Het is een rustige overtocht van 2 dagen van Hao naar Makemo. De wind is net genoeg om de zeilen vol te houden. We proberen weer te vissen, volop leven naast de boot, maar geen één vis ziet onze haak hangen. We hebben nog wel zo'n mooi gekleurde nepvis eraan.
We gaan met rustig weer en een uur na laagwater door Passe Arikitamiro van Makemo. We hebben 0,8 knoop stroom tegen, te verwaarlozen dus. Het anker valt voor het dorpje Pouheva in prachtig helder water, maar met koraal koppen. Oppassen dus waar we het anker laten vallen. We zien al direct weer de nodige vissen zwemmen rondom de boot.
De ankerplek bij Pouheva, helaas was in het weekend internet uit de lucht.
We gaan "uiteten" aan boord van de Q, Chantal heeft de kuiptafel prachtig gedekt en ze heeft 3 soorten ceviche gemaakt van de tonijn, die we allemaal van Matt hebben gekregen. We nuttigen ook de nodige wijn om de vis weer te laten zwemmen.
De volgende dag zijn we al vroeg op de wal en proberen de boulangerie te vinden, maar de baguettes zijn inmiddels al uitverkocht, maandag zijn we de eerste.... Ook de huizen in dit dorp zijn gemaakt van golfplaten en hout. De overheidsgebouwen zijn echter van steen, die zullen een eventuele hurricane wel overleven. Heel modern zijn de straatlantaarns, gevoed door zonne-energie.
Dit is toch mooier dan al die stijve hoedjes in Europa.
Ergens in een straat horen we zingen en muziek en bij toeval zijn we getuigen van een bruiloft. Het bruidspaar, gekleed in moderne kleding, maar de gasten, gelukkig voor ons, meer traditioneel. Weer de prachtigste bloemenkransen in het haar. De optocht gaat eerst naar het stadhuis en dan de kerk. De psalmen, in het Frans en Tahities, worden geprojecteerd op een scherm en vol overgave meegezongen. Het klinkt prachtig. Wij proberen ook mee te zingen, maar wel heeeeeeel zachtjes.
De "trouwkoets".
Klaarmaken voor de gang naar het stadhuis. Kosten nog moeite worden gespaard.
De rest van de dag zijn we in het water te vinden en snorkelen we in de pas en bij een boei. We hadden hier erg graag een duik willen doen, maar helaas was de duiker Ludo niet beschikbaar. We hebben nog te weinig ervaring om alleen met zijn tweeën een driftduik in de sterk stromende passen te doen.
Zondag varen we naar de ankerplek halverwege de atol. Met de zon in de rug zien we de "bommies" (koraalhoofden) liggen en kunnen ze mooi omzeilen. De ankerplek is er een volgens het boekje: palmbomen, wit zand en de mooiste kleuren blauw. Er liggen nog 4 boten en we hebben met zijn allen een kampvuur en braai op het strand. Ja, zo hadden we ons de Pacific in gedachten voor we vertrokken.
Op de ankerplek bij Panaruku
Inmiddels komen we tot de conclusie dat we weer verder moeten, er zijn bepaalde evenementen op Tahiti waar we bij willen zijn. Noodgedwongen zullen we Tahanea (een natuur reservaat) laten liggen en direct doorvaren naar Fakarava.
Dinsdag zeilen we in de atol naar de westpas, om daar het juiste getij af te wachten. We liggen net achter het rif en laten het anker vallen bij dood koraal. Niet ideaal, maar we blijven er maar een paar uurtjes. We gaan samen nog even snorkelen. Bij het rif aangekomen zwemt er een hele bijdehante black tip shark om ons heen en deze wil maar niet opzouten. Ik heb het er niet op ook al ben ik groter dan hem of haar. Iedereen zegt: ze zijn alleen maar nieuwsgierig, ja ja. Ik kruip bijna op Niels zijn rug, maar daar zit hij ook weer niet op te wachten. Kortom, we zijn zo weer terug!
Tegen het vallen van de avond gaan we door de Tapuhiria pas, ook al is het een uur na laagwater we hebben nog steeds 2 knopen uitgaande stroom mee. Het wordt een prachtig nachtje zeilen om in de vroege ochtend precies op tijd door de zuidpas bij Fakarava te zeilen. Eenmaal binnen laten we het grootzeil zakken en gaan op weg naar de ankerplek voor de duikschool. Volgens iedereen is dit één van de mooiste duikplekken in de Pacific. We kijken er ook naar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten