Aankomst St.Helena en weerzien

Op zaterdagavond 23 februari kwamen we na 11 dagen en 1671 mijl om 23.05 in St.Helena aan. In de donker moesten we daar de zg. swing moorings vinden, waar je met je eigen lijn aan vast komt te liggen, maar alles liep gesmeerd! Niels als een volleerd lassowerper en Mar als stoere stuurvrouw. Na dit alles hebben we lekker een fles rooi wijn (First Sighting) opgetrokken, afscheidcadeau van Robert en nog lekker buiten in de kuip gezeten. Op zondag met de ferry (lees een klein plat bootje wat een kind zou tekenen ) naar wal gegaan, waar we werden ontvangen door James. Hij maakte deel uit van de crew van de Patches. Dit was een ZA boot, maar met St.Helena crew, die deel uitmaakte van de Governors Cup. Hij had ons die ochtend al zien liggen en de andere verteld dat we er dan eindelijk waren. Op z'n drieeen door Jamestown gelopen en daar op het lokale politiebureau Hedge (schipper) ontmoet. Op zondag is werkelijk alles dicht, behalve de kroeg, dus zaten we al snel in de pub met de rest van de bemanning. Lekker bijgekletst en daardoor de laatste pont gemist. Geen nood, er wordt wel iemand opgetrommeld en zo kwamen we toch nog naar de boot. Vandaag, maandag 25 februari moeten we eerst naar customs en port control, de was wegbrengen, internetten en wat meer van Jamestown zien. Daar is Jacobs Ladder, 699 tredes, dat zagen we gisteren nog niet zitten met onze zeebenen. Jamestown zelf is gelegen tussen 2 heuvels en je waant je 25 jaar terug in de tijd. Geen mobiele telefoon, winkels tussen de middag gesloten, in de lokale gevangenis zit een enkele dronkaard voor een nacht. Het schijnt er niet slecht toeven zijn met een keuze menu voor avondmaal.

Dag 10

Het is vrijdagochtend 05.00 uur. Niels ligt net weer op bed. Een uurtje terug weer een gijp naar stuurboord. Dit is het patroon van de afgelopen dagen. We kruisen af voor de wind naar ons doel. Met grootzeil en uitgeboomde genua op de spinaker paal aan andere kant. Niet altijd even gunstig, want de deining kan soms rare slingers geven. Op dit moment hebben we in beide zeilen een rif zitten (zeil geminderd) zodat we iets rustiger lopen. De vorige nacht gingen we als een trein met soms 8 a 9 kts, maar dit is erg inspannend zo in het donker met alleen maar sissend water achter je aan. Het breekt je ook op in je nachtrust. Dat laatste val niet mee en zeker niet met zijn tweeen. Heb je 30 jaar terug bij de marine en KNMI continue diensten gelopen, ga je het nu vrijwillig opzoeken!
De afgelopen twee dagen is het weerpatroon gelijk. Vroeg in de ochtend hebben we kleine buitjes met de nodige wind erin en dan rond de middag klaart het helemaal op. Het weer, met name de windverwachting, krijgen we via Grib files binnen. Je kunt in het software programma het gebied aangeven waar je heen vaart met de info die je wilt weten. Het is een luxe van deze tijd, zo ook het emailen met je familie en zelfs een telefoontje via Inmar Sat.
s Morgens hebben we een bepaalde routine. Generator aan, ontbijten, Niels haalt de Grib files etc. op, zo ook gisterenmorgen. Bij het starten van de generator sloeg hij netjes aan, maar ging ook direct weer uit. "No raw water", door de hoge deining van de zee trok hij vacuum en aangezien we dit al eerder hadden gehad wist Niels waar hij het moest zoeken. Dit keer was het meer dan alleen een lege wierfilter, de impeller was beschadigd. Het fijne aan een boot is de "werkruimte" en Houdini Niels is de hele middag van de straat geweest om het te vervangen. Inmiddels zit de nieuwe impeller erin en draait de generator weer als een zonnetje. Het is nu weer aan Niels om een aanpassing te gaan maken voor een betere watertoevoer. ....
Onze logstand is 1389 zeemijl en nog 266 te gaan naar St.Helena.

Een week op zee

Nu de wind is afgenomen willen we onze assymetrische spinaker opzetten. We hadden de torsion line in Kaapstad nog laten aanpassen, dus waren we benieuwd. Alles voorbereid en hijsen dat ding. Niels die op de voorpunt stond gaf een kreet, dat er een soort " kink" in de assym zat. Direct laten zakken en kijken wat we er aan konden doen. Het valt niet mee om een deels uitgerold zeil ( in vol ornaat 200 m2 ) aan dek te proberen te ontrafelen. Na 1,5 uur tobben de moed opgegeven en hem door het voorluik naar binnen laten zakken. Het blijkt dat ze bij de zeilmaker de spinaker verkeerd op de lijn hebben gerold en er een soort zandloper effect ontstond. Balen als een stekker dat uitgerekend nu je door dommigheid van een ander zonder zit. We namen voor om op een windstille dag het boeltje te proberen te ontrafelen. De volgende dag hebben we voor zover mogelijk de assym binnen in de boot uitgelegd. Al met al hebben we het voor elkaar gekregen en konden we hem omhoog hijsen. We hebben die dag er goed gebruik van kunnen maken. Het is inmiddels dinsdag en zitten we een week op zee.

Dag 4

Uitgezwaaid door Walter en Tigs van de Marnie vertrokken we op dinsdag 12 februari om 07.30 vanuit Kaapstad. De verwachtingen waren goed, voor de eerste 2 dagen wind varierend zuidoost en zuidwest, windkracht tussen 2 en 3 bft. Prima weer om in te slingeren. Zo verliep het ook, we proberen een ritme te vinden met wachtlopen en slapen. Op donderdag ging de wind toenemen vanuit het zuidoosten met windkracht 6 en later 7. Onder dubbel gereefd grootzeil gingen we als een speer. Als je ziet wat een kracht water en wind hebben en wat een boot aankan! Al het apparatuur doet het prima, de stuurautomaat moet hard werken met de deining van achteren en de generator doet wat hij moet doen om alle verbruikte amperes weer aan te vullen. We eten goed, het is jongleren in de kombuis met de golven, met slapen lukt niet altijd, maar oordoppen doen wonderen! Vandaag, zaterdag, is de wind afgenomen naar 4 bft en onder volle genua en grootzeil varen we naar ons 1ste waypoint, de Valdivia Bank. Dit is een ondiepte tussen Kaapstad en St.Helena in de Atlantische Oceaan. Normaal is de diepte van de oceaan tussen 2000-4000 meter en deze plek is 23 meter! Hier wil je dus niet zijn met slecht weer, dus sturen wij boven langs. De afgelegde afstand tot op heden is een kleine 600 zeemijl. We missen alleen wat mijlen, doordat bij vertrek het log en boat speed het de eerste uren niet deden. Ook hadden we "beet"! Catch of the day, aangespoeld 's morgens vroeg.

Vertrek Kaapstad

In het vervolg zullen we het meer hebben over " we plannen om dan en dan weg te gaan". Het schijnt dat er altijd weer wat tussen komt. Ook deze keer. We hebben onze boot onder CE norm laten bouwen en hadden we wat vraagtekens over de electriciteit. Vandaar dat we meer dan 3 weken geleden een onafhankelijke electricien, Struan, aan boord hadden om het na te kijken. Nu bleken er punten te zijn, die verbeterd moesten worden. De electricien van Fuad (bouwer), genaamd Eugene, een grote logge kerel met een enorme bouwvakkersspleet, waar Mar vele keren tegen aan moest kijken, aan de slag. Agelopen donderdag zou Struan de finale check doen, zodat wij met een gerust hart konden vertrekken. Je voelt hem al aankomen, big E had dus maar de helft gedaan. Kortom, de hele vrijdag de hele boot op zijn kop, plafonds, vloerdelen en wanden er weer uit. Om 18.00 uur waren ze klaar en onder het mom "alles" is nu gedaan, gingen ze er als een speer vandoor. Wij direct de nodige dingen getest en daar zagen we eerste dingen al. De radio, meteoman en andere 12 volt apparatuur deden het niet meer. De generator ging direct in alarm, toen we hem aandeden. Witheet, gefrustreerd en ook bang dat we door dit hele gebeuren weer terug bij af waren. Niels direct Fuad gebeld en dit was geen mooi weer praatje. Ge-eist dat zij er voor 8 uur zouden zijn om dingen in orde te maken. Op zaterdagochtend hadden we op voorhand nog afgesproken met Struan. Het was maar goed dat de laatste erbij was, want big E zei natuurlijk direct dat het niet zijn schuld was. Het was zo klaar als een klontje, dat bepaalde dingen gewoon verkeerd waren aangesloten. Om een lang verhaal kort te maken. Alles doet het weer. De radio, Fusion, is door de dealer vervangen. Geweldige service van Marius.
Kortom, we hadden weer een geweldige kater. Ondanks dat we door onze boosheid er behoorlijk doorheen zaten, hadden we gelukkig een leuke afsluiter. We waren samen met Robbert en Trudy uitgenodigd voor een afscheidsbraai bij Herman en Brenda. Lekkere kos en baie lekkere wijntjies! Zaterdagochtend hadden we 'n bietjie babalas!
Op zondag uitgeklaard, verliep allemaal erg soepel en het plan is om dinsdagochtend 12 februari de trossen los te gooien op weg naar st. Helena.

We gaan het weer proberen

Na 2 weken zonder enig alarm van de Simrad apparatuur, de generator en inverter die "on speaking terms" zijn, zijn we er klaar voor. Niels heeft -omdat hij noodgedwongen expert is geworden in Simrad Can Bus systemen.....- nu zelf een 2e autopilot systeem aangelegd als back-up. Na een maand lang van plafonds en wanden van de ene hut naar de andere te sjouwen, zit alles weer op zijn plek. De afgelopen tijd ook gebruikt voor allerlei andere zaken. Zo hebben we een extra rif in het stay sail laten zetten, de genua laten bijsnijden en onze spinaker aangepast. Eindelijk ook beschermhoesjes op de zalingen tegen het schavielen van het grootzeil. Ook op de valreep nog nieuwe matrassen voor ons bed gekocht. De kwaliteit wat er in lag was niet om naar huis te schrijven en tegen de tijd dat we onze duitse kuil moeten verdedigen...
Tot op heden kost het alleen maar geld en wordt het tijd dat we er ook een keer van gaan genieten, plus als we op zee zijn kunnen we in ieder geval niets uitgeven
Gisteren en vandaag weer op pad geweest om de voorraad aan te vullen, dus begint het er weer op te lijken dat we er klaar voor zijn. Nog eten voorbereiden voor de eerste dagen, mocht Mar niet lekker zijn, is het net zaak van dingen pakken en/of opwarmen. We hebben voor 14 dagen een "menu" opgesteld. Dit is makkelijk voor degene die op wacht is en dan weet wat er op tafel moet komen. Daarnaast hopen we ook nog wel iets te vangen, aan de spullen zal het niet liggen! Morgen naar immigratie en customs om uit te klaren en dan kijken wat het weer gaat doen. Je mag 48 uur in het land blijven, nadat je uitgeklaard bent.
Op dit moment waait het gewoon dik 40 knopen. Als je de afgelopen periode die we hier liggen bekijkt, waait het aan deze kant van Kaapstad 4 van de 7 dagen erg hard. Doordat het een werkhaven is, heb je veel last van roet en zand, dus blijf je poetsen.
Ik zal voordat we echt vertrekken nog even een berichtje versturen en hoop dan pas op St. Helena weer in de lucht te komen. De reis zal 1700 mijl zijn en we hopen er zo'n 12 dagen over te doen, afhankelijk van de wind natuurlijk!