De volgende bestemming is Kalimantan, bij ons meer bekend onder de naam Borneo. De 400 Nm ernaar toe verlopen niet geheel probleemloos. De eerste 12 uur is het motoren om uit de windschaduw van Bali te komen. Net als we de keuze hebben om de ankerplek bij het eiland Raas aan te doen trekt de wind aan. De keuze is makkelijk en we zeilen de nacht in. Om ons heen zien we de nodige lichtjes van de squidboten, maar ze veroorzaken geen problemen.
De nacht gaat over in een mooie dag, maar in de middag worden we benaderd door een kleurrijke vissersboot. Hij komt met hoge snelheid op ons af en Niels twijfelt niet en start de motor voor extra snelheid. De visser lost ons, maar keert weer om om nog een keer naderbij te komen. Als hij ziet dat we te snel zijn druipt hij gelukkig af en gaat 180 graden de andere kant uit. We weten niet hoe we dit geval moeten inschatten.nieuwsgierig of "piraat"? Helaas gaan er ook verhalen rond, waarbij zeilers lastig worden gevallen en wij willen daar niet een slachtoffer van worden.
Voor ons vaart de boot Honeymoon en 12 Nm achter ons vaart de Elas met 2 kinderen aan boord. Via de marifoon hebben ze ons verhaal gehoord en als we voorstellen op hen te wachten nemen ze dit aanbod graag aan. Zodoende varen we de laatste 2 nachten met 3 boot sterk.
Een tweede nacht met de nodige vissersboten, maar geen problemen. Je "ziet" kleine sleepboten met hun enorme vracht erachter, maar zonder AIS. Gelukkig hebben ze wel hun officiële verlichting en op de radar zijn ze goed te onderscheiden, maar het blijft bijzonder opletten.
Deze jongens varen ook 's nachts, in het gunstige geval met verlichting op de slepende boot.
We hebben nog steeds wind en het is prachtig weer. De laatste nacht varen we ondanks goed opletten toch in een onverlicht vissernet midden op zee..... Ik lig net te slapen, als Niels een kreet naar beneden geeft. We laten de zeilen snel vallen en met 2 sterke zaklantaarns bekijken we de situatie. De kiel heeft de lijn opgevangen en aan beide kanten van de boot zien we een lijn met om de 10 meter 5 liter jerrycans. Gelukkig kunnen we er zonder problemen uit komen door achteruit te varen. De hele lijn veert nog wel een stuk met ons mee. In de donkere nacht is het wel puzzelen om te zien hoe en waar het net ligt om eromheen te komen. De andere 2 boten zijn de dans ontsprongen, maar hebben even later een visser en een nieuw net voor de boeg. Ja, echt ontspannen zeilen is het niet en zijn we blij als het om 5 uur licht wordt.
Deze verschrikkelijke gebouwen zijn er om vogelnesten te creëren voor de Aziatische markt.
Kumai, onze bestemming ligt 21 Nm landinwaarts. Het is een drukke havenplaats, waar de sleepboten met hun zware lading vertrekken. Sommige gevuld met houtsnippers, boomstammen of palmolie. Aan de kade zien we spuuglelijke hoge pakhuizen, waarin duizende swiftles, een soort van zwaluw, hun nesten bouwen. Deze nestjes gemaakt van hun speeksel worden voor vele duizende dollars per kilo verkocht. Het is een delicatesse voor de Aziaat en staat bekend als Birds nest soup.
We merken dat we dichter bij evenaar komen. Het is benauwd, vochtig en we hebben de nodige buien.
Een nestje, waar goed geld voor wordt gevraagd.
Met een houten Klotok gaan we 2 dagen de rivier Seconyer op, op zoek naar de Orang-oetan.
Tanjung Puting is het nationale park waar de orang-oetan leeft. In het Bahasa Indonesisch is de naam orang hutan en betekent bos mens, waarschijnlijk ooit gegeven door de Nederlanders. De orang-oetans komen alleen nog in het wild voor op Borneo en Sumatra. Helaas vallen ze nu onder de bedreigde diersoorten. Door het kappen van het regenwoud, wat herplant wordt met palmen voor de produktie van palmolie is de mens bezig weer een stukje prachtig natuur te vernietigen.
Het National Park geeft aan de halfwilde en ex-gevangen orang-oetan de mogelijkheid om weer in de natuur te leven. Er zijn 3 voederplaatsen en op bepaalde tijden worden de orang-oetans bijgevoerd. Het basiskamp Leaky wordt bezocht en we maken nog een avondwandeling, waar we niets anders zien dan een tarantula en een slapende vogel.
Langs de rivier zien we diverse hoornneusvogels, ijsvogels en de neusaap, ook Belanda monkey genoemd. De mannetjes hebben lange platte neuzen en de vrouwtjes een Pinokkio neusje.
De mannetjes zijn zo'n 1.40 meter hoog en wegen gemiddeld 120 kg en naast brede wangen hebben ze enorme onderkinnen. De vrouwtjes worden 1.20 meter en wegen 45 kg.
Het is fantastisch om ze van zo dicht bij te zien. De vrouwtjes baren maar één keer in de 8 jaar en het jong is de eerste 2 jaar compleet afhankelijk van de moeder.
Ik ben dan wel klein, maar doe toch mijn best om indruk te maken. Het zijn echt net mensen!
Snel een banaan pikken, als King niet kijkt.
Sommige kijken erg tevreden.
Enorme lange vingers
Istana Kuning, het houten paleis
We brengen nog een dag door op het vaste land van Kalimantan. Door de lokale overheid is er weer een toer georganiseerd en wordt het dorp Pajak bezocht. Het voelt een beetje als koninginnedag en met een politie escorte rijden we rond. Als we uitstappen wordt het verkeer stopgezet en maar zwaaien en op de foto.... We doen ook mee met allerlei aktiviteiten en alleen het koekhappen ontbreekt, maar dat is vervangen door het eten van een rijstdessert gemaakt in bananenblad. Een houten langhuis en een voormalige woning vanuit de tijd van de VOC wordt bezocht met weer een lunch en traditionele dans en dan zit ons bezoek er weer op.
Het wasgoed wat we hadden afgegeven ligt inmiddels klaar en de bestelde diesel wordt aan boord gebracht. We zijn weer klaar voor vertrek naar de volgende bestemming.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten