dinsdag 30 oktober 2018

Naar de overkant

13 oktober 2018

Ja, daar gaan we dan! De oversteek naar de Afrikaanse kust, de schippers zijn het er nog niet over eens: met tussenstop langs de kust van Mozambique of is dit het perfecte weerraam om in één keer naar Richards Bay, Zuid Afrika te kunnen gaan. Niels nodigt de boten om ons heen uit aan boord. Wij hebben sateliet ontvangst en kunnen daardoor eenvoudig de weerkaarten ontvangen. Het resultaat is dat enkele vanavond al vertrekken en wij vinden morgenochtend vroeg genoeg. 2 andere Franse boten besluiten te blijven, maar we horen later dat ze toch een dag later met 2 andere boten zijn vertrokken.
We verbazen ons, want vlak achter ons zit een front met 20 à 25 knopen wind op de neus, waar zij dus in gaan komen.

Vanmorgen dus om 5 uur zijn we anker op gegaan en hebben Baly Bay verlaten. De uitgang naar zee is 8 Nm, dus met motoren kunnen direct de accu's worden geladen. Het was gelukkig een rustige nacht op de ankerplaats, alleen tijdens de avond hadden we met de inkomende deining en uitgaande tij het geklots weer tegen de achterkant. 
Antares is rond middernacht vertrokken, maar Max gaat gelijk met ons anker op. Eenmaal op open zee  gaan we pal voor het laken met de Code O en de uitgeboomde genua. De wind is niet veel, maar dat geldt ook voor de deining , dus maken we toch nog 6 knopen snelheid. Tegen twaalven krimpt de wind en wordt de genua door het grootzeil vervangen. Het is een prachtige zeildag. De stroming is zoals verwacht nog een beetje tegen, maar dat gaat volgende de RTOFS (real time ocean forecast) kaart, die we dagelijks downloaden (hopelijk) veranderen.
De routine is weer terug aan boord: het diner wordt vroeg in de middag geserveerd en om 17.00 checken we in op het Indian Ocean Crossing radio net. Daarnaast hebben we radio contact met Max en Antares en blijven zodoende op de hoogte over elkaars wel en wee.
Aan het eind van de middag zijn we ter hoogte van Cap d'Andre en verlaten daarmee Madagascar. De noordoosten wind is gekrompen naar noordwest en met de voorliggende koers van 265 graden zeilen we aan de wind. Rond 23.00 zakt de bootsnelheid beneden de 4 knopen en wordt de motor gestart.

Zondag 14 oktober

Gelukkig duurt de dip in windsterkte niet lang en om 00.30 gaat de motor alweer uit, net genoeg om de batterijen weer op te laden. De wind pikt op tot 10 knopen en als Niels om 04.00 uur op dienst komt wisselen we de genua voor de grotere en lichtere Code O. Vanaf die tijd hebben we ook 1 tot 1,5 knoop stroom mee en gaan we als een speer. Beide hebben we om beurten goed kunnen slapen, lang leve de oordoppen!
We maken er een echte zondag van: ontbijt met eieren en geroosterd brood, speculaas bij de koffie en dit keer staat er viscurrie op het menu. In de middag zakt de wind terug naar 5,5 knoop. In het begin kunnen we de zeilen nog redelijk volhouden, maar dan moet toch het ijzeren zeil aan. Rond 19.00 trekt de wind aan en zeilen we met 13 knopen wind de nacht in.

Maandag 15 oktober

Het was een frusterende nacht. De zuidwest waartse stroming duwt ons 25 graden naar bakboord, om ons een paar uur later naar stuurboord te sturen. Dit in combinatie met onze aandewindse koers ervaren we stroom tegen wind en is het een behoorlijke bokkige zee. Weinig slapen dus. Uiteindelijk moet de motor erbij om snelheid te behouden. 
Er zijn dagen waar je met 2 vingers in de neus kunt zeilen, maar er zijn ook dagen waar het hard werken is. Zo'n dag hebben we vandaag. Alle zeilen aan boord worden minstens één keer gehesen in allerlei configuraties. Zeilen worden uitgeboomd, bakboord, stuurboord, rif in grootzeil, grootzeil naar beneden, koers over bakboord, dan weer over stuurboord, spinaker op, deze weer inrollen om haar dan aan de andere kant weer uit te rollen etc.etc. Uiteindelijk blijft de spinaker de rest van de dag staan. Met de huidige NO wind kunnen we een voorliggende koers van 235 graden houden met een snelheid van maar liefs 3,5-4 knopen....., maar we hoeven de motor niet aan te doen, terwijl dat bij de anderen wel het geval is.
We kijken naar de lucht, op zoek naar wattige cumulus wolken. Boven de warme Mozambique stroming ontstaat deze bewolking door stijgende luchtdeeltjes en is hiermee de indicator van een warmer water vanuit het noorden. Prachtige theorie, alleen de wolkjes gaan de andere kant op en we hebben gewoon een knoop stroom tegen. Moeder natuur heeft zo haar eigen geheimen....
We zeilen die avond verder onder grootzeil en genua met een onbewolkte hemel en opkomende maan.


Dinsdag 16 oktober

Daar is die dan in één keer, de wind, van 13 knopen loopt hij op naar 25. We zeilen voor de wind, dus het voorzeil wordt ingerold. Van dit alles krijg ik weinig mee, want ik lig heerlijk te pitten. Later op mijn wacht wordt er alleen op het gereefd grootzeil gevaren. Appeltje, eitje.
's Morgens gaat de genua erbij en wordt het een heerlijke zeildag met een gelopen koers en weinig zeilhandelingen.
De dag staat in teken van wel of niet doorvaren. Het was inmiddels duidelijk dat we Richards Bay niet in één keer kunnen halen. Wat we op de gribfiles zien is dat er op 18 oktober een kort, maar krachtig windveld doorkomt. Maar de grootste dreiging is het stormveld, dat op de 21ste wordt verwacht. Langs de kust van Mozambique liggen van bovenaf gezien de ankerplekken: Bazaruto, Inhambane en Maputo. Het meest voor de handliggende is Bazaruto, geen probleem om dit op tijd te bereiken. Het grote nadeel is dat hier inmiddels al zo'n boot of 16 liggen, in afwachting van......  Het betekent ook dat we dan hier zeker een week moeten blijven. We wikken en wegen, draaien talloze routes uit, bekijken in de pilot de ankerplekken, waarvan Maputo op zich geen verkeerde zal zijn om het grote gebied af te wachten. We overwegen om de eerste korte storm op de 18e te nemen, maar wat als storm van de 21e sneller doorkomt... Het grote voordeel is dan dat we vanaf Maputo nog maar 210 Nm moeten overbruggen om in R. Bay te komen en de hele vloot voor zijn wat nu nog in Bazaruto ligt te wachten en ook een ligplaats in de marina willlen hebben. We zenden Des Cason een email -een Zuid Afrikaan, die samen met zijn vrouw Nell al jaren in deze wateren heeft gevaren en een ton aan ervaringen heeft. Op vrijwillige basis geeft hij aan zeilers via de mail informatie en advies over het weer. Tot op dit moment is hij nog niet teruggekomem op onze mail. We geven ons zelf tot morgenochtend de tijd om een besluit te nemen. Naast dat we ons dit natuurlijk zelf op de hals halen, is er weer een prachtige zeildag voorbij gegaan.

Woensdag 17 oktober

Halverwege de nacht tijdens de wisseling van de wacht gaan we nog een keer door het hele scenario. Het huidige plan is om bij Inhambane te zijn, voordat het eerste windveld overkomt. Dan ankeren en zodra het voorbij is, anker op en naar Maputo. Ja, we besluiten: we gaan er voor. We informeren Max en Antares dat we Baz laten varen en doorgaan. Wind is minder dan verwacht, dus spinaker op. Tja, en dan is het Murphy's Law. De éénlijn roller, waar de spinaker mee uitrolt loopt klem. Anderhalf uur later, met Niels balancerend op de boegspriet, krijgen we hem los. Inmiddels is de wind gekrompen en nog minder in sterkte. Is dit een teken van boven om niet verder te gaan?! We gooien de handdoek in de ring en slaan rechtsaf richting Bazaruto. Door de hele manoeuvre is de koers naar Baz een stuk ongunstiger, stroom tegen en de wind pal van achter, met een wind over dek van 2,5 knoop, balen. Nu wordt het motoren om voor donker door de zandbanken te kunnen. Ik ben behoorlijk chagerijnig geworden en moet weer even schakelen. De vislijn die uitstaat knapt, waarschijnlijk zat er een hele grote aan vast. Kortom, geen vis, de lijn een stuk korter en de lure kwijt. Niels heeft nog meer lijn in zijn viskist, maar liefs 100 meter. Het lijkt hem een goed idee om deze op de rol te doen. Natuurlijk schat, ik help je........., maar lekkere timing!!! Het lijkt erop dat vandaag alles "fout" gaat, want waarschijnlijk hebben we het verkeerde eind van de lijn te pakken en zijn we een hele tijd verder, voordat de boel uit de war is.
De aanloop tussen de zandbanken naar de ankerplek bij Bazaruto is prima te doen met de waypoints van Des. Uiteindelijk valt om 18.15 het anker en liggen we weer bij het Afrikaanse continent. In het laatste licht zien we de zandduinen van het eiland en we proosten op een goede tocht.

Donderdag 18 oktober

Vandaag een cocoon dag. In de vroege ochtend komt het front al door. De wind is opgepikt, dikke donkere wolken met buien en onweer met veel lichtflitsen en inslagen. We verkassen naar de noordelijke ankerplaats om hier beschutter tegen de wind te liggen. Inmiddels hebben we 12 buren en is er weinig beweging met bijbootjes. We maken de boot schoon, de buitenkant gebeurt al automatisch met de buien die over komen. De rest van de dag halen we weerberichten en emails op. Het menu is toepasselijk: zuurkool met worst! We kijken een film "Kidnapping mr. Heineken en er is weer een dag voorbij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten