Lingga en Riau eilanden

6 oktober 2017

Met nog 140 Nm te gaan om bij Lingga te komen, wordt dit de laatste nachtelijke oversteek in Indonesie. Helaas hebben we ook deze trip maar 5 uurtjes kunnen zeilen bij gebrek aan wind. Nog nooit gedurende onze hele reis hebben we zoveel moeten motoren en we zijn het wel een beetje zat dat gebrom. De diesel is gelukkig niet zo heel duur hier, maar altijd meer dan de wind. Het is wel volle maan en gelukkig weinig vissers op zee, dus dat maakt de overtocht toch nog aangenaam en ontspannen.

Helaas weinig wind de laatste overtochten, dus vaak de motor bij.

Als we tegen de middag bij Penuba aankomen, hangt er een dreigende bui boven het eiland. Er staat een sterke stroming en de wind uit de bui komt precies van de andere kant. Het valt niet mee om een goed plekje in het kanaal te vinden om te ankeren, aangezien alle boten die er al liggen alle kanten opzwaaien. Zodra we liggen hebben we al snel 6 tot 8 roeiboten met kinderen om ons heen. "He, mister, how are you?" Niet het beste moment als je beide moe bent (sjacherijnig dus..) en net ligt, maar gelukkig brengt de doos met paaseitjes de oplossing. Ons bijbootje gaat er weer uit en Niels gaat lekker alleen de kant op....even lucht.

's Avonds een gezellige potluck met verse garnalen op "Muskat" van Maite en Nils en dan zit de dag er alweer op. Als we terug zijn merken we dat het anker toch krabt en herankeren we in een iets ondieper gedeelte. Het ankeralarm wordt ingeschakeld en natuurlijk gaat dat af als het tij keert en we net in een diepe slaap zijn. Het anker houdt nu wel goed, maar we zijn wakker en het breekt toch de nachtrust.

Via de westkust van de Lingga eilanden groep gaan we de volgende dag verder. Tientallen FAD's op palen gaan we voorbij, maar met daglicht zijn ze goed te zien. We passeren de evenaar en bevinden ons weer op het noordelijk halfrond. Aangezien we dit op onze reis al een paar keer hebben meegemaakt gaat het een beetje langs ons heen. Worden we een beetje blase van het zeilen waardoor we dit soort momenten niet meer vieren...? Wie zal het zeggen, maar wel jammer. Het anker valt in "Neptunus Baai" en we lanceren het idee om toch een Neptunus feestje te organiseren. Er zijn 4 "nieuwelingen", die met hun eigen boot nog niet over de evenaar zijn geweest, dus Niels gaat in de rol van Neptunus. We hebben veel plezier als Niels de 4 nieuwelingen mag dopen.

Onder toeziend oog van Kerry worden de "Polly Wogs" door Neptunus gedoopt.

Voor het anker bij Benan valt, bezoeken we nog 2 rustige ankerplekken ergens tussen de vele eilandjes. Samen met de boten Billaroo en Muskat bezoeken we een gehucht gebouwd op palen, waar we samen met de bevolking een partijtje volleybal spelen.

De paalwoningen, die je overal op de kleine eilanden vindt.

De kinderen hebben weinig nodig en spelen behending een knikkerspel.

De laatste officiele stop in Indonesie is Tanjung Pinang, waar we zullen uitklaren. Eindelijk staat er wind en met de spinaker op kunnen we genoeg snelheid maken om de afstand zeilend af te leggen. 

T.P. is een drukke werkhaven en i.p.v. manta rays drijft hier plastic en andere rotzooi rond. Ondanks de drukte van de ferries en vissersboten, groot en klein, heeft de bedrijvigheid ook wel iets. We liggen voor een loods waar grote blokken ijs in schilfers voor de visserij wordt gemalen. Het is ontzettend warm op de ankerplek en van slapen 's nachts komt niet veel. Ik loop met het idee om de bijboot onder de lopende band te leggen en vol met ijs te laten storten en er dan heerlijk in te gaan zitten.

In de heuvels van Tanjung Pinang waar vroeger bauxiet werd gewonnen, vind je nu een project met twee grote overheidsgebouwen. Afgaande op de infrastructuur zou je denken dat hier een enorme vinexwijk zou komen, maar niets van dit alles. De ambtenaren hebben natuurlijk wel ruimte nodig....

In deze omgeving bezoeken we de verrassend mooie en nieuwe tempel van de 500 Lohans. Een Lohan is een volgeling van Boeddha en alle 500 nagemaakte beelden zijn allemaal verschillend. 

Het is prachtig om te zien hoe gedetaileerd ze zijn. 

In de smalle straatjes van T.P. vinden we een onoogelijk Chinees visrestaurant, maar met heerlijk eten. We boeken nog een ferrytochtje naar het eiland Penyengat, waar we ons in een gemotoriseerde riksja het eiland laten rondrijden. Halverwege stoppen we bij een soort tempel, waar we ons laten aankleden als Sultan en vrouw van. Het is natuurlijk zo toeristisch als de nete, maar we waren toch al in zo'n soort bui dus...

De Wonderful sail2Indonesia rally eindigt hier ook, maar gaat helaas als een nachtkaars uit. De lokatie valt tegen en voor veel zeilers is hun visa verlopen en moeten daarom het land verlaten. Voor het geplande "galadiner" blijft daardoor een handjevol boten over. Ondanks dat ons visum nog wel geldig is, besluiten we om ook eerder te vertrekken. Maleisie en Singapore lonken .......

Belitung & Bangka eiland

26 september

Met een prachtige dag vertrekken we en zeilen we onder de kust van Kalimantan, waterdiepte variërend van 7-12 meter, ondiep dus. In het begin is het weer motoren op de rivier. Op de motor varen we niet hard, omdat we de herrie vervelend vinden en bij een hoog toerental we veel diesel verbranden. Hierdoor lopen we wat achterstand op op de Elas. Gelukkig trekt de wind aan als we de rivier verlaten. De Elas vindt dat we wel erg langzaam gaan en of we er iets aan kunnen doen. Ze doelen op een opmerking van ons tijdens een eerdere oversteek, waarbij wij vroegen of ze een beetje konden doorvaren. Onze code O gaat omhoog en we hangen onderbroeken en bh's aan de reling. Met deze aantrekkende wind maken we 9-10 knopen snelheid, dus al snel halen we ze in. Ze weten niet wat ze zien met al het spul aan de reling als we voorbij varen en liggen krom van het lachen. 

In de avond valt de wind in een keer weg en net als we alle zeilen hebben opgeborgen krijgen we de wind van voren, 180 graden van de andere kant. Aan de horizon zien we wel buien hangen en checken de radar, maar we hebben alleen een kleine echo achter ons en niet van voren. Deze wind moet dus komen van een bui boven het land. Een paar uur lang hebben we veel regen en uitschieters van de wind boven de 30 knopen. Later blijkt dat door deze onverwachte bui, mede cruisers schade hebben opgelopen aan hun zeilen.

In de vroege ochtenduren voor de kust van Belitung, met oa. Angel Wing.

Belitung met een kustlijn vol grote keien en witte stranden.

                                        

Bootcamp olv Amanda aan boord van Angel Wing.

Grote bolders sieren de kust van het eiland Belitung. Het heeft iets vakantie-achtigs en het is weer genieten van helder water. We hebben sundowners op een klein eiland en elke morgen sprtief bootcamp op het strand. We zien hier de mooiste dans uitvoering en muziek van Indonesie.

De verjaardag van Kerry (zeilboot Billaroo) wordt op het kleine eiland met een potluck gevierd. Gelukkig staat hier een hut als we aankomen, want de regen komt met bakken uit de lucht. Het mag de pret niet drukken, we spelen nog een potje Finska en het eten wat iedereen heeft meegebracht is heerlijk.

Bangka eiland ligt 100 Nm verderop, dus weer een nacht doorvaren. Alleen in het begin hebben we wind van een bui, maar dan moet helaas toch de motor weer aan. 

Bangka eiland

Kalimantan

I19 September 2017

De volgende bestemming is Kalimantan, bij ons meer bekend onder de naam Borneo. De 400 Nm ernaar toe verlopen niet geheel probleemloos. De eerste 12 uur is het motoren om uit de windschaduw van Bali te komen. Net als we de keuze hebben om de ankerplek bij het eiland Raas aan te doen trekt de wind aan. De keuze is makkelijk en we zeilen de nacht in. Om ons heen zien we de nodige lichtjes van de squidboten, maar ze veroorzaken geen problemen.

De nacht gaat over in een mooie dag, maar in de middag worden we benaderd door een kleurrijke vissersboot. Hij komt met hoge snelheid op ons af en Niels twijfelt niet en start de motor voor extra snelheid. De visser lost ons, maar keert weer om om nog een keer naderbij te komen. Als hij ziet dat we te snel zijn druipt hij gelukkig af en gaat 180 graden de andere kant uit. We weten niet hoe we dit geval moeten inschatten.nieuwsgierig of "piraat"? Helaas gaan er ook verhalen rond, waarbij zeilers lastig worden gevallen en wij willen daar niet een slachtoffer van worden.

Voor ons vaart de boot Honeymoon en 12 Nm achter ons vaart de Elas met 2 kinderen aan boord. Via de marifoon hebben ze ons verhaal gehoord en als we voorstellen op hen te wachten nemen ze dit aanbod graag aan. Zodoende varen we de laatste 2 nachten met 3 boot sterk.   

Een tweede nacht met de nodige vissersboten, maar geen problemen. Je "ziet" kleine sleepboten met hun enorme vracht erachter, maar zonder AIS. Gelukkig hebben ze wel hun officiële verlichting en op de radar zijn ze goed te onderscheiden, maar het blijft bijzonder opletten.

Deze jongens varen ook 's nachts, in het gunstige geval met verlichting op de slepende boot.

We hebben nog steeds wind en het is prachtig weer. De laatste nacht varen we ondanks goed opletten toch in een onverlicht vissernet midden op zee..... Ik lig net te slapen, als Niels een kreet naar beneden geeft. We laten de zeilen snel vallen en met 2 sterke zaklantaarns bekijken we de situatie. De kiel heeft de lijn opgevangen en aan beide kanten van de boot zien we een lijn met om de 10 meter 5 liter jerrycans. Gelukkig kunnen we er zonder problemen uit komen door achteruit te varen. De hele lijn veert nog wel een stuk met ons mee. In de donkere nacht is het wel puzzelen om te zien hoe en waar het net ligt om eromheen te komen. De andere 2 boten zijn de dans ontsprongen, maar hebben even later een visser en een nieuw net voor de boeg. Ja, echt ontspannen zeilen is het niet en zijn we blij als het om 5 uur licht wordt.

Deze verschrikkelijke gebouwen zijn er om vogelnesten te creëren voor de Aziatische markt.

Kumai, onze bestemming ligt 21 Nm landinwaarts. Het is een drukke havenplaats, waar de sleepboten met hun zware lading vertrekken. Sommige gevuld met houtsnippers, boomstammen of palmolie. Aan de kade zien we spuuglelijke hoge pakhuizen, waarin duizende swiftles, een soort van zwaluw, hun nesten bouwen. Deze nestjes gemaakt van hun speeksel worden voor vele duizende dollars per kilo verkocht. Het is een delicatesse voor de Aziaat en staat bekend als Birds nest soup.

We merken dat we dichter bij evenaar komen. Het is benauwd, vochtig en we hebben de nodige buien. 

Een nestje, waar goed geld voor wordt gevraagd.

Met een houten Klotok gaan we 2 dagen de rivier Seconyer op, op zoek naar de Orang-oetan.

Tanjung Puting is het nationale park waar de orang-oetan leeft. In het Bahasa Indonesisch is de naam orang hutan en betekent bos mens, waarschijnlijk ooit gegeven door de Nederlanders. De orang-oetans komen alleen nog in het wild voor op Borneo en Sumatra. Helaas vallen ze nu onder de bedreigde diersoorten. Door het kappen van het regenwoud, wat herplant wordt met palmen voor de produktie van palmolie is de mens bezig weer een stukje prachtig natuur te vernietigen.

Het National Park geeft aan de halfwilde en ex-gevangen orang-oetan de mogelijkheid om weer in de natuur te leven. Er zijn 3 voederplaatsen en op bepaalde tijden worden de orang-oetans bijgevoerd. Het basiskamp Leaky wordt bezocht en we maken nog een avondwandeling, waar we niets anders zien dan een tarantula en een slapende vogel. 

Langs de rivier zien we diverse hoornneusvogels, ijsvogels en de neusaap, ook Belanda monkey genoemd. De mannetjes hebben lange platte neuzen en de vrouwtjes een Pinokkio neusje.

De mannetjes zijn zo'n 1.40 meter hoog en wegen gemiddeld 120 kg en naast brede wangen hebben ze enorme onderkinnen. De vrouwtjes worden 1.20 meter en wegen 45 kg.

Het is fantastisch om ze van zo dicht bij te zien. De vrouwtjes baren maar één keer in de 8 jaar en het jong is de eerste 2 jaar compleet afhankelijk van de moeder.

                        

Ik ben dan wel klein, maar doe toch mijn best om indruk te maken. Het zijn echt net mensen!

Snel een banaan pikken, als King niet kijkt.

Sommige kijken erg tevreden.

                                   

                                   

Enorme lange vingers 

De neusaap.

Terwijl we genieten van het uitzicht op de rivier, wordt er onderdeks hard gewerkt aan ons eten. De twee dames maken in hun kleine kombuis de heerlijkste dingen klaar. We slapen die nacht bovenop het dek in de open lucht, maar onder het comfort van een klamboe. We horen de oerwoudgeluiden en het tikken van de regen, hoe romantisch.

Istana Kuning, het houten paleis

We brengen nog een dag door op het vaste land van Kalimantan. Door de lokale overheid is er weer een toer georganiseerd en wordt het dorp Pajak bezocht. Het voelt een beetje als koninginnedag en met een politie escorte rijden we rond. Als we uitstappen wordt het verkeer stopgezet en maar zwaaien en op de foto.... We doen ook mee met allerlei aktiviteiten en alleen het koekhappen ontbreekt, maar dat is vervangen door het eten van een rijstdessert gemaakt in bananenblad. Een houten langhuis en een voormalige woning vanuit de tijd van de VOC wordt bezocht met weer een lunch en traditionele dans en dan zit ons bezoek er weer op.

Het wasgoed wat we hadden afgegeven ligt inmiddels klaar en de bestelde diesel wordt aan boord gebracht. We zijn weer klaar voor vertrek naar de volgende bestemming.

.