Walvissen!

Maandag 20 augustus 2018

Het is kwart over vijf in de morgen als de wekker afgaat. Terwijl de zon zich langzaam laat zien halen we het anker omhoog. We gaan via de oostkust van Madagaskar omhoog. We zijn nog niet de baai van Saint Marie uit en zien gelijk 15 tot 20 bultrugwalvissen om ons heen. Veel energie om te springen hebben ze op deze maandagmorgen niet. Wij ook niet dus genieten we van een rustig begin op vlak water tussen het vaste land en Saint Marie. Wanneer we meer op open zee komen is de wind zoals verwacht ZZO met 18 knopen. Met deze richting en snelheid gaan we als een speer met de Code 0.

's Avonds op mijn wacht terwijl ik buiten in de kuip zit hoor ik opeens een knal. In de maneschijn zie ik het silhouet van een uit het water springende bultrug, die dan met een smak in het water knalt. Bommetje!, maar liefs 5 keer herhaalt de grapjas het. Dat hadden we overdag graag willen zien voor de foto. De nacht zelf brengt veel buien met veranderende winden, die ons behoorlijk bezig houden met zeilwisselingen.

Dinsdag 21 augustus

Gelukkig trekt 's ochtends de buiigheid weg en hebben we een stralende dag, De wind is inmiddels toegenomen en ook krijgen we een knoop stroom cadeau. We liggen prima op schema. We zullen morgen rond 06.30 bij Cap d'Ambre moeten zijn welke we dan tijdens "slack" tij gaan ronden. Inmiddels is de avond gevallen en varen we alleen op het stagzeil om daar op het juiste moment te zijn. De wind komt inmiddels steeds meer van achteren en is toegenomen tot 25 a 30 knopen. Niels probeert te slapen als we opeens tegen iets aanvaren. Een WALVIS! Van een snelheid van 6,6 gaan we ineens terug naar 4 knopen. Niels komt snel boven en beiden kijken we over de stuurboordkant om polshoogte te nemen. We schrikken ons rot als we opeens een brul horen vlak naast de boot. Het blijkt de walvis die of geschrokken is of naar ons vloekt... We zullen het niet weten, maar zijn op slag klaar wakker. Wel doen we direct de motor aan, zodat Wally weet dat we een boot zijn en niet één of andere agressieve mannetjes walvis. We checken de roeren, stuur en kiel en alles doet het nog. Waarschijnlijk hebben we hem in de flank geraakt en hopelijk is hij of zij niet gewond. Morgen op de nieuwe ankerplaats maar het water in, kijken of we iets kunnen zien. 

Woensdag 22 augustus

In de vroege morgen zien we de vuurtoren en ronden we precies zoals gepland de kaap. Alles gaat gecontroleerd en nog steeds stroom mee. Wel is de zee wat ruw, maar dat is hier gewoon. Nog 20 Nm varen naar Nosy Hara aan de noordwestkant. Zodra we om de kaap zijn verdwijnt de deining en is het prima zeilen met alles omhoog. Het is net voor de middag als het anker valt. Zo, die kaap kunnen we van ons lijstje schrappen. Ze is vrij berucht, dus zijn blij dat we deze achter de rug hebben. De westkant va Madagaskar is veel rustiger water dan de Indische Oceaan.

In Madagascar heet een eiland "Nosy" en wordt op diverse manieren geschreven. Nosy, Nosi, Nossie, maar goed, we liggen dus in Nosy Hara, wat deel is van een natuurpark. Op voorhand ging het verhaal de ronde dat we hier parkfees moeten betalen, maar in de 2 dagen dat we hier liggen zien we niemand.

De volgende dag pakken we de bijboot en wordt het onbewoonde eiland verkend. Het zijn typische rotsen, sommige als bakstenen gestapeld en andere spits omhoog. Het lijkt op naaldvormig kalksteen (Tsingy), maar is zwartgrijs vulkaangesteente. Volgens Wikipedia zou Madagascar ooit een deel van het Afrikaanse continent Gondwana zijn geweest. Je vindt hier flora en fauna wat nergens anders op de 

wereld voorkomt. 

De bekende Boabab bomen.

Île Sainte Marie

13 - 20 augustus 2018

De taxi boys.

 

Ondanks de korte nacht zijn we bijtijds op en vanaf de ankerplaats zien we de walvissen voorbij zwemmen. Prachtig om te zien en erg blij dat we ze gisteravond niet zijn tegengekomen. Na het lanceren van de bijboot gaan we richting de havenkom. Er moet ingeklaard worden en we zijn benieuwd hoe dat gaat verlopen. Er gaan zoveel verhalen de ronde over veiligheid en steekpenningen en dan inklaren op een maandagochtend, gunstig of niet? We hebben ons licht opgestoken bij zeilers, die ons zijn voorgegaan en hebben we een idee wat we kunnen verwachten. Eerste gang is naar een pinautomaat voor de nodige lokale munteenheid Ariary, weer even puzzelen hoeveel wat is.

