Inmiddels zitten we alweer een halve dag op de woelige baren. Echt tijd om in te slingeren krijgen we niet en gaan we met grote stappen op ons doel af. Rondom buien, gelukkig zonder al te veel wind erin.
Na een rusteloze nacht van mijn kant, gaat na negenen het anker uit het zand en is de UnWind weer op pad met 650 mijl (4 dagen) voor de boeg.
Ik knijp hem als een ouwe dief om weer door die pas te moeten. Zoals ik al eerder had vermeld staat deze niet echt best aangeschreven. Volgens de gribfiles had er minder wind moeten staan, helaas is het anders. Dit betekent om uit de pas te komen hebben we wind en deining tegen en stroming mee. Niet een beste situatie, want de golven worden daardoor nog steiler en korter. Gelukkig staat Niels achter het stuur en kijk ik met geknepen billen door de ramen. Het gaat behoorlijk tekeer in de pas. Dit hebben we in al onze vorige passen nog niet zo heftig gehad. Gelukkig hebben we geen problemen, maar als de Bounty achter ons aan komt zien we pas wat een wastobbe het is. Ook zij dansen op en neer, maar komen er gelukkig en zonder problemen doorheen. Niels zegt dat hij het wel "spannend" vond, ja ja......
We gaan Frans Polynesië verlaten met als doel Tonga, zo'n 1200 Nm westwaarts. Halverwege liggen de zg. Cook islands. Deze 15 eilanden liggen van noord tot zuid verspreid over de oceaan. Wij pakken de noordelijke route via Suwarrow.
Dit normaal onbewoonde atol wordt in de maanden mei t/m november bewoond door parkwachters. Het heeft dan ook geen officieel inklaringsbureau. Tegenwoordig moet je hier toestemming voor vragen via Cook Islands, waar Suwarrow ondervalt. Na diverse keren de nodige formulieren te hebben gemaild, hebben we vandaag bericht gekregen dat we er binnen mogen lopen.
De Tara en de Betty Boop zijn 3 dagen geleden vertrokken. Elke morgen hebben we weer contact via de SSB radio. Ad heeft tijdens het binnen halen van een pracht van een tonijn een uitglijder gemaakt en is met zijn ribben op een kikker gevallen. (niet te verwarren met zo'n beest, die met een kus verandert in een prins). Gevolg: gekneusde ribben, maar het ergste is vis pleite!
Woensdag, donderdag en vrijdag.
De dagen gaan zonder problemen in elkaar over. De wind zit in de zuidoosthoek met de sterkte wisselend van 13-24 knopen. De zee is op momenten onstuimig en we rollen meer dan ons lief is.
We proberen weer in het ritme van het wachtlopen te komen, wat ons altijd 2 dagen kost voordat we weer een beetje kunnen slapen.
Het enige spannende wat er gebeurd zijn 2 gebroken zeillatten.
Het zeil wordt op volle zee gestreken en de gebroken zeillatten eruit gehaald. Zo blijft de schade aan het zeil beperkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten