Aankomst St.Helena en weerzien

Op zaterdagavond 23 februari kwamen we na 11 dagen en 1671 mijl om 23.05 in St.Helena aan. In de donker moesten we daar de zg. swing moorings vinden, waar je met je eigen lijn aan vast komt te liggen, maar alles liep gesmeerd! Niels als een volleerd lassowerper en Mar als stoere stuurvrouw. Na dit alles hebben we lekker een fles rooi wijn (First Sighting) opgetrokken, afscheidcadeau van Robert en nog lekker buiten in de kuip gezeten. Op zondag met de ferry (lees een klein plat bootje wat een kind zou tekenen ) naar wal gegaan, waar we werden ontvangen door James. Hij maakte deel uit van de crew van de Patches. Dit was een ZA boot, maar met St.Helena crew, die deel uitmaakte van de Governors Cup. Hij had ons die ochtend al zien liggen en de andere verteld dat we er dan eindelijk waren. Op z'n drieeen door Jamestown gelopen en daar op het lokale politiebureau Hedge (schipper) ontmoet. Op zondag is werkelijk alles dicht, behalve de kroeg, dus zaten we al snel in de pub met de rest van de bemanning. Lekker bijgekletst en daardoor de laatste pont gemist. Geen nood, er wordt wel iemand opgetrommeld en zo kwamen we toch nog naar de boot. Vandaag, maandag 25 februari moeten we eerst naar customs en port control, de was wegbrengen, internetten en wat meer van Jamestown zien. Daar is Jacobs Ladder, 699 tredes, dat zagen we gisteren nog niet zitten met onze zeebenen. Jamestown zelf is gelegen tussen 2 heuvels en je waant je 25 jaar terug in de tijd. Geen mobiele telefoon, winkels tussen de middag gesloten, in de lokale gevangenis zit een enkele dronkaard voor een nacht. Het schijnt er niet slecht toeven zijn met een keuze menu voor avondmaal.