Ik had een erge leuke verjaardag. Samen met Roel en Jacomine (TARA), een wandeling met overnachting gedaan. We begonnen met zelfgemaakte appeltaart op de boot en toen met de auto op pad naar de Whangarei Heads. Hier ging de rugzak op en gaan met die banaan. De wandeling ging via de kust en Smugglers Bay ophoog tot 476 meter, een rugzak die steeds zwaarder werd, evenals de benen. Eenmaal boven was het weer afdalen naar zeeniveau, waar de Peach Cove hut was. Geen 5 sterren, maar een basic "Staatsbosbeheer" onderkomen. Dus ook geen dinner, bed and breakfast. Maar dat mocht de pret niet drukken, want de meegebrachte wijn en pastasalade smaakten prima. De volgende dag weer diezelfde 865 traptreden omhoog en over de bergkam verder naar Bream Head. Prachtig uitzicht 360 graden rondom en daarna alleen maar afdalen, makkie dus....!!! Bij Ocean Beach uit de kleren en het water in. Het water was niet echt warm, maar wij wel, dus heerlijk in de golven duiken. Nog even uitrusten op het prachtige strand, maar wel verbrand in zeer korte tijd. De huid had ook nog geen echte zon gezien tijdens ons ZA verblijf.
Een heerlijke afdaling met Ocean Beach op de achtergrond.
Een avondje theather, een optreden à la Oerol op Terschelling.
Voor wat hoort wat...
Van de inmiddels bevriende zeilmaker Phil mochten we zijn "bach" (lees vakantiehuisje) gebruiken, gelegen in de heuvels van Whangaroa. Samen met Roel en Jacomine besluiten we dan ook het klussen voor een paar dagen te onderbreken. Helaas laat het weer zich niet van zijn beste kant zien en ook een stroomstoring legt de eerste dag het hele noorden plat.
De volgende dag rijden we naar Ahipara aan de westkust, hier is de start van de 90 Mile Beach richting Cape Reinga, het noordelijkste puntje van NZ. Zover zullen wij niet komen, want wij gaan "surfen" op de zandduinen alhier. Via een strandwandeling lopen we naar de hoge duinen, die in de verte op ons wachten. Hebben we de hele dag bewolkt en miezerig weer, nu net op het moment van beklimmen komt de zon en dus de warmte. Zwetend en zigzaggend wordt er naar boven geklauterd. Tja en dan sta je boven en dan is het toch wel erg steil! Niels ging als eerste heel stoer als een streep op zijn buik naar beneden, maar deze schijtbak ging toch maar zittend op het bodyboard. Sturen ging niet, dus Mar kwam aan het einde in de bosjes terecht. Gevolg linkerbeen vol krassen. Niels lag blauw van het lachen, maar hij had nog net het fatsoen om te vragen hoe het met me ging. Ach, ik had waarschijnlijk niet anders gereageerd. Buiten de schade die ik opliep was het ook wel komisch om te zien. Jammer dat ik mijn GoPro camera niet bij mij had voor een live verslag.
Bij het dorpje Manganui met de "world (lees NZ) famous fish and chips" wordt natuurlijk gestopt om te kijken of dit echt wel zo is...
Links zie je net een blauw figuurtje, Niels. Op de foto niet vast te leggen, maar de helling van zo'n 45 graden.
Beach babes....maar de schade van afdaling is bedekt
Niels zijn verjaardag wordt niet zo spectaculair gevierd als vorig jaar. Het is gewoon werken aan de boot, maar daarna wel Italiaanse kos en een NZ wijntje.
"Boot" gemaakte Tiramisu toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten