Tja, zo kan het verkeren. In plaats van op donderdag te vertrekken, zijn we nu al op dinsdagavond op pad richting Niuatoputapu.
Het eiland ligt zo'n 160 Nm ten zuidzuidwesten van waar we vertrekken en de wind komt ook uit die richting. Dit betekent tegen de wind in varen (opkruisen) en slagen maken.
Achteraf hebben we een pracht van een overtocht. Zonnig weer, geen buien en een krimpende (tegen de klok in draaiende) wind.
Op donderdag 27 augustus komen we om 08.00hr 's morgens aan op de ankerplaats waar nog 4 andere boten voor anker liggen, waaronder de Tara.
De gele Q-vlag gaat weer in het want, zodat men kan zien dat we willen inklaren. Ook hier moet je aan boord blijven tot je officieel bent ingeklaard, maar deze keer een uitzondering want er is de jaarlijkse inzameling van de protestante kerk. Via Jacomine van de Tara hebben we al een heel programma doorgekregen van alle sociale activiteiten voor de komende dagen.
Zodoende staan we even later in vol ornaat aan de wal om naar de kerk te gaan. Veel van de lokale mensen lopen in klederdracht, wat inhoud dat men een soort van zelfgevlochten mat als rok over hun normale kleding hebben. We komen terecht in een soort van "poppenkast". Tranen bij een van de vrouwen, maar niet van verdriet, maar omdat zij is benoemd tot nieuwe voorzitster voor het komend jaar. Er wordt gedanst en mooi, maar vooral ook hard gezongen. Collecteren kennen ze hier ook en doen ze met een afwasbak, waar grif geld ingegooid wordt. Met naam en toenaam wordt er geroepen wie en hoeveel hij of zij in de wasteil gooit. In de hoek zitten een aantal dominees, met rekenmachine, die de schenkingen direct tellen. Is er nog niet genoeg, dan begint men weer opnieuw heel hard (maar zuiver) te zingen en gaat de collectant weer met de teil rond. Helemaal snappen doen we het niet, want soms gaat het geld net zo snel weer terug naar de gever, die het dan daarna nog een keer doneert!? Dit ritueel duurt zowat een uur, maar ja wij hebben een heel andere kijk op tijd en efficiëntie. De zeilersgroep heeft onderling ook geld opgehaald en in een envelop gestopt, dus ook hup in de teil! Totaal wordt er 12.000 pa'anga ($6.000) opgehaald en dat schijnt een heel goed jaar te zijn. Kijkend naar het aantal inwoners en sobere leefstijl, krijg je de indruk dat dit zo'n beetje de volledige geld hoeveelheid op het eiland moet zijn....
Na de verkiezing wordt er door de mannen in het naastgelegen lokaal kava gedronken. Een traditie waar je als vrouw niet aan mag deelnemen. Wat ik niet erg vind, want het spul smaakt naar afwaswater.
Als tegenprestatie worden we voor de lunch uitgenodigd door Sia en Nico. Er staat een gevlochten mand vol lokaal eten inclusief een geroosterd biggetje. Echt (n)iets voor ons, maar het is wat er op het eiland wordt gegeten en ziet er best goed uit. We laten ons niet kennen, proeven wat dingen en doen vrolijk mee.
Het eiland valt onder Tonga en bestaat uit de 3 dorpjes Falehau, Vaipoa en Hihifo. In september 2009 heeft ook hier een tsunami huisgehouden en heeft helaas 9 levens gekost. Er is een hele nieuwe "woonwijk" geschonken door het Rode Kruis. Hier geen disco, pinautomaten of internetcafe. Wel 12 kerken op een gemeenschap van 800 man. Ook lopen er de nodige varkens rond met hun kroost, voor de verkoop of eigen consumptie.
Op vrijdagmorgen moeten de officials van de wal opgehaald worden met de bijboot. Tijdens het invullen van het nodige papierwerk aan boord verdwijnen de koekjes als sneeuw voor de zon.
Aan de wal ga ik samen met de officials naar de meest onbeveiligde bank ter wereld, waar we dollars voor de lokale pa'anga wisselen. De uitstaande schuld van in totaal 137 pa'anga (+/- 70 US dollar) wordt betaald en we mogen los op het eiland.
Voor de pot luck op Hakautu'utu'u Island worden er pa'anga's en flessen rum geruild voor 2 biggetjes.
Verder neemt iedere boot nog een gerecht mee en is er een heerlijke maaltijd.
Op zaterdag komt de bevoorradings boot aan, die maandelijks het eiland aan doet. Het is een drukte van belang op de kade. Er gaan ook diverse dingen retour naar het hoofdeiland Tongatapu.
De verkoop van het pandana blad is één van de hoofdinkomsten van het eiland. Het wordt gebruikt om matten en de traditionele schorten te maken.
Op zondag worden we opgepikt om een katholieke mis bij te wonen, dus nog maar een keer in de nette kleren.
