Inmiddels ligt Farewell Spit weer achter ons en gaat de reis verder naar het zuiden. Net als met het zeilen houden we het weer in de gaten. Om de 5 à 6 dagen komt er wel een front over vanuit de Tasmanzee naar NZ wat regen brengt. Dit weten we nog van onze oversteek van Tonga naar NZ. We koersen naar Murchison, waar we op de Buller rivier willen gaan wild water raften. Ik bel naar het desbetreffende bedrijf en dan blijkt dat ze pas over 3 dagen weer tours doen en beschikbaarheid hebben. Balen, maar direct gooit reisbureau Rodermond de planning om. Het is nu toch een buiige dag, dus dan maar verder doorrijden richting de westkust.
Onderweg naar Murchison via de vele 1 baans bruggen. Het is wel opletten geblazen want de 2 rijbanen worden plots 1 rijbaan en er kan er maar echt 1 over de brug Niels.....
Punakaiki aan de westkust met zijn pannenkoekrotsen.
We bezoeken in de namiddag de pannenkoekrotsen en blow holes bij Punakaiki. Het valt een beetje tegen, want er is weinig activiteit en heel veel sjokkende toeristen. Tel daarbij op het regenachtige weer, dan zegt dat genoeg. We slaan hier ook de tent op voor één nacht, ook niet echt een geweldige camping en nog steeds dreigend weer. We zijn net een paar minuten te laat met opzetten en worden overvallen door een geweldige bui. We wachten, maar moeten uiteindelijk toch de tent opzetten in de regen, maar ik kan hier in ieder geval onze was doen. Wat opvalt is de enorme hoeveelheid Duitse toeristen, meestal jongere. Ze doen en-passant een maandje of 4 NZ en sommige plakken er nog een tijdje Australië aan vast. Toch iets anders dan tijdens onze jeugd, waar tienertoer met de trein door Nederland al een hele uitdaging was. Niels en Mar in een klein (geleend) tentje en menig jong koppel rijdt rond in een luxe camper. Hebben wij iets verkeerd gedaan......?
Wat was het ook al weer, kamperen of kramperen?
De volgende dagen hebben we stralend weer. Via de mooie kustweg rijden we naar Hokitika, waar we 2 dagen op een leuke camping staan. Onderweg doen we bij Greymouth een wereld aankoop in de vorm van een schapenwollen onderdeken en een kingsize fleece deken voor bovenop de slaapzakken. De nachten worden naar mate we zuidelijker gaan kouder. Een tent okee, maar kou lijden vinden we echt armoede!
Het stadje Hokitika was ooit een goudzoekersdorp met een voorheen belangrijke, maar zeer moeilijk te bereiken haven zo lezen we. Vele schepen kwamen -aangetrokken door het goud- hier naar toe, maar strandden voor de kust op de bank in de getijde rivier. Nu is het voornamelijk een toeristisch dorp met Greenstone (Jade) winkels, outdoor shops, winkels met wollen merino kleding en allerlei artikelen gemaakt van possumbont. Over dat laatste hoeft de bonthandelaar of tegenhanger niet moeilijk te doen of ze te jagen. Tijdens het rijden liggen er helaas talloze aangereden possums langs de weg. Geen leuk gezicht, want ze hebben de grote van een kat en een prachtige vacht.
We huren mountainbikes voor de volgende dag om een gedeelte van de West Coast Wilderness trail te fietsen. We worden 's morgensvroeg met een busje in de bergen gedropt en fietsen via weer een prachtige route door berg en dal terug naar Hokitika. Het weer zit ons mee met prachtige blauwe luchten. Leuke bijkomstigheid is dat er na ons nog een stel is gekomen voor de huur van fietsen en de verhuurder vertelt hen over de trip die wij gaan doen. Zodoende fietsen we met z'n vieren de 60 km.
Onderweg op de route passeren we het gat "Cowboy Paradise". We doen er een bakkie met een muffin en we kunnen natuurlijk niet weg zonder op de foto te gaan met cowboyhoed.
Nog niet verleerd, maar wel een zere kont aan het eind van de rit.
De volgende dag zijn we alweer vroeg op pad richting de Southern Alps, waar de plaatsjes Franz Josef en Fox Glaciers liggen. We doen alleen Franz Josef aan, wat erg toeristisch is met een enorm aanbod van scenic flights en helicoptervluchten boven de gletsjer. Het doet ons denken aan een ski-oord, maar dan zonder sneeuw.
Het prachtige blauwe water afkomstig van één van de gletsjers.
De wandeling naar de Franz Josef gletsjer.
Een beetje verplicht plaatje met op de achtergrond de gletsjer van Franz Jozef. Je kunt niet verder dan hier, of je moet een helicopter vlucht boeken.
Na de wandeling rijden we verder via de Haast pas, onderweg weer tientallen plekken waar gewandeld kan worden. De 2-baanswegen zijn doorgaans goed, alleen op de bochtige passen loopt de snelheid terug varierend van 25 tot 85 km per uur. Bij lake Wanaka wordt de tent opgeslagen. Er staat een behoorlijke wind, maar we vinden een beschut plekje. We komen aan de praat met 2 Nederlandse meiden, waar we aan de picnic tafel naast onze tent samen de maaltijd genieten en kletsen over van alles totdat we allen slaap krijgen en de tent opzoeken.
De prachtige westkust van NZ.
Wat een prachtige foto's en leuke blogs over jullie road trip! Het ziet eruit als een leuke vakantie ;-) Geniet lekker van jullie tijd daar, we zijn benieuwd naar het vervolg. Nederland is nu een en al lente, vanmiddag een strandwandeling gemaakt, lekker uitgewaaid. lieve groeten, ook van Roel, Jacomine
BeantwoordenVerwijderen