pacific moeten verlaten i.v.m. het cycloon seizoen en dan richting Nieuw Zeeland gaan. De rit van zo'n 1100 mijl wordt door cruisers met gemengde gevoelens bekeken. Er zijn veel positieve verhalen, maar net zoveel negatieve. Het is m.n. het weer wat speelt. Het is dan afgelopen met de constante "Trade" winden uit het oosten van zo'n 10 à 20 knopen. Koufronten en lagedrukgebieden vanuit de Tasmanzee worden afgewisseld met hogedrukgebieden. Het wordt daarom weer rekenen, nadenken en weersverwachtingen verzamelen. Maar nu nog even niet.........
Roel met zijn in elkaar geflanste shirt met verjaardags opdrukken.
Kelefesia, het laatste en onderste onbewoonde eiland van de Ha'apai groep is een plaatje om te zien.
We besluiten daarom om ook hier maar weer een extra nacht te blijven liggen. Dat de ankerplek een beetje onderhevig is aan deining en de UnWind soms een klap water tegen haar kont krijgt, nemen we voor lief. Na een snorkelronde, waar het water steeds kouder lijkt te worden, hebben we onder
aan de "Rots van Gibraltar" een heerlijke pot luck lunch met een groot kampvuur en visbraai.
Kelefesia, volgens de pilot een moeilijke ankerplek, maar voor ons een paradijs.
.
We verzamelen al het plastic op het strand en verbranden het. Het is onvoorstelbaar hoeveel plastic er op dit soort prachtige eilanden aanspoelt. Alhoewel nooit genoeg, proberen we - door tijdens de strandwandelingen de plastic rotzooi m.n. flessen te verzamelen- ons steentje bij te dragen. We hebben een filmpje gezien over het plastic in zee en de inhoud van de maag van een walvis. Dan schrik je toch en al helemaal als je met deze prachtige giganten en hun kalven hebt gezwommen.
