Onderweg naar Sabang, Indonesië

24 - 25 februari 2018

Volgens de weersverwachting hebben we van het begin tot het einde van de overtocht wind en kunnen we de afstand van 220 Nm in één overnachter maken. De zaterdag is een fantastische zeildag, halve wind en we lopen voor op het "schema". Tot twee keer toe hebben we een school dolfijnen rond de boot.

Dan in de avond wordt de wind minder en minder en wordt het toch motoren. Na middernacht begint het te betrekken en ontwikkelen er buien. In de verte zien we weerlicht, maar we hebben er nog geen last van. De laptop en Ipads gaan in de oven, voor in het geval van...

In de vroege ochtend worden de buien steeds zwaarder en daarbij ook het onweer. Op de radar zien we rode dotten en waar de één oplost komt er een ander voor in de plaats. Wat een geweld hebben we om ons heen.

Het water slaat plat en het is een grauwe zondagmorgen.

Rond 08.00 hebben we op een paar meter naast de boot een enorme inslag, waarbij de windsensor boven in de mast het loodje legt. Voor zover mogelijk checken we alle andere electronica, maar gelukkig doet de rest zijn werk. Shit, balen want hoe komen we zo snel mogelijk aan een nieuwe sensor. Indonesië staat nu niet echt bekend om zijn efficiëntie. 

Gelukkig nemen in de loop van de morgen de buien af en blijven we over met de nodige wind.

Noordoost van Sabang is het een drukte van belang met scheepvaart. Hier varen de boten van oost naar west en omgekeerd. Op de AIS contacten zien we bestemmingen, zoals Durban in Zuid Afrika en Port Klang, Maleisië. Ondanks de drukte geeft de grote scheepvaart ons genoeg ruimte om er tussen door te varen.

TWS (true wind speed) rechtsonder geeft geen uitlezing.

Onder genua zeilen we verder en als we Weh eiland naderen, is het voor het eerst dat Niels uit zichzelf om een zwemvest vraagt. We hebben de nodige wind en de golven hebben zich behoorlijk kunnen opbouwen. Het luik voor de ingang gaat omhoog, voor het geval dat we een breker binnen krijgen. Gelukkig valt het allemaal mee en komen we zonder problemen binnen. Om 16.00 uur leggen we vast aan de gele quarantaine boei. We geven nog een showtje weg als het niet meevalt om de klamp op de grote ton, zonder lijn, te beleggen. Niels gaat erop staan, één lijn krijgt hij erdoor heen, maar als ik de tweede aangeef, begint de ton te hellen. Geglibber en plop, daar gaat de schippert! Kinderen die op de kant staan gieren van het lachen, helaas geen camera voorhanden. Had een mooi filmpje geweest.

Ach, lekker afgekoeld zullen we maar zeggen.

Jabadabadoe.....

Via de Similans naar Sabang

20 - 24 februari 2018

Het is nog behoorlijk doorvaren als we om 12.00 uur het anker bij Patong hijsen, want Zefr is inmiddels al sinds 08.00 uur op pad. We krijgen weer een lesje in het zeilen: geen wind, wel wind, bui met een hoop wind en het is net voor de donker als het anker op een ondiepe plek voor de kust valt. Rondom visfuiken en achter ons ligt Zefr. 

Koh Similan

De Similan eilanden liggen grofweg 40 Nm westwaarts en we plannen een vroege start. Voor Gary en Anna valt dit plan in duigen, als Gary de nacht op de pot doorbrengt en hierdoor moet afhaken. Aangezien wij zijn uitgeklaard gaan wij verder. Alle mijlen gaan op de motor, geen zuchtje wind. Net voor aankomst bij Koh Miang horen we Our Reflection op de marifoon. We roepen ze direct op en het blijkt dat zij samen met Angel Wing en Irie vandaag bij Koh Similian zijn aangekomen. We wisten dat deze boten via de Surin eilanden naar deze eilandengroep zouden gaan en stiekum hoopten we ze hier nog aan te treffen. We verleggen koers en gaan naar eiland nummer 8, Koh Similan.

De Similan eilanden is een natuurgebied en voor het "publiek" geopend van november tot april en bestaan uit 9 eilanden. De onderste eilanden, voor het gemak nummer 1 t/m 3 mogen níet bezocht worden, omdat dit broedplaatsen voor zeeschildpadden zijn. Het water is kristal helder, waardoor het een trekpleister is voor de duiker en dagtoerist. Ook hier hetzelfde verhaal: tientallen boten van het vaste land, tjokvol, maar rond vieren is het op een zg. live-a-board boot met duikers na stil. 

Doordat het een natuurgebied is, is ankeren verboden. We pikken een mooringboei op en even later hebben we een reunie op het prachtige zandstrand en een groepsfoto op Sail rock. Met een ontzettend gezellige avond aan boord van de UnWind nemen we afscheid van Clark en Bev, Our Reflection.  

We krijgen zelfs afscheidskadootjes, eindelijk neopreen bierkoelers en de koala's ontbreken niet. 

De volgende dag  ga ik mee op de catamaran Angel Wing naar de duikstek bij Koh Banghu, # 9. We hebben een relaxte duik. Niels heeft last van de man met de hamer en later blijkt dat hij niet de enige was. Hij volgt later met de UnWind,  als we na de duik naar Koh Miang, # 4, verhuizen. 

De eilanden zijn groen met veel rotsblokken, die er als pepernoten uitzien. De meesten hebben namen, zoals Sail rock, Donald Duck en we verzinnen er zelf ook een paar bij. 

Inmiddels zijn Anna en Gary ook gearriveerd en hebben we weer reden voor een gezamelijke sundowner. 

Bij West Eden hebben we de volgende dag de meest vreemde en extreme duik ooit. We dalen af tot 25 meter en er staat een behoorlijke stroming. We blijven dicht bij de bodem en rotsen om er zo min mogelijk last van te hebben. We zwemmen door de "straatjes", die gevormd worden door de grote rotsen. Om ons heen kijkend zien we opeens het zicht verminderen en een wolk van zand komt van de bodem. De watertemperatuur gaat van warm naar koud en omgekeerd. Het lijkt wel een zandstorm. Het bederft de pret en we gaan langzaam terug naar de mooringboei, waaraan de boot ligt.

Samen duiken we nog een keer bij de ankerplek, nu geen stroming en kunnen we genieten van al de tropische vissen. Ook wordt de schroef direct van pokken ontdaan.

Dan vertrekken ook Andrew en Amanda en blijven we over met Anna en Gary. Zij waren de eersten, met wie we onderweg naar Debut, Indonesie, contact hadden en dan nu ook de laatsten. We nemen afscheid en zaterdagochtend gaan de lijnen los. Weer op pad naar een nieuwe bestemming. 

Ao Chalong

12 - 16 februari 2018

We liggen weer voor anker op onze vaste ankerplek tegenover Ao Chalong. Een beetje uit de buurt, maar het ligt hier lekker rustig. Er staan voor de komende dagen de nodige dingen op het programma, waaronder provianderen. We hebben hiervoor niet de beste dagen uitgekozen, want er staat een behoorlijke wind en dito golfjes. We besluiten om onze Unwind dichter bij de pier te parkeren, maar dat voorkomt niet dat we tot 2 keer zeiknat met een bijboot vol boodschappen terugkomen. Je vindt hier de Makro, Tesco en de superluxe Villa Market. Van alles kunnen krijgen en het personeel bij de Makro was erg behulpzaam. Ze verkopen daar blokken kaas van 3 kilo en zonder problemen wordt dit op verzoek in kleinere porties verdeeld en vacuum verpakt. Niels checkt de duikspullen en komt tot de conclusie dat beide regulators lekken. We nemen niet het risico om met defecte spullen te zitten en hier stikt het van de duikshops, dus vervangen we ze door nieuwe. Niels zijn eerste ademautomaat lekt ook, maar wordt ter plekke geserviced en doet het weer naar behoren.

12 februari 2013 is het precies 5 jaar geleden dat we Kaapstad verlieten. Tjonge, wat waren we toen gespannen! Inmiddels staan er ruim 30.000 Nm (55.000 km) op het log en zijn we vele ervaringen rijker.

We krijgen het nieuws mee dat Zuma is afgetreden en we een nieuwe president hebben, waar in de kranten positief op wordt gereageerd.

De Big Buddha bij Ao Chalong - Phuket vanaf onze ankerplek.

Dagelijkse activiteiten, honderden Aziatische toeristen gaan op pad.

Op 16 en 17 februari is het Chinese nieuwjaar, het jaar van de Hond. Op het internet lezen we dat in Phuket Stad op beide avonden van alles is georganiseerd, waaronder een draken optocht. We huren een motor scooter i.p.v. een taxi en gaan alvast eerder op pad. Het verkeer kun je niet vergelijken met YaoYai eiland, er wordt volop aan de weg gewerkt en het is opletten geblazen. We tuffen de berg op om de Big Buddha te bezoeken. Dit 45 meter hoge beeld is bedekt met kleine vierkanten marmeren tegeltjes en er wordt nog volop aan gewerkt. Door de verkoop van souverniers proberen de monniken aan extra geld voor de bouw te komen. 

En route naar de stad stoppen we bij Rolly Tasker, een zeilmaker, en waar we slagen voor de nodige dingen die op ons lijstje stonden. 

The Big Buddha bij Ao Chalong-Phuket

Aangekomen in Phuket stad zijn de mensen nog druk bezig en dat zet al vraagtekens. Als we bij het TAT (VVV) aankomen, zijn de mensen helemaal verbaasd. "Nee, nu wel nieuwjaar, maar de festiviteiten zijn op 21-23 februari...! Het zou fijner geweest zijn als ze dit op de website hadden vermeld. Welliswaar teleurgesteld maken we er toch het beste van.

Ook hier de weer mooie muurschilderingen nu in Phuket Stad.

We struinen door de stad, wat ons aan Penang doet denken. Muurschilderingen, koffietentjes, leuke en exclusieve restaurantjes en een markt met goede groenten en fruitstallen. Het fruit in Thailand is fantastisch, met name de gele mango is heerlijk. Je vindt ook overal stalletjes waar de verse fruitshakes worden verkocht. 

Er lopen wel al diverse mensen en kinderen in traditionele kleding rond

Veel van de lokale mensen lopen in het rood (nieuwjaar) en gelukkig zien we toch nog de nodige dingen. Ergens achteraf vinden we een plein vol met eetstalletjes en snavelen er lekker op los.

In de donker scheuren we samen met tientallen scooters en auto's weer richting Chalong.

Dan begint onze tijd in Thailand te dringen en gaan we naar de westkant van Phuket eiland. Via Nai Harn naar de grote baai van Patong. Terwijl het anker valt, komen Anna en Gary van Zefr langs met de bijboot. Samen gaan we de wal op. In Patong vind je meer bars en nachtclubs per vierkante meter dan waar ook ter wereld en heeft de reputatie van sexshows met vrouwen en zg. "Lady-boys". Via Walking Street (de hoofdstraat) waar alles plaats vindt, kom je bij meerdere moderne winkelcentra. Overal waar je loopt is het enorm druk en het gros zit vol met tattoos enof halfbloot. Er heerst een bijzonder hoog "showing off" gehalte en eerlijk gezegd vinden we de sfeer te geladen. Niels noemt het een hooligan sfeertje. Na een paar uurtjes lunch, boodschappen doen en koffie hebben we het daarom wel gezien. We worden duidelijk te oud voor dit soort toeristen oorden, maar vinden dat eigenlijk niet erg. Het is ons te massaal en zijn blij dat het toerisme in Zuid Afrika anders is.

Het blijkt dat Anna en Gary ook naar de Similan eilanden willen en besluiten samen zover mogelijk naar het noorden te varen en dan te oversteken naar de eilanden. 

Wij moeten echter de volgende dag eerst nog naar Ao Chalong om uit te klaren. Als we s morgens- vroeg een scooter willen huren, is het helaas pindakaas, want in Patong willen ze allemaal ons paspoort als borg en die hebben we nodig om uit te klaren. Het wordt dus een dure taxi, maar krijgen de prijs naar beneden als we vragen of de taxi kan blijven wachten en ons ook weer terug kan brengen. Gezien het type toerist begrijpen we deze maatregel wel. Het huren van een scooter is niet duur en met een slok op of met schade laat je hem ergens staan.

Met uitklaren loopt alles soepel totdat we voor een tweede keer bij de havenmeester komen. Hij vraagt waar de boot ligt en of onze AIS aan staat. Nee dus. (in bepaalde landen moet je de boot "laten" zien en dat gaat in ons geval een beetje moeilijk) Het duurt en duurt en hij loopt het kantoor uit, waarbij wij dan denken dat hij gaat checken waar de boot ligt...... Niets van dit alles, computer lag plat en 10 minuten later krijgen we onze "clearance". 

Terug met de taxi in Patong vertrekken we direct naar het noorden, Dag Thailand, mooier dan verwacht en we kijken met plezier terug. Als cruising bestemming ideaal voor een paar weken, maar wij zouden hier nooit een "land" vakantie boeken. Het word overspoeld met Chinezen en Russen en daar zijn er heel veel van.

Phang Nga Bay

4 - 12 februari 2018

We verlaten de ankerplek bij Phuket Yacht Haven en gaan de Phang Nga Bay in. Als je op de kaart zou kijken ligt deze ondiepe baai ten oosten van het eiland Phuket en het vaste land van Thailand in.  

Het is een spectaculaire baai met mangroves en vertikale zeebergen met grotten en spelonken. De meeste eilanden zijn onbewoond en hebben beschutte ankerplaatsen en niet onbelangrijk goede anker grond. Overdag is het een drukte van belang met toerboten en zeekayaks, maar na vieren keert de rust terug en heb je de plek voor jezelf. Waar deze baai het meest om bekend staat zijn de hongs (Thais voor kamer). Een hong is een lagune omsloten door kliffen en/of eiland en alleen bereikbaar door grotten en met een bepaalde water hoogte.

                                    

De ingang naar een Hong. Alleen bereikbaar met kano.

Aan de westkant van Koh Phanak valt het anker, doordat het springtij is staat er een behoorlijke stroming, maar het anker pakt goed in de modderige bodem. Hierdoor is het ondiepe water ook behoorlijk troebel, maar gelukkig wel zwembaar. Er staat die nacht een sterke wind uit het zuidwesten, wat ongewoon voor deze periode is. De Unwind is het "slachtoffer" van het gevecht van wind tegen stroming en ze is niet blij, net als wij. Het is een onrustige nacht, omdat de golven tegen de achterkant slaan waar een boot niet echt op gemaakt is.

Binnen in de hong van Ko Phanak. We huren een kano met chauffeur en zijn naam is Chang.

Al vroeg gaan we anker op en verplaatsen we de boot een eindje verderop, want we willen voor de drukte de hong aan de noordwest van het eiland bekijken. Eentje kunnen we met de bijboot zelf in, maar de andere is te nauw. Maar niet getreurd, er zijn lokale vissersmannen, die hun hengel aan de boom hebben gehangen en nu in de kanoverhuur zijn. Dit is veel lucratiever....

Walking fish. Op hun rug hebben ze vinnen, die ze uitvouwen om indruk te maken.

Chang, een jonge Thai, neemt ons voor 300 Baht mee voor een toer. Hij roeit ons door de tunnel, waar de plafonds vol met vleermuizen hangen. Hij vertelt in zijn beste engels over van alles en nog wat. Net zoals vele andere Aziaten heeft hij moeite met de R, dus is het goed luisteren waar hij het over heeft. Vanuit het donker komen we in het daglicht en zijn we binnen in de hong. In deze openluchtkamer zien we aapjes, die in het natte zand scharrelen en dus ook vis eten! Boven ons vliegen de neushoornvogels en in het laagwater modder zit de "walking fish". Het is een prachtige omgeving en nu nog zonder andere toeristen. Als we later naar buiten gaan is het water zeker een meter gestegen en is het file varen de andere kant op, dus net op tijd. Ik kan me zo voorstellen, dat je in sommige gevallen te laat bent en binnen in de hong het getijde moet afwachten.

Chang maakt een roos voor de "honeymooners", zoals hij ons maar blijft noemen.....

We motoren later op de ochtend verder naar Koh Yang. Onderweg komt een visserman langszij met verse garnalen. Inmiddels weten we wat de prijs voor garnalen is, de vorige keer dat we garnalen kochten betaalden we de hoofdprijs. Nu weten we beter en onderhandelen en geven ook een paar biertjes. Ze waren groter dan de vorige keer en smaken weer heerlijk!

 Een prachtig doorkijkje, met een trap naar een grot.

In de buurt van het JB eiland gaan we met hoogwater een kreek op vol met mangrove bossen.

Koh Phing Kan, ook wel James Bond Island.

Wetende dat we deze baai gingen bezoeken hebben we de film "The man with the golden gun" van James Bond opnieuw gezien, omdat een deel van de film is opgenomen op het eiland Koh Phing Kan wat heel slim nu James Bond eiland genoemd wordt. Hordes mensen bezoeken nu nog steeds dit eiland, maar vraag ons niet waarom. Het is aardig, maar niet speciaal en wanneer je met honderden op het eiland rondloopt geeft dit niet echt het James Bond gevoel. Het is een komen en gaan van snelle speedboten weer vooral gevuld met Chinezen en Russen. Op het strand, waar het vliegtuig van JB landde staan nu tientallen kraampjes met souveniers. Wij liggen met onze boot een eindje verderop en varen er met onze dinghy toch ook even langs. Wat wel grappig is om die oude JB films te zien. Ontzettend ouderwets en knullig als je dat vergelijkt met nu.

Met hoog water vertrekken we verder naar de oostkant van de baai, Koh Chang Lat. Hier is het beduidend rustiger en we ankeren in een kanaal tussen de eilandjes van kalksteen. De enige drukte die er is, wordt veroorzaakt door de vissers in hun long tail boats. Het is een van de mooiste plekken tot nu toe, in de avond valt de wind weg en is het water spiegelglad. Sommige long tail boats hangen onder de overhangende kliffen met grote lampen aan om Squid te vangen. Twee ochtenden achter elkaar zien we een oud echtpaar in hun bootje de netten ophalen, maar de visvangst is miniem. Niels heeft de ankerbak opgeruimd en heeft wat oude lijnen, die we aan het vissersechtpaar weggeven. Communicatie is in de vorm van vriendelijk lachen, knikken, zwaaien, duim ophouden en "khop khum ka" = dankjewel zeggen. Zij zijn blij en wij eigenlijk ook.

                                  

Aan boord van de catamaran Taka 'Oa van Jono en Debi op het voordek.

Zo gaan we al hoppend door de baai. Bij Ko Roi, met een mooie hong vol vleermuizen, zien we de Taka 'Oa weer en borrelen gezellig met elkaar.

Een van de vele mooie zonsondergangen, dit keer bij Ko Yao Yai.

Ko Yao Yai is het grootste eiland met de nodige resorts voor elke portemonnee. Het heeft een lang zandstrand met eettentjes en natuurlijk worden ook daar Thaise massages aangeboden. Aan het eind van de middag liggen er ruim 20 speedboten voor anker, die hun gasten naar het "Chinese" resort hebben gebracht. Je raadt het al: Karaoke! Niet de beste zangers, maar plezier hebben ze wel. Gelukkig liggen wij ver genoeg van het resort.....

                                 

Bossen vol rubberbomen.

Net voordat we de volgende dag ankerop willen gaan zien we Taka'Oa aankomen en we besluiten hier nog een nacht extra te blijven. We huren met z'n vieren een scooter en crossen over het eiland. Weer een leuke dag, die we afsluiten bij het resort Yao Yai. Vakantiegevoel met tafeltjes in het zand, prima temperatuur en lekker eten. 

Een prachtige zandspit. We maken een wandeling, zodat de brommers kunnen rusten.

Sail Thailand

21 januari - 2 februari 2018

Op de lange pier bij Ao Chalong vind je het haven kantoor voor alle formaliteiten.

Het inklaren in Thailand gaat vlot en snel. Het blijft ons verbazen, dat ondanks het online check-in systeem er nog steeds een hoeveelheid copieen van alles worden gemaakt. Op voorhand hadden we een visum voor 2 maanden kunnen regelen, maar we hebben gekozen voor een "visum on arrival" voor 1 maand. We denken er genoeg aan te hebben. We ontmoeten veel bekende cruisers die ook willen inklaren.

Via de lange pier komen we in Ao Chalong. Het is een drukte van belang, de winkelstraat is vol met dagtoeristen (lees Russen en Chinezen) en er zijn opvallend veel duikscholen/winkels en kleine louche bars. Na de vuile was bij een wasserette te hebben gedropt, pakken we eerst een lekkere cappuccino. Via via had ik gehoord dat hier een Makro en Tesco zouden zijn met de nodige keuze. We bellen een Grab taxi,  typen in Makro en worden aan de andere kant van het eiland gebracht?! Inderdaad enorm assortiment, heerlijk om te weten dat we hier voor vertrek kunnen inslaan. Als we later met de nodige tassen boodschappen weer een Grab bellen, vraagt de chauffeur belangstellend hoe deze Makro is. Wij antwoorden hoezo deze..... Blijkt dat er ook een Makro in Chalong is en wel om de hoek!!🤓  Simpel het adres van die andere ingetikt verderop en 500 Bth armer. Dure sightseeing, maar oke nu weten we dat we volgende keer kunnen lopen.....

We liggen met de boot heerlijk uit de drukte van Ao Chalong en het is net vakantie! We hebben een massage op het strand en cocktails bij een hotel. 

We doen mee met de Sail Thailand, een kleinschalige rally, die op 15 januari in Rebak Marina met een geweldig ontbijt van start ging en op 1 februari in Phuket Haven Yachtclub zal eindigen. Er zijn in totaal 4 vaste ontmoetingsplaatsen, maar daarnaast hebben we de vrijheid om te gaan waar we willen. 

Phuket Yachtclub is de tweede ontmoetingsplaats, waar we worden getrakteerd op een lunch. De Nederlandse Marieke, de spil van deze rally is werkzaam bij Sevenstar, een van de sponsoren.

Bij terugkomst zien we de Betty Boop liggen en we hebben nog een laatste keer een biertje met elkaar. Zij zullen voorlopig in Thailand en Maleisie blijven en wij gaan naar huis.

Voordat we in Krabi worden verwacht doen we de nodige ankerplekken aan, vieren Australia Day met de Aussies. Zien de eerste hongs en maken weer prachtige foto's.

Port Takola

Bij Krabi liggen we 2 nachten in de marina van Port Takola, een van de sponsors van de rally. Hier is iedereen uitgenodigd op de receptie van eigenaar Matthew and zijn bruid Liu. Er staat een enorme partytent (ietwat oneerbiedig) met profi podium voor de marine band en zangeres, na later blijkt dit een lokale Diva te zijn. Er is een uitgebreid buffet met internationaal eten, drinken en tap bier. Iedereen heeft zijn best gedaan en ziet er pakkie deftig uit. De eigenaar en familie blijken over aardig wat Baths te beschikken, maar zijn bijzonder vriendelijk.

De marinierskapel treedt op, de broer van de gom zingt de sterren van de hemel, een BT-er is voor een halfuur ingehuurd en het feest wordt afgesloten met een band. Voor mijn gevoel lopen hier de "rich and famous" van Thailand rond. De sfeer zit er goed in en er wordt lekker gedanst door de cruisers.

We boeken de "jungle" excursie en bezoeken de Tiger Cave en klimmen in de hitte de 1237 treden om boven te komen. Hier treffen we een enorm gouden Buddha beeld en een wijds uitzicht over Krabi en omgeving. Ander deel van de excursie was een bezoek aan de Emerald pool, wat ontzettend toeristisch is en vol zat met locals aangezien het zondag was en had wat ons betreft overgelagen kunnen worden. De hotsprings daarentegen, die erna op het programma stond, waren heerlijk. We hoppen van lauwwarm bad naar 41 graden water en weer terug naar koud. Goed voor de spieren, die die ochtend flink moesten werken met het traplopen. Jammer dat er geen tijd was voor massage erna.

                                  

De volgende dagen vervolgen we onze route richting Phuket Yacht Haven, waar het Sevenstar eindfeest is gepland met cruisers markt. Dit jaarlijkse feest schijnt erg populair te zijn en er worden maximaal 150 kaarten verkocht. Wij als deelnemers van de rally hebben automatisch een kaart.

De Sail Thailand deelnemers krijgen een plekje in de marina en na eerst een nacht op anker te hebben gelegen, gaan we 's morgensvroeg naar de marina. We liggen samen met Cat Irie aan een 50 meter stijger, waar normaal een superjacht aan schijnt te liggen. We voelen ons erg klein naast al die grote jachten. 

Overdag is er de cruisers markt, waar je aan allerlei aktiviteiten mee kan doen. Een van de sponsors van de rally had een gratis check van de mast en staand want aangeboden. Met de passage over de Indische oceaan voor de deur maken we er graag gebruik van. Het kan mooi de volgende dag als we toch nog in de marina liggen. 

                                

Het zijn ware kunstwerken, groente en fruit wat in allerlei vormen wordt gesneden. Je kent het wel, die kunstwerkjes die je bij de Chinees op je bord krijgt als garnering. Zelf ook een poging gewaagd om een wortel in een roosje te snijden. Leuk geprobeerd Mar, maar als je mijn handen vergelijkt met die fijne handjes van de Thaise meisjes, is het niet zo gek dan ik loop te klungelen. Het vouwen van pandanablad gaat mij (en Niels......!) beter af. Ook de workshop "batik" schilderen is goed bezocht. 

Yacht Haven heeft een prachtig terras en dus een prima lokatie voor het feest. Als deelnemer kon je foto's insturen en zowaar zijn we in de prijzen gevallen en nemen we een fles wijn mee naar de boot. Met weer een heerlijk buffet en live muziek wordt deze rally afgesloten.

                                    *

*Foto van Debi, Taka'Oa