Inmiddels zijn er 2 dagen verstreken en liggen we nog steeds met een gele vlag in het want. Dit betekent dat we nog steeds niet zijn ingeklaard. Er wordt erg chaotisch gewerkt. De mensen van quarantaine pikken willekeurig een boot om in te klaren en hebben werkdagen vanaf 15.00. Er valt geen touw aan vast te knopen. Dan hebben we wel 2 "boomstammen" gevuld met Customs medewerkers, maar die kunnen niets doen zolang quarantaine nog niet aan boord is geweest. Rondom zien we steeds meer boten om ons heen die later zijn binnengekomen, maar de mazzel hebben om direct ingeklaard te worden en vrolijk naar de wal kunnen gaan. We proberen ons geduld te bewaren en doen wat klusjes aan boord. Dit lukt voor een dag, maar daarna wordt het wel erg vervelend omdat we ook al een tour over het eiland moeten laten gaan. Bij diegene die nog steeds niet zijn ingeklaard raakt het geduld ook op en op kanaal 16 van de marifoon klinken steeds meer boze cruisers. Gelukkig zijn er altijd wat assertievere mensen dan wij die aktie ondernemen en komt er wat beweging in de bureaucratie. Over diezelfde marifoon heb je ook nog allerlei boten en nationaliteiten inclusief kinderen die elkaar oproepen in hun eigen taal met de Fransen in de hoofdrol!
Tja, allemaal nadelen van het meedoen aan een rally met veel boten en hopelijk zal dit straks minder worden als ieder meer zijn eigen gang zal gaan en de stress van het inklaren weg is.
De gele vlag is naar beneden en nu mag Customs aan boord. Vier man sterk!
We liggen voor anker bij het plaatsje Debut, gelegen aan de westkant van het eiland Kei Kecil. Dit eiland valt onder de Oost Molukken en ligt aan de rand van de Banda Zee. Hier beginnen de zg. "Spice Islands". In de VOC tijd werden op deze eilanden oa. nootmuskaat, amandelen en kruidnagelen verhandeld. Op de Kei eilanden vind je prachtig witte poeder zandstranden, maar door het bewolkte weer valt het nog niet erg op. Er staat ook behoorlijk wat wind op de ankerplaats.
Uiteindelijk is het dan zo ver en zijn we officieel ingeklaard. Dezelfde avond zitten we samen met de rest van de boten die we in Port Moresby hebben ontmoet aan boord van de Kinabalu met Bob en Judy. Eindelijk kan zij haar 70ste verjaardag vieren omdat ook zij nog niet ingeklaard waren. De champagne die al 3 dagen koud staat vloeit rijkelijk en de stemming zit er goed in en vergeten is het wachten.
Het welkomst ceremonieel in Debut. Er wordt ontzettend veel gedaan om het ons naar de zin te maken en iedereen is oprecht zeer vriendelijk en behulpzaam.
Zowat de hele jeugd van Debut wordt opgetrommeld.
We doen mee met de rally "Sail2Indonesia", waarmee we in 3 maanden 17 bestemmingen zullen aandoen. Er doen meer dan 60 boten mee -wat eigenlijk niets voor ons is- maar we zullen zien hoe het bevalt. We hebben gekozen voor het gemak en het feit dat de bestemmingen en route zijn uitgestippeld.
Dan op dinsdag eindelijk naar de wal. Bij de lange pier worden de lijnen van de bijboten aangepakt door de enthousiaste jeugd. Er zijn wat informatie stalletjes waar je internet kunt regelen, diesel bestellen en wasgoed af kunt geven en dan nog een keer formulieren invullen voor de douane. Indonesië is een lastig land om met je boot binnen te komen, op voorhand moet je allerlei zaken hebben geregeld. Er is een zg. sponsor brief nodig (dit kun je regelen via een agent), foto's van de boot en de motor, medicijnenlijst, visum, persoonlijke en bootgegevens. Nu maakt een rally zoals deze het allemaal wel makkelijker. Tot nu toe loopt alles op rolletjes op wat aankomst perikelen na.
Ook vindt hier het officiële welkomstgedeelte plaats. De nodige notabelen met strepen en sterren zitten vooraan en de kinderen voeren allerlei dansen op. Het is ook voor hen een betaald uitje.
De christelijke en moslim bevolking leven hier vreedzaam met en door elkaar. Een grote katholieke kerk domineert het dorp, maar even verderop staat een moskee. Kleine straatjes met vlaggen, wat winkeltjes en een warung. Iedereen is vriendelijk en willen met je op de foto. Een soort van omgekeerde wereld.
De hoofdstraat van Debut
Een soort van lounge bank. Je vindt ze overal.
Met een taxibusje rijden we naar Langgur, waar we de eerste miljoenen roepias uit de muur trekken. Dit is het eerste land sinds 4 1/2 jaar varen wat goedkoop is vergeleken met de Zuid Afrika. De scooters en minibusjes racen al toeterend door de straten.
De eerste nasi goreng en sate ajam wordt gegeten met een beer Bintang voor Niels. Bintang staat voor ster en daarmee Heineken.
Langs de kant van de weg wordt er van alles verkocht: Pisang goreng en ander zoetigheid.
Traditionele vissersboten. Hier liggen ze in iedergeval niet in onze route......
De meiden van toerisme en de telefoon maatschappij willen graag op de foto.
Ngurbloat beach. Prachtig wit strand.
Op het prachtige strand van Ngurbloat hebben we het galadinner. Naast de nodige speeches is er een heerlijk buffet met allerlei verschillende lokale Banda gerechten.
Beer Bintang, de Indonesische variant van Heineken.
Opgevouwen in een minibusje, op weg naar de markt.
De markt in Langgur wordt nog een keer bezocht om vers fruit en groente te kopen. Bij de grote supermarkt vinden we speculaas van Verkade, wat ruim wordt ingeslagen. Overal ter wereld kun je wel Nederlandse produkten vinden.
We wandelen naar de grotten net buiten Debut, waar heerlijk in zoet water gezwommen kan worden. Voor we het weten zit de tijd in Debut er alweer op en is het wachten op onze port clearance en cruising permit. Dit duurt en duurt, waardoor de helft van de vloot besluit om te vertrekken, waaronder wij. Er wordt beloofd dat deze op de 3e bestemming zal worden afgegeven. Wij hebben het idee dat ze op deze manier de groep bij elkaar proberen te houden, want zodra je dit papiertje hebt, kun je van de rally afwijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten