Cavalli Islands & Whangaroa

Vrijdag 15 januari 2016

Op dinsdag hebben we nog te maken met de restanten van de cycloon Ula. Deze was via Tonga en Fiji beland bij Vanuatu. Hadden deze eilanden vorige jaar de laatste storm van het seizoen, krijgen ze nu de eerste voor hun kiezen met weer vreselijke gevolgen. Hierna zou Ula afbuigen naar Nieuw Zeeland in de vorm van een normaal lagedrukgebied. Het regent wel, maar niet veel.

Woensdag vertrekken we naar de Cavalli eilanden, deze liggen ten noorden van de Bay of Islands. Je moet het een beetje mikken met het weer, aangezien de meeste eilanden behoorlijk open liggen voor oostelijke winden, die hier meestal waaien. We laten het anker vallen bij Motukawanui Island in Horseshoe Bay, ook wel Papatara Bay genoemd. Er is een prachtige wandeling over het langgerekte eiland, waarbij je hoog over de bergrug loopt. 

De volgende dag verkassen we naar North Bay een baai bij hetzelfde eiland. We liggen voor ons gevoel hier te open met valwinden om de boot achter te laten. Het plan is om te gaan snorkelen bij Hamaruru Island, maar het weer speelt niet echt mee. We veranderen van plan en gaan weer ankerop. We motoren om de bovenste eilanden heen weer terug naar de oude ankerplaats. We komen ook langs het wrak van de Rainbow Warrior, die jaren terug door de Franse inlichtingen dienst tot zinken is gebracht. De Rainbow Warrior voer toen actie tegen de atoom proeven op Mururoa en dat beviel de haantjes niet.

Papatara Bay, ook wel Horseshoe Bay genoemd. 

In de verte ligt Motukawaiti Island.

Haraweka en Panaki Islands onderdeel van de Cavalli Eilanden.

Whangaroa Harbour ligt zo'n 8 NM van de Cavalli eilanden verscholen in de kustlijn van het vaste land. Bij binnenkomst zie je de diverse ankerplekken tussen de grillige heuvels. Ik blijf het maar zeggen wat een prachtig land Nieuw Zeeland is. 

Met nog maar 70 cm onder een opgehaalde kiel liggen we voor anker in de Rere Bay, Whangaroa Harbour. Het is laagwater en over ruim 6 uur zal er weer 2 meter bijkomen, hopen we. 

De wandelschoenen worden aangetrokken en de Duke's Nose wordt bedwongen. Het is een korte wandeling met het venijn in de staart. De laatste honderd meters gaan verticaal omhoog. Er hangt een ketting, waar je je met handen en voeten omhoog trekt. De beloning is een prachtig uitzicht over de hele baai.

Terwijl de avond valt komen er nog 2 motorbootjes bij op de ankerplek. die even later pieren of mosselen gaan vangen in de klei van de drooggevallen rivier. 

De Duke's Nose, nu nog vanaf het water.

                       

Een soort van omgekeerde abseilen zoals in de Ardennen.

Een prachtig uitzicht vanaf de Duke. In de verte ligt onze UnWind.

De ingang vanaf zee naar Whangaroa Harbour.

Zaterdag is weer een prachtige dag en na wat klusjes aan boord gaan we de wal weer op. Er is een mooie wandeling langs de rivier en heuvels naar Totara North. Vond ik vroeger natuur en wandelen echt iets voor Grasduinen lezers en oude dozen, moet ik zeggen dat het wel erg leuk is om te doen. Waarschijnlijk behoor ik nu ook tot de laatste categorie.....

Compleet met hoed en ingesmeerd met zonnecrème, de UV stralen hier zijn genadeloos.

Tall Ships & Kerikeri

12 januari 2016

Na dagen van regen en zonneschijn krijgen we op zaterdag stabieler weer. Gelukkig maar, want op die dag organiseert Russell Boat Club de traditionele "Tall Ship Race". Wij denken dan in grote van wat we op de Sail Amsterdam zien, maar hier blijkt het ietsjes kleiner te zijn. Uiteindelijk zijn het 28 traditionele scheepjes en een heleboel gewone. Het affiche wordt al 25 jaar op jaar gekopieerd, maar ja, de wereld verandert ook in Russel en Nieuw Zeeland. Achteraf tijdens het feestje horen we dat (zoals in vele verenigingen) er 2 stromingen zijn. Degene die het willen houden zoals vroeger en de modernere stroming. Voor ons maakt het niet uit wij genieten toch wel.

Oud en nieuw doen mee aan de "Russel Tall Ship classic race"

Het is uiteindelijk meer een parade dan een race, maar wat doet het ertoe, iedereen heeft plezier.

Er is een grote tent opgebouwd met daarnaast een enorm "graf", althans zo ziet het er uit! Het blijkt een ondergrondse BBQ (umu) te zijn, waarin honderden pakjes met Hangi zijn verborgen. Hangi is het traditionele Maori eten: kip, vlees, aardappelen en groenten. We hebben soortgelijk eten ook in de Pacific gehad. Niet echt ons ding, maar wel leuk om te zien hoe het allemaal bereid wordt. Er is live muziek in de tent en we kunnen weer lekker dansen.

Het feest na de "race"

                   

De ondergrondse umu met daarin de traditionele Hangi.

Het bekende clubje van feestgangers en dansers. België, Zuid Afrika, Nieuw Zeeland en Nederland worden hier vertegenwoordigd.

De volgende dag verlaten we Russell en zoeken we de rust op in de Kerikeri Inlet. 

Hier valt het eerste NZ lam in de vorm van een lamsrack. Principieel heel lang niet gegeten, maar dan nu toch overstag. Wat er afzichtelijk uitziet in de koelvitrine van de slager is -als het eenmaal op je bord ligt- toch erg lekker! Hoezo hypocriet.

Met het bijbootje wordt de volgende dag de ondiepe Kerikeri rivier stroomopwaarts verkend. Het is prachtig varen met mooie huizen langs de oevers en aan het einde van de rivier vind je Kemp House en Stone House. Dit gebied is prachtig bewaard gebleven en heeft een behoorlijke geschiedenis. Strijd met Maori krijgers en handelaren. Missionarissen, die het christendom willen overbrengen aan de lokale bevolking en steeds meer mensen uit het buitenland arriveren, die voor goedkoop land komen. Kerikeri en omgeving was ook het tegenovergestelde van het zedeloze Russell aan de overkant. 

's Morgenvroeg voor anker in de Kerikeri Inlet met nauwelijks wind.

Stone House and Kemp House aan de monding van de Kerikeri rivier.

   De bloemetjes en de bijtjes in de prachtige tuin van Kemp House.

   De Rainbow watervallen bij Kerikeri

Happy New Year!

3 januari 2016

               

De weersverwachting voor Oud en Nieuw is echt Nederlands met veel wind en nog veel meer regen. We hebben een goede ankerplek bij Matauwhi Bay, samen met de nodige andere zeil-en motorboten.

Wel zwieren en zwaaien we alle kanten op met 60 meter ankerketting uit. 

Voor de UnWind dit jaar een primeur: oliebollen en appelflappen! Vanaf dat Niels en ik samen zijn bakken we ze elk jaar zelf, maar sinds we varen is het er steeds niet van gekomen. Nu dus ook voor het eerst aan boord. De keuken wordt afgeplakt met krantenpapier, hopelijk voorkomt dit de vette boel wat nu eenmaal samen gaat.

Na het aanmaken van het beslag laten we het rijzen in de nog warme machinekamer voor een uurtje en gaat Niels aan de slag. Het recept voor 45 bollen blijkt wat min min, maar uiteindelijk hebben we zo'n 27 heerlijk verse bollen. De eerste paar...... zijn voor ons, maar we nemen ze ook mee voor de visite.

Oudejaarsavond brengen we door aan boord bij de Bounty met om 00.00 uur wat siervuurwerk aan de overkant bij het toeristenplaatsje Pahia. In Russell is er ook vuurwerk, maar helaas achter een berg waardoor we alleen het licht ervan zien.

Dit was -volgens mij- de 6de poging met de zelfontspanner, maar uiteindelijk staan we er allemaal op!

De eerste 2 dagen van het nieuwe jaar komt de regen met bakken uit de lucht. De dagen worden gevuld met klusjes, kokkerellen en tv series kijken tot dat we van ellende niet meer weten hoe we moeten zitten. Leuk voor een dag, maar "cocoonen" heeft voor ons ook zijn grenzen. Het weer buiten is te ruw om de wal op te gaan met de bijboot en zelfs dan zou je nog zeiknat regenen ook, dus weinig aantrekkelijk. Gelukkig klaart zondag het weer op en gaan we de wal op. We drinken een heerlijk bakkie op een terras aan het water. We halen wat boodschappen en maken een omweg terug naar de boot om toch wat meters te maken en de benen te strekken. Terug aan boord gaan we gelijk ankerop en terug naar de Bay of Islands.