Île Sainte Marie, lokaal Nosy Boraha genoemd, is een langgerekt eiland ten oosten van Madagascar, 60 km lang en 5 km breed. Dit groene eiland heeft stranden, palmbomen, kaneelstruiken en is op Indonesië na de grootste in de handel van kruidnagels. Madagascar is een arm land, het gemiddelde dagloon is 1,5 euro.... 

Het is een stap terug in de tijd als we voet aan wal zetten. Het stadje Ambodifototra is een mix van stalletjes, bric en brac winkels en heel veel fietstaxies en tuktuks. Ook de personenbusjes ontbreken niet, normaal een 8 zitter, maar hier draaien ze er hun hand niet voor om om er 20 in te krijgen. Bagage, kratten etc. bovenop de imperial en rijden maar.

Als eerste komt de politie/immigratie aan de beurt. Ik heb mijn huiswerk gedaan en de nodige kopieën worden afgegeven, toch ontbreekt er één: dat van ons visa wat in Mauritius is geregeld. Geen probleem: kopietje wordt gemaakt en na een nodige keren alle papieren op volgorde te hebben gelegd komt de rekening: Ar 20.000 (€5), terwijl het gratis zou zijn. De agent verklaart dat dit de kopieerkosten zijn en als we zeggen dat dit toch wel een duur kopietje is, worden het in één keer administratiekosten. Ach, het is het hele spel. Het paspoort wordt gestempeld en we krijgen een handgeschreven bonnetje.

Onze vrienden bij de douane, één zeiler noemde de man achter het bureau "de grote goochelaar", raden waarom. Met een grote tandloze lach stempelt hij onze uitklaringspapieren vanuit La Réunion en hup Ar 60.000 armer. Nu lijken dit grote bedragen, maar het is in feite maar €18,00

Bij de kustwacht is het alleen betalen en daarmee is de kous af. Achteraf viel het dus reuze mee en zijn het allemaal vaste bedragen. Er zijn landen geweest waar de rekening hoger was.

Nu we vrij zijn om te gaan, willen we direct een simkaart voor het internet regelen. Telma is de aangewezen partij, maar we komen er om vijf voor twaalf, dus lunchpauze. We hebben geen zin om tot 14.00 te wachten, morgen weer een dag. (bovenstaande foto is de kassa)

We lunchen lekker met een pizza en gaan weer terug aan boord: buikie vol, oogjes toe. Die avond liggen we met de kippen op stok.

De beste manier om het eiland te verkennen is de scooter, zo gezegd, zo gedaan. Dit keer hebben de wielen grote profielen om de zg. pot holes te nemen. Helm op en richting het noorden waar de heilige baden zijn. Nauwelijks hebben we de stad verlaten of er is controle. Politie, die alleen toeristen aanhouden voor controle van de paspoorten. We hebben alleen een kopie bij ons, origineel verklaren we  bewaren we in de kluis. We komen ermee weg en tuffen verder. De vegetatie is net als bij ons in ZA en we vervolgen de weg langs kreekjes en dorpjes.

                           

In de vele kreekjes wordt de was gedaan.

We maken een pitstop bij een resort en vervolgen de kronkelweg met de nodige gaten. We zien vele houten huisjes met keurig aangeharkte erfen en overal kippen, eenden en ganzen. In het noordoosten zijn de 3 heilige natuurlijke baden, waar we na betaling van wat Ari's, door een gids naar de baden worden gebracht. De op de kust beukende golven is prachtig om te zien, helemaal als je op het land staat. We lunchen er en bij het restaurant zien we onze eerste lemur, voorloper van de aap. Het zwartewitte beestje zit in een kooi, niet echt leuk om te zien. Hopelijk gaan we ze in betere omstandigheden zien. 

Overal op het eiland vind je deze huisjes, gemaakt van palmen. Elke gezin heeft diverse hutjes, waar oa gewoond en gekookt wordt.

In Réunion heeft Niels diverse keren zonder problemen de ankerlier getest, maar nu bij gebruik is het weer met horten en stoten. Hij trekt toch maar de stouten schoenen aan en haalt de electrische motor eruit en demonteert hem. Wat Niels al verwachtte zijn 2 van de 4 koolborstels behoorlijk ingesleten, daarbij is de stator vol met smeer en vuil. Alles wordt schoongemaakt en op de wal proberen we bij diverse bedrijfjes nieuwe "brosse de chabon" te krijgen. Helaas hebben ze geen van allen de juiste maat, dus monteert Niels de oude er weer op met succes! De ankerlier draait als een zonnetje en kunnen we voorlopig verder. We weten dat in Nosy Be een bevriende boot ligt, die voor 2 weken naar Engeland gaat en misschien kan hij nieuwe meenemen. 

De motor zit er weer in en doet het!

Zodoende hebben we elke dag wel wat te doen, we struinen de winkeltjes af en kopen wat souveniers om de lokale middenstand te helpen. De onderkant van de boot is inmiddels groen uitgeslagen, dus alle 2 een borstel en schrobben. Er wordt lekker geluncht en voor we het weten is er bijna een week voorbij. 

Vanaf dit eiland gaan we noordwaarts en moet de Cap d'Ambre, de noordkaap van Madagascar, worden gerond. Net als vele kapen is ook deze berucht om de wind en stroming en de meest ideale situatie is om er op hoog-of laagwater slack te zijn...... 

Niels haalt elke dag het weer op en het lijkt erop dat maandagochtend een goed moment is om te vertrekken. Het is 350 Nm en als alles uit komt zouden we erop woensdagmorgen op LW slack moeten zijn!

Inmiddels is de port captain bezocht en is de vergunning voor vertrek geregeld en zijn we in principe klaar voor vertrek.

De slager hebben we maar overgeslagen....

De bijbootoppassers, hoe ze heten ben ik vergeten, maar altijd vriendelijk en behulpzaam.

    

Madagascar, Ile Sainte Marie

 10 - 13 augustus 2018

Je zou ze toch zo meenemen.

Vrijdag augustus.

De wekker gaat om 05.30 en terwijl Niels de katjes nog een keer eten geeft, zorg ik dat we vaarklaar zijn. Het is nog donker als de lijnen los gaan en met een piepende Rataplan op de steiger verlaten we Le Port. Beiden hebben we het moeilijk, wat voor toekomst hebben deze dieren. 

Tegen de verwachting in hebben we de eerst 13 uur nauwelijks wind. Gek word je van! Volgens de wet van Bartje zou er 20 knopen wind staan. We zijn dan ook blij als de motor 's avonds om zeven uur uit kan en we kunnen zeilen. Het wordt een zwaarbewolkte en donkere nacht.

We hoopten de afstand van 400 Nm naar Ile Sainte Marie, Madagascar, in 3 dagen en 2 nachten te kunnen doen en voor de donker aan te kunnen komen, maar met het huidige windverhaal gaat die vlieger niet op. We weten dat de ankerplek in Ambodifototra eenvoudig aan te lopen is, dus daar houden we ons maar aan vast. 

De bewolkte morgen gaat over in een zonnige middag. Overdag zitten we in t-shirt en korte broek, maar zodra de avond valt zitten we al snel in langebroek, fleece en sokken. 

De met sterren gevulde tweede nacht gaat over in een mooie dag. Inmiddels staat de Code O op en gaan we met 6-7 knopen op ons einddoel af, ETA ergens vroeg in de nacht. De wind komt pal van achter en met de uitstaande deining is dit een vervelend verhaal. We hebben er het minst last van door voor de wind weg te kruisen, maken wel wat meer mijlen, maar dit maakt niet uit.

Ile Sainte Marie ligt aan de oostkust van Madagascar en de oceaan gaat hier 30 Nm vanuit de kust over van een diepte van 5000 meter naar 20-30 meter. We weten dan ook niet wat de toestand van de golven hier zullen zijn. Naast dit zijn er ook vele walvissen, die hier in de maanden juli t/m september verblijven. Als we aan de onderkant van het eiland komen hebben we geen brekers of verwarde zeeën ondanks de ondiepte. Natuurlijk is nu de wind opgepikt en maken we met alleen de Code O  8-9 knopen snelheid. Met onze vingers gekruist zeilen we de laatste 11 Nm naar de ankerplaats. Ondanks de donkere nacht is de aanloop goed te zien en valt het anker om 02.00 uur 's nacht. De klok gaat een uurtje terug en we nemen nog een afzakkertje op de goede tocht en het feit dat we vrij zijn gebleven van walvissen. 

                 

Ile Sainte Marie, ook wel Nosy Boraha. De ankerplek ligt aan de westkant van het eiland bij het stadje Ambodifototra. We zullen weer moeten wennen aan namen, die overal anders worden genoemd. De topattractie zijn de bultrugwalvissen in het Canal de Sainte Marie.

Het uitzicht vanaf de kade naar de ankerplek. De ondiepe havenkom wordt door de ferry gebruikt, die op en neer vaart naar het vaste land.

La Réunion

Juli - augustus 2018

Tweeëntwintig uur na vertrek van Mauritius komen we aan in Le Port, La Réunion. We hebben alles kunnen zeilen, maar de deining heeft ons behoorlijk bezig gehouden tijdens de tocht. Voor het eerst in alle 6 jaar dat we de boot hebben ervaren we een klapgijp. Tijdens mijn wacht valt op de top van een golf de wind weg en valt de boot terug in een dal. Met een knal gaat de giek over naar de bakboordkant en ook direct weer terug. De bulletalie met een spectra lijn van 8 mm is finaal geknapt. Snel zorgt Niels dat de giek weer gezekerd is en kunnen we gewoon door. We komen met de schrik vrij.

Bij aankomst staat Angelique van het havenkantoor al te wachten om de lijnen aan te pakken. We zijn nauwelijks klaar of de douane arriveert al bij de boot, zelfs op zondag!  Het inklaren is in 5 minuten gepiept en welkom in Réunion. Wat een verschil met sommige andere landen. Aangezien de marina vol is moeten we de eerste 2 nachten aan de kade. De plek is prima, alleen het is een aardige tippel naar het dorp. Zoals verwacht is alles dicht, behalve de bakker, waar we direct lekker gebak en stokbrood kopen. Je moet tenslotte toch zelf de slingers ophangen!

Darse Plaissance, de marina in Le Port. Ankeren is uitgesloten in Réunion en moet je de pil slikken om in de marina te liggen. De toegang tot de steigers is beveiligd, maar de kade en trappen erom heen zijn openbaar. 's Avonds is het dan ook een plek voor de jeugd om lekker te hangen en te eten. Niets mis mee, alleen zouden ze hun troep mee moeten nemen, maar helaas gebeurd dit te weinig. 

De trappen zijn perfect om te "steppen" en op deze manier probeer ik gecombineerd met een rondje joggen mijn conditie weer op peil te brengen. 

Rataplan, "onze" steigerhond. Ooit met één van de zeilers meegelopen vanuit het dorp en heeft nu zijn plek op steiger B. Iedereen geeft hem wel eten, alleen een eigen baasje krijgen zal er niet in zitten. Aan de overkant van de kade zitten 3 jonge katjes, dus Niels is er elke avond druk mee om eten te geven. Het zijn schatjes en zolang we er zijn hebben ze in ieder geval een vol buikje.

Heerlijk en dan heb je ook nog de afdeling met het brood...... 

We kijken uit om het eiland te verkennen. Het bus vervoer "CarJaune" is prima geregeld en in de eerste week pakken we oa. de bus naar de kustplaatsjes St. Pierre en St. Deniz. De laatste is de hoofdstad van het eiland. Het eiland is Frans overzees grondgebied en we betalen weer met de euro. 

Le Hangar, een klein lunchrestaurant, waar de "chef niet bijt".

Opblijven tot na twaalven, maar dan heb je wel wat. De eclipse met de bloedmaan.

Perfecte wegen, mede dankzij de EU. Deze weg in aanbouw bij St. Deniz is de duurste ooit. Budget vele malen overschreden en nu blijkt dat er niet genoeg materiaal is voor de laatste pijlers. Moet nu uit Madagscar worden geimporteerd! Tot zover zijn de kosten meer dan 2 biljoen euro!

Réunion staat bekend om de vele buitensporten en een skala aan wandelingen en dat laatste gaan we zeker doen. We huren een auto voor een week en gaan de 3 cirques (bergen) in het midden van het eiland bezoeken. Ipv de snelwegen pakken we de kleine weggetjes en is het volop genieten. Voor vertrek brengen we eerst een bezoek aan de bakker en picknicken we onderweg. We rijden vanuit Le Port naar Dos d' Ane en lopen naar Cap Noir. Het heeft een prachtig uitzicht over Cirque de Mafate. Via de noordkant rijden we naar Cirque de Salazie met zijn vele watervallen en komen in het dorp Hell-Bourg terecht. Het wordt een mooi klim om bij de Gîte van Belouve uit te komen. Precies op tijd om van het uitzicht te genieten, want 5 minuten later trekt het dicht. 

Uitzicht over Cirque de Mafate, één van de drie cirques.

Met de boot veilig in de haven boeken we 2 nachten in Cirque de Cilaos en een nacht in de gîte bij de nog actieve vulkaan: Piton de la Fournaise genaamd. De Hubert de Lisle route wordt gereden om bij Cilaos te komen. Onderweg zien we bij La Chaloupe de kleurige schermen van de parapenters, die hier vandaan vertrekken. Het leuke is dat we ook een boeking voor een tandemsprong hebben staan voor later in de week. We kijken en luisteren naar de uitleg. De bedoeling is als het scherm in de lucht is, je samen met je instructeur een aanloop moet nemen voordat je los bent en zweeft. We zien iedereen nog "lopen" terwijl ze al lang in de lucht zijn. We liggen dan ook krom van het lachen, maar zullen zelf niet veel beter zijn. Aan het eind van de middag komen we in Cilaos aan en het dorp heeft wel iets van de wintersport weg, alleen geen sneeuw. Het ligt op 2300 meter en 's avonds daalt de temperatuur tot 10 graden en liggen we lekker onder de dekbedden. 

De route "la Chapelle" kan vanuit het dorp worden gelopen en kunnen zodoende de auto laten staan. We dalen en kruisen rivieren en komen uiteindelijk in een rivierbedding uit, waar de grot te vinden is. Prachtige rotsformaties en een hoop klauteren om erin te komen. We combineren de wandeling met die naar Ilet a Cordes. Maar puhhh, "leuk" als je vanuit een rivierbedding weer naar boven moet. Als een oud wijf sjok ik naar boven, wat kan anderhalf uur lang zijn! In de brochure stond the hike involves some steep ascents. Gelukkig vergeet je alles snel als je eenmaal boven staat. We pakken de bus die ons weer naar Cilaos brengt. 

De weg naar Cirque de Cilaos.

Uitzicht vanaf Ilet à Cordes, waar volop linzen groeien, die 's avonds op de menu's vermeld staan.

In de zuidoosthoek van Réunion ligt Piton de la Fournaise, de nog steeds actieve vulkaan. De omgeving lijkt op een maanlandschap. Door de recente uitbarsting zijn de meeste wandelingen gesloten, maar een deel van de Passe de Bellecombe kan worden gelopen. We slapen in de enige gîte die hier is, met zoals verwacht een prachtig uitzicht. Er zijn diverse gebouwen, waar meer dan 80 man zijn onderverdeeld. Ons "huisje" heeft 4 vierpersoons kamers en 1 tweepersoons en laten wij nu mazzel hebben en die toegewezen krijgen!! Er zijn gelukkig normale toiletten en geen "longdrop". De maaltijd wordt in buffetvorm geserveerd en iedereen zit aan lange tafels. Ach, het heeft ook wel wat en onze buren zijn leuke jonge Franse mensen. Waarschijnlijk maakt de buitenlucht hongerig, want sommige mensen gaan voor elk gerecht 2-3 keer terug! 

                        

Onze slaapplaats in de GÎte de Vulcan.

Niels in de lucht boven Le Leu.

Op de terugweg slaan we direct onze slag bij de diverse supermarkten: Carrefour, Jumbo, Le Clerc en Score om er een paar op te noemen. 

Op zondag staat het parapenten op het programma. Het is een schitterende dag, maar als we in Le Leu aankomen blijkt onze afspraak te zijn gecanceld. Teveel wind!! Balen, een alternatief wordt geboden voor later in de week, maar dat schiet niet op, want op maandag moeten we de auto inleveren. Om naar Le Leu te komen met de bus is een mijl op zeven. Dan blijkt er nog een opening te zijn later op de middag. We besluiten te wachten en gaan zolang het centrum in. Als we later terugkomen, is de wind acceptabel en kunnen we alsnog! Vanaf 750 meter rennen we elk met onze piloot van de berg en zweven ruim 40 minuten boven het landschap. Het is een mooie afsluiting van een heerlijke week. 

Een luxe self service wasserette in de stad, dat zal een ander verhaal in Madagascar worden.

Maandag gewoon weer aan het "werk". Voordat we de auto terugbrengen zet Niels mij met de nodige kilo's wasgoed af bij de wasserette. Het zijn prima machines en drogers en in mum van tijd is alles schoon. Gelukkig hoef ik niet te sjouwen, want we hebben een soort van oma trolley, waar alles oppast. 

Nog lekker een keer lunchen bij de Hangar en struinen over de woensdagmarkt. De wind voor Madagascar is voor woensdag en donderdag te licht, dus staat het vertrek voor vrijdag gepland. Inmiddels is de rekening voor de marina betaald, uitklaringspapieren met de stempels in de tas. Koelkast en diepvries vol, maaltijden voorbereid, we zijn er weer klaar voor. Morgenochtend bij het krieken van de dag vertrekken we. 

Au revoir Réunion, nous avons apprécié!