Tweeëntwintig uur na vertrek van Mauritius komen we aan in Le Port, La Réunion. We hebben alles kunnen zeilen, maar de deining heeft ons behoorlijk bezig gehouden tijdens de tocht. Voor het eerst in alle 6 jaar dat we de boot hebben ervaren we een klapgijp. Tijdens mijn wacht valt op de top van een golf de wind weg en valt de boot terug in een dal. Met een knal gaat de giek over naar de bakboordkant en ook direct weer terug. De bulletalie met een spectra lijn van 8 mm is finaal geknapt. Snel zorgt Niels dat de giek weer gezekerd is en kunnen we gewoon door. We komen met de schrik vrij.
Bij aankomst staat Angelique van het havenkantoor al te wachten om de lijnen aan te pakken. We zijn nauwelijks klaar of de douane arriveert al bij de boot, zelfs op zondag! Het inklaren is in 5 minuten gepiept en welkom in Réunion. Wat een verschil met sommige andere landen. Aangezien de marina vol is moeten we de eerste 2 nachten aan de kade. De plek is prima, alleen het is een aardige tippel naar het dorp. Zoals verwacht is alles dicht, behalve de bakker, waar we direct lekker gebak en stokbrood kopen. Je moet tenslotte toch zelf de slingers ophangen!
Darse Plaissance, de marina in Le Port. Ankeren is uitgesloten in Réunion en moet je de pil slikken om in de marina te liggen. De toegang tot de steigers is beveiligd, maar de kade en trappen erom heen zijn openbaar. 's Avonds is het dan ook een plek voor de jeugd om lekker te hangen en te eten. Niets mis mee, alleen zouden ze hun troep mee moeten nemen, maar helaas gebeurd dit te weinig.
De trappen zijn perfect om te "steppen" en op deze manier probeer ik gecombineerd met een rondje joggen mijn conditie weer op peil te brengen.
Rataplan, "onze" steigerhond. Ooit met één van de zeilers meegelopen vanuit het dorp en heeft nu zijn plek op steiger B. Iedereen geeft hem wel eten, alleen een eigen baasje krijgen zal er niet in zitten. Aan de overkant van de kade zitten 3 jonge katjes, dus Niels is er elke avond druk mee om eten te geven. Het zijn schatjes en zolang we er zijn hebben ze in ieder geval een vol buikje.
Heerlijk en dan heb je ook nog de afdeling met het brood......
We kijken uit om het eiland te verkennen. Het bus vervoer "CarJaune" is prima geregeld en in de eerste week pakken we oa. de bus naar de kustplaatsjes St. Pierre en St. Deniz. De laatste is de hoofdstad van het eiland. Het eiland is Frans overzees grondgebied en we betalen weer met de euro.
Le Hangar, een klein lunchrestaurant, waar de "chef niet bijt".
Perfecte wegen, mede dankzij de EU. Deze weg in aanbouw bij St. Deniz is de duurste ooit. Budget vele malen overschreden en nu blijkt dat er niet genoeg materiaal is voor de laatste pijlers. Moet nu uit Madagscar worden geimporteerd! Tot zover zijn de kosten meer dan 2 biljoen euro!
Réunion staat bekend om de vele buitensporten en een skala aan wandelingen en dat laatste gaan we zeker doen. We huren een auto voor een week en gaan de 3 cirques (bergen) in het midden van het eiland bezoeken. Ipv de snelwegen pakken we de kleine weggetjes en is het volop genieten. Voor vertrek brengen we eerst een bezoek aan de bakker en picknicken we onderweg. We rijden vanuit Le Port naar Dos d' Ane en lopen naar Cap Noir. Het heeft een prachtig uitzicht over Cirque de Mafate. Via de noordkant rijden we naar Cirque de Salazie met zijn vele watervallen en komen in het dorp Hell-Bourg terecht. Het wordt een mooi klim om bij de Gîte van Belouve uit te komen. Precies op tijd om van het uitzicht te genieten, want 5 minuten later trekt het dicht.
Uitzicht over Cirque de Mafate, één van de drie cirques.
Met de boot veilig in de haven boeken we 2 nachten in Cirque de Cilaos en een nacht in de gîte bij de nog actieve vulkaan: Piton de la Fournaise genaamd. De Hubert de Lisle route wordt gereden om bij Cilaos te komen. Onderweg zien we bij La Chaloupe de kleurige schermen van de parapenters, die hier vandaan vertrekken. Het leuke is dat we ook een boeking voor een tandemsprong hebben staan voor later in de week. We kijken en luisteren naar de uitleg. De bedoeling is als het scherm in de lucht is, je samen met je instructeur een aanloop moet nemen voordat je los bent en zweeft. We zien iedereen nog "lopen" terwijl ze al lang in de lucht zijn. We liggen dan ook krom van het lachen, maar zullen zelf niet veel beter zijn. Aan het eind van de middag komen we in Cilaos aan en het dorp heeft wel iets van de wintersport weg, alleen geen sneeuw. Het ligt op 2300 meter en 's avonds daalt de temperatuur tot 10 graden en liggen we lekker onder de dekbedden.
De route "la Chapelle" kan vanuit het dorp worden gelopen en kunnen zodoende de auto laten staan. We dalen en kruisen rivieren en komen uiteindelijk in een rivierbedding uit, waar de grot te vinden is. Prachtige rotsformaties en een hoop klauteren om erin te komen. We combineren de wandeling met die naar Ilet a Cordes. Maar puhhh, "leuk" als je vanuit een rivierbedding weer naar boven moet. Als een oud wijf sjok ik naar boven, wat kan anderhalf uur lang zijn! In de brochure stond the hike involves some steep ascents. Gelukkig vergeet je alles snel als je eenmaal boven staat. We pakken de bus die ons weer naar Cilaos brengt.
De weg naar Cirque de Cilaos.
Uitzicht vanaf Ilet à Cordes, waar volop linzen groeien, die 's avonds op de menu's vermeld staan.
In de zuidoosthoek van Réunion ligt Piton de la Fournaise, de nog steeds actieve vulkaan. De omgeving lijkt op een maanlandschap. Door de recente uitbarsting zijn de meeste wandelingen gesloten, maar een deel van de Passe de Bellecombe kan worden gelopen. We slapen in de enige gîte die hier is, met zoals verwacht een prachtig uitzicht. Er zijn diverse gebouwen, waar meer dan 80 man zijn onderverdeeld. Ons "huisje" heeft 4 vierpersoons kamers en 1 tweepersoons en laten wij nu mazzel hebben en die toegewezen krijgen!! Er zijn gelukkig normale toiletten en geen "longdrop". De maaltijd wordt in buffetvorm geserveerd en iedereen zit aan lange tafels. Ach, het heeft ook wel wat en onze buren zijn leuke jonge Franse mensen. Waarschijnlijk maakt de buitenlucht hongerig, want sommige mensen gaan voor elk gerecht 2-3 keer terug!
Onze slaapplaats in de GÎte de Vulcan.
Niels in de lucht boven Le Leu.
Op de terugweg slaan we direct onze slag bij de diverse supermarkten: Carrefour, Jumbo, Le Clerc en Score om er een paar op te noemen.
Op zondag staat het parapenten op het programma. Het is een schitterende dag, maar als we in Le Leu aankomen blijkt onze afspraak te zijn gecanceld. Teveel wind!! Balen, een alternatief wordt geboden voor later in de week, maar dat schiet niet op, want op maandag moeten we de auto inleveren. Om naar Le Leu te komen met de bus is een mijl op zeven. Dan blijkt er nog een opening te zijn later op de middag. We besluiten te wachten en gaan zolang het centrum in. Als we later terugkomen, is de wind acceptabel en kunnen we alsnog! Vanaf 750 meter rennen we elk met onze piloot van de berg en zweven ruim 40 minuten boven het landschap. Het is een mooie afsluiting van een heerlijke week.
Een luxe self service wasserette in de stad, dat zal een ander verhaal in Madagascar worden.
Nog lekker een keer lunchen bij de Hangar en struinen over de woensdagmarkt. De wind voor Madagascar is voor woensdag en donderdag te licht, dus staat het vertrek voor vrijdag gepland. Inmiddels is de rekening voor de marina betaald, uitklaringspapieren met de stempels in de tas. Koelkast en diepvries vol, maaltijden voorbereid, we zijn er weer klaar voor. Morgenochtend bij het krieken van de dag vertrekken we.
Au revoir Réunion, nous avons apprécié!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten