De taxi boys.
Ondanks de korte nacht zijn we bijtijds op en vanaf de ankerplaats zien we de walvissen voorbij zwemmen. Prachtig om te zien en erg blij dat we ze gisteravond niet zijn tegengekomen. Na het lanceren van de bijboot gaan we richting de havenkom. Er moet ingeklaard worden en we zijn benieuwd hoe dat gaat verlopen. Er gaan zoveel verhalen de ronde over veiligheid en steekpenningen en dan inklaren op een maandagochtend, gunstig of niet? We hebben ons licht opgestoken bij zeilers, die ons zijn voorgegaan en hebben we een idee wat we kunnen verwachten. Eerste gang is naar een pinautomaat voor de nodige lokale munteenheid Ariary, weer even puzzelen hoeveel wat is.
Île Sainte Marie, lokaal Nosy Boraha genoemd, is een langgerekt eiland ten oosten van Madagascar, 60 km lang en 5 km breed. Dit groene eiland heeft stranden, palmbomen, kaneelstruiken en is op Indonesië na de grootste in de handel van kruidnagels. Madagascar is een arm land, het gemiddelde dagloon is 1,5 euro....
Het is een stap terug in de tijd als we voet aan wal zetten. Het stadje Ambodifototra is een mix van stalletjes, bric en brac winkels en heel veel fietstaxies en tuktuks. Ook de personenbusjes ontbreken niet, normaal een 8 zitter, maar hier draaien ze er hun hand niet voor om om er 20 in te krijgen. Bagage, kratten etc. bovenop de imperial en rijden maar.
Als eerste komt de politie/immigratie aan de beurt. Ik heb mijn huiswerk gedaan en de nodige kopieën worden afgegeven, toch ontbreekt er één: dat van ons visa wat in Mauritius is geregeld. Geen probleem: kopietje wordt gemaakt en na een nodige keren alle papieren op volgorde te hebben gelegd komt de rekening: Ar 20.000 (€5), terwijl het gratis zou zijn. De agent verklaart dat dit de kopieerkosten zijn en als we zeggen dat dit toch wel een duur kopietje is, worden het in één keer administratiekosten. Ach, het is het hele spel. Het paspoort wordt gestempeld en we krijgen een handgeschreven bonnetje.
Onze vrienden bij de douane, één zeiler noemde de man achter het bureau "de grote goochelaar", raden waarom. Met een grote tandloze lach stempelt hij onze uitklaringspapieren vanuit La Réunion en hup Ar 60.000 armer. Nu lijken dit grote bedragen, maar het is in feite maar €18,00
Bij de kustwacht is het alleen betalen en daarmee is de kous af. Achteraf viel het dus reuze mee en zijn het allemaal vaste bedragen. Er zijn landen geweest waar de rekening hoger was.
Nu we vrij zijn om te gaan, willen we direct een simkaart voor het internet regelen. Telma is de aangewezen partij, maar we komen er om vijf voor twaalf, dus lunchpauze. We hebben geen zin om tot 14.00 te wachten, morgen weer een dag. (bovenstaande foto is de kassa)
We lunchen lekker met een pizza en gaan weer terug aan boord: buikie vol, oogjes toe. Die avond liggen we met de kippen op stok.
De beste manier om het eiland te verkennen is de scooter, zo gezegd, zo gedaan. Dit keer hebben de wielen grote profielen om de zg. pot holes te nemen. Helm op en richting het noorden waar de heilige baden zijn. Nauwelijks hebben we de stad verlaten of er is controle. Politie, die alleen toeristen aanhouden voor controle van de paspoorten. We hebben alleen een kopie bij ons, origineel verklaren we bewaren we in de kluis. We komen ermee weg en tuffen verder. De vegetatie is net als bij ons in ZA en we vervolgen de weg langs kreekjes en dorpjes.
In de vele kreekjes wordt de was gedaan.
We maken een pitstop bij een resort en vervolgen de kronkelweg met de nodige gaten. We zien vele houten huisjes met keurig aangeharkte erfen en overal kippen, eenden en ganzen. In het noordoosten zijn de 3 heilige natuurlijke baden, waar we na betaling van wat Ari's, door een gids naar de baden worden gebracht. De op de kust beukende golven is prachtig om te zien, helemaal als je op het land staat. We lunchen er en bij het restaurant zien we onze eerste lemur, voorloper van de aap. Het zwartewitte beestje zit in een kooi, niet echt leuk om te zien. Hopelijk gaan we ze in betere omstandigheden zien.
In Réunion heeft Niels diverse keren zonder problemen de ankerlier getest, maar nu bij gebruik is het weer met horten en stoten. Hij trekt toch maar de stouten schoenen aan en haalt de electrische motor eruit en demonteert hem. Wat Niels al verwachtte zijn 2 van de 4 koolborstels behoorlijk ingesleten, daarbij is de stator vol met smeer en vuil. Alles wordt schoongemaakt en op de wal proberen we bij diverse bedrijfjes nieuwe "brosse de chabon" te krijgen. Helaas hebben ze geen van allen de juiste maat, dus monteert Niels de oude er weer op met succes! De ankerlier draait als een zonnetje en kunnen we voorlopig verder. We weten dat in Nosy Be een bevriende boot ligt, die voor 2 weken naar Engeland gaat en misschien kan hij nieuwe meenemen.
De motor zit er weer in en doet het!
Zodoende hebben we elke dag wel wat te doen, we struinen de winkeltjes af en kopen wat souveniers om de lokale middenstand te helpen. De onderkant van de boot is inmiddels groen uitgeslagen, dus alle 2 een borstel en schrobben. Er wordt lekker geluncht en voor we het weten is er bijna een week voorbij.
Vanaf dit eiland gaan we noordwaarts en moet de Cap d'Ambre, de noordkaap van Madagascar, worden gerond. Net als vele kapen is ook deze berucht om de wind en stroming en de meest ideale situatie is om er op hoog-of laagwater slack te zijn......
Niels haalt elke dag het weer op en het lijkt erop dat maandagochtend een goed moment is om te vertrekken. Het is 350 Nm en als alles uit komt zouden we erop woensdagmorgen op LW slack moeten zijn!
Inmiddels is de port captain bezocht en is de vergunning voor vertrek geregeld en zijn we in principe klaar voor vertrek.
De slager hebben we maar overgeslagen....
De bijbootoppassers, hoe ze heten ben ik vergeten, maar altijd vriendelijk en behulpzaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten