Trinidad & Tobago

Gisteren op maandag 21 oktober aangekomen in Chaguaramas, Trinidad. We hebben hiervoor eerst 2 weken in Tobago rondgekuierd. De beide eilanden behoren tot 1 land, waarvan Tobago het kleine zusje is. De eilanden liggen boven de kust van Venezuela. Tobago is een langgerekt groen eiland, waar de noordoostkant hoog en heuvelachtig is. Hier ligt Charlotteville, letterlijk aan het eindstation van de bushalte. De baai is besloten en je kunt er heerlijk zwemmen en snorkelen. Het dorpje is eenvoudig en laid back. Het Rasta gehalte is er hoog en men maakt zich zeker niet druk. De vissers gaan met kleine open bootjes de zee op en de manier waarop gevist wordt noemen ze seine vissen. Aan beide kanten van de boot zitten bamboe "hengel" met daaraan een haak. That's it! Het kost alleen een hoop benzine voor de dikke motoren die er achterop zitten, maar die is gelukkig niet duur.

 Het dorpje Charlotteville aan The Man of War Bay in Tobago met links 

 Pirate Bay waar we voor anker lagen.

De bus, die om de 2 uur naar Scarborough rijdt, kronkelt via de bergachtige smalle weggetjes naar beneden richting het zuidwesten. In de hoofdstad is het een drukte van belang. De kleurrijke bevolking, waarvan de vrouwen met prachtige haarstukken of gevlochten kapsels, kunstwimpers en gell nagels lopen, hebben totaal geen gene om te laten zien wat ze in huis hebben. Ze persen zich in (te) kleine lycra topjes en stretchhhh spijkerbroeken. Ik krijg het al spaans benauwd als ik het zie. 

Cafe "Ciao" schenkt heerlijke echte Italiaanse koffie met ZA worteltjestaart, die we al zwetend er weer af lopen, als we het Fort van King George, wat natuurlijk op een heuvel ligt, bezoeken. Het is mooi onderhouden met een prachtig uitzicht.

               Fort King George, met Scarborough op de achtergrond

Eindelijk komt de monteur van Cummins voor onze generator langs. Een vrolijke gast, Freddy, die per vliegtuig van Trinidad naar Tobago (20 minuten vliegen) overkomt. Een leuke klus: vlucht, maaltijden, hotelovernachting en dan met de huurauto naar Charlotteville. Ik ben blij dat dit onder de garantie valt. Niels pikt hem 's morgens om 08.00 met de bijboot op. Hij vervangt het uitgesleten vliegwiel en na een uurtje draaien van de generator wordt deze weer gezond verklaard. Freddy zelf is nog nooit op Tobago geweest en hij biedt aan om met ons rond te rijden. We pakken dit keer de noordelijke route, daar waar de bus niet komt. Ook hier kronkelt de weg door het landschap, zoals we kennen van de Blauwkrans pas bij ons in Tsitsikamma. We rijden door dorpjes zoals Bloody Bay, Parlatuvier Bay, Englishman's Bay en Castara Bay. De een voor de ander plaatjes om te zien, maar soms vrijwel uitgestorven.

                            Bloody Bay - Tobago

We bieden Freddie een lunch aan en wij krijgen op onze beurt een cd die we -volgens hem- niet mogen missen in onze collectie. Het is lokale Soca muziek in kerstuitvoering...... Aan het eind van de dag vertrekt Freddy met het vliegtuig en wij pakken de bus terug naar C'Ville. Het is een drukte van belang bij de busterminal. Tientallen kinderen, in schooluniform, die ook weer naar huis moeten. De bus vertrekt 1,5 uur later dan de tijdtabel, maar niemand, behalve wij, die zich daar druk overmaakt. 

De lokale derby tussen C'Ville en Speyside. Elftallen gecombineerd met F-jes en A-spelers. Met name aan de zijlijn (ouders.....) ging het er fanatiek aan toe.

Ook al zijn Trinidad en Tobago hetzelfde land, we moeten toch weer uitklaren in Charlotteville om dan in Trinidad weer in te klaren. We gaan niet direct naar Trinidad, maar zeilen op zaterdag tussen de buien door naar Store Bay. Dit ligt aan de zuidwest kant van het eiland en een prima uitgangspunt om de oversteek van "maar" 60 zeemijl te maken. 

                     Zeilend passeren we de noordkant van Tobago.

We spenderen een heerlijke zondag bij Pigeon Point, wat uitkijkt over Buccoo Reef. We toppen er de laatste jerry cans met diesel op, want de diesel pomp in C'Ville was leeg, gek he!  

Het Buccoo rif op de achtergrond en pelikanen in het water, wat wil je nog meer.

Op maandagochtend gaat de wekker om 04.30 en we gaan richting Trinidad. Het is nog donker en het weer is buiig, waar we op het juiste moment gebruik van maken om mee te liften met de wind van achteren. De TT Spirit, de fast ferry vanuit Tobago naar Trinidad komt met 35 knopen voorbijgesneld. Deze "doet" de afstand Tobago-Trinidad in 2,5 uur, de SY UnWind 11 uur. Ach, wij hebben de tijd. Niels gebruikt de overtocht om het RVS te poetsen en alles glimt weer als een spiegel en ik ben heeeeel druk bezig met de navigatie en sta/lig op de uitkijk.

Chaguaramas op Trinidad ligt aan de baai van Paria en je ziet aan de overkant Venezuela liggen. Het is hier een drukte van belang met ferries, tankers, vissers en jachten. Het is ook een noodzakelijk kwaad dat we deze plaats aandoen. Het is n.l. de uitgelezen plek voor onderhoud en alles wat daarbij komt kijken. We hebben een afspraak voor 28 oktober bij Peake, een van de vele werven hier. We zetten onze UnWind voor een week op de kant, zodat zij dit keer kan uitrusten. Het wordt dan wel weer werken voor ons. We gaan de aluminium romp poetsen met WC eend.....(tip bouwer) en de onderkant krijgt weer 2 nieuwe lagen antifouling (aangroeiwerende verf). Niels heeft de nodige dingen besteld via email en nu maar hopen dat alles er ook is. Vandaag de nodige bedrijven afgelopen en afspraken opnieuw bevestigd. Het "te doen" lijstje is alweer behoorlijk gegroeid, maar er zitten ook allerlei verbeteringen bij, die we in de loop van onze trip hebben opgespaard. Morgen halen we de zeilen eraf en brengen deze naar de zeilmaker. We willen een extra rif in het grootzeil laten maken en hopen dat de spinaker (gekleurde voorzeil) nu echt afdoende wordt gemaakt. De meesten cruisers hier hebben een "laten doen" lijstje. Ze leggen de boot op de wal en gaan voor een tijdje terug naar hun land/familie en (hopen) dat alles is gedaan als ze terugkomen. De praktijk bewijst dat het zo niet altijd werkt.