De laatste dagen wordt het weer bepaald door de nodige lagedrukgebieden, die vanaf de Tasmanzee over het zuider eiland gaan. De wind ruimt en krimpt van zuidwest naar noord en weer omgekeerd. Gelukkig hebben we naast veel wind ook de nodige zon, die mooie foto's opleveren.
Op de ankerplaats ligt nog een zeilboot "Aradonna" met een NZ vlag, maar wat later blijkt, met een Nederlandse eigenaar Karel. Aangetrokken door onze vlag kon hij het niet laten om even te komen buurten. Hij nodigt ons uit voor een borrel om kennis te maken met de rest van de Kiwi bemanning. Gewapend met een fles wijn en eiersalade gaan we op bezoek. Het is erg gezellig en we delen verhalen over en weer.
Coralie Bay is een prachtige baai omsloten door lage heuvels. Het is privé eigendom, maar je mag wel aan land wat we dan ook doen. We lopen via een steile heuvel naar een klif. De schapen hebben duidelijk minder moeite met de helling. Beneden lopen ook wat koeien. Het oogt allemaal erg vredig. Het is de wind die de onrust veroorzaakt. Mar heeft wat slappe benen van de avond ervoor en blijft op geruime afstand van de steile afgrond. Er staan ook nog een paar houten woningen.
Coralie Bay met de UnWind aan de oostkant van Mercury Island
Zondagsontbijt!
Nog een keer Coralie Bay - Great Mercury Island, maar dan vanaf de klif. Op de achtergrond schiereiland Coromandel.
Op het strand zien we een opa en kleinzoon, dat is wat wij er van maken, een Hobie 16 zeilklaar maken voor een tochtje op zee. Of dit nu slim is met de aankomende windverwachting, maar wie zijn wij? Later als we terug aan boord zijn en de wind al sterker wordt zien we een snelle speedboot voorbij komen. Het blijkt "pa" te zijn, die we even later met een gekapseisde catamaran terug zien komen. Net voor het strand krijgen ze de boot weer gekeerd, opa met nog steeds een hoop praatjes, maar gelukkig ongedeerd.
Die avond en nacht brengen een hoop regen en wind. Door de uitschieters zwieren we alle kanten op en maakt het allemaal erg onrustig. Van slapen komt dan ook niet veel. We meten uitschieters van 38 knopen. De meeste wind is gelukkig in de vroege morgen als het al weer licht wordt. Het is dan soms zo onstuimig dat het stuifwater over de boot vliegt. Van andere boten lijkt het alsof ze op één oor zeilend achter hun ankerketting liggen. Dat zal bij ons ook wel zo zijn, maar valt minder op.
De bijboot van een van onze buurboten is volledig geflipt en drijft inclusief motor ondersteboven in het water. Tja, dat wordt spoelen met zoet water.....
Net als ik denk: "ik kan nog wel even een uurtje gaan tukken", haalt Niels mij alweer uit het vooronder. Hij wil verkassen. De oceaan deining loopt al meer de baai in en de wind gaat volgens de verwachting krimpen naar het westen en dan wordt deze plek lagerwal.
Sweater aan, motor starten en anker op. De zee is ruw en het waait nog steeds stevig tussen de 25-35 knopen, maar het is gelukkig maar net 6 Nm en dan liggen we weer redelijk beschut, de deining is hier ook nog behoorlijk en de wind is zeker niet op. Heel laf doen we alles op de motor en hijsen we geen zeiltje. Het excuus is dat we toch de accu's moeten vullen.......
Niels heeft toch de ballen om het water in te gaan voor het dagelijkse zwemrondje. Hij liever dan ik. Ik neem gewoon een douche. Het water is lekker warm omdat we gemotord hebben, Jippie. Het is te ruw om naar de kant te varen met de bijboot, dus wordt het lezen en later lekker kokkerellen. Het leven kan goed zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten