Plakwerk aan het grootzeil.
Na weer een normale nacht slapen zijn we klaar om aan wal te gaan. We worden hartelijk welkom geheten door Jolene, de manageres van Waitui Kelekele Marina en met de nodige informatie gaan we de "stad" in. Waitui Marina heeft niet het mooiste gebouw en zou er met een lik verf stukken beter uit zien, maar het enthousiasme van Jolene compenseert veel. Het verderop gelegen Copra Shed is netter, maar een stuk onpersoonlijker.
Met nog enigszins slappe benen lopen we in de tropische warmte naar de pinautomaat om Fiji dollars te tappen. De schuld bij de officiële instanties worden betaald en een cruising permit voor de kleinere eilanden aangevraagd. Het dorp is een lange straat met de gebruikelijke winkeltjes uitgebaat door Chinesen, Hindoestaansers en Fijianen. Denk daarbij een centrum met taxi-en bushalte en een overdekte markt en het plaatje is compleet.
Op de markt kopen we lokale groente en fruit, waaronder Daruka, de asperge van Fiji. We kopen ook bosjes gedroogde Yaqona/Kava. Dit hoort bij het SevuSevu ritueel, maar daar over later meer.
Zoals altijd na een langere oversteek besteden we altijd de eerste paar dagen de nodige onderhoud of reparaties aan de boot. Binnen en buiten wordt gepoetst en zoutvrij gemaakt. Gelukkig hebben we onderweg geen grote problemen gehad, die direct om aandacht vragen. Daarnaast wordt de Unwind in een tropische jasje gestoken: zonnedekkleed over de voorpunt wordt gespannen en extra schaduwdoeken die ik in NZ had gemaakt aan de bimini vastgeritst. De was van de afgelopen 7 dagen wordt weggebracht en komt heerlijk schoon terug. Simpele dingen, maar een lekker gevoel.
Niels gedijt makkelijker met deze temperaturen, maar ikzelf moet echt schakelen en wel een tandje terug. Anderzijds is de watertemperatuur fantastisch en 's avonds weer heerlijk buiten eten in de kuip en tot op heden (nog) geen muggen!
Vanaf de heuvels boven Savusavu kun je de Nakama Creek zien liggen, ergens een stipje in het middenvaarwater ligt de UnWind.
Aangezien we een van de eerste boten in het seizoen zijn is het nog erg rustig aan de mooringen.
Nog vele vrienden en cruisers die we kennen zijn nog in NZ en wachten op een goed moment om de oversteek te maken. Officieel is het cycloon seizoen per 1 mei over, maar dat de natuur zich niet aan de regels houdt blijkt wel als er bij Vanuatu nog een cycloon onstaan, Donna genaamd. Ze gaat van Vanuatu naar Nieuw Caledonië en ontpopt zich tot een Categorie 3 cycloon en gooit extra roet in de zeilen voor degene die nu nog in Nieuw Zeeland wachten. Ze heeft n.l. besloten om naar het zuidoosten te trekken en blokkeert precies de weg naar Fiji. We zijn blij dat we reeds in Fiji zijn.
Bij Waitui Marina ontmoeten we de Amerikanen Andrew en Leslie aan boord van de "Sonrisa" en we hebben een leuke klik. We eten en drinken regelmatig met elkaar.
Lokaal gemaakte sieraden.
Op de zaterdagmarkt te koop: Nama, zeedruiven. Spoelen met vers water, dan mengen met een gesnipperd uitje en rode peper.
Doordat we rond 8 juli in Papua Nieuw Guinea moeten zijn om onze Visa voor Indonesie te regelen, hebben we niet onbeperkt de tijd om heel Fiji te verkennen. We hebben voor Savusavu op het noordelijk gelegen eiland Vanua Levu gekozen om in te klaren, om van hier uit eventueel naar de oostelijk gelegen Lau groep te kunnen zeilen. We willen dit doen via het eiland Taveuni, maar helaas pindakaas. De wind blijft met een behoorlijke sterkte uit het oosten blazen en tot 2 x toe moeten we ons vertrek uitstellen. Gelukkig biedt Waitui Marina de nodige afleiding met een heerlijk curry buffet op zaterdag en een karaoke avond, waar zelfs Niels de microfoon pakt.
Een geplande duik op zondag bij het Namena reef wordt ook uitgesteld en we krijgen daarvoor in de plaats een dag met regen en wind.
Gelukkig hebben we prachtig weer als we met een busje naar Labasa gaan, in anderhalf uur tijd zien we het landschap veranderen van heuvels naar vlaktes met suikerriet plantages. Labasa is de grootste stad van het eiland en het is er een drukte van belang. We nemen een taxi om de verderop gelegen Hindu tempel te bekijken. Suikerzoet geverfd met in de tempel een steen in de vorm van een cobra, die volgens de legende sinds 1970 van 1 a 2 meters is gegroeid tot de huidige 3 meters. De lokale bevolking heeft er een tempel omheen gebouwd en wordt per jaar door vele duizenden mensen bezocht. Het bezoek zou zieken mensen helen en vruchtbaarheid brengen. We zijn getuige van een ceremonie van een dochter met ouders en grootmoeder, die -zo vermoeden we- vragen om extra vruchtbaarheid van dochterlief. We hopen dat heeft geholpen voor haar. Voor ons was dit niet de reden voor het bezoeken van deze tempel ......
Naag Patthar Mandir tempel, met een beetje verbeelding lijkt de vorm op de kop van een Cobra.
Op een full moon potluck avond bij de Savsavu Marina ontmoeten we de Nederlandse Jose. Samen met haar man Jeff, dierenarts, hebben zij meegeholpen om een 2e dierenkliniek op te zetten in Savusavu. Animals Fiji is sinds 2012 actief in Nadi op het grootste eiland Viti Levu en was daarmee de eerste die het initiatief heeft genomen en nu dus ook in Savusavu met 1 dierenarts in dienst. Natuurlijk is ook deze organisatie afhankelijk van donaties en hebben we ons steentje kunnen bijdragen. Het adres is www.animalsfiji.org voor een ieder die dieren liefheeft.
De dierenkliniek van Jose en Jeff in Savusavu. Dit soort initiatieven stelen altijd ons hart en zijn blij dat we hier aan kunnen bijdragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten