Terwijl de "kleurenradio" Zon, 107.5 FM, ons vertelt, dat het elke zaterdag een feestdag is, liggen we voor anker bij Domburg in de Surinamerivier. Het is lekker om Nederlands over de speakers te horen. Inmiddels hebben we de eerste krentenbollen alweer op, is er speculaas bij de koffie en ligt er oude kaas in de koelkast. We zijn en blijven kaaskoppen, zelfs na 11 jaar verblijf in ZA.
De overtocht van Iles du Salut naar Suriname was een zogenaamde 'korte' tocht en deze vallen ons altijd tegen. De wind was minder dan voorspeld, dus de planning die we gemaakt hadden kwam niet uit. De wind komt pal vanachter, dus we moeten met de asymetrische spinaker en de koers spelen om de vaart erin te houden. Desondanks moeten we de motor zo nu en dan bijzetten om op tijd bij de monding van de Surinamerivier te zijn.
Het wil ook maar niet lukken met het vissen van Niels. Om toch nog voor Suriname te kunnen Bloggen, dat hij eindelijk wat heeft gevangen, gooit hij en de hengel en een klos met lijn eruit. Door het afkruisen met de spi -waardoor de koers van stuurboord naar bakboord gaat- zijn de lijnen door elkaar gegaan. Zo zijn we lekker een tijdje zoet om het boeltje te ontwarren. Niels houdt het voorgezien, stopt de hengel in de houder en deze komt er voorlopig niet meer uit. Tot op heden is het tussen Niels en vissen nog steeds geen liefde.
Het is een prachtige nacht vol met sterren, maar ook met vissersbootjes, waar we al slalommend omheen moeten. Het is altijd een extra stress factor, aangezien je geen idee hebt waar en hoe hun netten liggen. Dan neem je maar een ruime marge en is het "op goed geluk". Ook lezen we voor vertrek nog een verhaal van een Engels echtpaar over vermeende piraterij voor de kust van Suriname. We weten echter ook dat velen deze route zonder problemen hebben gedaan, maar we varen die nacht toch zonder verlichting en houden elke visser nog iets meer in de gaten.
De kust voor Frans Guyana en Suriname is ondiep tot wel 10 a 15 mijl ver in zee en samen met de modder vanuit het Amazonegebied kleurt het water bruin. De aanloop naar de monding van de Surinamerivier duurt voor ons gevoel uren en de stroom die dwars op de aanloop zal staan -waardoor we naar een kant worden weggezet- doet ons besluiten om een stuk af te steken. Dit leek een goed plan, totdat we vlak voor de kust een heel gebied met prikken (stokken met visnetten) tegenkomen en we zodoende toch weer moeten afbuigen richting de officiele betonning. Voor de zekerheid trekken we de kiel omhoog, zodat we wat minder diepgang hebben en zijn al lang blij dat we deze aanloop niet 's nachts hoeven te doen. We weten dat vanaf 13hr30 de stroom in de Surinamerivier begint mee te lopen en wanneer we er met 2 uurtjes vertraging om 15hr30 aankomen, hebben we een dikke 3,5 knoop stroom in de kont en dat schiet lekker op. We lopen daarmee een dikke 8 knopen over de grond. De betonning is prima te volgen, dus de navigatie is eenvoudig. Onze grootste zorg is meer dat we niets in de schroef krijgen, want er drijft genoeg aan takken en complete boomstammen. De dieptemeter raakt door het modderige water ook van slag en gaat in alarm, maar gelukkig hebben we nog een andere bron. De rivier splitst zich iets verderop in de Commewijnerivier, maar wij gaan naar rechts en vervolgen de Surinamerivier richting Paramaribo. Via de marifoon melden we ons bij MAS (Maritieme Authoriteit Suriname), waar we in keurig Nederlands te woord worden gestaan. Mar heet in een keer weer Mevrouw. Het blijkt alleen dat er voor Paramaribo niet meer geankerd mag worden, dus moeten we verder naar Domburg een kleine 8 mijl stroomopwaarts. We varen samen op met de grote zeevaart, over de soms smalle rivier en zien namen als Nieuw Amsterdam, Voorburg, Dordrecht en tenslotte Domburg in de digitale kaart staan. Het doet ons direct denken aan Zuid Afrika met die Nederlandse invloed en namen. Net voor de donkerte invalt en een imposante bui ons dreigt te bedekken valt het anker in de snel stromende rivier. We zijn moe, maar blij dat we er zijn. We plannen om hier wat langer te blijven, waardoor we niet bij aankomst alweer moeten nadenken over het vertrek. Na het eten en een aankomst-neut gaat het licht letterlijk en figuurlijk snel uit.
Een warm welkom bij de monding van de Surinamerivier. Het is er ondiep en het water is vermengd met zand en modder.
We zijn aangekomen in Domburg en laten het anker net voor zonsondergang vallen.
Tot
BeantwoordenVerwijderen