In de greep van Heleen

Dag 11. Vandaag hebben we de eilandengroep "Ilha da Trindade en Ilha Martin Vaz" op 15 mijl aan stuurbord gepasseerd. Het plan was er om daar misschien te gaan ankeren, maar zelfs die paar mijl zou ons met deze wind (geen dus) weer de nodige uren kosten om er te komen. Inmiddels hebben we het even gehad. We willen voortgang en niet weer extra mijlen maken om daar dan een nacht op een woelige deinig te liggen. Het St.Helena Hoog houdt ons in haar greep, soms worden we blij gemaakt met 12 knopen wind en om dan vervolgens afgestraft te worden met 2-4 knopen. De spinaker is voor een 2e keer naar beneden komen zeilen. We raken geoefend in het bergen van de massa stof en moe van het inrollen, uitrollen, ophijsen en neer laten van de zeilen. De hele zeilgarderobe wisselt meer dan onze eigen kleding. Af en toe stoom afblazen en dan vinden we alles wat met boot te maken heeft ook helemaal niks meer. Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel. We hebben prachtig weer, temperatuur rond de 30 graden en we zijn erg blij met onze bimini (soort van party tent op het achterdek). Koffiekoersjes (geen wind en op de motor) met boterkoek, om het cholesterol op peil te houden. We zijn zelfs aan het pesten geslagen, met Feijenoord kaarten, Niels die helemaal niet van kaarten houdt en Ajax fan is. Het wordt tijd dat we wind gaan krijgen.....