YIT, yacht in transit

30 april 2017

Je hebt zo van die nachten dat je denkt: even nog iets schrijven voor de blog en het thuisfront, maar door dat "even" doe ik duidelijk iets verkeerd. Kortom, blog in concept van de afgelopen dagen weg!! Shit en ontzettend balen. Met nog een duffe kop aan het einde van mijn wacht moet ik mij nu proberen alles te herinneren wat ik heb opgeschreven en wat er allemaal gebeurd is.

Maandag 24 april.

Niels is druk bezig met het binnenhalen en analyseren van het weer voor de komende dagen en de week tussen NZ en Fiji. In Opua liggen meerdere zeilboten, die allemaal willen vertrekken naar de tropen, maar officieel is het cycloon seizoen tot 1 mei en dus blijft het "tricky", omdat de reis op open water is en je geen enkele bescherming meer hebt als het weer omslaat. Ook hier is iedereen weer "Pelleboer" en gooit men kreten over en weer van "er broeit wat (cycloon) bij de Coral Sea" en prompt iedereen stelt zijn vertek uit. Soms terecht, maar ook vaak paranoia. Op vrijdag ziet Niels een mogelijkheid om zondag te vertrekken, maar het lagedrukgebied wat wij willen gebruiken om met de juiste windrichting en sterkte naar Fiji te varen blijft boven NZ hangen en we stellen het uit. In het weekend wordt het duidelijk dat we op maandag en/of dinsdag kunnen vertrekken. Het laag is langzaam doorgeschoven en krijgen daardoor een zuidoostelijke wind (halve wind) richting Fiji. Een nadeel is dat de deining, veroorzaakt door dat laag nog behoorlijk oncomfortabel zal zijn, maar ja zo is er altijd wel iets om niet weg te gaan. De afstand is ongeveer 1200 Nm (2000km) normaal te doen in 8  a 10 dagen en zoveel mogelijkheden komen er ook niet voorbij in deze periode, wat later ook zal blijken.

We klaren 's middags nog uit, spenderen de laatste dollars en doen nog een bakkie bij Roel en Jacomine. De bijboot wordt weer opgeborgen, alles zeevast gezet en het eten voor de volgende dag staat klaar. Met hoog water verlaten we de ankerplek van Opua.

Dinsdag 25 april

We overnachten in een rustige baai meer buitengaats om dan morgenochtend direct op open zee te kunnen zijn. Van de beloofde ZO wind is vooralsnog geen sprake. Er staat zelfs een lichte ZW wind, dus lopen we direct al weer te mopperen, Jan en Joris Ongeduld, ken je ze misschien? Nou, ze zitten hier aan boord. We zoeken naar redenen en geven het nog te dicht bij land zitten de schuld, wat moet je anders. Motor bij dus.

We zien iets noordelijker nog een andere boot varen, waar we later contact mee hebben. Het is een Zwitsers jacht, Ostrika, bestemming Vuda, ook Fiji. Altijd een fijn idee dat je niet de enige boot bent op die inmense plas water. Wat we bedoelen te zeggen dat er gelukkig ook nog andere dwazen zijn die deze hobby hebben.....

Na 3 uur motoren is daar gelukig de wind, gekrompen van ZW naar ZO. Joehoe, zo gaat het goed! 

Er staat dus nog wel die behoorlijke deining, maar de zon schijnt en we zijn op pad na 1,5 jaar naar een nieuwe bestemming.

Woensdag 26 april

Op het moment van schrijven is het net na middernacht. Positie genoteerd en zeilen we sinds lange tijd weer 's nachts (zonder maan) op een onverlichte snelweg, die de Pacific heet, vertrouwend op onze instrumenten. Als ik vanuit mijn beschutte plekje onder de buiskap naar binnen kijk, zie ik het rode lampje bij de kaartentafel. Buiten bij de stuurstand zit de kaartplotter met daarop een bootje wat wij moeten voorstellen en de koers die we moeten varen. We hebben zoveel klokjes met informatie, dat het soms net een cockpit van een vliegtuig lijkt. Elk kwartier maak ik mijn "rondje" door de kuip en zoek de horizon af, op zoek naar andere boten en eventuele buien. Niets van dit alles, net de schaduwen van wat cumulusbewolking en sterren. Die zijn er door de maanloze nacht genoeg. 

Alles gaat zijn gangetje, maar vandaag staat er meer deining dan gisteren en de Unwind gaat lekker. Met ons is het duidelijk anders. We moeten weer ontzettend wennen aan het leven op zee. Ik ben verkouden geworden en beiden komen we niet in ons ritme en van slapen komt weinig. Ik hang maar wat in de kuip en de enige die er wel zin in heeft is onze UnWind. Met redelijk wat helling gaat ze als een speer. Niels doodt de tijd met trimmen (niet de sportschool hoor, maar de zeilen verzetten) ik word er soms gestoord van, maar ja, hij is mijn "hubby" dus ik laat hem maar....... Ik ben wellicht nog wat overgevoelig.

Donderdag 27 april

Koningsdag. We missen de oranje tompouces. Die heerlijke slagroom/pudding combinatie en natuurlijk die van de Hema! Hoelanger je weg bent uit Nederland de lekkerder ze worden en dat zijn we al een tijdje. Nu ben ik anders wel in om iets te bakken ook op zee, maar die sluimerende verkoudheid is in volle hevigheid losgebarsten. Dit betekent: hoofdpijn, kiespijn en een loopneus, waar mijn Aggesoes (mijn zus Sijnie) door het ophalen naar van zou worden. Gelukkig zit de laatste aan de andere kant van de wereld, anders had ik al een paar draaien om mijn oren gehad. Kortom, van slapen is wederom weinig terecht gekomen en door mijn gesnotter houd ik Niels ook uit zijn slaap.

Inmiddels hebben we ook een dagelijks praatje via de SSB radio met Northland Radio NZ. We hebben ons daar aangemeld. Peter, een radio zend amateur in Russel NZ, noteert dan rond 5 uur 's middags onze positie, koers en wat voor weer we hebben. Ook Ostrika zit op dit net, maar zijn SSB radio is niet 100 % in orde. Doordat wij dichterbij hem zitten verstaan wij hem wel en geven wij zijn informatie door aan Northland Radio. Niels heeft in NZ nog alle verbindingen van de radio schoon gemaakt en de aarde draad vernieuwd en onze verbinding is gelukkig goed. Een fijn gevoel.

Een snotneus, open mond en oorproppen. Voorproefje van mijn oude dag? Of is dit gewoon onder zeil zijn! In ieder geval straal ik hier niet.........

Vrijdag 28 april

De nacht en vroege ochtend zijn gevuld met onstabiele bewolking zonder neerslag, maar wel met wind. Opletten dus. In de loop van de morgen trekt het helemaal open en wordt het een prachtige dag. Net als met het vertrekken van de buien verdwijnt -na het nuttigen van bijna een doosje Paracetamol-ook mijn verkoudheid. Een weliswaar koude douche doet wonderen en na een warme maaltijd tussen de middag is de keuken weer "up and running". Ook het stijgen van de temperatuur helpt mee.

Het leven in onze bubbel in en rondom de UnWind komt terug en zijn we weer onwetend van wat zich verder in de wereld afspeelt. Vreemd, we hebben een ontzettend grote en eindeloze wereld van water om ons heen, maar ons wereldje is daarin bijzonder klein gedurende zo'n trip. Zolang we ons goed voelen is het prettig. Niemand kan je storen, onverwachts aankloppen of bellen. Vaak is het ook nutteloos hangen en kijken naar klokjes. Saai, ja, maar wel ongecompliceerd en lekker simpel.

Zaterdag 29 april

AP, onze automatische piloot en de windgenerator doen weer uitstekend hun werk. De eerste luistert goed en stuurt probleemloos door elke golf. De laatste levert samen met onze zonnepanelen genoeg kracht om onze accu's te vullen. Zodoende is er geen herrie van de generator, die anders moet worden gestart om ons electrisch verbruik van de koelkast, vriezer en apparatuur bij te houden.

Het zijn de laatste uurtjes van de 29ste en de meest rommelige/ruwe dag sinds ons vertrek. De wind, die helaas aan het krimpen is (voor ons meer van voren dan van de zijkant) heeft ons lekker bezig gehouden. We varer hierdoor hoger aan de wind en komen de golven ook meer van voren tegen de boot. Niet erg comfortabel, maar we willen mijlen maken en nemen ook de helling voor lief. Vanavond zullen we wellicht meer moeten afvallen, waardoor we meer rechterop zullen komen. De windsterkte zal mede bepalend zijn, want deze heeft ons in zijn greep. Vallen we af hebben we minder wind over dek en dus snelheid, loeven we op is het oncomfortabeler maar sneller. Ook zijn we voortdurend bezig met zeil vergroten/verkleinen, genua eruit/erin, stagzeil eruit/erin. De laatste (ons kleinere stagzeil) hebben we in NZ  op een roller laten zetten en is dus voortdurend beschikbaar. Ondanks dit gemak blijft het soms "Workout" op de UnWind. De avond is frusterend, de wind neemt af, maar de deining en verwarde zeegang niet. Altijd een frustratie! Je wilt zolang mogelijk je uitgezette koers blijven varen, maar een stampend schip is ook niet alles. Natuurlijk weten we dit allemaal, maar toch! Het verstand neemt de overhand, een ruimere koers wordt ingezet en lopen van de ideale lijn af. Dit hoort ook bij zeilen. De natuur bepaalt.

Zondag 30 april

Het is een echte zondag: zonnetje schijnt en een briesje uit ONO, wat een verschil met gisteren. Oke, we gaan niet hard, maar nog steeds richting het noorden. Terwijl Niels zich met het ophalen van gribfiles en het weer bezig houdt, kuis ik de binnenkant van de boot. Sokken, sweaters en mutsen gaan de wasmand in, die zijn voorlopig niet meer nodig. De botervloot is inmiddels verhuist naar de koelkast, tropische temperaturen komen er aan.

Kipfilet komt uit de vriezer, voor een lekker broodje shoarma deze middag. Bakkie koffie gezet met een koekje en stralend weer in de kuip. Zo kan het ook.

De wind krimpt steeds meer en neemt in sterkte af tot 4 knopen. Dan moet toch om 15.30 uur de motor aan. Jammer, maar we mogen niet klagen. We hebben inmiddels aan één stuk 970 Nm (1700km) kunnen zeilen.

De avond is het tropisch warm, een voorproefje voor wat nog komen gaat. Langzaam zien we de wind weer beetje bij beetje toenemen. Doordat de deining is afgenomen hebben we aan 8 knopen wind genoeg en kan de motor weer uit. Zodoende gaan we zeilend de nacht in zonder motorgeruis.

Maandag 1 mei.

Na een prachtige zonsopkomst neemt de bewolking toe en hebben we de hele dag lichte regen. Er worden emails verstuurd naar de authoriteiten van Fiji met onze verwachte aankomsttijd. Afhankelijk van het weer en de wind hopen we dinsdag 2 mei aan het eind van de middag aan te komen. De afstand, die we nog moeten afleggen, is er één die we normaal met 2 vingers in de neus kunnen halen. De enige spelbreker kan de wind zijn, die moet dan wel doen wat er verwacht wordt.

Achteraf wordt het een race tegen de klok ( lees authoriteiten), want je kunt op weekdagen tussen 08.00 en 17.00 inklaren. Ben je later dan betaal je een (behoorlijke) extra fee en we blijven toch Hollanders. We willen echter ook voor de donker binnen zijn.

De windverwachting is een krimpende en toenemende wind, maar het is niets van dit alles. De wind dropt, motor gaat dan toch bij, totdat de wind weer toeneemt.

Je wordt er gestoord van, we lopen te rekenen hoe ver de afstand nog is en hoe hard we moeten zeilen. We motoren naar ons gevoel al veel teveel en veel te hard en geeft een opgefokt gevoel. Het voelt als een lotterij, je denkt de hoofdprijs (meer wind) te hebben, maar het laatste cijfer is verkeerd, dus weinig wind. 

Dinsdag 2 mei

In de nacht zeilen we tussen Viti Levu en Gau door en met het dageraad zien we Batiki Island aan bakboord liggen. Nog ruim 60 Nm te gaan. Weer gribfiles ophalen, kijken wat deze te vertellen hebben. In de middag een toenemende wind in de poeperd beloven ze. Inmddels is de spanning aan boord en tussen schipper en first mate behoorlijk opgelopen. Dan eindelijk net voorbij Koro eiland komt de wind. Genua wordt vervangen door de code O en met 18 tot 20 knopen wind trappen we de UnWind op haar staart. De laatste 20 Nm zijn al surfend op de meegaande golven een eindspurt van 8 tot 10 knopen snelheid. Bij het passeren van de Point Passage roep ik via de marifoon Witui Marina op dat we eraan komen en dat ze de autoriteiten op de hoogte kunnen brengen van onze aankomst. Zodra we achter het rif varen is de zeegang weg en varen we met volle zeilen en halve wind de laatste 5 Mijl naar de Marina. Het lijkt wel een wedstrijd met finish lijn. De Witui Marina ligt aan de Nakama Creek, waar Daki, de boat boy, ons opwacht om een mooringlijn aan te pakken.

We liggen vast, "Bula" (welkom) to Fiji is het eerste wat we horen. Poeh......

Aankomsttijd 16.00 uur, na 1278 Nm en 7dagen en 9uur, dus toch nog op tijd. De authoriteiten zijn ingelicht en komen aan boord. Het gaat uitermate vriendelijk en een halfuur later zijn we officeel ingeklaard. Onze quarantaine vlag wordt verwisseld met de Fiji vlag en we doen nog de noodzakelijke opruim dingen aan de boot. Bed in de voorpunt wordt weer in ere hersteld, horren en muggengordijn opgehangen, maar dan kunnen we proosten op onze aankomst met een G&T. Het plezier ervan is hevig, maar van korte duur. Ome Nelis en Tanie Mar zijn baie moeg, gaan knock out en liggen om 19.30 plat! Voor het eerst weer samen in een horizontaal bed zonder taferelen, want Niels slaapt al voordat hij zijn kussen ruikt!

Daki van de Witui marina met de dames van Immigratie, Customs en Biosecurity.

De laatste weken in de BOI

23 april 2017

Na het turbulente weer genieten we van mooi nazomerweer. Overdag is de temperatuur prima. Oke, af en toe een buitje, maar dat spoelt het zout van de boot. De dagen worden wel steeds korter doordat  de wintertijd begin april is ingegaan. 

De pasen wordt een gezellig boel aan boord van de UnWind. We krijgen 3 logees, Roel, Jacomine en Sharon. Door het weer van de afgelopen week hebben Roel en Jacomine de boot nog niet kunnen overzeilen vanuit Whangarei, dus komen ze samen met Sharon met de auto. We pikken ze op bij Russell en zeilen naar de Orokawa Bay. Hier knalt de kurk van de meegebrachte champagne en wordt tijdens de ZA braai de nodige flessen wijn soldaat gemaakt. Die nacht ligt de UnWind als in beton gegoten en slapen we als marmotten of is het de drank? De volgende morgen wordt er ondanks het koude water toch gezwommen met als beloning een lekker paasontbijt.

De benen worden gestrekt op Roberton Island, UnWind rechts op de achtergrond.

Met een fijne zeiltocht gaan we terug naar Russell, maar dan is het feest nog niet over.  Om het weekend mooi af te sluiten gaan we lekker met elkaar eten bij the Duke of Marlborough. Nog een ontbijt op de UnWind en het drietal gaat weer richting Whangarei. Wijzelf gaan richting Army Bay waar we 2 dagen voor Pampus liggen.

Met een Kiwi helmsman aan het stuurwiel.

Inmiddels wordt nu ook serieus gekeken naar een weather window om richting Fiji te vertrekken. In Russell wordt de 2e gasfles nog gevuld, Opua is gezellig met de ontmoeting van de Sarau en inmiddels zijn Roel en Jacomine ook aangekomen. Ook Sharron kan het niet laten en komt een nachtje over bij de Tara. Nog een laatste keertje samen eten en de kustwandeling naar Pahia maken en dan is het zover. 

Het vertrek!

Malcolm en Joan met de kleindochters Ruby en Lilly.

In afwachting van Cook

12 april 2017

April doet wat hij wil en dat komt hier helemaal tot zijn recht.

Hadden we vorige week nog de natte resten van cycloon Debbie, komende vanuit Australie, houdt nu cycloon Cook Nieuw Zeeland en ons behoorlijk bezig. Vorige week trok cycloon Cook vanaf Vanuatu richting Nieuw Caledonie. Normaal trekken ze dan naar het zuidoosten en wanneer boven de dan koelere zee zwakken ze af en uiteindelijk een lagedruk gebied met de nodige warme vochtige lucht.

In dit geval kwam cycloon Cook een koufront tegen op zijn pad en ook een laag ter hoogte van Nuie en Samoa. Dit zorgde voor versterking van Cook en werd hij gedwongen door het laag ten noordoosten om een meer zuidelijke route te volgen richting Nieuw Zeeland. We luisteren naar de weerberichten en zelfs de meteorologen weten geen raad wat te voorspellen. Op woensdagavond horen we ineens dat de verwachting is aangepast en dat Cook een meer westelijke koers gaat volgen en o.a. over de Bay of Islands komt, daar waar wij liggen! De windrichting zal rondom het oog van noord met de klok meedraaien naar het zuidwesten, snelheden van max. 70 knopen. Rond middernacht zal die wind aantrekken en morgenmiddag wordt dan de meeste wind verwacht.  

Om met deze wind de dinghy met brommert achter de boot te hebben is niet ideaal, dus toch maar achterin opbergen. Alles wat los zit bergen we op, extra lijnen worden gezet en de rolgenua en stagzeil worden voorzien van een extra lijntje. We steken extra ankerketting en maken een plan indien de huidige ankerplek lagerwal wordt -nadat de wind is gedraaid- en we eventueel moeten verkassen. 

We kunnen niet veel doen dan afwachten wat komen gaat.

13 april 2017

Na een rustige, maar zeer natte nacht, luisteren we in de morgen naar de eerste weersverwachting. Het lijkt erop dat het oog van cycloon Cook de Bay of Islands schampt aan de oostkant en dat met name Coromandel en de Bay of Plenty het meeste over zich heen gaan krijgen. Hier op onze ankerplek is het zwaar bewolkt, maar nauwelijks wind. We halen opgelucht adem, want volgens de nieuws berichten was dit de krachtigste storm sinds 1968, waarbij in Wellington een passagiers schip zonk.

                     

Op pad BOI

6 april 2017

Bream Head, daar waar we mijn verjaardag hebben gevierd met Roel & Jacomine en nog hebben gewandeld en bovenop hebben gestaan.

Met het laatste restje afgaand tij verlaten we Urquharts Bay en dus Whangarei. Met een west-noordwestenwind zeilen we richting het noorden. We zien de kust voorbij trekken, daag Whangarei, wie weet tot ooit!

Het zonnetje schijnt en opeens horen we gespetter en gesnuiver aan stuurboord. Het zijn dolfijnen, van die echte, die we nog van de tv kennen, Flipper. Ze geven een showtje weg, waar het dolfinarium in Harderwijk een puntje aan kan zuigen. Ze zwemmen wel 2 uur met ons mee en ze vinden het prachtig als de wind aantrekt en we harder gaan. Ze zien het gewoon als wedstrijdje. Aangezien we door die wind soms op 1 oor liggen zwemmen ze soms bijna naast het gangboord.

Ze weten van geen ophouden. Ze schuren langs de boot, spelen en springen. Je blijft geboeid en raakt niet uitgekeken. En dan ... opeens gaan ze bakboord uit en weg zijn ze.

Cape Brett. Welkom Bay of Islands.

Het lijkt of we er een gewoonte van maken om met veel wind ergens aan te komen. De hele dag hebben we met de westenwind aan de hoge wal goed kunnen zeilen. Maar na het passeren van Cape Brett wordt ons zeilgebied lagerwal en is het behoorlijk stampen. Zoals altijd kan het spoken rondom de kapen, daarbij maken de deining en uitgaand tij het er niet beter op. Met de nodige ( teveel!) helling moeten we de nodige slagen maken om Oke Bay te bereiken. We hebben ook eigenlijk teveel zeil op, maar ja moeten we reven (zeil verkleinen) voor dat "kleine" stukje.....Ja Niels!

Het is dan weer een heerlijk gevoel om in de luwte te komen, zeilen te laten zakken en het plonzen van het anker te horen en een zeiltocht van 65 Nm af te ronden. Het was ondertussen ook al weer Gin O'Clock geworden met een ondergaand zonnetje in de kuip.

Whangarei

20 maart t/m 3 april 2017

Vanuit de bay van Whangaparaoa gaan Roel en Jacomine richting Whangarei en wij gaan naar Mahurangi Harbour, waar we Joan en Malcolm van de Sarau opzoeken. Zij hebben daar een vaste mooring bij Scotts landing. 's Avonds borrelen we bij ze aan aan boord en kletsen weer bij. De volgende dag laten ze ons de omgeving zien en bezoeken we kort hun dochter en schoonzoon, die een nieuw huis aan het bouwen zijn, waar zij ook aan hebben meegeholpen. 

Ze hadden ons al eerder verteld over een Nederlandse vriend, die ze kennen met een boot en we ontmoeten Ted op zijn boot in de marina. Ted is op 16 jarige leeftijd naar NZ is geëmigreerd en is inmiddels dik in de zeventig, maar is nog steeds een aktieve zeiler, die met zijn zelfgebouwde boot al weer plannen heeft om nog een rondje Pacific te doen. Hij nodigt ons uit voor een wijntje bij hem thuis. Hij heeft prachtige verhalen en heeft goed geboerd hier in NZ. We blijven langer dan gepland en hij nodigt ons uit voor eten. Het toeval wil dat Malcolm vis voor hem had meegenomen wat nu door zessen wordt gedeeld. Het wordt weer een gezellige spontane avond. 

Volgende dag varen we "voor de wind" naar Kawau Isl. waar we nog 'n oude bekende zien bij de plaatselijke jachtclub, de NZ boot "Falshator" (ooit ontmoet in Panama). We blijven hangen en eten op de Kawau jacht club, waar we vorig jaar ook zijn geweest. De volgende morgen gaan we met stroom mee naar Whangarei. De wind verwachting was min min, maar na 2 uur motoren kunnen we ,zij het "hoog aan de wind", de rest van de dag prima zeilen.

Lekker snavelen bij de Kawau yacht club.

Aangekomen in Urquharts Bay pikken we de volgende dag Phil van UK sails op. Hij heeft onze Code 0 gemaakt (licht weer voorzeil) en wil kijken hoe hij staat. We hebben helaas nauwelijks wind, maar hij heeft genoeg gezien om het zeil ietwat aan te passen. 

Nadat we hem weer aan de kant hebben afgezet is het wachten op het juiste getijde om de rivier op te gaan, richting Whangarei-Town Basin. Om de tijd te doden besluiten we om de onderkant van de boot en de kiel schoon te maken. Duikfles op en daarna met de overgebleven lucht tevens op Jacobs schelpen jagen, die je in deze baai zou moeten kunnen vinden. Op 1 april is het seizoen officieel over, maar op 9 meter diepte liggen er nog genoeg. Het is alleen zoeken naar de juiste maat. Al met al vindt Mar er dik 20 en eten we die avond een fantastisch gerechtje met scallops geserveerd op een salade van rauwe julienne gesneden courgette/appel en gember. Heerlijk.

Ingezoomd zijn ze prachtig met een soort pareltjes op de randen.

Het is weer fijn om in Whangarei te zijn. We liggen naast David van de Rewa, die we kennen van Opua. We kennen hier ook de weg. Winkels en bedrijven zijn makkelijk aan te lopen.

Op maandagochtend kan Niels direct bij de chiropracter terecht en kunnen we daarna samen op pad. We hebben weer een lange lijst met daarop de nodige reserve onderdelen en bezoeken de diverse bedrijven. Straks in de Pacific en met name Indonesië schijnt er weinig te koop te zijn. Na winkel nummer zoveel hebben we het allebei met elkaar gehad en barst de bom. Kortom, Niels links om en ik rechts om richting het centrum. Ik loop de eerste de beste kapperszaak binnen en kom er helemaal blij uit. Nog lekker een uurtje zonder Niels door de winkelstraten gestruind en de nodige dingen van mijn lijst kunnen afstrepen. Ben ruzie al weer vergeten en tevreden kom ik aan boord terug. Aangezien het maandagavond ook nog sporten bij Mo is, toevallig ......boxen, kon ik daar de eventuele restanten van mijn frustraties botvieren op Jacomine. Sorry Jacomine, maar het kwam goed uit.  

Na vele dagen op de boot is het wel even fijn dat ieder nu zijn ding heeft. Niels is "lekker" druk met zijn klussenlijst en ikzelf breng 2 dagen door op de zeilmakerij van Phil van UK sails (even reclame maken...) Met zijn zware naaimachines is het een "fluitje van een cent" om nieuwe hoezen voor de dekluiken en schaduwdoeken voor de kuip te maken. We downloaden google earth kaarten voor Fiji, Papua Nieuw Guinea en Indonesië bij Sharron, die goed en snel internet heeft.

Ook Pak'n Save is blij met ons, we doen boodschappen voor de komende 6 maanden, karren vol en dit keer zonder problemen met zijn tweeën! We zijn zo druk als een klein baasje en voor je het weet is er zo een week voorbij.

Op chique met Veronica en Sharron

Op vrijdagavond heeft Sharron een ladies night /clothing swop georganiseerd, klinkt leuker dan een "nederlandse vrouwenavond". Naast de lekkere hapjes en "skinder" is er ook voor iedereen wel wat bij om kleding te ruilen. Alle spullen die geen nieuw lichaam vinden gaan naar het Leger des Heils.

Zaterdag 1 april organiseren we een afscheidsdiner voor Sharron en haar vrienden, die ons zo gastvrij hebben ontvangen de afgelopen periode tijdens Kerst en Oud&Nieuw. Wij, Jacomine ik en Darren draaien een 7 gangen diner in elkaar met bijpassende wijnen. Het wordt een succes en iedereen is op chique. 

De volgende dag wordt Niels opgepikt door Phil. Hij heeft een tweedehands zeilboot gekocht en we doen mee met een lokale regatta. Phil is Phil en hij heeft de briefing niet meegemaakt en weet dus ook niet de route en welke boeien we moeten ronden. Bij de start volgen we een snel uitziende boot in de veronderstelling dat deze het wel weet. Je raadt het al, nee dus. Het hele veld gaat een andere kant op en dat was de goede. Dit gebeurde nog een paar keer, maar we hadden veel plezier en gingen zo snel dat we alsnog voorop voeren, maar aangezien we hier en daar wat boeien aan de verkeerde kant hadden gerond vielen we niet in de prijzen..... Dan maar een biertje.