Er is veel wind en de nodige buien vullen onze eerste dag en avond. Fijn om weer op zee te zijn....
Gelukkig verdwijnen de buien in de nacht en zorgt de wind voor een goede snelheid.
De twee resterende dagen blaast de wind tussen de 10-18 knopen en lopen we welliswaar geen topsnelheden, maar is het comfortabel leven en slapen aan boord.
We hebben 's morgens weer het Nederlandse net en houden elkaar zo op de hoogte.
De wind wordt zo weinig dat we de Parasailor gaan opzetten. Het is allemaal nieuw en Niels heeft op YouTube gekeken hoe het een en ander werkt. Het parachutegedeelte is het grote verschil vergeleken met de normale spinnaker. Het is even zoeken en stoeien, maar dan zweeft hij mooi stabiel voor de voorstag. Terwijl we bezig zijn hebben we een walvis langszij, spuitend en langzaam zwemt hij met ons richting Samoa.
Samoa bestaat uit 2 eilanden, Savai'i en Upolu. Op het laatste eiland is de hoofdstad Apia, de enige plek waar je kunt inklaren. Ook gaan we hier de datum-en tijdgrens over en ipv zondagmiddag komen we dus maandagmiddag aan. In één seconde verliezen we een dag en lopen we 13 uur voor op Nederland en Zuid Afrika.
Service van de "zaak", Niels wordt samen met Roel opgepikt door immigratie om in te klaren op het vaste land.
We besluiten om ons zelf te verwennen en gaan in de marina liggen. Na een verwoestende cycloon is er nog maar 1 steiger beschikbaar, de andere is inmiddels volledig gesloopt.
De Samoanen zijn vriendelijk, hoewel er ook een commercieel tintje heerst. Direct bij de havenuitgang zit menig taxi-chauffeur letterlijk en figuurlijk op business te wachten en iedereen wil met je het eiland rond.
De volgende dag gaan we samen met Roel en Jacomine naar het culturele dorp, waar we uitleg krijgen over de tradities en het leven in vroeger tijden.
Er zijn weer zoveel indrukken, we worden officieel welkom geheten, ook wel "talofa", met kava en dans.
Een warm welkom bij het toeristenbureau.
Het dansen is sierlijker en meer ingetogen dan op Tahiti en weer prachtig om te zien.
Het bladgroen van de taro wortel wordt gevuld met cocosmelk. Het wordt als een pakketje
gebundeld en bij de andere groentes op de hete stenen gelegd.
Geroosterde tonijn, banaan, broodvrucht en taro a la crème, prachtig opgediend op een zelfgemaakt bord van de bladeren van de palmboom.
De cocosnoot wordt op dit speciale stoeltje met een "rasp" uitgehold. Het opgevangen schaafsel wordt uitgeknepen met een soort van sisal, ook weer van de palmboom, en krijg je cocosmelk, lekkerder dan uit een blikje!
Als je goed op de foto kijkt zie je dat de man een zg. fulltime body tattoo heeft. Er is nog één familie, die deze tatoeages op de manier van de voorouders maakt. Dit wordt "fa'a Samoa" genoemd. Het wordt ouderwets met een soort van hamer met tandjes in de huid geslagen.
Vanaf de middel t/m de knieën is het lichaam bedekt. Om zover te komen heb je 12 sessies nodig van elk 3-4 uur, ben je eenmaal begonnen, is er geen weg terug. Echt pijnloos is het niet, maar opgeven is een schande voor de familie, dus even op de tandjes bijten!
Wat ook niet voor watjes is, is een lokale massage. Enthousiast boeken we er één. Geen zacht bed, maar met je snufferd plat op een houten tafel worden de knopen vakkundig door de dames eruit geduwd. Poeh, wat kan een uur dan lang duren.
Prachtige tapa's met de maakster Rebecca. Een bewerkelijk proces van boomtak tot sierstuk.
We boeken een dagtoer bij Henry, één van de taxichauffeurs. Vooraf belooft hij van alles, maar weet achteraf weinig te vertellen. Toch is het genieten.
Het begint bij een bezoek aan de plantage Vailima, waar ooit de schrijver Robert L. Stevenson heeft gewoond. Hij was oa. bekend van Schatteneiland en Dr. Jekyll and Mr. Hyde. Het houten huis is prachtig gerestaureerd en heeft nog jaren gediend als gouverneurs huis. Heden ten dagen is het een museum.
Vele kerken en dorpjes, die in elkaar overlopen met tuinen vol bloemen, taro en bananen. Elk huis heeft zijn eigen "fala", een overdekte open ruimte. Het familieleven, aiga, speelt een grote rol in het dagelijks leven, waar de regels nog door de Matai (stamhoofd) wordt bepaald.
In 2009 is er ten westen van Ha'apai (Tonga) een onderwater vulkaan uitgebarsten. De gevolgen waren een nieuwe eiland, maar ook een desastreuse tsunami, die oa. de zuidkust van Upolu raakt. Nog steeds zie je ruïnes van de huizen en kerken.
Er wordt gezwommen bij de watervallen van Papapapai en Piuala, maar het hoogtepunt is een zwempartij bij de lava tunnels "To Sua" aan de zuidkust van Upolu.
Vailima Estate
Zuidkust Upolu
To Sua
Henry, toch wel erg vermoeiend om tegelijkertijd gids en taxichauffeur te zijn.
Het weekend is alweer aangebroken en we houden de weersverwachting voor de komende week in de gaten. Er trekt een actief front over het gebied waar wij naar toe moeten. Hier zit de nodige wind en regen in. Nu maar afwachten wat er gaat komen.
Op maandag wordt er dan toch uitgeklaard met het plan om op dinsdag naar Savai'i te vertrekken. Daar willen we wachten op betere winden om naar Niuatoputapu te vertrekken.
Dinsdag, 25 augustus, gooien we om 06.00 uur los en verlaten Apia. Het is een prachtige zonnige dag. De noordkust van Savai'i lijkt met een beetje fantasie op de Engelse kust. Alleen hier geen witte kalkrotsen, maar zwart vulkaan. Door de weinige wind wordt het veel motorzeilen, maar na 65 Nm komen we aan bij Asau, Savai'i.
Qua planning prima, nog de zon in de rug om de pas door de komen. Maar wat we ook zien, geen betonning te vinden. Door de verrekijker zien we hele richels met riffen. Dat hebben we 1 keer gehad, dus laten we het voor gezien en maken rechtsomkeer.
Dit is even schakelen, want ipv van lekker voor anker te liggen, hebben we geen andere keuze dan verder te gaan. Het zeil wordt weer gehesen en met enigszins een "kater" gaan we de avond in.
New Potatoes here we come.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten