Mercury Island en nog meer wind

20 januari 2017

De laatste dagen wordt het weer bepaald door de nodige lagedrukgebieden, die vanaf de Tasmanzee over het zuider eiland gaan. De wind ruimt en krimpt van zuidwest naar noord en weer omgekeerd. Gelukkig hebben we naast veel wind ook de nodige zon, die mooie foto's opleveren.

Op de ankerplaats ligt nog een zeilboot "Aradonna" met een NZ vlag, maar wat later blijkt, met een Nederlandse eigenaar Karel. Aangetrokken door onze vlag kon hij het niet laten om even te komen buurten. Hij nodigt ons uit voor een borrel om kennis te maken met de rest van de Kiwi bemanning. Gewapend met een fles wijn en eiersalade gaan we op bezoek. Het is erg gezellig en we delen verhalen over en weer. 

Coralie Bay is een prachtige baai omsloten door lage heuvels. Het is privé eigendom, maar je mag wel aan land wat we dan ook doen. We lopen via een steile heuvel naar een klif. De schapen hebben duidelijk minder moeite met de helling. Beneden lopen ook wat koeien. Het oogt allemaal erg vredig. Het is de wind die de onrust veroorzaakt. Mar heeft wat slappe benen van de avond ervoor en blijft op geruime afstand van de steile afgrond. Er staan ook nog een paar houten woningen.

Coralie Bay met de UnWind aan de oostkant van Mercury Island

Zondagsontbijt!

Nog een keer Coralie Bay - Great Mercury Island, maar dan vanaf de klif. Op de achtergrond schiereiland Coromandel.

Via het dagelijkse weerbericht horen we over een sterk uitdiepend laag met bijbehorend front wat over NZ zal trekken. Onze huidige ankerplek ligt open naar het oosten en er wordt een sterke noordoosten wind verwacht. Kortom, tijd om te verkassen. Met een nog lichte wind zeilen we richting Whitianga aan de oostkant van Coromandel en vinden onderweg een leuk baaitje met genoeg beschutting om het slechte weer en harde wind uit te zitten. Voordat het begint gaan we nog even naar het strand om de benen te strekken.

Op het strand zien we een opa en kleinzoon, dat is wat wij er van maken, een Hobie 16 zeilklaar maken voor een tochtje op zee. Of dit nu slim is met de aankomende windverwachting, maar wie zijn wij? Later als we terug aan boord zijn en de wind al sterker wordt zien we een snelle speedboot voorbij komen. Het blijkt "pa" te zijn, die we even later met een gekapseisde catamaran terug zien komen. Net voor het strand krijgen ze de boot weer gekeerd, opa met nog steeds een hoop praatjes, maar gelukkig ongedeerd.

Die avond en nacht brengen een hoop regen en wind. Door de uitschieters zwieren we alle kanten op en maakt het allemaal erg onrustig. Van slapen komt dan ook niet veel. We meten uitschieters van 38 knopen. De meeste wind is gelukkig in de vroege morgen als het al weer licht wordt. Het is dan soms zo onstuimig dat het stuifwater over de boot vliegt. Van andere boten lijkt het alsof ze op één oor zeilend achter hun ankerketting liggen. Dat zal bij ons ook wel zo zijn, maar valt minder op.

De bijboot van een van onze buurboten is volledig geflipt en drijft inclusief motor ondersteboven in het water. Tja, dat wordt spoelen met zoet water.....

Net als ik denk: "ik kan nog wel even een uurtje gaan tukken", haalt Niels mij alweer uit het vooronder. Hij wil verkassen. De oceaan deining loopt al meer de baai in en de wind gaat volgens de verwachting krimpen naar het westen en dan wordt deze plek lagerwal. 

Sweater aan, motor starten en anker op. De zee is ruw en het waait nog steeds stevig tussen de 25-35 knopen, maar het is gelukkig maar net 6 Nm en dan liggen we weer redelijk beschut, de deining is hier ook nog behoorlijk en de wind is zeker niet op. Heel laf doen we alles op de motor en hijsen we geen zeiltje. Het excuus is dat we toch de accu's moeten vullen.......

Niels heeft toch de ballen om het water in te gaan voor het dagelijkse zwemrondje. Hij liever dan ik. Ik neem gewoon een douche. Het water is lekker warm omdat we gemotord hebben, Jippie. Het is te ruw om naar de kant te varen met de bijboot, dus wordt het lezen en later lekker kokkerellen. Het leven kan goed zijn!

Wind.

16 januari 2016

Het poeiert behoorlijk op de ankerplaats van Kennedy Bay gelegen aan de oostkant van Coromandel. We meten regelmatig boven de 30 knopen, maar de lucht is blauw en op de een of andere manier voelt het dan minder erg. We hebben sinds Whangarei gekozen voor ons SPADE reserve anker als hoofd anker, dus op zich een goede test. De windgenerator werkt hard en laadt zonder problemen de accu's. Rondom ons vallen de Ganets als ware het bommen uit de lucht en vissen hun maaltje vis bij elkaar. Je ziet precies waar een school vissen zit en hier in het ondiepe water met een viskwekerij nabij zwemt er kennelijk genoeg rond. 

Het plan was om van Great Barrier Island naar Great Mercury Island te varen. We hadden de tip gekregen dat je aan de westkant van dit eiland op Jacobsschelpen kon duiken. Nu gooide de wind roet in het eten, want die blies uit westelijke richting precies de baai in. Dan maar een ommezwaai en naar de meer beschutte baai aan de vaste wal.

Coopers Castle Track, Great Barrier Island met op de achtergrond Little Barrier Island.

Alweer 2 weken zeilen/motoren we rond in de Hauraki Gulf. De meeste tijd hebben we doorgebracht op verschillende ankerplaatsen van Great Barrier Island. Een mosselfeest in Port FitzRoy met muziek en activiteiten. 

Eindelijk wordt de Cooper Castle track van 450 meter hoog gelopen, volgens mij de laatste wandeling die nog op onze lijst stond. We zwemmen dagelijks met moeite 3 rondjes om de boot, want met een water temperatuur van 18 graden kun je dit niet echt tropische noemen. Wel heeeeel verfrissend.

Het badhuis in Smokehouse Bay

Bij Smokehouse Bay ontmoeten we naast Roel en Jacomine ook de Amerikaanse zeilboot Georgia, die we nog kennen van de Pacific. We hebben een gezellige Sundowner met elkaar. Op Smokehouse zelf is een befaamd badhuis (wel een erg groot woord voor een ietwat vervallen tuinhuisje), maar d.m.v. een houtkachel kun je hier eigenhandig een badkuip van heet water voorzien. Badderen laten we voor wat het is, maar je kunt hier ook de was doen met droogmolens en een ouderwetse wringer waar ik dankbaar gebruik van maak. Niels helpt ondertussen Roel met de buitenboordmotor.

Je merkt hier wel de drukte van de vakantie vierende NZ-er. We vreesden dat hierdoor de mosselen in Ghost Bay verdwenen zouden zijn. Vorig jaar maart hebben we hier ook prima mosselen gevonden en wilden dit nog wel een keer. Gelukkig hebben ze nog wat voor ons overgelaten en hebben we in 10 minuten tijd een maaltje mosselen bij elkaar.

Weer een zout jasje

5 januari 2017

De eerste zeiltocht sinds 10 maanden is weer een feit.

Met een koude zuidwesten wind, maar met zon zeilen we de 55 mijl naar Great Barrier Island. Het is weer even zoeken om de routine op te pakken. 

We hebben een nieuw voorzeil en Niels moet even uitvinden hoe de schoten langs de verstaging moeten lopen. Hij krijgt weinig tijd, want de wind trekt direct aan en voor we het weten liggen we alweer op 1 oor. Na wat gepiel staan de lijnen goed en gaan we als een speer. Niels blij....

We hebben vol tuig op, omdat hij de reeflijnen nog niet in het grootzeil had ingeschoren waarmee je het zeil kleiner kan maken. 

De voorspelling gaf ook veel minder wind, zo zie je maar. Met een iets grotere helling van de boot dan gewenst en een snelheidsmeter die soms de 10 knopen aantikt gaan we recht op ons doel af onder een prachtige blauwe hemel. Zeilend tussen de eilandengroep Hen and Chickens valt de wind even weg en maakt Mar koffie. Net op tijd is ze klaar, want voorbij de eilanden draait de wind iets en krijgen we een vlaag. We lopen uit het roer, maar zijn op tijd zonder dat de koffie uit de mok gutst. Dit maken we niet veel mee met de UnWind. Beter opletten dus.... 

Een wat onstuimige start van een nieuw vaarseizoen, maar wel heerlijk om weer onder zeil te zijn.

Weer op de woelige baren

3 januari 2017

De beste oliebollenbakker van NZ......

Het oud en nieuw wordt gevierd bij de gastvrije Hans en Veronica op het vaste land. Gelukkig is Jacomine weer redelijk opgeknapt van de griep, die haar de laatste dagen van het jaar meer in bed dan op de wal hield. Met Menno op de sax en Jonny op piano hebben we zelfs live muziek. Net als Zuid Afrika heb je hier ook weinig tot geen vuurwerk i.v.m. brand gevaar. Na twaalven gaan we nog even het nachtleven van Whangarei in. Bij The Buttermilk Factory speelt een band met jonge gasten. Het blijkt een kleine wereld te zijn als blijkt dat het dezelfde band is als vorig jaar bij de Pacific Princess dance in Opua. 

Oud en Nieuw op zijn Nieuw Zeelands, maar wel met Nederlandse oliebollen en flappen.

Een laatste keer de Hatea Loop, een wandeling rondom de marina en omgeving. Hier wordt kunst, sport en spel gecombineerd.

Op diverse punten langs de Hatea Loop zie je kunst en wordt de geschiedenis beschreven.

                               

    

De TARA van Roel en Jacomine opnieuw tewater met haar nieuwe jasje.

Na alle feesten en partijen wordt het tijd om gedag te zeggen tegen iedereen en weer met de UnWind het open water op te zoeken. Met afgaand tij motoren we rustig naar Urquharts Bay aan het eind van de rivier en begin van de open zee. Hier gaan we de nacht voor anker.

Met wind tegen stroom is de monding en ankerplaats erg onrustig en zorgt ervoor dat de motorbootjes als wipkippen op en neer gaan. Dit weerhoudt de vakantie vierende NZ-er er niet van om vanuit die bootjes -weliswaar met wetsuit- de bodem af te zoeken naar Scallops met of zonder duikfles. Hoe lekker we die ook vinden, echt aantrekkelijk vinden we het niet om zolang het water in te gaan. Voor ons is het net de Nieuwjaars duik van Unox en maximaal een rondje om de boot. Brrr, eigenlijk zijn we een stel zwakkelingen... 

De weersvoorspellingen zijn niet echt geweldig en we besluiten er nog een nachtje aan te plakken. We hebben ook nog wat kleine klusjes te doen, voordat we het ruime sop te kiezen. Het wordt een onrustige nacht met het gehobbel, maar, gelukkig voor ons, het nieuwe anker doet het goed. 

De volgende dag gaan we bijtijds weg, omdat we zo'n 50 mijl moeten varen bestemming Great Barrier eiland.