We hebben een heerlijke maand in Zuid Afrika gehad. Lekker "gesels" met Sijnie en Lex, onze verjaardagen gevierd, genoten van alles wat ZA te bieden heeft en verwend door onze staf van Lily Pond.
Naar Kaapstad gereden voor een poging om daar het visum voor de Andaman eilanden, India, aan te vragen. Aangezien dat we daar met een boot willen aankomen, vallen we buiten de normale vakjes op het aanvraagformulier en snappen ze er niets van. We zouden een ticket ZA - India moeten boeken en dan nog was het niet zeker of we een toeristenvisum zouden krijgen. Balen als een stekker, maar helemaal voor niets was het bezoek naar Kaapstad niet. De Volvo Ocean Race had hier zijn stop, dus we konden alle boten zien, Niels nog op de foto met Simeon Tienpont, schipper van de AkzoNobel. Ook Alexander Simonis stond met een stand met zijn nieuwe project "SV14" op het Waterfront, dus dat was een leuk weerzien. De loft van Ullman Sails bezocht, want daar was men bezig met ons nieuwe grootzeil.
De terugvlucht(en) was lang, maar zonder problemen en we vonden de boot in prima staat terug. Het grootzeil was inmiddels zonder problemen aangekomen en lag klaar bij de agent, die het de volgende dag bij de boot bezorgde.
Hier moet ons nieuwe grootzeil in zitten?!
Met de uit ZA meegebrachte spullen kon Niels de eerste dagen lekker aan de slag, terwijl ik de winkels afstroopte voor boodschappen voor de eerst komende maanden. Sinds Maleisie hebben we de app "Grab en Uber" op onze telefoon, dus pak ik regelmatig een goedkope taxi terug. Altijd leuke chauffeurs met hele verhalen en helpen ze je met je tassen, maar een keer had ik een jonge gast. Te belazerd om wat te doen, opende hij de achterklep vanuit zijn zetel en nadat ik alles in de kofferbak had gezet, ging ik voorin zitten. "Hello, where are you from?" Ja, the Netherlands and are you from Langkawi? Meer dan dat had ik geen zin om het gesprek gaande te houden. Aangekomen bij de marina bleef meneer weer zitten, dus wachtte ik met betalen in de hoop dat hij uit de auto zou komen. Mooi niet, dus alles eruit gesjouwd en hem bij zijn portier betaald. Alleen..... liet ik lekker de achterklep open, zodat hij toch zijn auto uit moest komen. 😂😂😇,
Voor we het wisten stonden we op oudjaarsdag oliebollen te bakken en was 2018 een feit. Inmiddels hadden we kennis gemaakt met onze Nederlandse overburen op de Kind of Blue, Fred en Lori. Ook voor hen een schaaltje oliebollen, wat 12 jaar geleden was dat zij ze voor het laatst op hadden.
Op 1 januari geen tijd voor een kater, want om 10.30 zaten we in de Fast Ferry van Langkawi naar Penang. Tjokvol met mensen en bagage werden we 3 uur later afgezet bij Georgetown. De bedoeling was om de volgende dag naar het IVAC (Indian Visa Application Centre) te gaan, weer een poging voor een visum. Tevens hadden we een lege koffer meegenomen, om hier op Penang bij de Aeon boodschappen te doen. Aeon is een soort van AH, waar we onder andere gemalen koffie en yoghurt poeder konden krijgen. Koffie kun je in Maleisie in allerlei soorten en maten krijgen, maar geen gewone snelfilter of espresso koffie. Er was een aanbieding van Easyo, bij aankoop van 5 zakjes kreeg je een yoghurtmaker kado....... de hele boot is nu bepakt met knalrode yoghurtmakers. Kortom, we hebben weer lopen slepen, maar wel met spullen, die op Langkawi moeilijk te krijgen zijn. Over boodschappen gesproken, wat opvallend is bij de badderspullenafdeling, je moet opletten om geen oplichtend badschuim in je kar te gooien. Nooit geweten dat het hier zo'n issue is.
De volgende morgen weer een onduidelijk verhaal bij IVAC, waar we konden praten als brugman, maar het niet voor elkaar kregen. Volgens de dame achter de balie moesten we toch maar Kuala Lumpur om het daar aan te vragen. We geven het nu maar op en laten de Andamans maar voor wat het is.
Wat wel bijzonder is dat we via Engeland toestemming hebben gekregen om de Chagos Eilanden aan te doen,
Dan is het inmiddels 7 januari en verlaten we de Langkawi Yacht Club. Heerlijk weer op pad en we laten het anker vallen bij Teluk Dayang Buntung, waar we 2 dagen blijven liggen. Lekker 's morgens in het water plonzen en Niels kan aan de slag om de Iridium Go te plaatsen. Waren we ooit in Zuid Afrika begonnen met het zg. Fleetbroad Band internet en telefoneren, maar wat ontzettend duur aan abonnementskosten werd, zijn we nu overgestapt naar Iridium Go. Altijd weer een klus om alles te installeren, antenne, de kabel die via via naar binnen moet. Plafond eruit, gaten boren etc.etc. Maar het is geinstalleerd en hebben we naast de SSB radio ook internet als we de Indische oceaan oversteken.
Een prachtige zonsondergang.
Ook de vriezer komt aan de beurt: "even" een ventilator plaatsen kost een dag tijd en ook wil het maar niet lukken met de thermostaat. Uiteindelijk weten we een nieuwe te vinden bij een aardige Chinese dame, die een werkplaats heeft, waar de winkel van Malle Pietje niets bij is. Doordat de temperatuur in de boot op "koele" dagen rond de 27 graden is en op warme dagen rond de 35 graden, moeten de vriezer en koelkast enorm hard werken en slaan dus nooit af. Maar om een lang verhaal kort te maken, ze werken nu weer beiden en wordt het menu aan boord meer afwisselend!!
Uit het water in Rebak Marina, 3 dagen van hard doorwerken, maar de UnWind ligt nu met een dit keer zwarte onderkant mooi te zijn.
Op 9 januari worden we in Rebak Marina verwacht, deze marina annex hotel liggen op Pulau Rebak Besar áan de westkant van Langkawi en onder de rook van het vliegveld. We zien de komende dagen ook de nodige vliegtuigen van Air Asia overkomen.
Op de 10de worden we uit het water gelift. Achteraf hebben we nog nooit zo'n relaxte "haul out en in" gehad. Het personeel weet wat ze moeten doen, het weer is prima en geen wind of stroming. Voor de schipper en zijn maat is het hard werken. Zodat we op de kant staan, is het schuren geblazen. Ondanks beschermende kleding, masker en bril hebben we die avond en nacht vreselijk veel last van opgezwollen sinussen en brandende kelen en armen. Tja, wanneer gaan we het leren..... Een van de goedkoopste landen qua arbeidsloon en nog doen we het zelf. Gelukkig valt het anti-foulingen vergeleken met het schuren de volgende morgen reuze mee. We zijn nog geen 2 uur klaar en de hemel gaat open en regent het de hele middag en avond. De volgende dag kunnen we pas laat aan de slag, doordat alles drijfnat is, maar ook de 2e laag gaat er zonder problemen op. Niels schuurt de proppeler en vervangt de anodes en zijn we weer klaar om te water worden gelaten.
Er liggen de nodige bekende boten in de marina wat altijd gezellig is en in de vroege morgen doe ik samen met 3 anderen yoga. De marina is onderdeel van Taj hotel met daarbij een groot zwembad. De gasten van het hotel zijn overwegend moslim en een burkini is dan ook geen uitzondering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten