Er is een potluck op het strand ter ere van de Amerikaan, Dustin, die 10 jaar geleden een zwaar ongeluk overleefde, waarbij zijn linkerarm en been geamputeerd moesten worden. Hij zeilt nu solo rond de wereld en wil deze dag met de andere zeilers vieren. De lokale bevolking met heel veel kinderen zijn ook van de partij. Ze vinden het prachtig om gefotografeerd te worden.
Zaterdag wordt in de vroege ochtend de onderkant van de boot nogmaals met behulp van de duikflessen schoongemaakt. Er staat een behoorlijke stroming en ik ben ook blij als het erop zit. Nog even naar de wal om de benen te strekken, we hebben 2 tassen vol kleding en spullen voor de lagere school, waar we de onderwijzers Evo en A...? ontmoeten. De 450 leerlingen zijn verdeeld over 8 lokalen. De groepen 1-4 krijgen 's morgens les en de hogere groepen in de middag. Samen lopen we nog over een deel van het langgerekte eiland, er zijn 2 kerken, lees rondavels, en er is een nieuw stenen ziekenhuis in de maak.
Zodra we terug aan boord zijn bergen we de bijboot op en maken ons klaar voor het slechte weer. De ankerplek waar we liggen valt onder een marine park en we krijgen bezoek van de parkwachters, die de fee komen incasseren. Aan het eind van de middag is de wind al boven de 25 knopen. De nacht verloopt zonder incidenten en de meeste wind, 34 knopen, hebben we zondags overdag. We klussen wat, kijken films, de vriezer wordt schoongemaakt en samen met de koelkast wordt deze allengs leger en leger. We eten de boot leeg, wat ook de bedoeling is, want we zijn bijna thuis!
De nacht is een stuk onrustiger, omdat de wind meer uit de zuidzuidwest hoek komt en we dolen van de voorpunt naar de salon en weer terug. Dit keer is de oordop geen uitkomst en slapen we slecht.
Op maandag zakt de wind in tot 15-22 knopen en komt er wat rust. Dat kan niet gezegd worden van de marifoon. Nu de ergste wind over is, bekijkt iedereen het weer voor een eventuele opening om te vertrekken en met 18 boten op de ankerplek geeft dit genoeg stof tot praten.
Vanaf dinsdag 23 oktober lijkt het mogelijk om te vertrekken. We besluiten om op woensdag te gaan, in de hoop dat de zee dan minder ruw zal zijn, want de eerste 170 Nm zullen aan de wind zijn. Een boot vertrekt op dinsdag via de noordpas. Ze moeten eerst 50 Nm oost uit, voordat ze de slag naar het zuiden kunnen maken. We horen later via het radionet dat het geen "walk in the park" is, maar het is te doen.
De woensdag 24 oktober wordt een soort van D-day. Alle boten, 25 stuks, pakken de kans om te vertrekken. Iedereen kiest ervoor om via de zuidpas te vertrekken, het grote voordeel via deze route is dat je 15 Nm zuidelijker de zee op gaat, klein detail is een ondiepte tussen de banken waar je overheen moet. Geen probleem met onze lifting keel, alleen net voor de uitgang naar zee is nog een drempel van 4 meter. We willen onze kiel dan al beneden hebben. Het is HW springtij, dus er zou genoeg water moeten staan, maar het blijft altijd spannend. Veel stroming, de deining die stuk slaat op het rif, maar iedereen komt er zonder problemen doorheen.
Ook wij moeten eerst een slag naar het oosten maken, maar onze UnWind zeilt goed aan de wind en na een uur kunnen we overstag en zeilen we hoog aan de wind de koers van 180 graden. De meeste boten motor zeilen en hebben hier weinig moeite mee. Ik ben altijd blij als de motor uit kan.
We hebben een prima eerste nacht onder een volle maan. Oké, het is af en toe een paaltje pikken, maar we gaan lekker en zonder een extra slag te maken kunnen we onze koers vervolgen. Soms hoor je een geluid, wat achteraf vliegende vissen blijken te zijn. Ze worden gelanceerd en maken hun vlucht via de ramen en bimini . Het is een bende van lijken en visschubben op het dek.
Donderdag 25 oktober
Overdag zakt de wind in, maar we kunnen de zeilen volhouden en doen gemiddeld 5 knopen. Hetzelfde scenario voor de tweede avond en nacht. De wind pikt weer op met nu het grote voordeel dat hij gekrompen is en we halve wind kunnen varen. De boot ligt prima op het grootzeil en code O. Inmiddels liggen we voorop, adel verplicht als de snelste boot van de vloot......., alleen met motoren verliezen we het. Velen schromen er niet voor om met 7 - 8 knopen op hun doel af te gaan.
Vrijdag 26 oktober
Het is motoren geblazen van 6 uur 's morgens, de wind kan niet bepalen welke richting en snelheid hij wilt blazen, een klein hogedrukgebied veroorzaakt dit. Met een lichte deining en blauwe lucht is het moeilijk voor te stellen dat een week geleden hier een zware storm over heen kwam. Na 10 uur op de brommert, kunnen we weer zeilen. Op het radionet horen we dat iedereen nog verschillende windrichting en snelheden meet.
Tijdens mijn wacht op de late avond zie ik opeens 4 AIS contacten. Terwijl wij onder zeil een kleine 5 knopen lopen, komen zij motor zeilend met 7+ voorbij. Ik ben helemaal gefrusteerd, gaat onze "winst". Gelukkig houdt mijn schipper zijn hoofd koel en blijven we zeilen. Gelukkig voor ons pikt later de wind nog wat meer op en maken we meer snelheid.
De irritatie zit hem in het feit, dat je weet dat er 25 boten in Richards Bay moeten aankomen en allemaal een plek willen hebben. Zelf hebben we een andere plan in het gedachten. Zoals het er nu uitziet blijft het weerraam zodanig, dat ook Durban haalbaar is. Dit is zo'n 80 Nm verder en zijn we direct een stukje verder langs de ZA kust.
Zaterdag 27 oktober.
Weer een blauwe lucht en we zien na 6 jaar de Zuid Afrikaanse kust vanaf het water! De wind komt nu vanuit het noordwesten met 8 knopen en door de vlakke zee maken we 7-8 knopen snelheid. Als we dit kunnen houden zou fantastisch zijn, maar we juichen te vroeg, want de wind gaat verder krimpen en komt nu uit het zuiden, onze richting. Via de marifoon ontvangen we Cape Town radio met het weerbericht. We bellen met de marina van Durban, maar zij kunnen nog geen plek aanwijzen. Geadviseerd wordt om voor anker te gaan en op maandag naar het kantoor te komen. Niet ideaal, aangezien zondagmiddag de wind gaat aan trekken en een nieuw front over gaat overkomen.
Neptunus krijgt uiteindelijk medelijden met Niels, na dagenlang de vislijn achter de boot te hebben gehad en de nodige lures die verloren zijn gegaan, zit er een grote Mahi Mahi aan de lijn. Het is een behoorlijk gevecht om hem binnen te krijgen en dan nog het schoonmaken!
Aan het eind van de middag passeren we Richards Bay, buitengaats ligt de grote scheepvaart voor anker. De eerste zeilboten zijn inmiddels aangekomen, wat zullen ze blij zijn dat ze de Indische oceaan achter zich hebben. We gaan een kalme nacht in, de Agulhas current geeft ons anderhalve knoop mee, Durban nog 70 Nm te gaan.
Zondag 28 oktober
Bij daglicht zien we Durban langzaam te voorschijn komen, de hoge flats en het voetbalstadion Moses Mabhida genaamd. Port control wordt aangeroepen, we moeten wachten op een vrachtschip wat door het kanaal naar buiten komt. Dan mogen we door, het is een drukte van belang met scheepvaart. In de binnenkom is een zeilwedstrijd aan de gang. Hokulea, een catamaran, die voor ons was heeft via ene Leon, een Zuid Afrikaner, ligplaatsen kunnen regelen. Bij de aanloop van de ligplaats lopen we vast in de modder/zand, waterdiepte is 3.00 meter en niet de 4 meter kaartdiepte. Niels slaat achteruit en ik doe snel de kiel omhoog. Er staat aardig wat stroming en ook de wind is opgepikt. Niet ideaal, want met de kiel op is de boot behoorlijk gevoelig voor drift en daarnaast werkt de boegschroef niet. De laatste is de slechtste investering ooit, in alle 6 jaar heeft het ding misschien een half uur gewerkt. Nogmaals benaderen we de ligplaats en Niels prikt de boot er prima in. Eric, "Hokulea" en Leon nemen de lijnen aan, wat altijd erg prettig is in dit soort situaties.
Dan na bijna 6 jaar zijn we weer "thuis", nog niet helemaal rond de wereld, want dat zal in of Simonstown of Kaapstad het geval zijn. We trekken een fles met vonkelwijn open, die hebben we wel verdiend! Achter ons komen nog 3 boten aan, voor allemaal is een plekje in de druk bezette marina. Achteraf een prima timing, want het blijkt dat de Oyster ralley hier verwacht wordt, maar door het slechte weer liggen de meesten nog in Reunion in afwachting van beter weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten