Chagos archipel

Mei-juni 2018

Twee dagen na vertrek vanuit Gan komen we 's morgens aan bij de ingang van Salomons Island. Een enorme bui houdt ons een halfuur tegen om de pas door te varen. Ook in deze wateren weer koraalhoofden, waar je niet op wilt zitten. Op een gegeven moment klaart het dan toch op en gaan we door de ondiepe pas richting de ankerplaats van Ile Fouquet, waar alle andere boten liggen. Niels maakt ondertussen het anker klaar, maar deze hapert weer. Het is dus zaak om het ankeren in één keer goed te doen. Op de beste plek, ondiep en zandgrond, liggen al de nodige boten, alternatief is 20 meter met koraal. Geen optie met de huidige staat van de ankerlier. We prikken de boot tussen de anderen in het ondiepe gedeelte. Het anker valt in 5 meter zandgrond, maar daarna loopt het direct af naar 16 meter. Het anker houdt goed, maar we liggen vrij dicht bij Tehani Li. We leggen de situatie uit aan de nog voor ons onbekende mensen. Gelukkig doen ze niet moeilijk en kunnen we blijven liggen. Er liggen 14 boten, waarvan we er 2 kennen, hoezo een vreemde eend in de bijt. Ik moet even het gespannen gevoel loslaten, want helemaal gerust over de ankerplek ben ik niet. We liggen n.l. in een opening en de stroming is behoorlijk, waardoor we van links naar rechts zwaaien. Aangezien we laatste zijn, moeten wij altijd weg als we te dicht bij andere boten komen. Met een haperende ankerlier niet prettig, want het kan ook 's nachts gebeuren. Maar niet zeiken, we zijn er. 

Chagos Archipel is een groep van 7 atollen, die tezamen meer dan 60 eilanden vormen in het midden van de Indische Oceaan. De archipel valt sinds 1965 onder British Indian Ocean Territory (BIOT). Het grootste eiland is Diego Garcia. Hier is een Amerikaanse leger basis en een deel wordt bezet door Britse militairen en burgers die over Chagos waken. Dit is verboden terrein voor ons. Er zijn strikte regels waar we ons moeten houden om in Chagos te mogen zijn. Er mag alleen geankerd worden in de Salomon en Peros Banhos Atolls. Scuba duiken en speervissen is verboden. Vissen met een hengel voor eigen gebruik is toegestaan en vuilnis mag niet worden verbrand en moet worden meegenomen.

Tussen 1967 en 1971 is de hele bevolking gedwongen te verhuizen naar Mauritius en alleen Diego Garcia is nu nog bewoond. 

We hebben op voorhand permissie aangevraagd voor een ankervergunning van 28 dagen. In de periode worden we 2 keer gecontroleerd door militairen en de BIOT mensen of we wel een vergunning hebben.

Voor anker bij Ile Fouquet

Controle door de Engelse militairen, die op Diego Garcia gelegerd zijn. Voor Niels is het precies 40 jaar geleden dat hij met de marine de basis van Diego Garcia bezocht heeft toen hij op de terugweg was vanuit Australie. Tijd vliegt..... (Ofwel we worden wel al oud......)

Dat het er strikt aan toe gaat blijkt wel als één van de jachten naast ons een verkeerde datum op hun permit hebben. Geen coulance en ze moeten binnen 24 uur vertrekken uit Chagos. Ze hadden zich vergist in de maand...... Als het waar is is het wel sneu.

Het strand van Ile Takamaka

              

Het zijn relaxte dagen, waarin we snorkelen, eilandjes bezoeken en met laagwater erop rondlopen. Er worden verjaardagen gevierd en er zijn sundowners op het strand. Met de hele groep gaan we naar Ile Boddam, waar in het verleden een kleine communie was. Het is een internationale mix van jachten en zijn de enige Nederlanders, maar het klikt allemaal. 

Doordat elke boot op een ander tijdstip is binnengekomen en je maximaal 28 dagen mag blijven is het weer voor de volgende passage het gesprek van de dag. Er zijn inmiddels 5 boten vertrokken naar Rodriques en ze hebben erg hoge golven, veel water over dek en harde wind. Dit maakt iedereen direct nerveus en bestemmingen worden gewijzigd. Ook wij denken na om evt. direct naar Madagaskar te gaan aangezien dit meer met de heersende wind mee is, maar met nog minstens een week tegaan in Chagos, proberen we ons niet gek te laten maken. Eerst hier genieten. Wel houden we het weer natuurlijk in de gaten. De Indische Oceaan heeft een behoorlijke reputatie als het gaat om hoge golven met een korte periode en harde wind uit het zuidoosten.

Ile Fouquet, een strand vol Noddy's.

Ile Boddam, waar men in vroeger jaren de kokosnoten tot copra verwerkten. Je vindt er nu alleen de restanten van een kleine nederzetting.

 

                            

De restanten van de kerk.

De door zeilers gemaakte jachtclub, we hebben er een gezamelijke potluck lunch. We laten een booschap in het logboek achter.

De zeilboot Kiwi Dream heeft net voor aankomst een tonijn van 60 kg !! aan de haak. Iedereen krijgt een paar kilo. Heerlijk!

Op 28 mei is het volle maan en we nemen het initiatief voor een Full Moon party. Er wordt hout gesprokkeld voor een bon fire. We maken 3 liter pinã colada als welkomstdrankje en elke boot neemt een gerecht mee. Muziek erbij en we zitten tot laat bij het vuur, inmiddels schijnt de maan in volle glorie.

Ook de boot wordt grondig nagekeken. Niels wordt weer de mast ingehesen en controleert de verstaging. Alle gewicht gaat naar de bakboordkant aangezien we over stuurboordkant zullen zeilen. Ook de romp en de schroef worden schoongemaakt. We gaan het hele scenario na mocht er een brekende golf in de kuip belanden. Niels plakt voor de zekerheid nog een rubber strip op de kajuit ingang deur....en de roosters gaan uit de afwatering opening zodat het water sneller wegloopt. Na dit alles denken we klaar te zijn voor vertrek. Nu alleen nog het juiste weer en moment van vertrek afwachten.