Walvissen!

Maandag 20 augustus 2018

Het is kwart over vijf in de morgen als de wekker afgaat. Terwijl de zon zich langzaam laat zien halen we het anker omhoog. We gaan via de oostkust van Madagaskar omhoog. We zijn nog niet de baai van Saint Marie uit en zien gelijk 15 tot 20 bultrugwalvissen om ons heen. Veel energie om te springen hebben ze op deze maandagmorgen niet. Wij ook niet dus genieten we van een rustig begin op vlak water tussen het vaste land en Saint Marie. Wanneer we meer op open zee komen is de wind zoals verwacht ZZO met 18 knopen. Met deze richting en snelheid gaan we als een speer met de Code 0.

's Avonds op mijn wacht terwijl ik buiten in de kuip zit hoor ik opeens een knal. In de maneschijn zie ik het silhouet van een uit het water springende bultrug, die dan met een smak in het water knalt. Bommetje!, maar liefs 5 keer herhaalt de grapjas het. Dat hadden we overdag graag willen zien voor de foto. De nacht zelf brengt veel buien met veranderende winden, die ons behoorlijk bezig houden met zeilwisselingen.

Dinsdag 21 augustus

Gelukkig trekt 's ochtends de buiigheid weg en hebben we een stralende dag, De wind is inmiddels toegenomen en ook krijgen we een knoop stroom cadeau. We liggen prima op schema. We zullen morgen rond 06.30 bij Cap d'Ambre moeten zijn welke we dan tijdens "slack" tij gaan ronden. Inmiddels is de avond gevallen en varen we alleen op het stagzeil om daar op het juiste moment te zijn. De wind komt inmiddels steeds meer van achteren en is toegenomen tot 25 a 30 knopen. Niels probeert te slapen als we opeens tegen iets aanvaren. Een WALVIS! Van een snelheid van 6,6 gaan we ineens terug naar 4 knopen. Niels komt snel boven en beiden kijken we over de stuurboordkant om polshoogte te nemen. We schrikken ons rot als we opeens een brul horen vlak naast de boot. Het blijkt de walvis die of geschrokken is of naar ons vloekt... We zullen het niet weten, maar zijn op slag klaar wakker. Wel doen we direct de motor aan, zodat Wally weet dat we een boot zijn en niet één of andere agressieve mannetjes walvis. We checken de roeren, stuur en kiel en alles doet het nog. Waarschijnlijk hebben we hem in de flank geraakt en hopelijk is hij of zij niet gewond. Morgen op de nieuwe ankerplaats maar het water in, kijken of we iets kunnen zien. 

Woensdag 22 augustus

In de vroege morgen zien we de vuurtoren en ronden we precies zoals gepland de kaap. Alles gaat gecontroleerd en nog steeds stroom mee. Wel is de zee wat ruw, maar dat is hier gewoon. Nog 20 Nm varen naar Nosy Hara aan de noordwestkant. Zodra we om de kaap zijn verdwijnt de deining en is het prima zeilen met alles omhoog. Het is net voor de middag als het anker valt. Zo, die kaap kunnen we van ons lijstje schrappen. Ze is vrij berucht, dus zijn blij dat we deze achter de rug hebben. De westkant va Madagaskar is veel rustiger water dan de Indische Oceaan.

In Madagascar heet een eiland "Nosy" en wordt op diverse manieren geschreven. Nosy, Nosi, Nossie, maar goed, we liggen dus in Nosy Hara, wat deel is van een natuurpark. Op voorhand ging het verhaal de ronde dat we hier parkfees moeten betalen, maar in de 2 dagen dat we hier liggen zien we niemand.

De volgende dag pakken we de bijboot en wordt het onbewoonde eiland verkend. Het zijn typische rotsen, sommige als bakstenen gestapeld en andere spits omhoog. Het lijkt op naaldvormig kalksteen (Tsingy), maar is zwartgrijs vulkaangesteente. Volgens Wikipedia zou Madagascar ooit een deel van het Afrikaanse continent Gondwana zijn geweest. Je vindt hier flora en fauna wat nergens anders op de 

wereld voorkomt. 

De bekende Boabab bomen.