Wat komt alles mooi uit, op hoogwater varen we de Tumakohua pas door, 1 knoop stroom in de poeperd en we zijn weer binnen. Het anker valt voor de duikschool "Top Dive", gerund door Nikkie en Jenny.
Zodra de bijboot en brommert weer in het water liggen gaan we direct op pad. De eerste gang is naar de duikschool waar we 2 duiken boeken voor de volgende dag.
Er is een resort, Tetamanu genaamd naar de pas, waar de huisjes op palen staan. Een droomlokatie voor honeymooners. Het restaurant staat verderop in het water en zowaar kunnen we er boeken voor het diner. De chef, Annabel, heeft geen kokmuts maar bloemenkrans in het haar. Dit klinkt allemaal erg lieflijk, maar ze heeft bonje met een van de personeelsleden. Ze loopt met een mes te zwaaien en het gekrijs is niet van de lucht. Als dat maar goed komt, anders kunnen we fluiten naar een warme hap.
Het water is overal ontzettend helder en na alles geregeld en geboekt te hebben voor de avond en volgende dag gaan we met het rif voor de deur heerlijk snorkelen. Het is inderdaad prachtig onderwater en dat beloofd wat voor de volgende dag als we gaan duiken.
Samen met James en Chantal van de Ovni "Q" eten we heerlijk bij Tetamanu. Plannen we het tij en stroming allemaal zo goed met de UnWind, met het bijbootje 's avonds is het andere koek. Op de terugweg, met z'n vieren in onze bijboot, hebben we ontzettend veel stroming en golven tegen en als verzopen katten komen we weer terug aan boord.
De volgende dag moeten we om 08.30 bij de duikschool zijn en maken we zoals verwacht een prachtige driftduik. We worden buiten de pas gedropt en driften op een diepte van tussen de 18 en 23 meter de pas weer in. Aan de ene kant hebben we het koraal en aan de andere kant kijk je de diepte in van de pas. Je komt ogen te kort, talrijke Trompetvissen, groepen met Jacks, Groupers, Napoleon vissen, rifhaaien en nog velen waar ik de naam niet van ken. Halverwege maken we een stop en hangen we aan de rand van het koraal. We kijken over de rand als van een soort van vissenkom waar het wemelt van de haaien. Het soort gevoel alsof je in een overdekte gang van glas zwemt. Boven, onder, links en rechts, het maakt niet uit. Tientallen rif haaien, die nauwelijks geïnteresseerd zijn in ons. Waar we 2 dagen geleden nog voor in ons wetsuit pisten uit angst voor die "nieuwsgierige" haai zijn we nu door zijn hele familie omgeven en vinden we het prachtig. Wat zitten we toch raar in elkaar. We hoeven vrijwel niets te doen, de stroming brengt ons de pas weer binnen. Het laatste ondiepe stuk brengt ons in een stroomversnelling wat even oppassen is en even later komen we weer aan de oppervlakte. We boeken gelijk voor de volgende dag een zg. "drop off dive" en hopen weer andere dingen te zien.
Halverwege de middag gaan we zelf met het bijbootje de pas in en laten we ons al snorkelend met de bijboot als drijfanker heen en weer langs het koraal spoelen. Aan het eind van de dag zitten we aan dek als 2 gewelde pruimen te genieten van een mooie zonsondergang. Wat een prachtige dag en ervaring!
Weer een vroege start met nagenoeg dezelfde duikploeg als gisteren. We worden weer buiten de pas gedropt en zakken af tot zo'n 29 meter. Nu iets minder haaien dan in de pas, maar enorme hoeveelheden Groupers, sommige al met dikke buiken liggend op de bodem. In de maand juli is het één grote kraamkamer en schijn de hele bodem bedekt te zijn met deze vissen. Duikers van heinde en verre komen hier op af om dit te zien. Wat ik zo juist lees, is dat als de vrouwelijke volwassen Groupers hun eitjes hebben gelegd ze van geslacht veranderen en als een productieve man verder door het leven gaat. We zien verder tientallen vissen van elk soort, je komt ogen te kort.
Jenny en Nikki van Top Dive in Fakarava.
Na de duik verkassen we zo'n 6 Mijl naar het oosten van de atol, Palm Hirifa genaamd. De wind zal de komende dagen behoorlijk aantrekken en dit schijnt een beschutte baai met zandbodem te zijn. Weer eens een afwisseling op de andere plekken waar koraalhoofden een hoofdrol spelen. Nu hebben we wel, sinds we in de Tuamotu's zijn, een ander soort van ankermethode. Nadat het anker goed ligt, halen we de ketting een stuk in, hangen een fender met lijn aan de ketting en laten de ketting weer slippen. Nu blijft dit gedeelte boven het koraal zweven en voorkomt dat deze rondom een koraalhoofd gaat wikkelen. Tot zover werkt het bij ons.
We vallen met ons neus in de boter, op dit plekje in de middle of nowhere is een restaurantje, gerund door Lisa. Ze kookt maar 3 x per week en laat dit nu een van de avonden zijn. Het lijkt of elke boot die avond blijft eten. Het is een gezellige boel met nieuwe en oude ontmoetingen en het eten is heerlijk.
Het is een prima plek om te vliegeren, sommige hebben zelfs kites en boards bij zich.
In de noordpas van Fakarava schijnt het ook mooi duiken te zijn, dus gaan we na 2 nachten weer verder. Er staat een pittig windje, maar in de luwte van het rif hebben we een vlakke zee. Alles wordt relatief, vond ik vroeger de afstand Lelystad naar Den Oever al een hele reis, haal je nu je schouders op voor 28 mijl.
Top Dive in Fakarava noord. Voor het eerst duiken we met tank gevuld met Nitrox.
De duikspot ligt 6 mijl vanaf het dorp en is dik 20 minuten varen. De zee is ruw, mede door de wind die er al een paar dagen waait. Met inkomend tij duiken we de pas door. Ook hier scholen vis, in allerlei vormen en kleuren. Geen tientallen, maar hondérden van hetzelfde soort.
Eenmaal boven is het door de golven een hele klus om weer aan boord te komen.
We nemen afscheid van VOLO, zij zullen een andere route gaan varen. Wie weet zien we elkaar weer, de wereld is soms erg klein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten