15 juni 2017
Na een onstuimige overtocht komen we 24 uur later aan in Port Vila. Het is opvallend hoe snel de zee hier opbouwt met hoge golven en de stroom die constant tegen staat. De 158 Nm van Tanna naar Efate van hetzelfde laken een pak. Na wat uitgezocht te hebben blijkt dat de stroom hier afbuigt vanuit het noorden en met een zuidoosten wind zorgt voor een korte vervelende golfslag. Ondanks de wind in de rug is de boot onrustig.
Omdat we maar gedeeltelijk zijn ingeklaard bij Tanna ontkomen we er niet aan om in Port Villa naar de andere autoriteiten te moeten. Al met al duurt het altijd langer dan je denkt en is de middag voorbij. Net voor vieren verkassen we naar Yachting World en kunnen daar aan een mooring liggen. We zien het gezellige terras bij de jachthaven en vieren onze aankomt met het lokale Tusker bier en is het een begin van een gezellige avond met andere zeilers.
Het verschil kan niet groter zijn, Tanna met zijn eenvoudige leven en het stadje Port Vila even verderop. Hier vind je resorts en mooie huizen aan het water. Het heeft de nodige Franse invloed en daar maken we dankbaar gebruik van. Heerlijke cappuccino met een echte tompouce. Ook de supermarkt "Bon Marche", waar weer van alles is te krijgen krijgt een bezoek. Met een van de vele minibusjes rijden we naar een DHZ winkel, vergelijkbaar met de Praxis en kunnen net het koperen onderdeel krijgen wat we nog zochten voor de nieuwe diesel filter.
Helaas geeft de vriezer problemen en blijft continue aanslaan. Gelukkig kan er op zaterdagochtend een monteur komen en hij vult het gas bij. Helemaal zeker zijn we niet van de zaak, maar we moeten verder.
Er is een groente en fruitmarkt, waar alles prachtig is opgetast. De sla wordt op een houten prikker geregen en lijkt op een bloemenkrans. Volop kruiden en sinds lange tijd weer pompelmoezen te koop.
Wetende dat we echt weinig tijd in Vanuatu hebben, hebben we een strak reisschema. We slaan de Tusker gids erop na en pikken er zo de eilanden uit die we niet willen missen. Het eerst volgende eiland Malekula ligt 100 Nm verderop, dus dit betekent weer een nachtje doorzeilen. We nemen afscheid van Andrew en Leslie, zij vliegen vandaag naar Pentecost om landdiving te zien de voorloper van Bungy Jump. Wij hopen dat volgende week zaterdag ook zelf te zien, maar varen zelf met de boot naar het eiland.
Iets onder Maleluka liggen de Maskelyne eilanden en die doen we als eerste aan. De ankerplek achter het eiland Awei ligt beschut, het water is echter niet zo blauw als in Fiji. Soms komt dit doordat de bodem van vulkaanzand is of in dit geval bedekt is met zeegras. Hopelijk zien we nog een duguon, een zeekoe die de bodem afgraast.
De kerk van het dorpje Awei.
Kijkend naar het eiland van Awei zie je diverse kleuren groen. De onderste laag is mangrove, daar boven steken de palmbomen uit en dan het donkere groen van het bos.
Op het eiland wonen 3 broers met hun gezinnen, met behulp van zeilers zijn er watertanken gekocht en geplaatst op een betonnen fundering. Hun kerk, nog steeds in aanbouw, heeft in ieder geval een golfplaten dak met dakgoot en vangt zo de regen op. Door groente en fruit op het vaste land te verbouwen verdienen ze wat geld. Onze bijdrage is in de vorm van kleding. Een van de broers was een voetbal fan en loopt nu rond in een oranje polo.
Weer terug op de boot begin ik aan het eten, om de staafmixer te gebruiken zet ik de schakelaar om en heb ik 220 volt. Dit alles terwijl 100 meter verderop de mensen hun eten op een houtvuur bereiden en geen licht of koeling hebben. Of ze hierdoor minder gelukkig zijn blijft de vraag, maar ik ben blij dat mijn wiegje in Holland stond.
De broer op deze foto is net wakker en dat zie je ook, maar de andere 2 praten graag en zijn vrolijk net als de kinderen.
We vervolgen onze weg naar Maleluka en zeilen naar Port Sandwich. De ankerplaats ligt beschut en zowaar 4 andere zeilboten, allemaal Fransen. Met de bijboot gaat we de Murder rivier op door het mangrove bos. In de guide hadden we een waypoint overgenomen anders hadden we het nooit gevonden. Het is hier en daar wat ondiep, dus peddelen. Het is doodstil, geen wind en zo nu en dan een vogel die opschrikt. Het zwemmen hier schijnt niet zo'n goed idee te zijn, want in 2009 is er een meisje van een van de yachties door een haai gegrepen en overleden. Dit verhaal staat in vele gidsen dus gebruiken we maar de douche aan boord. Alle dorpjes lijken op elkaar door dezelfde bouwstijl en gebruik van dezelfde materialen.
De lokale shop met van alles te koop.
De "kids" poseren graag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten