Bijtijds wordt het anker gehesen en koersen we richting Drawaqa eiland. Met de iPad binnen handbereik en de laptop binnen in de boot, waarop het navigatieprogramma "open CPN" draait, zien we waar we zeilen. Tja, de tijd van koersen uitzetten en het berekenen van stroom en drift ligt definitief achter ons. Zeker in deze wateren kun je niet meer zonder GPS en de Google Earth foto's. Elke ondiepte en rif kun je op de meeste foto's goed onderscheiden.
Onderweg gooien we de vislijn maar weer eens uit en nog geen 10 minuten later hebben we beet. Stilletjes hoop ik dat het geen tonijn is en ik word op mijn wenken bediend. We hebben een Wahoo aan de lijn en die heeft mooi wit vlees. Het fileren gaat stukken makkelijker dan het stugge vel van de tonijn. Later op de ankerplaats maak ik er lekkere vissoep en currie van.
Wahoooooo.
Bij aankomst zien we de Deense boot Nordkaperen weer liggen. De bijboot wordt weer gelanceerd en we gaan direct op pad om de manta rays te vinden. Boven Drawaqa ligt een passage in het rif, waar je volgens kenners manta rays kunt vinden. Het beste moment zou "slack" tijd zijn tussen hoog en laagwater. We zien een hoop vis, maar helaas geen ray te zien. Terug op de boot komt Jesper van de Nordkaperen langs en nodigt ons uit voor een BBQ op het strand. Ook zij hebben met speervissen succes gehad en hebben papagaaivissen gevangen en willen hun vangst met ons delen. De tropische papagaaivis komt in vele kleuren voor en staat nu niet direct op mijn verlanglijst om op te eten. Ik zie de bui al hangen en stel voor dat wij (gefileerde) Wahoo meenemen.
Het is hun laatste avond voordat ze richting Musket Cove gaan waar een deel van de bemanning terug naar Denemarken zal vliegen.
Ze vertellen dat de manta rays 's morgensvroeg te zien zijn, dus de volgende dag liggen we om 07.00 uur in het water en bingo. In de verte zien we er eentje, maar daar blijft het bij.
De ankerplek is mooi, dus we plakken er nog een nachtje aan vast en daarmee een herkansing om de volgende ochtend weer manta rays te kunnen spotten.
Ondertussen doen we netjes ons huiswerk en sturen een wekelijkse update van onze positie en reisplan naar customs van Fiji. We hebben inmiddels dagelijks radiocontact met Roel en Jacomine en horen dat ze hun bestemming hebben aangepast. Het is een fijne verrassing als we horen dat ze naar Vuda Point komen, dit betekent dat we elkaar nog kunnen zien voordat onze wegen definitief zullen scheiden.
De volgende dag zijn we weer vroeg uit de veren en gaan weer op zoek naar manta's. Terwijl we in onze bijboot om ons heen kijken komt er ineens een vliegend tapijt voorbij. Het blijkt een enthousiaste manta ray die zich gewoon voor ons uitslooft en allerlei capriolen. We kunnen daardoor prima foto's maken. Het vroege opstaan wordt hierdoor beloond en we gaan tevreden terug naar de boor en nemen een kop koffie.
BBQ op het strand.
Parrot fish (vol graten)
Nordkaperen
De volgende bestemming is Waya eiland waar het Octopus resort ligt. Van Rene en Paulien hoorden we dat het hier goed eten is, dus willen we dat graag proberen. Het eiland is groener en hoger (500 meter) vergeleken met de andere eilanden, ook deze baai is weer prachtig en kunnen we een plek uitzoeken voor het strand in mooi blauw water. Er ligt een groot rif voor en daardoor wachten we op hoger water om er met de bijboot overheen te kunnen. Het is een mooi resort met zwembad, houten terrassen en een buiten bar. De managers zijn Aussies en we hebben een praatje met ze. Het is zaterdag en dan is er een barbeque buffet. We boeken een tafeltje aan het water.
Het blijkt dat het rif, waarover we heen voeren, prachtig te zijn en die middag liggen we erboven te snorkelen. Het is inderdaad een van de mooiste riffen met koraal en prachtige spelonken. We hebben ook het geluk dat de zon er precies op schijnt.
De barbeque is prima en we genieten van een prachtige zonsondergang.
De volgende dag trekt Niels zijn scuba outfit aan en maakt de boot vanonder kokkel vrij. Hij blijft met tussenpozen zowat een uur onder de boot, maar heeft veel toeschouwers van scholen kleine vis.
Om de hoek van Waya eiland en het resort ligt Wayasewa. Een baai met een opening naar buiten. Er is een dorpje met zo'n 100 inwoners. We geven wat spullen af en snorkelen bij het rif, maar we zijn verwend. We blijven hier een nachtje. Toen we aan kwamen waren we alleen, maar nu liggen er 6 boten.
Vakantiebestemming
Navadra eiland is weer zo'n prachtige plek. Een open motorbootje komt naar ons toe en een vriendelijke local vertelt ons dat een deel van het onbewoonde eiland gebruikt wordt voor de televisieserie Survivor. Hij legt uit waar we wel en niet mogen komen. Hij vraagt ook of we yaqona voor de Sevusevu bij ons hebben.
Het ritueel van Sevusevu gaat als volgt:
Als je als buitenstaander bij een eiland arriveert is het gebruikelijk dat je naar de aangewezen dorpshoofd vraagt. Volgens het boekje begroet je hem dan met: "Turaga ni Koro". Op zijn beurt moet hij jou dan begroeten en verwacht dat je een kado voor zijn chiefs hebt. In dit geval is dat de Yaqona wortel. Er is een bepaalde dress code: geen blote schouders, hoeden en zonnebrillen niet toegestaan en schoenen uit. Mannen moeten met gekruisde benen zitten en vrouwen met hun knieeen en voeten te samen. Dit alles bedekt met de Sulu (sarong). De bundel gedroogde Yaqona wordt neergelegd en wordt geklapt (cobo). Daarna is er een heel ritueel van chanting en nog meer cobo's. De wortel wordt gemalen en in een Tanoa (hardhouten kom) tot kava bereid. Het drankje wordt gepresenteerd in een Bilo (gepolijste halve kokosnoot) en gaat dan eerst naar de chief. Tijdens het drinken ervan klapt iedereen. Wanneer de Bilo leeg is, wordt deze nog een keer gevuld en dit is voor de dorpshoofd. Dit wordt herhaald tot de Tanoa leeg is. Bij de tweede ronde kava mag iedereen er van drinken, maar er wordt wel een bepaalde rangorde aangehouden en vrouwen als laatsten. Het is een drankje wat niet echt lekker is en een verdovende uitwerking heeft.
Wij krijgen van dit alles niets mee, de bovenstaande info komt uit een boekje. In ons geval wordt de yaqona aangenomen door de local en zal aan de chief worden gegeven..... hopen we. We krijgen wel toestemming om op en rond het eiland te komen.
De yaqona wortel wordt overhandigd en hiermee hebben we toestemming om in de wateren en op het land te komen.
Ook hier is het weer prachtig snorkelen, dit keer kunnen we een rifhaai, schildpad en Napoleon vis van het lijstje aftikken. De volgende dag gaan we op min of meer dezelfde plek duiken, maar eigenlijk hebben we tijdens het snorkelen meer gezien dan met het duiken. Eerlijkheid gebied te zeggen dat de bewolking toenam en daardoor was er ook minder licht. Het is wel weer goed voor duikervaring zullen we maar zeggen.
Beach babe!
