Op pad naar Frans Polynesië III

Zondag, 3 mei

De dag is alweer over de helft. Het was een roerig nachtje met veel wind en daardoor ook een ruwe zee. De boot en haar bemanning doen het goed, maar er is geen ontkomen aan die zwiepers, die de boot opzij zet. Slapen doe je dus ook niet 's nachts. 

Tijdens het Gambier net horen we dat het de anderen net zo vergaan is. Max van VOLO heeft het over " a boisterous night" and Matt van Tamata "jeeh, a ragged one". Dit klinkt toch zoveel indrukwekkender dan ruw... Alleen hebben zij meer last gehad van buien en de neerslag. Dat is ons bootje gelukkig voorbij gegaan. 

Ook het item slapen komt in de lucht. VOLO vergelijkt het met slapen in een opblaaskasteel, alleen dan met een stel springende kinderen met ADHD om je heen. Ik neem aan dat dit genoeg zegt.

Q heeft problemen met zijn stuurautomaat en stuurt nu met de hand. Hopelijk kunnen ze de klus klaren, want ze moeten nog dik 800 NM en het is nog een pokke eind als je om beurten moet sturen.

Ook goed nieuws van de Boopers, zij hopen vanmiddag aan te komen bij Rikitea, Gambier. 

Overdag neemt de wind af rond de 20 kn. en proberen we om beurten wat de slapen. De klok wordt ook weer een uur teruggezet.

Bij het ingaan van de avond trekt de wind weer aan en bouwt de zee op. Het ziet er naar uit dat we een kopie van gisteren krijgen. Ene kant is die onstuimige zee een prachtig gezicht, maar ergens diep van binnen is er een klein stemmetje wat zegt dat het af en toe ook spannend is.

De krachten van de wind, maar helemaal het onbestendige van de golven, die je zo maar aan de kant kunnen zetten. Gelukkig houdt onze Appie zich niet met dit soort zaken bezig. Hij stuurt als de beste en houdt de UnWind op het rechte pad.

Maandag, 4 mei

Vroeg in de avond zien we de bijna volle maan.

Dankzij de volle maan is 's nachts de bewolking goed te zien en kun je de buien zien aankomen, wat een wereld van verschil is. Bij elke bui krimpt de wind 30 tot 40 graden, waardoor we naar het zuiden worden weggezet. Niet helemaal volgens plan, want de voorliggende koers is naar het zuidwesten. Zodoende verlijeren we van de rumbline en zullen we een dezer dagen een gijp moeten maken.

Met oordoppen in kan ik tussen de bedrijven door goed slapen. Nelis heeft er meer moeite mee en is vanmorgen dan ook "kort voor de wagen", zoals wij dat in Heerjansdam zeggen. Ook wel chagrijnig, maar dat wordt zo niet genoemd. Zelfs een bakkie leut met slagroom, het laatste restje vanuit de spuitbus, maakt het niet beter. Kortom, een schop onder zijn kont en probeer maar een paar uur te slapen!

Met het radiopraatje blijkt dat Q zijn stuurautomaat heeft kunnen maken en het is de Boopers gelukt om voor de donker binnen te zijn en liggen voor anker bij Rikitea. Een minpuntje: het weer is er bewolkt met regen. 

Bij ons een herhaling van de vorige dagen, helaas is de wind gekrompen naar ONO.

In de middag is de zee een stuk kalmer geworden en bomen we de genua uit naar bakboord. Nu kunnen we meer voor de wind gaan varen, niet onze favoriet, maar wel doelgerichter naar het waypoint.

De zeilen staan in pasaat stand ook wel goose winged.

De IPod draait lekkere dance music en aangezien de buren er toch niet zijn, gaat het volume voluit. De stemming zit er weer helemaal in. 

De opkomst van de maan is spectaculair en de verrekijker wordt erbij gehaald. In de verte kun je er een gezicht van maken, zoals op een kindertekening. Van dichtbij is hij ontzettend helder en zie je de contouren en het reliëf. Het lijkt zo dichtbij, alsof je hem uit de lucht kunt plukken. 

Dinsdag, 5 mei 

Het lukt maar niet om wakker te worden. Meer dan een uur geleden was daar die warme hand op mijn been. Niets romantisch, maar "wakker worden, het is tijd". Als een slangenmens kruip ik achterstevoren uit het slingerbedje en hoor ik de bijzonderheden aan. Alles gaat reg, volgens de schipper, die nu lekker kan gaan slapen. Al meer dan 12 uur varen we goose winged met een perfecte koers naar het einddoel. Nog 190 NM te gaan.

Maar aan alles komt een eind en ook dus de wind. Bij het zien van een forse bui vroeg in de morgen draaien we het voorzeil in. Na de bui laat de wind het voor gezien en lopen we met pijn en moeite net 3 knopen snelheid. Balen, want stiekem hebben we toch zitten rekenen voor de ETA (aankomsttijd) in Gambier. 

Toen hadden we nog beet...

Daarbij maak ik vandaag helemaal geen vrienden als we eindelijk beet hebben. Ik geef een gil aan Niels, die beneden is en als een speer de lijn probeert binnen te halen. Normaal is mijn taak dan om de snelheid uit de boot te halen. Ik doe van alles, sta met de camera klaar, maar dus niets om de boot langzamer te laten lopen. Kortom, vis weg en een hele kwaaie schipper. Ik heb mazzel dat we nog een nacht verder moeten en dus "nodig" ben, maar in vroeger tijden zou ik gekielhaald zijn.....

Gelukkig klaart de lucht, je mag kiezen welke en dobberen we verder.

Het is hollen en stilstaan, zo nauwelijks wind en in een bui waait het stront van de dijk, maar dan wel dik 8 knopen snelheid. Tja....

Woensdag, 6 mei

Gelukkig is de wind weer aangetrokken en zeilen we alleen op het grootzeil. De genua laten we ingerold, want een deel van het stiksel van de UV strook is los. Het is niet de beste zeilvoering en we zijn blij als we in de nacht een gijp kunnen maken en halve wind kunnen gaan varen richting Gambier.

Rond 09 uur gaan we de noordwest passage in en hebben we het grootste eiland, Magareva, aan bakboordzijde. Een paar heftige valwinden van Mount Duff zorgen nog voor wat extra zout aangroei op het dek, maar dan zien we Rikitea liggen. 

Na 17 dagen en 2935 NM valt het anker, we zijn er. Een overtocht volgens het boekje, hier tekenen we voor.

's Middags gezellig met Ad en Marianne aan de bubbels. Proostend op een goede passage!