Het worden 2 relaxte dagen en we genieten direct bij aankomst van alles wat het te bieden heeft.
De 3 kleine tropische eilanden vol met kokospalmen, zo'n 7 mijl uit de kust van Frans Guyana waren in het verleden strafkolonies. Er schijnen zo'n 70.000 mensen te hebben vastgezeten tussen 1887 en 1938. Om er een sinister tintje aan te geven werden de eilanden ook Duivels Eiland genoemd. Naar de memoires van Rene Belbenoit -die 5 keer probeerde te ontsnappen en de laatste keer ook succesvol was- is de film "Papillon" gemaakt.
Tegenwoordig zijn de bewoners hagedissen, Agouties ( het lijkt op een marmot op hoge pootjes, 'n soort van Zuid Afrikaans Dassie) en hanen. Dat laatste kan ook niet anders met de Franse achtergrond.
Vandaag de dag is het Frans erfgoed en wordt er gewerkt aan de renovatie van de gebouwen. Op een of andere manier is het er verzorgd, zonder dat het nu direct geexploiteerd wordt en commercieel overkomt. Dagelijks komt er een catamaran vanuit Kourou met wat dagjesmensen en/of hotelgasten.
Op Ile Saint Joseph vind je de oude graven van het personeel en hun familie. Ile du Diable kan niet bezocht worden en zien we alleen op afstand. Ile Royale heeft naast de oude gebouwen nu ook een hotel "Auberge de Ile" en dus ook een keuken. Het is eenvoudig, maar we smullen van de vissoep met rouille, verse vis en creme brulee en een lekkere rose uit de Cote du Provence. De pluizige hotelkat is helemaal verliefd op Niels zijn schoenen, geen idee waarom......Het is heerlijk om ver weg toch een stukje Frankrijk te vinden. Vive la France! Helaas is het menu de volgende dag nagenoeg hetzelfde en eten we lekker thuis, Mar maakt tapas en hebben we een prachtige zonsondergang in de baai voor anker.
Uitzicht vanaf Ile Saint Joseph. Links Ile Royale en rechts Ile du Diable.
De grafzerken van de staf op Ile Saint Joseph. De gevangenen zelf werden aan de haaien gevoerd.
Een van de vele gebouwen rijp voor renovatie, maar zo heeft het ook wel wat.
De Fransen hebben de eilanden gekuist en rondom paden aangelegd.
Een van de vele Agouties. Ze zijn niet echt moeders mooiste, maar wel schattig om te zien.
Uitzicht op Ile du Diable met "Pluisje", de hotelkater aan onze voeten.
Coupe de foudre, zo heeft ieder zijn voorliefde......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten