Debut, Kei Kecal

22 - 28 juli 2017

Inmiddels zijn er 2 dagen verstreken en liggen we nog steeds met een gele vlag in het want. Dit betekent dat we nog steeds niet zijn ingeklaard. Er wordt erg chaotisch gewerkt. De mensen van quarantaine pikken willekeurig een boot om in te klaren en hebben werkdagen vanaf 15.00. Er valt geen touw aan vast te knopen. Dan hebben we wel 2 "boomstammen" gevuld met Customs medewerkers, maar die kunnen niets doen zolang quarantaine nog niet aan boord is geweest. Rondom zien we steeds meer boten om ons heen die later zijn binnengekomen, maar de mazzel hebben om direct ingeklaard te worden en vrolijk naar de wal kunnen gaan. We proberen ons geduld te bewaren en doen wat klusjes aan boord. Dit lukt voor een dag, maar daarna wordt het wel erg vervelend omdat we ook al een tour over het eiland moeten laten gaan. Bij diegene die nog steeds niet zijn ingeklaard raakt het geduld ook op en op kanaal 16 van de marifoon klinken steeds meer boze cruisers. Gelukkig zijn er altijd wat assertievere mensen dan wij die aktie ondernemen en komt er wat beweging in de bureaucratie. Over diezelfde marifoon heb je ook nog allerlei boten en nationaliteiten inclusief kinderen die elkaar oproepen in hun eigen taal met de Fransen in de hoofdrol!

Tja, allemaal nadelen van het meedoen aan een rally met veel boten en hopelijk zal dit straks minder worden als ieder meer zijn eigen gang zal gaan en de stress van het inklaren weg is.

De gele vlag is naar beneden en nu mag Customs aan boord. Vier man sterk!

Let vooral op de motor en peddel als roer. Wij hebben dezelfde motor op onze grasmachine bij Lily Pond.

We liggen voor anker bij het plaatsje Debut, gelegen aan de westkant van het eiland Kei Kecil. Dit eiland valt onder de Oost Molukken en ligt aan de rand van de Banda Zee. Hier beginnen de zg. "Spice Islands". In de VOC tijd werden op deze eilanden oa. nootmuskaat, amandelen en kruidnagelen verhandeld. Op de Kei eilanden vind je prachtig witte poeder zandstranden, maar door het bewolkte weer valt het nog niet erg op. Er staat ook behoorlijk wat wind op de ankerplaats.

Uiteindelijk is het dan zo ver en zijn we officieel ingeklaard. Dezelfde avond zitten we samen met de rest van de boten die we in Port Moresby hebben ontmoet aan boord van de Kinabalu met Bob en Judy. Eindelijk kan zij haar 70ste verjaardag vieren omdat ook zij nog niet ingeklaard waren. De champagne die al 3 dagen koud staat vloeit rijkelijk en de stemming zit er goed in en vergeten is het wachten.

Het welkomst ceremonieel in Debut. Er wordt ontzettend veel gedaan om het ons naar de zin te maken en iedereen is oprecht zeer vriendelijk en behulpzaam.

Zowat de hele jeugd van Debut wordt opgetrommeld.

We doen mee met de rally "Sail2Indonesia", waarmee we in 3 maanden 17 bestemmingen zullen aandoen. Er doen meer dan 60 boten mee -wat eigenlijk niets voor ons is- maar we zullen zien hoe het bevalt. We hebben gekozen voor het gemak en het feit dat de bestemmingen en route zijn uitgestippeld. 

Dan op dinsdag eindelijk naar de wal. Bij de lange pier worden de lijnen van de bijboten aangepakt door de enthousiaste jeugd. Er zijn wat informatie stalletjes waar je internet kunt regelen, diesel bestellen en wasgoed af kunt geven en dan nog een keer formulieren invullen voor de douane. Indonesië is een lastig land om met je boot binnen te komen, op voorhand moet je allerlei zaken hebben geregeld. Er is een zg. sponsor brief nodig (dit kun je regelen via een agent), foto's van de boot en de motor, medicijnenlijst, visum, persoonlijke en bootgegevens. Nu maakt een rally zoals deze het allemaal wel makkelijker. Tot nu toe loopt alles op rolletjes op wat aankomst perikelen na.

Ook vindt hier het officiële welkomstgedeelte plaats. De nodige notabelen met strepen en sterren zitten  vooraan en de kinderen voeren allerlei dansen op. Het is ook voor hen een betaald uitje.

De christelijke en moslim bevolking leven hier vreedzaam met en door elkaar. Een grote katholieke kerk domineert het dorp, maar even verderop staat een moskee. Kleine straatjes met vlaggen, wat winkeltjes en een warung. Iedereen is vriendelijk en willen met je op de foto. Een soort van omgekeerde wereld. 

De hoofdstraat van Debut

Een soort van lounge bank. Je vindt ze overal.

Alles gaat op zijn gemakje ook het boeten van de netten. Let ook op de kleuren combinatie van vloer en wand.....

Met een taxibusje rijden we naar Langgur, waar we de eerste miljoenen roepias uit de muur trekken. Dit is het eerste land sinds 4 1/2 jaar varen wat goedkoop is vergeleken met de Zuid Afrika. De scooters en minibusjes racen al toeterend door de straten.

De eerste nasi goreng en sate ajam wordt gegeten met een beer Bintang voor Niels. Bintang staat voor ster en daarmee Heineken. 

Langs de kant van de weg wordt er van alles verkocht: Pisang goreng en ander zoetigheid.

Traditionele vissersboten. Hier liggen ze in iedergeval niet in onze route......

De meiden van toerisme en de telefoon maatschappij willen graag op de foto.

Ngurbloat beach. Prachtig wit strand.

Op het prachtige strand van Ngurbloat hebben we het galadinner. Naast de nodige speeches is er een heerlijk buffet met allerlei verschillende lokale Banda gerechten. 

Beer Bintang, de Indonesische variant van Heineken.

Opgevouwen in een minibusje, op weg naar de markt.

De markt in Langgur wordt nog een keer bezocht om vers fruit en groente te kopen. Bij de grote supermarkt vinden we speculaas van Verkade, wat ruim wordt ingeslagen. Overal ter wereld kun je wel Nederlandse produkten vinden. 

We wandelen naar de grotten net buiten Debut, waar heerlijk in zoet water gezwommen kan worden. Voor we het weten zit de tijd in Debut er alweer op en is het wachten op onze port clearance en cruising permit. Dit duurt en duurt, waardoor de helft van de vloot besluit om te vertrekken, waaronder wij. Er wordt beloofd dat deze op de 3e bestemming zal worden afgegeven. Wij hebben het idee dat ze op deze manier de groep bij elkaar proberen te houden, want zodra je dit papiertje hebt, kun je van de rally afwijken.

Bestemming Indonesië

Zaterdag 15 juli

Vanmorgen de laatste verse spullen gehaald en nog een bakkie op de wal. De marina rekening wordt betaald en om 12.15 gaan de trossen los. Op naar Indonesië. Voordat we er zjn moeten we eerst nog door de Torres Strait en Arafura zee met hun ondieptes en riffen. De Torres Strait is de verbinding tussen de Coral Sea (Stille Oceaan) aan de oostkant en de Arafura Sea (uitloper van de Indische Oceaan) aan de westkant en wordt beschreven als een van de meest gecompliceerde zee-engten ter de wereld. De heersende stroomrichting is westwaarts, maar de sterkte heeft weer te maken met de hoogte van de waterstand aan beide kanten.

We zullen het gaan meemaken.

In de middag en avond hebben we flinke wind en een hoge deining. De laatste is veroorzaakt door de harde wind van de afgelopen dagen. We hebben een 2e rif in het grootzeil en het stagzeil staat op, dit loopt nu het meest comfortabel. We hoeven dit keer geen snelheidsrecord te maken, want eerder dan 22 juli willen we niet aankomen ivm de duur van ons visum. We krijgen precies 90 dagen en alles wat je langer blijft moet je weer een verlenging aanvragen.

We voelen ons goed, je merkt dat we recentelijk een passage hebben gemaakt, dus alles pikken we alles vanouds op. Wat altijd leuk is als we dolfijntjes rond de boot krijgen, ze duiken in de golven en spelen uren voor de boeg.

Zondag 16 juli

Vannacht een extra bemanningslid in de vorm van een Boobie, hij laat de complimenten achter in de vorm van de nodige vogelpoep.

De koers is naar Bligh entrance, want hier begint de route naar de Torres Strait. We hebben buien, maar hebben het bakboordgedeelte van de kuiptent aangerits en hiermee zitten we lekker droog. Het is een echte zondag. Voor het ontbijt worden de gekochte croissants opgepiept en met roerei is het feest kompleet. De warme prak, lekker Nederlands: sperciebonen, gebakken aardappelen en gehaktballen, eten we halverwege de middag. Volgens de gribfiles gaat de wind vanavond toenemen naar 25-30 knopen en de te zeilen koers in het zg. North East kanaal zal zuidwest zijn, dus meer aan de wind. Het North East kanaal begint onder de kust van PNG en gaat naar het zuidwesten richting Australië.

Prince of Wale Channel, een deel van de Torres Strait, wij zijn het rode bootje.

Het is inmiddels pikkedonker als we de route ingaan en de wind is aangetrokken naar 25 knopen. Het 3e rif zit er inmiddels in en we lopen soms meer dan 8 knopen. Het wordt een onstuimige avond en nacht met veel buien en de daarbijhorende harde wind. Gelukkig klopt de kaart als een bus en zien we elk licht/baken van verre. We passeren een paar zeilboten, die op één na allen met AIS zijn uitgerust. Sommige moeten motorsailen omdat ze de hoogte die er gezeild moet worden niet kunnen halen. Dat is voor ons geen probleem en zo worden de 115 Nm vlot afgelegd. Toch zijn we blij als het om 06.30 weer licht wordt, waardoor we met daglicht door het Prince of Wales kanaal zullen gaan. Hier schijnt de stroming het meest te zijn. We hebben gelezen dat er boten zijn, die meer dan 6 knopen stroom mee hadden, voor ons blijft het bij 1,5 knoop.

Een mooie zonsondergang op de Arafura Zee.

Maandag 17 juli

Het is een wereld van verschil met afgelopen nacht. De bewolking is opgebroken en dan lijkt het allemaal wat vriendelijker als we de Torrres Strait achter ons laten. Niels gaat lekker even plat en de tocht wordt vervolgd op de blauwgroene ondiepe Arafura Zee. We hebben radiocontact met de andere boten, waarvan één boot een dag na vertrek al een probleem met zijn windvaanbesturing heeft. Het wordt tijdelijk opgelost met schokkoord, maar dit is van korte duur. De 2-koppige bemanning is gedwongen om met de hand te sturen. Ze moeten het kanaal nog in en ik benijd ze niet. 

Dinsdag 18 juli

Na een rustige nacht met wat motregen vervolgen we onze route op de Arafura Zee. De wind en sterkte zijn uur na uur hetzelfde, dus weinig zeilhandelingen. Op de SSB radio wordt melding gemaakt van een zeilboot, die in een drijvend net is geraakt. We plotten de positie in en hopen dat het ons niet overkomt. 

De hele dag varen we al op met een Australische (Zefr) en Canadese (Vanille) boot aan onze zijde. Tegen de avond maakt Vanille melding van de vissersboot zonder AIS, die een visnet aan het uitzetten is. De netten zijn onverlicht, dus zal het niet meevallen ze te spotten. Om 21.00 maakt Niels mij wakker, visser aan bakboordzijde, geen AIS, wel verlichting. Inmiddels staat de radar aan, hopende dat we een signaal kunnen oppikken en wijs kunnen worden wat zijn koers en vaart is. Oproepen via de marifoon worden niet beantwoord. Inmiddels helemaal kippig van het turen door de verrekijker en op de radar zien we de boot langzaam van ons wegvaren. Uit voorzorg zeilen we toch meer stuurboord uit in het geval dat er een net achterhangt.

Woensdag 19 juli

Een herhaling van gisteren, 's nachts bewolkt met buitjes, overdag breekt de bewolking open. Weer horen we dat er een boot in een net is vast geraakt.

Donderdag 20 juli

Inmiddels varen we onder het eiland Pulau. Het weer is mooi en we zeilen samen nog steeds met de Zefr op en maken foto's en filmpjes van elkaar.

In de avond en nacht worden we "gastvrij" ontvangen door de Indonesische vissergemeenschap. Het zijn hele flottieljes met zg. squidboten, die hel verlicht aan het vissen zijn. Op zich prima, want in de donkere nachten kun je ze van verre zien. Het lijkt haast buitenaards met een gloed, die naar mate je dichterbij komt een lichtpunt wordt. Op een gegeven moment hebben we 17 boten aan de linkerkant en 4 aan de rechterkant. Als we denken dat we vrij van ze zijn, komt er een boot naar ons toe. We wijzigen koers en hij volgt. We lopen 5 knopen en trekken het voorzeil erbij en versnellen naar 8 knopen. Hij doet hetzelfde. We wijken nog meer uit, maar hij blijft maar volgen. Op de radar kan ik hem goed plotten om te zien wat hij doet. We worden er bloednerveus van, minderen weer zeil om de snelheid eruit te krijgen, doet de andere boot hetzelfde. Op een gegeven moment laten we alle zeilen neer om stil te komen en draaien 180 graden. Pas dan lost de andere boot en gaat richting het zuiden. We moeten even bijkomen, was dit een waarschuwing voor ons dat we te dichtbij netten zouden komen? Raar, want er waren alleen squidboten of een staaltje van intimidatie? Geen idee, wat we weten dat we kompleet doorgezweet zijn van het lieren en hijsen van de zeilen. Gelukkig hebben we de rest van de nacht alleen het schijnsel van de lichtjes in de verte.

Vrijdag 21 juli

Ja, beet!

Het leed wordt later in de morgen verzacht als Neptunus medelijden met ons heeft en een lekkere tonijn schenkt als we de vislijn uit hebben. We genieten van sashimi en kort gebakken tonijn.

Na een bewolkte dag gaan we de laatste nacht in. We hopen dat het geen herhaling van afgelopen nacht wordt. Helaas spotten we de eerste vissersboot al vroeg in de avond, maar die is duidelijk te herkennen. We zien het net met lichtjes en kunnen op deze manier de boel links laten liggen. Niels gaat met een gerust hart slapen. Helaas moet ik de ronkende schipper een uur later al wakker maken. Ik zie een net met lichtjes aan stuurboordzijde en aan de kopse kant een schip. We zeilen voor mijlen langs het verlichte net en als we denken dat we er klaar mee zijn, begint de vissersboot met lichtsignalen te seinen. Marifooncontact wordt gelegd, maar we begrijpen er geen snars van. Bang om alsnog in een net te geraken, gaan we westwaarts uit. Tjonge, wat een gedoe en onduidelijkheid allemaal. Als we denken dat alles weer onder controle hebben, horen we bericht van een zeiler die ten noorden van ons vaart. Hij meldt een boot en net, precies de kant waar we heen moeten. Op dat moment valt er een bui, die uren lang aanhoudt. Het is aardedonker en het zicht nul. Ook op de radar valt er bar weinig te zien, we besluiten alle zeilen te strijken en laten ons voor top en takel deinzen. Dit houden we vol tot 05.30 en gaan we de laatste 30 Nm richting Debut.

Overdag zien ze er zo onschuldig uit.

Inmiddels is de regen gestopt en zien we een groen eiland. Dichtbij het plaatsje zien we de eerste moskeeën, de één met een turkoise koepel en de andere mooi blauw.

Rond het middaguur komen we aan en vinden een mooi ankerplekje naast de Icaros, die we in Port Moresby hebben leren kennen.

De aankomst wordt gevierd met een bintang en G&T. Tegen het eind van middag kunnen we onze ogen niet meer open houden en met de mededeling om even een tukkie te doen gaat Niels op de bank. Ankerlicht doe ik voor de zekerheid aan en ook ik ga plat. Als ik om 19.00 wakker word ligt Niels nog steeds te pitten. Ik ga rechtsomkeer en pas in de vroege morgen worden we wakker door het geschal van een minarette. 

Port Moresby, Papua Nieuw Guinea

10 juli 2017

Weer heerlijk een boerennacht achter de rug. Het wachten is op de quarantaine man, die rond tienen aan boord komt. Het is een fluitje van een cent en even later mag de gele vlag naar beneden en gaat de vlag van PNG in top.

De voornaamste reden dat we PNG aandoen is dat hier een ambassade van Indonesië zit, waar we ons visum moeten aanvragen. We willen daar vanmiddag nog naar toe om dit te organiseren. Helaas staat er een harde wind, waardoor we niet van de ankerplek weg kunnen om de marina in te gaan. We krijgen een lift van de mensen van de marina, waardoor we de bijboot er niet uit hoeven te halen. Zodoende zitten we even later "strak in het pak" in een taxi naar de ambassade. Hier worden we uiterst vriendelijk ontvangen en na het invullen van de formulieren krijgen we te horen dat we de volgende dag het paspoort inclusief visum kunnen ophalen. Helemaal verbaast en opgetogen verlaten we de ambassade en gaan richting de marina. 

Daar treffen we de zeilers, die we alleen nog maar via de SSB radio hadden gehoord. Het is een leuke groep, waar we de volgende dagen regelmatig mee borrelen en eten.

Dinsdagmorgen verkassen we naar de aangewezen ligplaats en liggen we sinds lange tijd vast aan de wal. Niels is druk met het een of ander, dus besluit ik om alvast naar het nabij gelegen winkelcentrum te lopen, kijken wat er te koop is en ik wil data voor de Ipad kopen. Bij de receptie vraag ik of het "veilig" is om alleen te lopen, maar de receptioniste knikt van nee. Een van de bootjongens, Pedro genaamd, loopt met me mee. Al kletsend is het nog geen 10 minuten lopen om bij het moderne winkelcentrum te komen. Alles wat ik aan Pedro vraagt wordt beantwoord met "plenty of much". Onderweg komen we de nodige lokale bevolking tegen, maar bedreigd voel ik mij absoluut niet. 

De volgende dagen lopen we ook zonder problemen heen en weer. Overal op de stoep zie je rode plekken, dit zijn, lekker praatje, fluimen rood gekleurd van de betelnoot. Langs de straat worden ze verkocht, je pelt ze open en samen met wat lime poeder kauwt men er vrolijk op los. Resultaat een rode mond met afgesleten tanden.

Met de auto van de marina, nu wel beschikbaar, worden we dinsdagmiddag naar de ambassade gebracht, waar de paspoorten inclusief visum klaar liggen. We maken direct gebruik om langs een paar winkels te rijden en komen voldaan terug.

Een lift op het vlot

De ambassade van Indonesië.

Met de limo weer terug.

De Royal Papua Yacht Club is een wereld en bedrijf op zichzelf. Naast het marina kantoor is er een groot restaurant, buitenbar, koffiehoek, gym, wasserette en kinderopvang, de "Liklik yachtclub" genaamd. Voor ons Nederlanders hebben we bedenkingen met deze naam, maar liklik betekent little in het Pidgin Engels. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hier een berg personeel rondloopt. Het doet een beetje denken aan Zuid Afrika. Er wonen de nodige blanke mensen permanent op hun boot en hebben dan ook een hulp in de boothuishouding. Als ik de was ga doen, staan er de nodige werksters in de wasserette. Ze zijn vriendelijk en kletsen erop los. Ik heb niet de indruk dat ze ontevreden zijn met hun werk. 

Terugkomend op het Pidgin Engels, het is een combinatie van Engelse, Nederlandse en Duitse woorden. Vaak phonetisch vertaald zoals plis (please), sori (sorry), haus (house). Er worden meer dan 800 dialecten in PNG gesproken.

Verkiezingen

                           

Gelieve niet te spugen!

Een van de dingen op de klussenlijst: wieltjes onder de bijboot.

De nu nog blanke betelnoot.

De korte tijd dat we in PNG zijn is uiteindelijk nuttig besteed. Visum geregeld, weer wat dingen van de oneindige klussenlijst kunnen doen, lekkere dingen ingeslagen en weer leuke mensen ontmoet. Helaas weinig van het land gezien, maar dat wisten we van te voren. 

Richting Papua Nieuw Guinea

Zaterdag 1 juli 2017

12.00 hr 

Positie: 15 gr. 40,890 Zuid 166 gr. 51,306 Oost

Log: 23 Nm. Koers: 262 gr/7.8 Wind: 104 gr/18.3 kn

Nog een beetje WD40 rondom de mastvoet, hopelijk is het kraakje dan weg!

De kop is er af en we zijn weer onderweg. Op vrijdag zonder problemen uitgeklaard, alhoewel één dame er wel heel lang over deed om alleen een formulier over te schrijven. 

Niels heeft de noodzakelijke dingen aan boord gedaan en binnen staat alles weer zeevast. Het eten voor de komende dagen is gemaakt en is dus een kwestie van opwarmen.

Na weken prachtig weer te hebben gehad, vertrekken we zaterdagochtend met zwaarbewolkt weer en wat regen. Inmiddels ligt de zuidwestkust van Santo achter ons en zetten we koers naar het westen. De wind komt met 20 knopen vanuit het zuidoosten. De stromingen rondom de kaap houden ons bezig. We hebben soms 2 knopen stroom tegen en wordt de boot 20 graden naar het zuiden gezet. Door het stroom tegen wind effect geeft dit een naar kort zeetje. Dit houdt met name de schipper erg bezig en ik zie hem nadenken en peinzen over eventuele oplossingen. Het valt Niels altijd zwaar om de omstandigheden te nemen zoals ze zijn, dus wordt de code O gehesen en genua ingedraaid. Onder de code O lopen we wat sneller voor de golven uit en hebben er iets minder last van.

Voor de lunch hebben we op de wal nog kant en klare loempia's gekocht. Lekker vet, maar ze gaan erin als ketellapper.

De avond geeft ons meer wind dan verwacht met uitschieters tot 31 knopen. Inmiddels is de code O eraf en varen we weer met genua en gereefd grootzeil de nacht in. We hebben even een topsnelheid van 14,5 knoop gemeten. Natuurlijk een moment opname en surfend van een golf. Boven verwachting kunnen we allebei een paar uurtjes slapen. Niet gek voor een eerste nacht.

Zondag 2 juli.

12.00 hr 

Positie: 14 gr. 51,605 Zuid 163 gr. 52,084 Oost

Log: 220 Nm. Koers: 288gr/8.2 Wind: 153gr/22,3 kn

Er wordt om 08.30 radiocontact gelegd met het zg. Magnetic West net. Dit is in het leven geroepen voor de boten die naar PNG op weg zijn. Judy, op de boot Kinabalo fungeert als net controller en iedereen geeft zijn positie en huidige weer door. De boten die dichterbij PNG zitten hebben de afgelopen nacht veel last gehad van een hoge deining en sommige hebben er zelfs in de kuip gekregen. Er staat een contante zuidoost passaat met snelheden tussen de 20-25 knopen, dus hoeven we weinig aan de zeilen te doen. Alleen wanneer de wind in de avond aantrekt, steken we voor donker een extra rif in het grootzeil. 

Maandag 3 juli.

12.00 hr:

Positie: 14 gr. 19,253 Zuid 161 gr. 01,333 Oost

Log: 420 Nm. Koers: 270gr/7.6 Wind: 142gr/23,9kn

30 jaar getrouwd en dat kun je wel zien ook....!

Inmiddels zijn de wolken verdwenen en hebben we net zo'n stralende dag als 30 jaar geleden. Jawel, het is feest op de boot Hendriks. Het is vandaag onze huwelijksdag en dat moet toch -voor zover mogelijk- gevierd worden. Eigen gemaakte chocolade taart met een dikke laag glazuur erop bij de koffie en later op de dag bij de toastjes elk een glas champagne. Ik word zelfs verrast met een kado, wat voor het eerst sinds jaren niets met de boot te maken heeft! ( ik moet er wel bij vertellen, dat ik het zelf gekocht heb.....) Ja, je moet zelf de slingers ophangen is het credo in de familie. 

Dinsdag 4 juli.

12.00 hr:

Positie: 13 gr. 28,487 Zuid 158 gr. 30,391 Oost

Log: 620 Nm. Koers: 285gr/7.4 Wind: 142gr/21,2kn

Weer een mooie dag met weinig bijzonderheden. Niels heeft een visverbod, aangezien we de ontdooiende spullen uit de vriezer eerst moeten opeten. Dir is echter geen straf.

Met een opkomende maan zijn de donkere nachten verleden tijd. Niels krijgt tijdens zijn wacht een oproep via de marifoon. De Luna Maersk, varend 19 Nm verderop. Hij heeft de UnWind op radar en AIS. Het is een leuk gesprek met een Kiwi die daar op de brug staat. Hun bestemming is Tauranga NZ waar wij ook zijn geweest. Hij is zelf ook zeiler en zou dolgraag ook de wereld rondzeilen. Hij doet deze route vaker en is verbaasd een zeilboot hier tegen te komen.

Terwijl de zon aan de ene kant ondergaat hebben we een prachtige opkomende maan op de Koraalzee.

Woensdag 5 juli.

12.00 hr:

Positie: 12 gr. 44,559 Zuid 155 gr. 53,395 Oost

Log: 620 Nm. Koers: 285gr/7.4 Wind: 142gr/21,2kn

Vannacht met het wisselen van de wacht de eerste gijp gemaakt, met de krimpende wind gaan we teveel naar het westen.

Om 06.30 word ik wakker door het gepraat van Gulf Harbour Radio. Niels probeert het gesprek te volgen, maar op dezelfde golflengte zitten er ook een stel Chinesen door heen te kletsen. Niet te volgen dus. De schipper is die ochtend zowiezo al zonder benen uit bed gestapt en zijn wacht begonnen en is daardoor niet te genieten. We maken weer een gijp en gaan nu weer op ons doel af.

Deze morgen ben ik gepromoveerd tot net controller van Magnet West. De Kinabalo ligt voor Port Moresby en heeft gevraagd of wij de honeurs willen waarnemen. De verbinding met de andere boten wordt ook nu weer door dezelfde Chinesen of Japanners verstoord. 

Na het net gaan we weer over tot de orde van de dag en met het laatste stuk taart bij de koffie is Nelis weer de oude. Pffff.

Om een idee te krijgen hoe een dag erbij ons tijdens een passage uitziet het volgende:

De nacht wordt verdeeld in blokken van zo'n 3 uur, of je bent vrij en moet dan slapen en de andere houdt de wacht. Om 06.15 en 07.30 is er via de SSB radio contact met oa. Gulf Harbour en Magnetic West. Afhankelijk hoe goed je hebt kunnen slapen, loop je soms als een zombie door de boot op zoek naar koffie en ontbijt. Niels is degene die routeplanning en het weer doet en vraagt de informatie aan over de radio en ik zorg voor de innerlijke mens. Overdag proberen we naast een uurtje tukken, te koken, te eten, te kletsen en ruzie te zoeken en voor je het weet is het weer donker en ga je de volgende nacht weer in. 

Donderdag 6 juli

12.00 hr:

Positie: 12 gr. 23,040 Zuid 152 gr. 59,251 Oost

Log: 1003 Nm. Koers: 285gr/6,0 Wind: 142gr/21,2kn

Het is een rustige nacht geweest. De zee was kalmer, waardoor het slapen prima ging.

Op een ruzie na, is het hoogtepunt van de dag het breken van een zeillat, waarschijnlijk tijdens een gijp manoeuvre. We hebben het er net over dat we nauwelijks schepen tegenkomen, als we na het afwassen boven komen en opeens 2 vrachtschepen en een gigantische tanker over bakboord onze kant op komen. Niels roept hen alle drie op via de de marifoon en vraagt of ze ons hebben gezien. Gelukkig werkt onze AIS goed en hebben we aluminium boot en dus zijn we goed te zien op radar. Ze sturen allemaal een paar graden op nadat wij aangaven onze koers te zullen behouden. Het is een beetje vreemd, maar de regels zijn dat wij als zeilend schip voorrang hebben op deze grote jongens op open zee. Nadat ze gepasseerd zijn bedanken we hen altijd voor de medewerking, want ondanks het recht op voorrang is een goede verstandhouding op zee onderling van levens belang. 

Deze drie grote schepen kruisen we op weg naar Papua Nieuw Guinea. Op het scherm lijkt het dichterbij dan in het echt, aangezien de AIS symbolen vrij groot zijn.

07 juli

12.00 hr.

Positie:

11 gr. 52,492 zuid 150 gr. 28,513 oost

Log: 1180 Nm. Koers:260 gr/7,3 Wind:119/16,8 kn.

Het is een prachtige relaxte dag. De wind blaast ons met 15 knopen wind meer en meer naar het westnoordwesten. De zee is kalm en het lijkt ook warmer te worden. We hebben halverwege de dag nog zo'n 210 Nm te gaan naar de ingang van Port Moresby. ETA zondagmorgen.

08 juli

12.00 hr.

Positie:

10 gr. 46,698 zuid 148 gr. 44,450 oost

Log: 1335 Nm. Koers:280/4,2 Wind:126/11,7 kn.

Heerlijk dat de zee zo rustig is, hierdoor heerlijk kunnen slapen. In de morgen hebben we de nodige wolken, maar lossen later op. De wind weigert te krimpen en blijft uit het zuidoosten komen. Hierdoor ontkomen we er niet niet aan om de nodige gijpen te maken. We proberen nog een tijdje pal voor het laken te varen, waardoor de bestemming in één keer te halen is, maar het geslinger vinden wij en de UnWind niets. Dan toch maar weer afkruisend de laatste nacht in.

09 juli.

Positie: 09 gr. 27,921 zuid 147 gr. 09,069 oost.

In de vroege morgen zeilen we onder de kust van PNG richting Basilisk passage. We hebben de nodige AIS contacten van de grote scheepvaart in de haven van Port Moresby, de hoofdstad van PNG. Eenmaal door de pas is het nog 5 Nm varen naar de marina.

Om 10.45 komen we aan in Port Moresby en liggen voor anker in het quarantaine gebied van de marina. We ankeren op de mediterrane manier. Anker uit en een lijn naar de paal in het water, het laatste met behulp van het marina personeel. Geen contact met vast wal! De gele vlag wordt gehesen en op maandag zullen we het circus van het inklaren ingaan. 

De logstand staat op 1500 Nm, motoruren minder dan 2 uur, dus kunnen we terug kijken op een perfecte zeiltocht van 8 dagen.

De binnenkant wordt zoutvrij gemaakt en opgeruimd. Wasgoed alvast gesorteerd en bedden verschoond.

Onverwachts komt de Customs officier Andy langs, die naast de formaliteiten ook in allerlei kastjes kijkt en vraagt of we drugs en/of wapens aan boord hebben. Nee dus. Het is nu alleen nog de quarantaine man, die maandagochtend nog langs moet komen.

In de laatste zonnestralen hebben we een lekkere G&T en vieren we onze behouden aankomst.

Espiritu Santo

1 juli 2017

Met 2 lange dagtochten gaan we naar Luganville, gelegen op het grootste eiland Espiritu Santo. Hier spenderen we onze laatste dagen in Vanuatu. We kunnen terugkijken op een geweldige tijd: de mensen en hun cultuur en we hebben ontzettend geboft met het prachtige weer en de wind. 

Aangezien we op 3 juli op zee zitten nemen we een voorschot op onze trouwdag.