... en opeens was ze daar.
Niets te zien via de gribfiles, maar via een satellietfoto door NASA werd ze ontdekt. Ze was binnen in een lagedrukgebied ontstaan tussen Samoa en Tonga en daardoor in eerste instantie aan de aandacht ontsnapt. De foto zag een cel vorming (oog) en onmiddelijk wordt de tropische depressie omgetoverd naar een tropische cycloon categorie 1 en krijgt de naam Ella. Zodra er een naam aan een depressie wordt geplakt is er stront aan de knikker. We houden haar dus goed in de gaten. De verwachte route is richting het zuidwesten, Fiji dus, maar zou later afbuigen naar het zuiden. Zes uur later wordt dit weer bijgesteld en blijft Ella toch naar het zuidwesten koersen, recht op ons af over Vanua Levu. Iedereen op de ankerplaats (ook wij hoor), wordt een beetje zenuwachtig met name wanneer ze uitgroeit tot categorie 2 (tussen de 65 - 85 knopen wind). We liggen dan wel aan een zg. Helix mooring, "cycloon proof", maar toch. Vorig jaar is dit gebied getroffen de TC Winston, een categorie 5 en heeft de nodige boten beschadigd en van mooringen afgeslagen. Dan heb ik het alleen nog over de boten, maar op land is de schade groot en voor de bevolking moet dit afschuwelijk zijn nu er weer een cycloon over gaat komen. Gezegd moet worden dat hoewel Winston (februari 2016) de meest destructieve cycloon is geweest in de zuidelijke Pacific dit wel in het cycloon seizoen was en dus ideale omgevings faktoren had (warm zeewater) om hiertoe uit te groeien. Het onzekere is dat het zeewater nu en dus na het officiële cycloon seizoen ( tot 1 mei ) nog steeds warmer is dan normaal.
Om ons voor het eerst in ons zeilersleven voor te bereiden op zo'n fenomeen halen we alles wat los kan gaan eraf: de voorzeilen gaan naar beneden en alle lijnen en de bimini worden opgeborgen. Extra lijnen gaan aan de mooring, maar ja wat is extra en wat is genoeg.....? Alles wat dan nog aanwezig is, wordt vastgesjord met extra lijnen.
Op donderdagochtend zien we dat Ella van categorie 2 naar 3 gaat en we besluiten om van mooring te veranderen. De huidige mooring ligt aan het begin van de Nakama Creek, open naar het westen en mocht Ella deze koers aanhouden krijgen we met een westenwind de daarbij opgebouwde golven direct voor onze kiezen. De harde wind is al geen pretje, maar samen met hoge golven vragen om problemen. Verhuizen dus, maar waar naartoe?
Gelukkig is er nog een Helix mooring van de SavuSavu Yacht club beschikbaar aan het einde van de kreek. Zoals eerder geschreven is de hele bubs met boten nog in NZ dus vandaar de beschikbaarheid. Het bijbootje van de marina met Ben erin vaart voor ons uit en we zigzaggen door de betonning naar de verderop gelegen mooring.
Zodoende liggen we om 10.00 uur weer vast en begint het wachten......en nog meer strippen van de boot, want je weet maar nooit. De update om 15.00 laat zien dat Ella toch meer ten noorden van Vanua Levu zal gaan, laten we hopen dat ze gelijk hebben.... Overigens de verschillende gribfile modellen laten nog steeds niets zien.
Terwijl wij in afwachting zijn van TC Ella en haar gevolgen maakt de lokale jeugd zich niet druk, dit vlot is basic genoeg!
Na een windstille nacht met een prachtige volle maan is het vrijdagmorgen 12 mei geworden. Zoals elke morgen is er om 08.00 het radiopraatje op de marifoon met de net controler "Curly". Hij imiteert Robin Williams met "Good morning Savusavu". Hij heeft de laatste updates over het weer, die wijzelf ook van internet plukken maar oké, hij bevestigt het. Het lijkt erop de Ella ons met rust zal laten en boven ons langs zal gaan. Een hele opluchting en we denken om eventueel morgen te vertrekken naar Viani Bay, zo'n 40 Nm naar het oosten. We zetten de bimini er weer op, want het is vechten voor een plekje in de schaduw. Doordat TC Winston nog in ieders geheugen hier zit en ook deze cycloon afnam en maar weer terugkwam, worden we door iedereen gewaarschuwd, wat ons ook weer onzeker maakt.
Ondanks de dreiging hebben we die avond heerlijke Pina coladas aan boord van de Sonrisa en wederom een windstille nacht.
Daki, Evie en Jolene van Waitui Marina + Callum en Leilah, de kinderen van Jolene.
Zaterdag 13 mei.
De noordelijke track van Ella lijkt zich voort te zetten en na de laatste weerberichten besluiten we om toch te vertrekken. We hebben hier al lang genoeg gelegen en het weer ziet er prachtig uit.....
Het voorzeil wordt er in de vroege morgen opgezet en alles weer zoveel als mogelijk in oude staat teruggebracht. De zon brandt al onbarmhartig en het zweet loopt in straaltjes van ons lijf.
Zodoende zeilen we op een kalme zee richting Viani Bay. De vislijn is uitgegooid, we hebben nieuwe lures (nep vis), zg. Scabenga lures gekocht. Voor de prijs dat die "krengen" kosten mogen ze ook wel wat opleveren....
Uiteindelijk koerst Ella naar het westen en lost op als een normaal laag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten