Frans Polynesië heeft een oppervlakte zo groot als West Europa. De tijd die we er kunnen spenderen is maar 5 maanden, want dan moeten we zorgen dat we onderweg richting Nieuw Zeeland of Australië zijn ivm het cyclone seizoen. Zo weinig tijd voor zo'n prachtig gebied, het gaat weer om keuzes. Altijd zo vreselijk moeilijk, want je leest er zoveel mogelijk over en alles lijkt mooi.
Was het eerst de Marquesas, hebben we toch besloten om de Gambier Eilanden aan te doen. Door hun ligging, ze liggen het meest zuidelijk, worden ze minder vaak bezocht en hopen we een stukje oorspronkelijk Polynesië te vinden.
Inmiddels een week geleden dat we vertrokken zijn en nog steeds komt de wind uit dezelfde hoek als de voorgaande dagen. Je hoort ons dan ook zeker niet klagen en hopen dat we dit tot Gambier kunnen volhouden.
Een echte Sunday lunch met geroosterde aardappelen, groente en een goed stukje vlees staan op het menu. Ja, die Mar grabbelt liever in de vriezer dan dat er een vislijn overboord wordt gegooid....
De ondergaande zon zorgt voor pastelkleurige luchten in het oosten.
Maandag, 27 april
Alle twee goed kunnen slapen. Het wachtschema voor de avond en nacht van 3 uur op en 3 uur af gaat redelijk bij ons op. We doen ook niet al te moeilijk, zit iemand er doorheen, laat je die een uurtje langer liggen. Overdag zijn er ook genoeg momenten om even te tukken. Alhoewel de dag voorbij vliegt. De ochtend is al gevuld met het radionet, ophalen van gribfiles en e-mails, ontbijt en koffie. Voor je het weet is het alweer tijd om te eten. Daarbij zijn er altijd wel schoonmaakklusjes en het nalopen van de boot. Boeken worden door mij verslonden op de e-reader en dan moet er ook nog gezeild worden, maar met deze koers en wind heeft dat weinig om handen.
In de avond zakt de wind in en moeten we het doen met 8-12 knopen. De snelheid zakt ook terug naar gemiddeld 5.
De klok wordt een uurtje teruggezet om alvast richting Gambier tijd te gaan (verschil is 3 uur vroeger)
Dinsdag, 28 april
We hebben vrolijke Boopers aan de "lijn", eindelijk hebben ze weer wind en gaan ze met 6 knopen snelheid richting de eindbestemming. Voor hun nog 650 NM te gaan. Met Nelly Rose gaat alles goed en zij gaat langzaam, maar gestaag naar haar einddoel.
De wind blaast in de zeilen, blauwe lucht en vislijn staat uit en zijn we over de helft.
Ik heb weer een kookvrije dag verdiend met het winnen van een weddenschap. We hebben het over diverse popartisten en opeens spookt er dan een liedje door je hoofd, wie zong dat ook alweer " Dreadlock Holiday". Niels was er van overtuigd dat hij het wist en ik ook. Wedje?? Men at Work, maar ik wist beter! 10CC.
Woensdag, 29 april
T.K. aangeb. in z.g.s. spinnaker.....
Het is geen Pim, Pam, Petten, maar de eerste gedachten van 2 zeer gefrustreerde zeilers, die dachten de spinnaker even op te zetten.
In het begin van de middag zakt de wind onder de 10 knopen, dus tijd voor een andere zeilvoering. Huppekee, het oranje monster uit de ankerbak en optrekken. Nu hebben wij een heel geavanceerd systeem op 'n één lijn roller, schijnt heel geschikt te zijn voor een kleine bemanning, alleen het werkt niet altijd. Ook deze keer niet en eindigen we met een deels contra opgerold zeildoek, wat niet wilt uitrollen. Na diverse halsbrekende toeren om het geheel toch uitgerold te krijgen, gaat de handdoek in de ring. De hele bups naar beneden laten zakken en proberen te "ontrollen" aan dek. Oppassen dat de wind er niet onder komt, anders is het één grote airbag. Snappen jullie het nog?
Na 2 uur ploeteren is het nog niet gelukt en zijn we het zat. Het hele zaakje gaat in de zak, morgen weer een dag!
Enigszins stram en stijf zitten we even later heel toepasselijk aan een prakkie sauerkraut und wurst te genieten van de lange oceaandeining. Het is bijna hypnotiserend als je er naar kijkt, maar de werkelijkheid is dat er gewoon een afwas op ons wacht.
Donderdag, 30 april
Inmiddels is de avond gevallen, klaar voor de nacht. Ingepakt, kussens in de juiste houding en nu maar wakker blijven. Je hebt geen hoofdlampje nodig met de bijna volle maan. Het is licht uit, spot aan.
Vandaag was weer een dag volgens het boekje. We zijn als een trein, die op haar bestemming af dendert, met een tijdschema waar de NS een puntje aan kan zuigen.
Vrijdag, 1 mei
Na een dag als de voorgaanden, varen we weer de nacht in. Vooruitlopend op de voorspelling van de gribfiles hebben we alvast 2 reven in het grootzeil. Voor de komende dagen is de verwachting 20-22 knopen. Dt wordt een eindspurt naar Gambier.
Als ik om 22.00 het bed uit kom, is de wind al aangewakkerd en draait Niels net een rit in het voorzeil. Met de volle maan als schijnwerper zie je het geweld aan golven achter de boot. Niels gaat nu proberen te slapen. Ik ga op het beschutte plekje aan de lage kant zitten. Wat een genot om een vaste buiskap te hebben.
Zaterdag, 2 mei
Inmiddels is het 05.00 uur en zit er een derde rif in het grootzeil. Opeens zwakt de wind af naar 12 kn. zo verleidelijk om het voorzeil weer volledig uit te trekken. Ik ben wijzer en kijk naar de buien om me heen. Tot op heden hebben we alleen de wind ervan, maar in de verte zie je de grijze gordijnen met neerslag onder de wolken vandaan vallen. Ik hoef niet lang te wachten en daar is de wind weer terug van weggeweest.
In de morgen verdwijnen de buien, waardoor het wat vriendelijker lijkt, maar houden we de krachtige wind. Het blijft een ruwe zee, ook binnen is het niet veel beter, waardoor we een tandje langzamer doen om de blauwe plekken tot een minimum te houden. Op het menu staat ook makkelijke kos. Chili sin Carne, aubergines die op moeten vervangen het gehakt.
Op een van de ramen zit het restant van een verkeerd afgeslagen vis, de enige die we "vangen".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten