Bream Head, daar waar we mijn verjaardag hebben gevierd met Roel & Jacomine en nog hebben gewandeld en bovenop hebben gestaan.
Met het laatste restje afgaand tij verlaten we Urquharts Bay en dus Whangarei. Met een west-noordwestenwind zeilen we richting het noorden. We zien de kust voorbij trekken, daag Whangarei, wie weet tot ooit!
Het zonnetje schijnt en opeens horen we gespetter en gesnuiver aan stuurboord. Het zijn dolfijnen, van die echte, die we nog van de tv kennen, Flipper. Ze geven een showtje weg, waar het dolfinarium in Harderwijk een puntje aan kan zuigen. Ze zwemmen wel 2 uur met ons mee en ze vinden het prachtig als de wind aantrekt en we harder gaan. Ze zien het gewoon als wedstrijdje. Aangezien we door die wind soms op 1 oor liggen zwemmen ze soms bijna naast het gangboord.
Ze weten van geen ophouden. Ze schuren langs de boot, spelen en springen. Je blijft geboeid en raakt niet uitgekeken. En dan ... opeens gaan ze bakboord uit en weg zijn ze.
Cape Brett. Welkom Bay of Islands.
Het lijkt of we er een gewoonte van maken om met veel wind ergens aan te komen. De hele dag hebben we met de westenwind aan de hoge wal goed kunnen zeilen. Maar na het passeren van Cape Brett wordt ons zeilgebied lagerwal en is het behoorlijk stampen. Zoals altijd kan het spoken rondom de kapen, daarbij maken de deining en uitgaand tij het er niet beter op. Met de nodige ( teveel!) helling moeten we de nodige slagen maken om Oke Bay te bereiken. We hebben ook eigenlijk teveel zeil op, maar ja moeten we reven (zeil verkleinen) voor dat "kleine" stukje.....Ja Niels!
Het is dan weer een heerlijk gevoel om in de luwte te komen, zeilen te laten zakken en het plonzen van het anker te horen en een zeiltocht van 65 Nm af te ronden. Het was ondertussen ook al weer Gin O'Clock geworden met een ondergaand zonnetje in de kuip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten